Przejdź do zawartości

Boeing Bird of Prey

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boeing Bird of Prey
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Boeing

Typ

samolot eksperymentalny

Konstrukcja

kompozytowe włókna węglowe

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1996

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Napęd

1 × silnik turbowentylatorowy Pratt & Whitney Canada JT15D-5C

Ciąg

12,9 kN

Wymiary
Rozpiętość

7 m

Długość

14,3 m

Wysokość

2,8 m

Masa
Startowa

3350 kg

Osiągi
Prędkość maks.

482 km/h

Pułap

6100 m

Dane operacyjne
Użytkownicy
USA

Boeing Bird of Preyamerykański eksperymentalny samolot będący demonstratorem technologii stealth. Wyprodukowany przez firmę Boeing.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Fakt istnienia samolotu został podany do publicznej wiadomości 18 października 2002 roku. Zdecydowano się na ten krok, ponieważ zastosowane w samolocie rozwiązania konstrukcyjne zastosowano już w innych dobrze znanych konstrukcjach (np. Boeing X-45). Bird of Prey został zbudowany w ośrodku Boeinga Phantom Works, początkowo pracę prowadziła firma McDonnell Douglas jednak po tym jak w 1997 roku stała się częścią Boeinga, to on kontynuował badania i testy. Program budowy samolotu o obniżonej skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego, na którym chciano przetestować przyjęte założenia konstrukcyjne rozpoczął się w 1992 roku. Jego efektem był Bird of Prey, którego oblotu dokonano w 1996 roku. Nazwa samolotu nawiązuje do nazwy klingońskiego statku kosmicznego z serialu Star Trek. Do roku 1999, kiedy zakończono program badań, samolot wykonał 38 lotów[1].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Samolot wykonano z włokien węglowych, w celu zmniejszenia kosztów produkcji w trakcie budowy samolotu użyto sprawdzonych, dostępnych części (między innymi bardzo szeroko stosowany silnik Pratt & Whitney Canada JT15D-5C). Całkowity koszt programu zamknął się w sumie 67 mln USD. Samolot posiada hydrauliczny system sterowania. Jest to konstrukcja jednomiejscowa, poddźwiękowa z płaskim, nośnym kadłubem i skrzydłami o bardzo dużym skosie, wygiętymi w kształcie litery „M”. Samolot posiada chowane, trójgoleniowe podwozie. Wlot powietrza do silnika znajduje się na grzbiecie kadłuba za kabiną pilota, taki wlot i kształt tunelu dolotowego powietrza do silnika osłania łopatki sprężarki silnika przed promieniowaniem radiolokacyjnym zmniejszając echo radarowe samolotu. Kształt kadłuba i wlot powietrza sprawdzony na Bird of Prey wykorzystany został później w konstrukcjach X-45 oraz X-47, bezzałogowych aparatach latających o obniżonej skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego. Zbudowano jeden egzemplarz, który po ujawnieniu go mediom został oddany do National Museum of the United States Air Force (Muzeum Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych) w bazie Wright-Patterson Air Force Base mieszczącej się obok Dayton w stanie Ohio.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Boeing Phantom Works' Bird of Prey, „Air Forces Monthly”, nr 12 (2002), s. 13, ISSN 0955-7091

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]