Severin Freund (ur. 11 maja 1988 we Freyung [1] niemiecki skoczek narciarski . Zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2014/2015, drugi zawodnik klasyfikacji generalnej sezonu 2015/2016, trzeci w 2013/2014. Drużynowy złoty medalista zimowych igrzysk olimpijskich z 2014. Indywidualny mistrz oraz wicemistrz świata z 2015, a także zdobywca dwóch złotych, srebrnego i dwóch brązowych medali mistrzostw świata w drużynie w latach 2011–2021. Indywidualny mistrz świata w lotach z Harrachova (2014), a także srebrny medalista drużynowy z 2012, 2016 i 2022. Drużynowy złoty medalista mistrzostw świata juniorów z 2008.
Jego rekord życiowy w długości lotu wynosi 245 metrów[2]
Ta sekcja od 2022-08 wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji. Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji . Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.
Skoki narciarskie zaczął uprawiać w wieku sześciu lat[3] Alpen Cupie po raz pierwszy wystąpił 8 grudnia 2001 w Sankt Moritz , gdzie zajął 14. pozycję. 25 stycznia 2003 w debiutanckim występie w Pucharze Kontynentalnym zajął 69. lokatę w Titisee-Neustadt [4] Mistrzostwach Świata Juniorów 2003 w szwedzkim Sollefteå , gdzie zajął 30. miejsce indywidualnie i 11. w drużynie[5]
Pierwsze punkty Pucharu Kontynentalnego zdobył 14 stycznia 2005 w Sapporo , zajmując 20. pozycję. Wystartował na Mistrzostwach Świata Juniorów 2005 w Rovaniemi , zajmując 26. miejsce indywidualnie i 9. w drużynie[6] Mistrzostwach Świata Juniorów 2006 w Kranju był natomiast 13. indywidualnie i 4. w drużynie[5]
13 grudnia 2007 w Rovaniemi po raz pierwszy w karierze zajął miejsce w najlepszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego – był 5. 22 grudnia w Engelbergu zadebiutował w Pucharze Świata , zajmując 50. miejsce. 30 grudnia zdobył pierwszy punkt cyklu dzięki zajęciu 30. miejsca w konkursie Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie . W najlepszej trzydziestce po raz kolejny znalazł się 6 stycznia 2008 w Bischofshofen , gdzie zajął 20. pozycję. W dalszej części sezonu występował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2008 w Zakopanem , w swoim ostatnim występie w tych zawodach, był 31. indywidualnie, a w konkursie drużynowym zdobył złoty medal. Obok Freunda w niemieckim zespole wystąpili Felix Schoft , Pascal Bodmer i Andreas Wank [7]
13 września 2008 Freund zwyciężył w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Lillehammer . Stawał też na podium w kolejnych zawodach tego cyklu w Oberstdorfie i Falun . Znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na rozpoczynające sezon 2008/2009 Pucharu Świata zawody w Ruce . Zajął w nich 26. miejsce. W kolejnych zawodach rzadko zdobywał punkty, zajmując głównie miejsca w czwartej i piątej dziesiątce. Po odpadnięciu w kwalifikacjach do konkursu w Garmisch-Partenkirchen Freund znalazł się poza kadrą na kolejne zawody. Powrócił w Zakopanem, gdzie w drugim konkursie zajął najlepsze w sezonie, 18. miejsce. Ostatni w sezonie występ w Pucharze Świata zanotował 14 lutego 2009 w Oberstdorfie, zajmując 36. miejsce. W marcu zwyciężył w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego w Pragelato [8]
Sezon 2009/2010 Freund rozpoczął od startów w Pucharze Kontynentalnym. W Pucharze Świata po raz pierwszy pojawił się w Garmisch-Partenkirchen, zajmując 47. miejsce. 17 stycznia 2010 w Sapporo zdobył pierwsze w sezonie punkty, zajmując 12. miejsce. W kolejnych konkursach zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce, ani razu nie uzyskując wyniku lepszego niż w Sapporo[9] igrzyska w Vancouver [10] Brotterode [9]
Uzyskał dobre wyniki w Letnim Grand Prix 2010 . Sześciokrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce, najlepsze – czwarte – w Hakubie . Od początku sezonu 2010/2011 startował w Pucharze Świata. 19 grudnia w Engelbergu poprawił swój najlepszy wynik, zajmując miejsce w czołowej dziesiątce – był ósmy[11] Sapporo . W najlepszej trójce znaleźli się oprócz niego Thomas Morgenstern i Adam Małysz [12] Willingen odniósł drugie w karierze zwycięstwo. W ostatnim przed mistrzostwami świata konkursie, na skoczni im. Heiniego Klopfera zajął 3. miejsce. W konkursach indywidualnych skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011 w Oslo zajął 7. miejsce na skoczni normalnej i 12. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych na skoczni normalnej zdobył brązowy medal, a na skoczni dużej był czwarty. W marcu zajął 3. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Lahti [11] [13]
W Letnim Grand Prix 2011 pięciokrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce. Dwukrotnie (w Wiśle i Hinzenbach ) był czwarty. Sezon 2011/2012 Pucharu Świata rozpoczął od 6. miejsca w Ruce. 4 grudnia 2011 w Lillehammer był drugi, a tydzień później w Harrachowie – trzeci. We wszystkich konkursach 60. Turnieju Czterech Skoczni zajmował miejsca w czołowej trzydziestce, najwyższe – czwarte – w Oberstdorfie[14] [15] Val di Fiemme zajął 2. miejsce. Wystąpił w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich w Vikersund . W konkursie indywidualnym zajął 4. miejsce[16] Andreas Wank , Richard Freitag i Maximilian Mechler , zdobył srebrny medal[17] [18] [14] Planicy poprawił swój rekord życiowy, skacząc na odległość 228,5 metra[19] [13]
W Letnim Grand Prix 2012 wystąpił tylko w dwóch ostatnich konkursach, w obu stając na podium. W Hinzenbach był 2., a w Klingenthal zwyciężył. Wygrał też w otwierających sezon zimowy zawodach w Lillehammer [20] [21] Krasnej Polanie , na próbie przedolimpijskiej przed igrzyskami w Soczi , zajął 2. miejsce. 16 grudnia w Engelbergu zajął 6. miejsce[20] Gregora Schlierenzauera [22] [23] 61. Turnieju Czterech Skoczni zajmował miejsca w czołówce. Był 3. w Oberstdorfie, 15. w Garmisch-Partenkirchen i 4. w Innsbrucku [20] Bischofshofen znalazł się poza trzydziestką: w bezpośrednim pojedynku został wyeliminowany przez Stefana Hulę [24]
Wziął udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013 . W indywidualnych konkursach skoków narciarskich zajął 4. miejsce na skoczni normalnej i 9. na dużej. W zawodach drużynowych zdobył dwa medale. W konkursie mieszanym reprezentacja Niemiec z Freundem w składzie wywalczyła brąz, a w drużynowych zawodach mężczyzn – srebro. 10 marca był trzeci w zawodach Pucharu Świata w Lahti . Dwa dni później wynik ten powtórzył w Kuopio . W pozostałych marcowych zawodach zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce[20] [13]
Po sezonie 2021/2022 zakończył karierę[25]
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
31.
9 lutego
2014
Krasnaja Polana
Russkije Gorki
K-95
HS-106
indywid.
99,5 m[c]
93,5 m
217,7 pkt
60,3 pkt
Kamil Stoch
4.
15 lutego
2014
Krasnaja Polana
Russkije Gorki
K-125
HS-140
indywid.
138,0 m
129,5 m
272,2 pkt
6,5 pkt
Kamil Stoch
1.
17 lutego
2014
Krasnaja Polana
Russkije Gorki
K-125
HS-140
druż.[b]
131,5 m
131,0 m
1041,1 pkt (265,1 pkt )
–
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
7.
26 lutego
2011
Oslo
Midtstubakken
K-95
HS-106
indywid.
95,5 m
100,0 m
239,2 pkt
30,0 pkt
Thomas Morgenstern
3.
27 lutego
2011
Oslo
Midtstubakken
K-95
HS-106
druż.[d]
105,0 m
105,5 m[c]
968,2 pkt (240,9 pkt )
57,3 pkt
Austria
12.
3 marca
2011
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
indywid.
129,5 m
126,0 m
255,2 pkt
20,3 pkt
Gregor Schlierenzauer
4.
5 marca
2011
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
druż.[e]
128,0 m
–
451,9 pkt (124,8 pkt )
48,1 pkt
Austria
4.
23 lutego
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-106
indywid.
101,0 m
99,0 m
242,6 pkt
10,0 pkt
Anders Bardal
3.
24 lutego
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-106
druż. miesz[f]
96,5 m
99,5 m
984,9 pkt (250,9 pkt )
26,1 pkt
Japonia
9.
28 lutego
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-120
HS-134
indywid.
126,5 m
129,5 m
277,4 pkt
18,4 pkt
Kamil Stoch
2.
2 marca
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-120
HS-134
druż.[g]
122,0 m
125,0 m
1121,8 pkt (272,0 pkt )
14,1 pkt
Austria
2.
21 lutego
2015
Falun
Lugnet
K-90
HS-100
indywid.
95,5 m
96,0 m
252,3 pkt
0,4 pkt
Rune Velta
1.
22 lutego
2015
Falun
Lugnet
K-90
HS-100
druż. mix.[h]
97,0 m
96,0 m
917,9 pkt (249,8 pkt )
–
1.
26 lutego
2015
Falun
Lugnet
K-120
HS-134
indywid.
134,0 m
135,5 m
268,7 pkt
–
5.
28 lutego
2015
Falun
Lugnet
K-120
HS-134
druż.[i]
123,5 m
143,0 m[k]
809,2 pkt (215,2 pkt )
63,4 pkt
Norwegia
22.
5 marca
2021
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
indywid.
122,5 m
118,5 m
218,2 pkt
58,3 pkt
Stefan Kraft
1.
6 marca
2021
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
druż.[j]
127,5 m
123,0 m
1046,6 pkt (232,1 pkt )
–
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Skok 3
Skok 4
Nota
Strata
Zwycięzca
4.
24-25 lutego
2012
Vikersund
Vikersundbakken
K-195
HS-225
indywid.
210,5 m
208,5 m
–[o]
–[o]
372,6 pkt
36,1 pkt
Robert Kranjec
2.
26 lutego
2012
Vikersund
Vikersundbakken
K-195
HS-225
druż.[l]
212,0 m
213,5 m
1625,2 pkt (412,7 pkt )
23,2 pkt
Austria
1.
14-15 marca
2014
Harrachov
Čerťák
K-185
HS-205
indywid.
203,5 m
191,5 m
–[o]
–[o]
391,0 pkt
–
6.
15-16 stycznia
2016
Tauplitz
Kulm
K-200
HS-225
indywid.
209,5 m
203,0 m
223,5 m
–[o]
565,3 pkt
74,8 pkt
Peter Prevc
2.
17 stycznia
2016
Tauplitz
Kulm
K-200
HS-225
druż.[m]
219,0 m
218,5 m
1357,3 pkt (389,8 pkt )
110,4 pkt
Norwegia
12.
11–12 marca
2022
Vikersund
Vikersundbakken
K-200
HS-240
indywid.
206,5 m
209,0 m
213,0 m
221,5 m
743,5 pkt
110,7 pkt
Marius Lindvik
2.
13 marca
2022
Vikersund
Vikersundbakken
K-200
HS-240
druż.[n]
211,5 m
201,0 m
1583,5 pkt (376,2 pkt )
128,0 pkt
Słowenia
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
11.
6 lutego
2003
Sollefteå
Hallstabacken
K-107
–
druż.[p]
102,0 m
91,0 m
712,4 pkt (176,6 pkt )
232,8 pkt
Austria
30.
8 lutego
2003
Sollefteå
Hallstabacken
K-107
–
indywid.
95,0 m
84,5 m
153,8 pkt
107,2 pkt
Thomas Morgenstern
9.
23 marca
2005
Rovaniemi
Ounasvaara
K-90
HS-100
druż.[q]
97,0 m
–
373,5 pkt (129,0 pkt )
608,5 pkt
Słowenia
26.
25 marca
2005
Rovaniemi
Ounasvaara
K-90
HS-100
indywid.
86,5 m
84,5 m
204,0 pkt
48,0 pkt
Joonas Ikonen
13.
2 lutego
2006
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
indywid.
102,5 m
96,5 m
226,7 pkt
32,9 pkt
Gregor Schlierenzauer
4.
4 lutego
2006
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
druż.[r]
95,0 m
94,0 m
838,3 pkt (206,2 pkt )
92,3 pkt
Austria
31.
27 lutego
2008
Zakopane
Średnia Krokiew
K-85
HS-94
indywid.
80,0 m
–
102,0 pkt
149,5 pkt
Andreas Wank
1.
29 lutego
2008
Zakopane
Średnia Krokiew
K-85
HS-94
druż.[s]
87,5 m
86,5 m
971,0 pkt (235,0 pkt )
–
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
edytuj
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Przypisy
1.
15 stycznia
2011
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
124,0 m
129,0 m
249,6 pkt
–
2.
30 stycznia
2011
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-145
143,5 m
139,0 m
289,1 pkt
* FTT 2011
3.
24 listopada
2012
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-90
HS-100
99,0 m
100,5 m
268,5 pkt
–
4.
1 grudnia
2012
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
134,5 m
135,5 m
266,1 pkt
–
5.
8 grudnia
2013
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-138
132,5 m
137,0 m
279,0 pkt
–
6.
26 lutego
2014
Falun
Lugnet
K-120
HS-134
133,5 m
135,0 m
266,1 pkt
–
7.
