İçeriğe atla

Titan (uydu)

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Titan
2012 yılında elde edilen doğal renkli fotoğrafı. Yoğun bir organonitrojen pusu nedeniyle kalın atmosferi turuncudur.
Keşif
KeşfedenChristiaan Huygens
Keşif tarihi25 Mart 1655
Adlandırmalar
Alternatif adlar
Saturn VI
SıfatlarTitanian veya Titanean
Yörünge özellikleri[1]
1.221.870 km
Dış merkezlik0,0288
15,945 g
Eğiklik0,34854° (Satürn ekvatoruna)
Doğal uydusuSatürn
Fiziksel özellikler
8,2[2] ile 9,0
Ortalama yarıçap
2.574,73 ± 0,09 km (0,404 Dünya) (1,480 Ay)[3]
8,3 × 107 km2 (0,163 Dünya) (2,188 Ay)
Hacim7,16 × 1010 km3 (0,066 Dünya) (3,3 Ay)
Kütle(1,3452 ± 0,0002) × 1023 kg
(0,0225 Dünya)[4] (1,829 Ay)
Ortalama yoğunluk
1,8798 ± 0,0044 g/cm3[4]
1,352 m/sn2 (0,138 g) (0,835 Ay)
Atalet momenti faktörü
0,3414 ± 0,0005[5] (tahmini)
2,639 km/sn (0,236 Dünya) (1,11 Ay)
Eş zamanlı
Sıfır
Albedo0,22[6]
Sıcaklık93,7 K (−179,5 °C)[7]
Atmosfer
Yüzey basıncı
146,7 kPa (1,45 atm)
BileşimleriDeğişken

Stratosfer:
%98,4 Nitrojen (N2),
%1,4 Metan (CH4),
%0,2 Hidrojen (H2);

Alt Troposfer:
%95,0 N2, %4,9 CH4;[8]
%97 N2, %2.7 ± %0.1 CH4, %0,1–0,2 H2[9]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Titan, Satürn'ün en büyük uydusu ve yoğun bir atmosferi olduğu bilinen tek doğal uydudur. Dünya dışında, yüzeyinde kararlı sıvı bulundurduğu kanıtlanan 2. gök cismi olan Titan'daki büyük su kütleleri gibi görünen okyanusların, metan gazının sıvı hali olduğu görülmüştür.[10][11]

Jüpiter'in uydusu Ganymede'den sonra Güneş Sistemi'ndeki ikinci en büyük uydudur. Merkür'den daha büyüktür, fakat Merkür'ün çoğunlukla demir ve kayadan oluşması, Titan'ın ise büyük ölçüde daha az yoğun olan buzdan oluşması nedeniyle Merkür'ün sadece %40'ı kadar bir kütleye sahiptir. Büyük oranda azottan oluşan ve Güneş Sistemi'ndeki diğer uyduların hiçbirinde böylesine kalın olmayan atmosferinin, Dünya'nın ilk zamanlarındaki atmosferine benzediği düşünülmektedir. NASA'nın Dragonfly misyonu kapsamında gönderilmesi planlanan uzay aracı Titan'da canlıların olabileceği olasılığını araştıracaktır.[12] Titan'daki su kütlelerinde ise (metan sıvısından okyanuslar, göller ve denizler) deniz canlıların bulunma ihtimali araştırılmaktadır. Daha önce yapılan araştırma verilerince Titan'ın okyanuslarında bakterilerin var olabileceği bir ortamın olduğu düşünülmektedir.[10]

Keşif ve adlandırma

[değiştir | kaynağı değiştir]
Titan'ı 1655 yılında keşfeden Christiaan Huygens.

Titan, 25 Mart 1655'te Hollandalı gökbilimci Christiaan Huygens tarafından keşfedildi.[13][14][15] Galileo Galilei'nin 1610 yılında Jüpiter'in dört büyük uydusunu keşfetmesinden ve teleskop teknolojisindeki ilerlemelerinden etkilenen Huygens, ağabeyi Constantijn Huygens Jr.'ın yardımıyla 1650 civarında teleskoplar yapmaya başladı ve bu teleskoplardan biriyle Titan'ı keşfetti.[16] Bu, Dünya'nın uydusu Ay ve Jüpiter'in Galilei uydularından sonra keşfedilen altıncı uyduydu.[17]

Huygens keşfin ardından uyduya, Satürn'ün uydusu anlamına gelen latince Saturni Luna adını verdi ve bu keşfi 1655 tarihli De Saturni Luna Observatio Nova (Satürn'ün Uydusunun Yeni Bir Gözlemi) adlı kitapçıkta yayımladı.[18] Giovanni Domenico Cassini'nin 1673 ile 1686 yılları arasında yaptığı dört tane daha Satürn uydusunun keşfini yayımlamasının ardından, gökbilimciler bu uyduları Titan'la birlikte Saturn I'den Saturn V'e kadar sırayla numaralandırma alışkanlığına başladılar (Titan, o zamanlar dördüncü sıradaydı). Titan'a verilen diğer eski isimler arasında "Satürn'ün sıradan uydusu" da bulunuyordu.[19] Uluslararası Astronomi Birliği resmi olarak Titan'ı Satürn VI olarak numaralandırır.[20]

Titan adı, o zamanlar bilinen yedi Satürn uydusunun adı da dahil olmak üzere, John Herschel'in (William Herschel'in oğlu, Mimas ve Enceladus'un kaşifi) 1847 tarihli Results of Astronomical Observations Made during the Years 1834, 5, 6, 7, 8, at the Cape of Good Hope adlı yayınından kaynaklanır.[21][22] O zamandan beri Satürn çevresinde birçok küçük uydu keşfedildi.[23] Satürn'ün uydularına mitolojik devlerin adları verilmiştir. Titan adı, Yunan mitolojisinde ölümsüz bir ırk olan Titanlardan gelmektedir.[20]

Oluşumu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Jüpiter ve Satürn'ün düzenli uydularının, Güneş Sistemi'ndeki gezegenlerin oluşumuna benzer şekilde ortak yığılma yoluyla oluştuğu düşünülmektedir. Genç gaz devleri oluşurken, çevrelerinde zamanla uydular halinde birleşecek olan malzeme diskleri bulunuyordu. Jüpiter'in dört Galilei uydusu oldukça düzenli ve gezegen benzeri yörüngelerde bulunurken Titan, Satürn'ün sistemine ezici bir şekilde hakimdir ve yalnızca ortak yığılma ile hemen açıklanamayan yüksek bir yörünge dış merkezliğine sahiptir. Titan'ın oluşumu için önerilen bir model Satürn'ün sisteminin başlangıçta Jüpiter'in Galilei uydularına benzer bir grup uyduya sahip olduğunu, fakat bu uyduların Titan'ı oluşturacak bir dizi büyük çarpışma sonucu dağıldığını öne sürer. Iapetus ve Rhea gibi Satürn'ün orta büyüklükteki uyduları, bu çarpışmaların enkazından oluşmuştur. Böylesine şiddetli bir başlangıç Titan'ın yörünge dışmerkezliğini de açıklayabilir.[24] Titan'ın atmosferik azotunun 2014 yılında yapılan bir analizi, Satürn çevresindeki malzemenin ortak yığılması sırasında mevcut olanlardan ziyade, Oort bulutunda bulunanlara benzer bir malzemeden kaynaklandığını öne sürmüştür.[25]

Yörünge ve dönme

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Satürn'ün doğal uyduları
Titan'ın yörüngesi (kırmızıyla vurgulanmış), Satürn'ün diğer büyük iç uyduları arasında yer alır. Titan'ın yörüngesinin dışında kalan uydular (dıştan içe doğru) Iapetus ve Hyperion'dur. Yörüngesinin içinde yer alan uydular ise Rhea, Dione, Tethys, Enceladus ve Mimas'tır.

