Gulfstream III
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
metalowa |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu |
12 lutego 1979 |
Lata produkcji |
1979–1986 |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 × Silnik turbowentylatorowy Rolls-Royce Spey RB.163 Mk 511-8 |
Ciąg |
50,7 kN każdy |
Wymiary | |
Rozpiętość |
23,72 m |
Długość |
25,35 m |
Wysokość |
7,47 m |
Powierzchnia nośna |
86,83 m² |
Masa | |
Własna |
17 237 kg |
Użyteczna |
14 061 kg |
Startowa |
31 615 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
930 km/h |
Prędkość przelotowa |
850 km/h |
Prędkość minimalna |
194 km/h |
Prędkość wznoszenia |
20,6 m/s |
Pułap |
13 716 m |
Zasięg |
6976 km |
Rozbieg |
1558 m |
Dobieg |
869 m |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Algieria Dania Gabon Ghana Indie Meksyk Maroko Oman Stany Zjednoczone Uganda Włochy Wybrzeże Kości Słoniowej | |
Rzuty | |
Gulfstream III – amerykański samolot dyspozycyjny, zdolny do przewożenia maksymalnie 26 pasażerów. Zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Gulfstream Aerospace Corporation. Na tym typie samolotu ustanowiono światowy rekord operacyjnej wysokości lotu, wynoszący 15 850 metrów.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Samolot jest całkowicie metalowym, wolnonośnym dolnopłatem, którego konstrukcja wywodzi się od samolotu Gulfstream II. Wydłużono i zmodyfikowano przód kadłuba samolotu. Skrzydło o obrysie trapezowym z superkrytyczną krawędzią natarcia, skosie wynoszącym 28° i niewielkim, 3° wzniosem, zaopatrzone w klapy Fowlera, lotki i spojlery, które wspomagają działanie lotek oraz służą jako hamulce aerodynamiczne. Usterzenie o obrysie trapezowym w kształcie litery T. Podwozie chowane ze zdwojonymi kołami. Kadłub o konstrukcji półskorupowej z ciśnieniową, klimatyzowaną kabiną. Na odrzutowcu Gulfstream III ustanowiono rekord w wysokości lotu oraz dokonano przelotu dookoła świata z sześcioma międzylądowaniami w czasie 43 h i 39 min. (czas lotu bez postojów na ziemi). Samolot jest szeroko wykorzystywany przez siły zbrojne wielu krajów jako maszyna do przewozu personelu wojskowego oraz ważnych osobistości.
Wersje
[edytuj | edytuj kod]- C-20A - wersja transportowa używana w US Air Force, mogąca przewieźć do 14 pasażerów i 5 członków załogi, wycofana w 2002 roku. Jeden egzemplarz został przekazany do Centrum Badania Lotu imienia Neila A. Armstronga (wówczas Dryden Flight Research Facility).
- C-20B - wersja transportowa używana przez amerykańskie siły powietrzne oraz United States Coast Guard ze zmodyfikowaną awioniką, przeznaczona do przewozu VIP.
- C-20C - wersja ze zmodyfikowanymi systemami łączności. Trzy maszyny dostarczone w 1985 roku służyły w 99th Airlift Squadron należącego do 89th Airlift Wing z siedzibą w Joint Base Andrews. 2 grudnia 2013 roku wszystkie trzy samoloty przekazano do 309th Aerospace Maintenance and Regeneration Group[1].
- C-20D - wersja transportowa wykorzystywana do przewozu członków personelu US Navy.
- C-20E - wersja transportowa używana w US Army. Ostatni z samolotów tej wersji, o nazwie własnej Lexington i numerze 87-00140, został wycofany ze służby w 2014 roku[2].
- Gulfstream III SRA-1 - wersja rozpoznawcza samolotu.
- Gulfstream III SMA-3 - wersja rozpoznawcza z zainstalowanym radarem poszukiwawczym APS-127, przeznaczona dla Danii.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Samolot dyspozycyjny Gulfstream G II, "Skrzydlata Polska", nr 48 (1984), s. 11, ISSN 0137-866x.