28 lutego
2014
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
131,0 m
127,5 m
276,6 pkt
–
8.
9 marca
2014
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
132,0 m
130,5 m
265,4 pkt
–
9.
21 marca
2014
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-139
137,5 m
137,5 m
289,1 pkt
–
10.
14 grudnia
2014
Niżny Tagił
Aist
K-120
HS-134
131,5 m
–
145,7 pkt
–
11.
10 stycznia
2015
Tauplitz /Bad Mitterndorf
Kulm
K-200
HS-225
227,5 m
210,0 m
420,5 pkt
* Loty 2014/2015
12.
1 lutego
2015
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-145
149,5 m
146,0 m
270,3 pkt
–
13.
7 lutego
2015
Titisee-Neustadt
Hochfirstschanze
K-125
HS-142
138,5 m
140,0 m
299,4 pkt
–
14.
15 lutego
2015
Vikersund
Vikersundbakken
K-200
HS-225
237,5 m
245,0 m
436,7 pkt
* Loty 2014/2015
15.
10 marca
2015
Kuopio
Puijo
K-92
HS-100
103,5 m
–
139,3 pkt
–
16.
12 marca
2015
Trondheim
Granåsen
K-124
HS-140
135,0 m
139,0 m
265,3 pkt
–
17.
14 marca
2015
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
132,0 m
135,5 m
275,7 pkt
–
18.
15 marca
2015
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
132,0 m
128,0 m
258,9 pkt
–
19.
5 grudnia
2015
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-90
HS-100
94,5 m
–
129,7 pkt
–
20.
12 grudnia
2015
Niżny Tagił
Aist
K-120
HS-134
132,0 m
134,0 m
260,0 pkt
–
21.
29 grudnia
2015
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
126,0 m
137,5 m
307,2 pkt
* TCS 2015/2016
22.
26 listopada
2016
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
146,0 m
138,0 m
290,6 pkt
–
Sezon PŚ
1. miejsce
2. miejsce
3. miejsce
Razem
2007/2008
–
–
–
–
2008/2009
–
–
–
–
2009/2010
–
–
–
–
2010/2011
2
1
2
5
2011/2012
–
3
1
4
2012/2013
2
1
3
6
2013/2014
5
5
–
10
2014/2015
9
1
5
15
2015/2016
3
3
5
11
2016/2017
1
1
–
2
2018/2019
–
–
–
–
2019/2020
–
–
–
–
2020/2021
–
–
–
–
2021/2022
–
–
–
–
Suma
22 15 16 53
edytuj
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
15 stycznia
2011
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
124,0 m
129,0 m
249,6 pkt
1.
–
2.
16 stycznia
2011
Sapporo
Ōkurayama
K-120
HS-134
134,5 m
120,0 m
224,7 pkt
2.
8,2 pkt
Andreas Kofler
3.
21 stycznia
2011
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
137,0 m
130,0 m
264,0 pkt
3.
5,9 pkt
Adam Małysz
4.
30 stycznia
2011
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-145
143,5 m
139,0 m
289,1 pkt
1.
–
5.
13 marca
2011
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
128,0 m
130,0 m
280,0 pkt
3.
6,8 pkt
Simon Ammann
6.
4 grudnia
2011
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-138
132,0 m
124,0 m
249,2 pkt
2.
1,8 pkt
Andreas Kofler
7.
11 grudnia
2011
Harrachov
Čerťák
K-125
HS-142
126,5 m
133,5 m
277,8 pkt
3.
14,6 pkt
Richard Freitag
8.
4 lutego
2012
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-120
HS-134
131,0 m
130,5 m
234,7 pkt
2.
15,1 pkt
Gregor Schlierenzauer
9.
11 marca
2012
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
123,0 m
134,0 m
238,9 pkt
2.
8,4 pkt
Martin Koch
10.
24 listopada
2012
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-90
HS-100
99,0 m
100,5 m
268,5 pkt
1.
–
11.
1 grudnia
2012
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
134,5 m
135,5 m
266,1 pkt
1.
–
12.
8 grudnia
2012
Krasnaja Polana
Russkije Gorki
K-95
HS-106
101,5 m
105,5 m
265,4 pkt
2.
5,3 pkt
Gregor Schlierenzauer
13.
30 grudnia
2012
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
138,5 m
135,5 m
290,8 pkt
3.
17,8 pkt
Anders Jacobsen
14.
10 marca
2013
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
124,0 m
124,0 m
265,8 pkt
3.
8,4 pkt
Richard Freitag
15.
12 marca
2013
Kuopio
Puijo
K-120
HS-127
129,5 m
130,0 m
255,2 pkt
3.
12,9 pkt
Kamil Stoch
16.
8 grudnia
2013
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-138
132,5 m
137,0 m
279,0 pkt
1.
–
17.
1 lutego
2014
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-145
139,0 m
147,5 m
262,2 pkt
2.
1,0 pkt
Kamil Stoch
18.
2 lutego
2014
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-145
141,5 m
134,0 m
257,9 pkt
2.
13,5 pkt
Kamil Stoch
19.
26 lutego
2014
Falun
Lugnet
K-120
HS-134
133,5 m
135,0 m
266,1 pkt
1.
–
20.
28 lutego
2014
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
131,0 m
127,5 m
276,6 pkt
1.
–
21.
2 marca
2014
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
131,5 m
129,5 m
277,4 pkt
2.
3,6 pkt
Kamil Stoch
22.
4 marca
2014
Kuopio
Puijo
K-120
HS-127
127,0 m
125,0 m
258,9 pkt
2.
3,8 pkt
Kamil Stoch
23.
9 marca
2014
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
132,0 m
130,5 m
265,4 pkt
1.
–
24.
21 marca
2014
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-139
137,5 m
137,5 m
289,1 pkt
1.
–
25.
23 marca
2014
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-139
136,0 m
141,0 m
280,8 pkt
2.
2,9 pkt
Peter Prevc
26.
29 listopada
2014
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
135,0 m
137,5 m
268,7 pkt
3.
3,5 pkt
Simon Ammann i Noriaki Kasai
27.
13 grudnia
2014
Niżny Tagił
Aist
K-120
HS-134
130,5 m
127,0 m
254,9 pkt
3.
8,2 pkt
Anders Fannemel
28.
14 grudnia
2014
Niżny Tagił
Aist
K-120
HS-134
131,5 m
–
145,7 pkt
1.
–
29.
10 stycznia
2015
Tauplitz /Bad Mitterndorf
Kulm
K-200
HS-225
227,5 m
210,0 m
420,5 pkt
1.
–
30.
15 stycznia
2015
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
129,5 m
–
131,1 pkt
3.
5,6 pkt
Stefan Kraft
31.
18 stycznia
2015
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
131,0 m
133,0 m
267,1 pkt
3.
9,1 pkt
Kamil Stoch
32.
30 stycznia
2015
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-145
135,5 m
146,0 m
261,8 pkt
3.
14,8 pkt
Kamil Stoch
33.
1 lutego
2015
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-145
149,5 m
146,0 m
270,3 pkt
1.
–
34.
7 lutego
2015
Titisee-Neustadt
Hochfirstschanze
K-125
HS-142
138,5 m
140,0 m
299,4 pkt
1.
–
35.
15 lutego
2015
Vikersund
Vikersundbakken
K-200
HS-225
237,5 m
245,0 m
436,7 pkt
1.
–
36.
8 marca
2015
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
126,0 m
126,5 m
273,2 pkt
2.
11,3 pkt
Stefan Kraft
37.
10 marca
2015
Kuopio
Puijo
K-92
HS-100
103,5 m
–
139,3 pkt
1.
–
38.
12 marca
2015
Trondheim
Granåsen
K-124
HS-140
135,0 m
139,0 m
265,3 pkt
1.
–
39.
14 marca
2015
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
132,0 m
135,5 m
275,7 pkt
1.
–
40.
15 marca
2015
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
132,0 m
128,0 m
258,9 pkt
1.
–
41.
22 listopada
2015
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
134,0 m
132,0 m
265,6 pkt
3.
19,2 pkt
Daniel-André Tande
42.
5 grudnia
2015
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-90
HS-100
94,5 m
–
129,7 pkt
1.
–
43.
12 grudnia
2015
Niżny Tagił
Aist
K-120
HS-134
132,0 m
134,0 m
260,0 pkt
1.
–
44.
29 grudnia
2015
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
126,0 m
137,5 m
307,2 pkt
1.
–
45.
1 stycznia
2016
Garmisch-Partenkirchen
Große Olympiaschanze
K-125
HS-140
133,5 m
132,5 m
256,8 pkt
3.
15,9 pkt
Peter Prevc
46.
3 stycznia
2016
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-130
122,5 m
128,0 m
258,4 pkt
2.
11,1 pkt
Peter Prevc
47.
6 stycznia
2016
Bischofshofen
im. Paula Ausserleitnera
K-125
HS-140
136,0 m
141,0 m
290,5 pkt
2.
6,8 pkt
Peter Prevc
48.
10 stycznia
2016
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-145
145,5 m
133,0 m
234,2 pkt
3.
30,7 pkt
Peter Prevc
49.
19 lutego
2016
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
125,0 m
128,0 m
259,5 pkt
3.
5,9 pkt
Michael Hayböck
50.
27 lutego
2016
Ałmaty
Gornyj Gigant
K-125
HS-140
135,0 m
135,0 m
252,0 pkt
3.
20,7 pkt
Peter Prevc
51.
28 lutego
2016
Ałmaty
Gornyj Gigant
K-125
HS-140
137,0 m
141,5 m
314,3 pkt
2.
11,6 pkt
Peter Prevc
52.
25 listopada
2016
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
140,0 m
140,0 m
318,3 pkt
2.
3,5 pkt
Domen Prevc
53.
26 listopada
2016
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
146,0 m
138,0 m
290,6 pkt
1.
–
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
LGP chronologicznie
edytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
edytuj
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
30 września
2012
Hinzenbach
Aigner-Schanze
K-85
HS-94
87,5 m
89,0 m
227,3 pkt
2.
2,8 pkt
Maciej Kot
2.
3 października
2012
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
137,0 m
136,5 m
272,5 pkt
1.
–
3.
8 sierpnia
2015
Hinterzarten
Adlerschanze
K-95
HS-108
101,0 m
102,5 m
264,1 pkt
2.
2,4 pkt
Dawid Kubacki
4.
14 sierpnia
2015
Courchevel
Tremplin du Praz
K-120
HS-132
132,0 m
130,5 m
247,4 pkt
1.
–
5.
15 sierpnia
2015
Einsiedeln
Andreas Küttel-Schanze
K-105
HS-117
113,5 m
113,5 m
260,8 pkt
1.
–
LGP
edytuj
LGP
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Sezon
Miejsce
Źr.
2011
4.
[33]
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
edytuj
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
14 marca
2009
Pragelato
Trampolino a Monte
K-125
HS-140
135,0 m
132,0 m
261,1 pkt
2.
15 marca
2009
Pragelato
Trampolino a Monte
K-125
HS-140
133,5 m
135,5 m
263,2 pkt
3.
20 lutego
2010
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
119,5 m
113,0 m
273,0 pkt
4.
11 grudnia
2021
Vikersund
Vikersundbakken
K-105
HS-117
115,5 m
113,0 m
264,5 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
edytuj
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
14 marca
2009
Pragelato
Trampolino a Monte
K-125
HS-140
135,0 m
132,0 m
261,1 pkt
1.
–
2.
15 marca
2009
Pragelato
Trampolino a Monte
K-125
HS-140
133,5 m
135,5 m
263,2 pkt
1.
–
3.
20 lutego
2010
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
119,5 m
113,0 m
273,0 pkt
1.
–
4.
12 stycznia
2019
Bischofshofen
im. Paula Ausserleitnera
K-125
HS-142
129,0 m
127,0 m
251,5 pkt
3.
9,8 pkt
Žiga Jelar
5.
10 grudnia
2021
Vikersund
Vikersundbakken
K-105
HS-117
115,0 m
118,5 m
240,8 pkt
3.
7,4 pkt
Ulrich Wohlgenannt
6.
11 grudnia
2021
Vikersund
Vikersundbakken
K-105
HS-117
115,5 m
113,0 m
264,5 pkt
1.
–
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
LPK chronologicznie
edytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie
edytuj
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
13 września
2008
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-138
115,0 m
136,0 m
236,0 pkt
1.
–
2.
26 września
2008
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
128,0 m
123,0 m
246,3 pkt
3.
6,4 pkt
Felix Schoft
3.
27 września
2008
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
122,0 m
126,0 m
238,9 pkt
3.
5,7 pkt
Jakub Janda
4.
11 października
2008
Falun
Lugnet
K-90
HS-98
98,0 m
92,5 m
252,5 pkt
2.
7,0 pkt
Daniel Lackner
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
↑ a b Zdobył tyle samo punktów, co Peter Prevc (1729). O zwycięstwie Freunda w klasyfikacji generalnej zdecydowała większa liczba zwycięstw w konkursach: Freund - 9, Prevc - 3.
↑ a b Skład zespołu: Andreas Wank , Marinus Kraus , Andreas Wellinger , Severin Freund
↑ a b Upadł tuż po lądowaniu.
↑ a b Skład zespołu: Martin Schmitt , Michael Neumayer , Michael Uhrmann , Severin Freund
↑ a b Skład zespołu: Martin Schmitt , Richard Freitag , Severin Freund, Michael Uhrmann
↑ a b Skład zespołu: Ulrike Gräßler , Richard Freitag , Carina Vogt , Severin Freund
↑ a b Skład zespołu: Andreas Wank , Severin Freund, Michael Neumayer , Richard Freitag
↑ a b Skład zespołu: Carina Vogt , Richard Freitag , Katharina Althaus , Severin Freund
↑ a b Skład zespołu: Michael Neumayer , Markus Eisenbichler , Richard Freitag , Severin Freund
↑ a b Skład zespołu: Pius Paschke , Severin Freund, Markus Eisenbichler , Karl Geiger
↑ Skok podparty.