Titan, Satürn etrafındaki bir turunu 15 gün 22 saatte tamamlar.[26] Dünya'nın uydusu Ay ve dev gezegen uydularının birçoğu gibi kendi etrafındaki dönme süresi (bir günü) yörüngesini tamamlama süresine eşittir. Bu yüzden Satürn ile kütleçekimsel kilitlenme halinde senkronize dönüş yapar ve gezegene her zaman aynı yüzünü gösterir. Titan üzerindeki boylamlar bu noktadan geçen meridyen başlangıç kabul edilerek batıya doğru ölçülür.[27] Titan'ın yörünge dışmerkezliği 0,0288'dir[28][29] ve yörünge düzlemi Satürn'ün ekvatoruna göre 0,348 derece eğiktir.[30]

Küçük ve düzensiz şekilli uydu Hyperion, Titan ile 3:4 yörüngesel rezonansta kilitlidir, yani Hyperion her üç yörünge tamamladığında, Titan dört yörünge tamamlar. Hyperion'un muhtemelen kararlı bir yörünge adasında oluştuğu, o sırada devasa kütleye sahip Titan'ın ise yakınlaşan diğer cisimleri ya bünyesine kattığı ya da dışarı fırlattığı düşünülmektedir.[31]

Atmosfer

[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Titan'ın atmosferi
Titan'ın atmosferindeki pus katmanlarının gerçek renkli görüntüsü.

Titan, dikkate değer bir atmosfere sahip bilinen tek doğal uydudur[32] ve atmosferi, Dünya'nın dışında güneş sistemindeki azot bakımından zengin yoğun tek atmosferdir. 2004 yılında Cassini tarafından yapılan gözlemler Titan'ın tıpkı Venüs gibi, yüzeyinden çok daha hızlı dönen bir atmosfere sahip "süper rotatör" olduğunu göstermektedir.[33] Voyager uzay sondalarıyla yapılan gözlemler, Titan'ın atmosferinin yaklaşık olarak 1,45 atm yüzey basıncıyla Dünya'dan daha yoğun olduğunu göstermiştir. Donuk puslu katmanlar, Güneş'ten ve diğer kaynaklardan gelen görünür ışığın çoğunu engeller ve Titan'ın yüzey özelliklerini gizler.[34] Titan'ın daha düşük olan yerçekimi, atmosferinin Dünya'dan çok daha geniş olmasına imkan sağlar.[35] Titan'ın atmosferi birçok dalga boyunda donuktur ve sonuç olarak, yörüngeden yüzeyin tam bir yansıma spektrumunun elde edilmesi imkansızdır.[36] 2004 yılında Cassini-Huygens uzay aracının gelişine kadar Titan'ın yüzeyinin ilk doğrudan görüntüleri elde edilememişti.[37]

Titan'ın atmosferi, azot (%97), metan (%2,7 ± 0,1), hidrojen (% 0,1-0,2) ve eser miktarda başka gazlar içerir.[9] Etan, diyasetilen, metilasetilen, asetilen ve propan gibi diğer hidrokarbonların yanı sıra; siyanoasetilen, hidrojen siyanür, karbondioksit, karbonmonoksit, siyanojen, argon ve helyum gibi diğer gazlar da bulunur.[8] Hidrokarbonların, Güneş'in ultraviyole ışığı tarafından metanın parçalanmasından kaynaklanan reaksiyonlarla Titan'ın üst atmosferinde oluştuğu ve kalın turuncu bir duman ürettiği düşünülmektedir.[38] Titan, zamanının %95'ini Satürn'ün manyetosferinde geçirir, bu da onu güneş rüzgarından korumaya yardımcı olabilir.

