Przejdź do zawartości

Gulfstream III

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gulfstream III
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Gulfstream Aerospace

Typ

samolot dyspozycyjny

Konstrukcja

metalowa

Załoga

2

Historia
Data oblotu

12 lutego 1979

Lata produkcji

1979–1986

Dane techniczne
Napęd

2 × Silnik turbowentylatorowy Rolls-Royce Spey RB.163 Mk 511-8

Ciąg

50,7 kN każdy

Wymiary
Rozpiętość

23,72 m

Długość

25,35 m

Wysokość

7,47 m

Powierzchnia nośna

86,83 m²

Masa
Własna

17 237 kg

Użyteczna

14 061 kg

Startowa

31 615 kg

Osiągi
Prędkość maks.

930 km/h

Prędkość przelotowa

850 km/h

Prędkość minimalna

194 km/h

Prędkość wznoszenia

20,6 m/s

Pułap

13 716 m

Zasięg

6976 km

Rozbieg

1558 m

Dobieg

869 m

Dane operacyjne
Użytkownicy
Algieria Dania Gabon Ghana Indie Meksyk Maroko Oman Stany Zjednoczone Uganda Włochy Wybrzeże Kości Słoniowej
Rzuty
Rzuty samolotu

Gulfstream IIIamerykański samolot dyspozycyjny, zdolny do przewożenia maksymalnie 26 pasażerów. Zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Gulfstream Aerospace Corporation. Na tym typie samolotu ustanowiono światowy rekord operacyjnej wysokości lotu, wynoszący 15 850 metrów.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Samolot jest całkowicie metalowym, wolnonośnym dolnopłatem, którego konstrukcja wywodzi się od samolotu Gulfstream II. Wydłużono i zmodyfikowano przód kadłuba samolotu. Skrzydło o obrysie trapezowym z superkrytyczną krawędzią natarcia, skosie wynoszącym 28° i niewielkim, 3° wzniosem, zaopatrzone w klapy Fowlera, lotki i spojlery, które wspomagają działanie lotek oraz służą jako hamulce aerodynamiczne. Usterzenie o obrysie trapezowym w kształcie litery T. Podwozie chowane ze zdwojonymi kołami. Kadłub o konstrukcji półskorupowej z ciśnieniową, klimatyzowaną kabiną. Na odrzutowcu Gulfstream III ustanowiono rekord w wysokości lotu oraz dokonano przelotu dookoła świata z sześcioma międzylądowaniami w czasie 43 h i 39 min. (czas lotu bez postojów na ziemi). Samolot jest szeroko wykorzystywany przez siły zbrojne wielu krajów jako maszyna do przewozu personelu wojskowego oraz ważnych osobistości.

Wersje

[edytuj | edytuj kod]
  • C-20A - wersja transportowa używana w US Air Force, mogąca przewieźć do 14 pasażerów i 5 członków załogi, wycofana w 2002 roku. Jeden egzemplarz został przekazany do Centrum Badania Lotu imienia Neila A. Armstronga (wówczas Dryden Flight Research Facility).
  • C-20B - wersja transportowa używana przez amerykańskie siły powietrzne oraz United States Coast Guard ze zmodyfikowaną awioniką, przeznaczona do przewozu VIP.
  • C-20C - wersja ze zmodyfikowanymi systemami łączności. Trzy maszyny dostarczone w 1985 roku służyły w 99th Airlift Squadron należącego do 89th Airlift Wing z siedzibą w Joint Base Andrews. 2 grudnia 2013 roku wszystkie trzy samoloty przekazano do 309th Aerospace Maintenance and Regeneration Group[1].
  • C-20D - wersja transportowa wykorzystywana do przewozu członków personelu US Navy.
  • C-20E - wersja transportowa używana w US Army. Ostatni z samolotów tej wersji, o nazwie własnej Lexington i numerze 87-00140, został wycofany ze służby w 2014 roku[2].
  • Gulfstream III SRA-1 - wersja rozpoznawcza samolotu.
  • Gulfstream III SMA-3 - wersja rozpoznawcza z zainstalowanym radarem poszukiwawczym APS-127, przeznaczona dla Danii.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Secretive Presidential C-20C Fleet Retired, "Air Force Monthly", nr 1 (2014), s. 14, ISSN 0955-7091
  2. US Army's Last Gulfstream III Retired from Service, „Air Forces Monthly”, nr 9 (2014), s. 14, ISSN 0955-7091

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]