↑ a b Skład zespołu: Andreas Wank , Richard Freitag , Maximilian Mechler , Severin Freund
↑ a b Skład zespołu: Andreas Wellinger , Stephan Leyhe , Richard Freitag , Severin Freund
↑ a b Skład zespołu: Severin Freund, Andreas Wellinger , Markus Eisenbichler , Karl Geiger
↑ a b c d e Seria konkursowa została odwołana.
↑ a b Skład zespołu: Stefan Rupp , Julian Musiol , Severin Freund i Mario Kürschner
↑ a b Skład zespołu: Severin Freund, Marc Krauspenhaar , Erik Simon i Andreas Wank
↑ a b Skład zespołu: Tobias Bogner , Andreas Wank , Severin Freund i Oliver Alberer
↑ a b Skład zespołu: Felix Schoft , Severin Freund, Pascal Bodmer i Andreas Wank
↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list . fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21]. (ang. ) .↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich . skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-11-08].↑ Katarzyna Iskierka: Severin Freund (Niemcy) . skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-11-10]. ↑ FREUND Severin 1988.05.14 GER . wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-11-10].↑ a b FREUND Severin - Athlete Information; FIS Junior World Ski Championships . fis-ski.com. [dostęp 2024-11-10]. (ang. ) .↑ FREUND Severin - Athlete Information; Season 2005 . fis-ski.com. [dostęp 2024-11-10]. (ang. ) .↑ FREUND Severin - Athlete Information; Season 2008 . fis-ski.com. [dostęp 2024-11-10]. (ang. ) .↑ FREUND Severin - Athlete Information; Season 2009 . fis-ski.com. [dostęp 2024-11-08]. (ang. ) .↑ a b FREUND Severin - Athlete Information; Season 2010 . fis-ski.com. [dostęp 2024-11-08]. (ang. ) .↑ Alicja Bochenek: IO w Vancouver: Składy ekip . skijumping.pl, 2010-02-09. [dostęp 2013-03-20]. ↑ a b FREUND Severin - Athlete Information; Season 2011 . fis-ski.com. [dostęp 2024-11-08]. (ang. ) .↑ Andrzej Mysiak: PŚ Sapporo: Pierwsze zwycięstwo Freunda, Małysz trzeci . skokinarciarskie.pl, 2011-01-15. [dostęp 2013-03-20]. ↑ a b c FREUND Severin - Athlete Information; World Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2024-11-10]. (ang. ) .↑ a b FREUND Severin - Athlete Information; Season 2012 . fis-ski.com. [dostęp 2024-11-08]. (ang. ) .↑ Turniej Czterech Skoczni 2011/2012 . skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-03-21].↑ Andrzej Mysiak: MŚ Vikersund: Robert Kranjec mistrzem świata w lotach! . skokinarciarskie.pl, 2012-02-25. [dostęp 2013-03-21]. ↑ Andrzej Mysiak: MŚ Vikersund: Triumf Austriaków, rekord Polski Piotra Żyły! . skokinarciarskie.pl, 2012-02-26. [dostęp 2013-03-21]. ↑ Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - MŚ Vikersund: 11 rekordów życiowych podczas odwołanej serii . skokinarciarskie.pl, 2012-02-24. [dostęp 2012-02-24]. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Planica: 16 rekordów życiowych i dwa rekordy krajów podczas czwartkowych lotów . skokinarciarskie.pl, 2012-03-15. [dostęp 2012-03-16]. ↑ a b c d FREUND Severin - Athlete Information; Season 2013 . fis-ski.com. [dostęp 2024-11-08]. (ang. ) .↑ Paweł Guzik: PŚ w Kuusamo: Severin Freund wygrywa i obejmuje prowadzenie w PŚ . skijumping.pl, 2012-12-01. [dostęp 2013-03-21]. ↑ Klasyfikacja po konkursie: 15.12.2012, Engelberg K-125 . skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-03-21].↑ Klasyfikacja po konkursie: 16.12.2012, Engelberg K-125 . skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-03-21].↑ Paweł Stawowczyk: TCS: Schlierenzauer wygrywa konkurs i Turniej, Kamil czwarty i... czwarty . skokinarciarskie.pl, 2013-01-06. [dostęp 2013-03-21]. ↑ Adam Bucholz: Severin Freund zakończył karierę . skijumping.pl, 2022-03-27. [dostęp 2024-11-08]. ↑ a b c d e FREUND Severin - Athlete Information - World Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2023-10-07]. (ang. ) .↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6 . fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang. ) .↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS . fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang. ) .↑ Season 2021/2022 - PLANICA 7 STANDINGS . fis-ski.com, 2022-03-27. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang. ) .↑ FREUND Severin - Athlete Information - Grand Prix Standings . fis-ski.com. [dostęp 2023-10-07]. (ang. ) .↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2009 - Four Nations Grand Prix Standings . fis-ski.com, 2009-08-16. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang. ) .↑ The Nations Grand Prix . fis-ski.com, 2010-08-15. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang. ) .↑ Marcin Hetnał: Lotos Poland Tour - pierwsza edycja za nami . skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2012-04-16]. ↑ FREUND Severin - Athlete Information - Continental Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2023-10-07]. (ang. ) .↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2006 . fis-ski.com, 2006-08-20. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-22)]. (ang. ) .↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2008 . fis-ski.com, 2008-10-12. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2009 . fis-ski.com, 2009-09-13. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .↑ FREUND Severin - Athlete Information - FIS Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2023-10-07]. (ang. ) .
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża – drużynowo
Skocznia normalna
Skocznia normalna
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża
Skocznia normalna
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia normalna
Skocznia normalna
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Indywidualnie
Skocznia normalna
Skocznia duża
Drużynowo
1986: Bawaria
1987: Bawaria (Heumann , Wegscheider , Klauser , Bauer )
1988: Bawaria (Heumann , Wegscheider , Klauser , Bauer )
1989: Bawaria I (Heumann , Klauser , Bauer )
1990: Bawaria I (Leonhardt , Heumann , Klauser , Bauer )
1991: Saksonia
1992: Schwarzwald (Thoma , Duffner , Scherer , Wangler )
1993: Schwarzwald (Thoma , Duffner , Scherer , Hannawald )
1994: Turyngia
1995 1996: Badenia-Wirtembergia (Jäkle , Hannawald , Thoma , Duffner )
1997: Turyngia (Gebstedt , Hornschuh , Bracht , Siegmund )
1998: Badenia-Wirtembergia (Jäkle , Schmitt , Thoma , Hannawald )
1999: Bawaria
2000: Bawaria (Audenrieth , Späth , Uhrmann , Löffler )
2001: Badenia-Wirtembergia I (Schmitt , Hannawald , Duffner , Jäkle )
2002: Bawaria I (Neumayer , Löffler , Uhrmann , Späth )
2003: Bawaria (Bracht , Späth , Löffler , Uhrmann )
2004: Bawaria I (Neumayer , Bracht , Uhrmann , Späth )
2005: Bawaria I (Neumayer , Bader , Uhrmann , Späth )
2006: Bawaria I (Neumayer , Späth , Bogner , Uhrmann )
2007: Turyngia I (Musiol , Ritzerfeld , Wank , Hocke )
2008: Bawaria I (Schoft , Neumayer , Späth , Uhrmann )
2009: Badenia-Wirtembergia I (Bodmer , Horlacher , Ulmer , Schmitt )
2010: Bawaria I (Neumayer , Schoft , Freund , Uhrmann )
2011: Bawaria I (Neumayer , Paschke , Kraus , Freund )
2012: Bawaria I (Wellinger , Wenig , Kraus , Geiger )
2013: Bawaria I (Neumayer , Geiger , Kraus , Freund )
2014: Bawaria I (Wellinger , Geiger , Kraus , Freund )
2015: Bawaria I (Neumayer , Eisenbichler , Wellinger , Freund )
2016: Bawaria I (Geiger , Kraus , Wellinger , Eisenbichler )
2017 2018: Bawaria II (Geiger , Goller , Raimund , Eisenbichler )
2019: Bawaria I (Geiger , Baer , C. Schmid , Eisenbichler )
2020: Bawaria I (Freund , Paschke , Geiger , Eisenbichler )
2021: Bawaria I (Paschke , Raimund , Schmid , Geiger )
2022: Bawaria I (Geiger , Schmid , Eisenbichler , Wellinger )
2023: Bawaria I (Wellinger , Paschke , Geiger , Raimund )
Identyfikatory zewnętrzne:
Soczi/Krasnaja Polana
Oslo
Val di Fiemme/Predazzo
Falun
Oberstdorf
Harrachov
Tauplitz
Rovaniemi
Kranj
Zakopane
Sapporo
Ałmaty
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Courchevel
Einsiedeln
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