İklim

[değiştir | kaynağı değiştir]

Titan'ın yüzey sıcaklığı yaklaşık 94 K (-179 °C; -290,2 °F) civarındadır. Bu sıcaklıkta, su buzunun buhar basıncı aşırı düşüktür ve bu yüzden stratosferdeki su buharı sınırlıdır.[39] Titan'a ulaşan güneş ışığı dünyaya düşen güneş ışığının %1'i kadardır.[40] Bu güneş ışığının %90'ı Titan'ın yüzeyine ulaşmadan önce kalın atmosfer tarafından emilir ve sonuç olarak Dünya'nın aldığı güneş ışığının %0,1'i kalır.[41]

Atmosferdeki metan gazı Titan'ın yüzeyinde sera etkisi yaratır. Bu olmasaydı Titan çok daha soğuk olurdu.[42] Diğer taraftan, Titan'ın atmosferindeki Toz pusu güneş ışığını emerek sera etkisini önleyen bir etki yaratır ve yüzeyin üst atmosfere göre çok daha soğuk olmasına sebep olur.[43]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "JPL HORIZONS solar system data and ephemeris computation service". Solar System Dynamics. NASA, Jet Propulsion Laboratory. 7 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2007. 
  2. ^ "Classic Satellites of the Solar System". Observatorio ARVAL. 9 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2010. 
  3. ^ Zebker1, Howard A.; Stiles, Bryan; Hensley, Scott; Lorenz, Ralph; Kirk, Randolph L.; Lunine, Jonathan (15 Mayıs 2009). "Size and Shape of Saturn's Moon Titan" (PDF). Science. 324 (5929). ss. 921-923. Bibcode:2009Sci...324..921Z. doi:10.1126/science.1168905. PMID 19342551. 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 28 Mart 2021. 
  4. ^ a b R.A. Jacobson ve ark... (2006). "Uydu gözlemleri ve uzayaracı iz bilgilerinden, Satürn sisteminin çekim alanı". The Astronomical Journal. 132 (6). ss. 2520-2526. doi:10.1086/508812. 
  5. ^ Iess, L.; Rappaport, N. J.; Jacobson, R. A.; Racioppa, P.; Stevenson, D. J.; Tortora, P.; Armstrong, J. W.; Asmar, S. W. (12 Mart 2010). "Gravity Field, Shape, and Moment of Inertia of Titan". Science. 327 (5971). ss. 1367-1369. Bibcode:2010Sci...327.1367I. doi:10.1126/science.1182583. PMID 20223984. 12 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2021. 
  6. ^ D.R. Williams (21 Ağustos 2008). "Saturnian Satellite Fact Sheet". NASA. 4 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ G. Mitri ve ark. (2007). "Hydrocarbon Lakes on Titan" (PDF). Icarus. 186 (2). ss. 385-394. doi:10.1016/j.icarus.2006.09.004. 27 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 14 Ocak 2010. 
  8. ^ a b Niemann, H. B.; Atreya, S. K.; Bauer, S. J.; Carignan, G. R.; Demick, J. E.; Frost, R. L.; Gautier, D.; Haberman, J. A.; Harpold, D. N.; Hunten, D. M.; Israel, G.; Lunine, J. I.; Kasprzak, W. T.; Owen, T. C.; Paulkovich, M.; Raulin, F.; Raaen, E.; Way, S. H. (2005). "The abundances of constituents of Titan's atmosphere from the GCMS instrument on the Huygens probe" (PDF). Nature. 438 (7069). ss. 779-784. Bibcode:2005Natur.438..779N. doi:10.1038/nature04122. hdl:2027.42/62703. PMID 16319830. 14 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2021. 
  9. ^ a b Coustenis & Taylor (2008), ss. 154–155.
  10. ^ a b "Titan". NASA (İngilizce). 7 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2021. 
  11. ^ "Titan - In Depth". NASA Solar System Exploration. 8 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2021. 
  12. ^ Northon, Karen (27 Haziran 2019). "NASA's Dragonfly Mission to Titan Will Look for Origins, Signs of Life". NASA. 28 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2021. 
  13. ^ Biagioli, Mario (2012). "From ciphers to confidentiality: secrecy, openness and priority in science". The British Journal for the History of Science. 45 (2). [Cambridge University Press, The British Society for the History of Science]. ss. 213–233. doi:10.1017/S0007087412000088. ISSN 0007-0874. JSTOR 23275476. PMID 23050368. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2024. 
  14. ^ "Titan: Exploration". NASA Science. 11 Temmuz 2023. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2024. 
  15. ^ "The Satellites of Saturn". Solar System Moons. Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg. 2010. ss. 53–90. doi:10.1007/978-3-540-68853-2_3. ISBN 978-3-540-68852-5. 
  16. ^ "Discoverer of Titan: Christiaan Huygens". European Space Agency. 4 Eylül 2008. 9 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2009. 
  17. ^ "Astronomy Picture of the Day - Huygens Discovers Luna Saturni". NASA. 25 Mart 2005. Erişim tarihi: 8 Aralık 2024. 
  18. ^ Huygens, Christiaan; Société hollandaise des sciences (1888). Oeuvres complètes de Christiaan Huygens (Latince). 1. The Hague, Netherlands: Martinus Nijhoff. ss. 387-388. 31 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2019. 
  19. ^ Cassini, G. D. (1673). "A Discovery of two New Planets about Saturn, made in the Royal Parisian Observatory by Signor Cassini, Fellow of both the Royal Societys, of England and France; English't out of French". Philosophical Transactions. 8 (1673). ss. 5178-5185. Bibcode:1673RSPT....8.5178C. doi:10.1098/rstl.1673.0003. 
  20. ^ a b "Planet and Satellite Names and Discoverers". USGS. 28 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2021. 
  21. ^ Lassell (12 Kasım 1847). "Observations of Mimas, the closest and most interior satellite of Saturn". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 8 (3). ss. 42-43. Bibcode:1848MNRAS...8...42L. doi:10.1093/mnras/8.3.42. 11 Eylül 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2005. 
  22. ^ Herschel, Sir John F. W. (1847). Results of astronomical observations made during the years 1834, 5, 6, 7, 8, at the Cape of Good Hope: being the completion of a telescopic survey of the whole surface of the visible heavens, commenced in 1825. Londra: Smith, Elder & Co. s. 415. 
  23. ^ "Overview | Saturn Moons". solarsystem.nasa.gov. NASA. 29 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2021. 
  24. ^ "Giant impact scenario may explain the unusual moons of Saturn". Space Daily. 2012. 28 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2012. 
  25. ^ Dyches, Preston; Clavin, Whitney (23 Haziran 2014). "Titan's Building Blocks Might Pre-date Saturn" (Basın açıklaması). Jet Propulsion Laboratory. 27 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2014. 
  26. ^ Hawking, Stephen; Hawking, Lucy (9 Ocak 2020). Unlocking the Universe. Random House. s. 127. ISBN 978-0-241-41534-4. 
  27. ^ "EVS-Islands: Titan's Unnamed Methane Sea". 9 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2009. 
  28. ^ Darrin, Ann; O'Leary, Beth L. (26 Haziran 2009). Handbook of Space Engineering, Archaeology, and Heritage. CRC Press. s. 61. ISBN 978-1-4200-8432-0. 
  29. ^ Heller, René; Williams, Darren; Kipping, David; Limbach, Mary Anne; Turner, Edwin; Greenberg, Richard; Sasaki, Takanori; Bolmont, Émeline; Grasset, Olivier; Lewis, Karen; Barnes, Rory; Zuluaga, Jorge I. (2014). "Formation, Habitability, and Detection of Extrasolar Moons". Astrobiology. 14 (9). ss. 798–835. arXiv:1408.6164 $2. Bibcode:2014AsBio..14..798H. doi:10.1089/ast.2014.1147. ISSN 1531-1074. PMC 4172466 $2. PMID 25147963. 
  30. ^ Petrescu, Relly Victoria; Aversa, Raffaella; Apicella, Antonio; Petrescu, Florian Ion Tiberiu (1 Ocak 2018). "Nasa Selects Concepts for a New Mission to Titan, the Moon of Saturn". Journal of Aircraft and Spacecraft Technology. 2 (1). ss. 40–52. doi:10.3844/jastsp.2018.40.52. ISSN 2523-1200. 
  31. ^ Bevilacqua, R.; Menchi, O.; Milani, A.; Nobili, A. M.; Farinella, P. (1980). "Resonances and close approaches. I. The Titan-Hyperion case". Earth, Moon, and Planets. 22 (2). ss. 141–152. Bibcode:1980M&P....22..141B. doi:10.1007/BF00898423. 
  32. ^ "News Features: The Story of Saturn". Cassini–Huygens Mission to Saturn & Titan. NASA & JPL. 2 Aralık 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2007. 
  33. ^ "Wind or Rain or Cold of Titan's Night?". Astrobiology Magazine. 11 Mart 2005. 17 Temmuz 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2007. 
  34. ^ Zubrin, Robert (1999). Entering Space: Creating a Spacefaring Civilization. Section: Titan: Tarcher/Putnam. ss. 163-166. ISBN 978-1-58542-036-0. 
  35. ^ Turtle, Elizabeth P. (2007). "Exploring the Surface of Titan with Cassini–Huygens". Smithsonian. 20 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2009. 
  36. ^ Schröder, S. E.; Tomasko, M. G.; Keller, H. U. (Ağustos 2005). "The reflectance spectrum of Titan's surface as determined by Huygens". American Astronomical Society, DPS Meeting No. 37, #46.15; Bulletin of the American Astronomical Society. 37 (726). s. 726. Bibcode:2005DPS....37.4615S. 
  37. ^ de Selding, Petre (21 Ocak 2005). "Huygens Probe Sheds New Light on Titan". Space.com. 19 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2005. 
  38. ^ Waite, J. H.; Cravens, T. E.; Coates, A. J.; Crary, F. J.; Magee, B.; Westlake, J. (2007). "The Process of Tholin Formation in Titan's Upper Atmosphere". Science. 316 (5826). ss. 870-5. Bibcode:2007Sci...316..870W. doi:10.1126/science.1139727. PMID 17495166. 
  39. ^ Cottini, V.; Nixon, C.A.; Jennings, D.E.; Anderson, C.M.; Gorius, N.; Bjoraker, G.L.; Coustenis, A.; Teanby, N.A.; ve diğerleri. (2012). "Water vapor in Titan's stratosphere from Cassini CIRS far-infrared spectra". Icarus. 220 (2). ss. 855-862. Bibcode:2012Icar..220..855C. doi:10.1016/j.icarus.2012.06.014. hdl:2060/20120013575. ISSN 0019-1035. 
  40. ^ "Titan: A World Much Like Earth". Space.com. 6 Ağustos 2009. 12 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2012. 
  41. ^ Faint sunlight enough to drive weather, clouds on Saturn's moon Titan 3 Nisan 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Güneş'e olan büyük mesafe ve yoğun atmosferin etkisiyle, Titan'ın yüzeyi Dünya'nın aldığı güneş enerjisinin yaklaşık %0,1'ini alır.
  42. ^ "Titan Has More Oil Than Earth". Space.com. 13 Şubat 2008. 8 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2008. 
  43. ^ McKay, C.P.; Pollack, J. B.; Courtin, R. (1991). "The greenhouse and antigreenhouse effects on Titan" (PDF). Science. 253 (5024). ss. 1118-1121. Bibcode:1991Sci...253.1118M. doi:10.1126/science.11538492. PMID 11538492. 12 Nisan 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Titan_(uydu)&oldid=34460678" sayfasından alınmıştır