Józef Becker
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia |
5 grudnia 1871 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 lutego 1925 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Józef Becker (ur. 5 grudnia[1] 1871 w Německým Brodzie, zm. 16 lutego 1925 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W armii austriackiej służył od 1892, kolejno w pułkach nr 20 i 13[2]. W czasie I wojny światowej walczył na froncie rumuńskim dowodząc batalionem i pułkiem. W 1917 był majorem 13 pułku piechoty Austro-Węgier[3].
Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Stanął z całym 113 pułkiem piechoty austriackiej do dyspozycji polskiego dowództwa w Krakowie. Od marca do maja 1919 dowódca 18 pułku piechoty. Od czerwca 1919 do grudnia 1920 kolejno: referent broni i organizacji w Dowództwie „Wschód”, dowódca Grupy Operacyjnej, oficer ds. zleceń w Dowództwie Etapów, dowódca Dowództwa Powiatu Etapowego Wilno (od 7 I 1920)[4], oraz czasowo w polskiej ekspozyturze przy rządzie Ukrainy. W wojnie polsko-bolszewickiej dowódca XXVI[5] Brygady Piechoty w 12, 18 i 13 Dywizji Piechoty. 22 maja 1920 zatwierdzony został w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia tego roku. Od grudnia 1920 był dowódcą Obszaru Warownego „Wilno”. 3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty[6].
Od czerwca 1922[2] do 1924 dowódca Obszaru Warownego „Kraków”, będąc wówczas oficerem nadetatowym 12 pułku piechoty z Wadowic[7]. W kwietniu 1924 odkomenderowany został do pełnienia obowiązków dowódcy 18 Dywizji Piechoty w Łomży[8]. 31 marca 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 11. lokatą w korpusie generałów[9][10]. W lipcu tego samego roku mianowany został dowódcą 20 Dywizji Piechoty w Słonimie[11][12]. Zmarł 16 lutego 1925 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik (leutnant) – 1892
- porucznik (oberleutnant) –
- kapitan (hauptmann II kl.) –
- kapitan (hauptmann I kl.) –
- major (major) –
- podpułkownik (oberstleutnant) – 1918
- pułkownik – zatwierdzony 22 maja 1920 z dniem 1 kwietnia 1920, zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919
- generał brygady – 31 marca 1924 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 11. lokatą
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)[13]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)[14]
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie (po raz 3 w 1922)[15]
- Odznaka pamiątkowa „Orlęta”[2]
- Order Korony Żelaznej III klasy – Austro-Węgry (przed III.1917)[3]
- Krzyż Zasługi Wojskowej – Austro-Węgry (przed III.1917)[3]
- Signum Laudis – Austro-Węgry (przed III.1917)[3]
- Krzyż Żelazny – Cesarstwo Niemieckie (marzec 1917)[3]
- Krzyż Komandorski Orderu Gwiazdy Rumunii (przed 1924)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Piotr Stawecki podał datę 5 listopada 1981 r.
- ↑ a b c Nowy komendant krakowskiego Obozu Warownego. „Nowości Illustrowane”. Nr 25, 24 czerwca 1922.
- ↑ a b c d e Z Królestwa Polskiego. Odznaczenie. „Nowa Reforma”, s. 3, Nr 139 z 24 marca 1917.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 2 z 24.01.1920 r., s. 16
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.3, Nr 1), Warszawa, 26 stycznia 1922, s. 14 .
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 395.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 158, 1453.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 66 z 17.04.1924 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 38 z 02.04.1924 r.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 118.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 66 z 13.07.1924 r.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 74.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2837 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 14)
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 22.
- ↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 12, s. 369
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki , Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: „Bellona”, 1994, s. 73, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
- Dowódcy powiatów etapowych
- Dowódcy 18 Dywizji Piechoty (II RP)
- Dowódcy 20 Dywizji Piechoty (II RP)
- Generałowie brygady II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Havlíčkův Brodzie
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni odznaką pamiątkową „Orlęta”
- Oficerowie piechoty II Rzeczypospolitej przeniesieni do korpusu generałów
- Pochowani na cmentarzu Rakowickim
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Zasługi Wojskowej
- Polacy odznaczeni Medalem Zasługi Wojskowej Signum Laudis
- Polacy odznaczeni niemieckim Krzyżem Żelaznym
- Polacy odznaczeni Orderem Gwiazdy Rumunii
- Polacy odznaczeni Orderem Korony Żelaznej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1871
- Zmarli w 1925