Przejdź do zawartości

nieprzyjaciel

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nieprzyjaciel (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌɲɛpʃɨˈjät͡ɕɛl], ASepšyi ̯äćel], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.akc. pob. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś wrogo nastawiony wobec kogoś lub czegoś[1]
(1.2) wojsk. wroga armia, ogół wrogich wojsk [1]
odmiana:
(1.1)
(1.2) blm
przykłady:
(1.1) To dawny nieprzyjaciel gromadzi siły[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) zawzięty / zaciekły / zażarty nieprzyjaciel
(1.2) odeprzeć (atak) / pokonać nieprzyjaciela • zmusić nieprzyjaciela do kapitulacji / do odwrotu / do poddania się / do ucieczki
synonimy:
(1.1-2) przeciwnik, wróg, książk. antagonista[3]
antonimy:
(1.1) przyjaciel
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
forma żeńska nieprzyjaciółka ż
przym. nieprzyjacielski, nieprzyjazny
przysł. nieprzyjaźnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: