venn

venn (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) przyjaciel

odmiana:

(1.1) en venn, vennen, venner, vennene

przykłady:

(1.1) Hotelldirektøren er en god venn av meg. → Dyrektor tego hotelu jest moim dobrym przyjacielem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) å bli venner → zaprzyjaźnić się

synonimy:

(1.1) kamerat

antonimy:

(1.1) fiende, uvenn

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. vennskap

przym. vennlig, vennskapelig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

venn (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

spójnik

(1.1) gdy

(1.2) kiedy

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) vann

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. wanne, wenne < swn. wanne < prazachgerm. *hwannā, *hwan < pragerm. *hwan. por. : ang. when, bwr. wann, wan, wenn, wen, niem. wann, st.saks. wenn

uwagi:

źródła: