Naar inhoud springen

Kevin De Bruyne

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kevin De Bruyne
Kevin De Bruyne
Persoonlijke informatie
Volledige naam Kevin De Bruyne
Bijnaam King Kev
KDB
Geboortedatum 28 juni 1991
Geboorteplaats Vlag van België Gent, België
Lengte 181 cm
Been Tweebenig
Positie aanvallende middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Manchester City FC
Rugnummer 17
Contract tot 30 juni 2025
Jeugd
1997–1999
1999–2005
2005–2008
Vlag van België KVV Drongen
Vlag van België KAA Gent
Vlag van België KRC Genk
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2008–2012
2012–2014
2012
2012–2013
2014–2015
2015–
Vlag van België KRC Genk
Vlag van Engeland Chelsea FC
Vlag van België KRC Genk
Vlag van Duitsland Werder Bremen
Vlag van Duitsland VfL Wolfsburg
Vlag van Engeland Manchester City
97(16)
3(0)
19(2)
33(10)
52(13)
257(68)
Interlands **
2010– Vlag van België België 105(27)

* Bijgewerkt op 16 juni 2024
** Bijgewerkt op 16 juni 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Kevin De Bruyne (Gent, 28 juni 1991[1]) is een Belgisch voetballer die doorgaans als aanvallende middenvelder speelt. Hij tekende in augustus 2015 een contract bij Manchester City, dat circa 76 miljoen euro voor hem betaalde aan VfL Wolfsburg. Dat kreeg daarbij nog tot maximaal zes miljoen euro aan eventuele bonussen in het vooruitzicht. De transfer maakte hem op dat moment de duurste Belgische voetballer ooit. De Bruyne debuteerde in 2010 in het Belgisch voetbalelftal.

De Bruyne begon op zesjarige leeftijd in zijn geboortestreek te voetballen voor eerste provincialer KVV Drongen. In 1999 trok hij naar KAA Gent. Hij ruilde deze club op zijn veertiende in voor de voetbalacademie van KRC Genk. In Genk verbleef de jonge puber eerst een jaar in een pension en daarna in een gastgezin, waar hij mentaal een uiterst moeilijke periode doormaakte. Na een seizoen was hij niet langer welkom in het gastgezin, dat hem te introvert, asociaal en eigengereid vond. Noodgedwongen verhuisde de zestienjarige De Bruyne naar een ander pension, eentje voor moeilijkere kinderen. Hij herpakte zich en nam sportieve revanche door harder te trainen en tijdens een invalbeurt bij de tweede ploeg vijfmaal in één speelhelft een doelpunt te maken. De nare ervaring met het gastgezin gold naar eigen zeggen als een levensles voor zijn carrière.[2]

Na een geslaagd seizoen bij het beloftenteam onder leiding van trainer Domenico Olivieri kreeg en greep Kevin De Bruyne op het einde van het seizoen 2008/09 de kans om zich te bewijzen in het eerste elftal van KRC Genk. De Bruyne debuteerde op het hoogste niveau van de Belgische competitie op 9 mei 2009 toen interim-trainer Pierre Denier hem als 17-jarige belofte liet invallen op het veld van Sporting Charleroi (in een wedstrijd die KRC verloor met 3-0).[3]

Europees debuteerde hij in de voorrondes van de eerste editie van de Europa League. Genk speelde tegen Lille OSC en werd uitgeschakeld. De Bruyne mocht in beide wedstrijden invallen. Zijn eerste doelpunt in de Jupiler Pro League maakte hij tijdens de topper tegen Standard Luik. In totaal speelde De Bruyne in seizoen 2009/10 39 officiële duels voor de club en maakte hij daarin drie doelpunten.

Voor het seizoen 2010/11 stond De Bruyne in de belangstelling van diverse clubs zoals de Nederlandse landskampioen FC Twente.[4] De club slaagde erin de speler te behouden voor de club, waar hij ondertussen ook zijn eerste Europese treffer scoorde. In oktober 2010 werd klierkoorts bij de middenvelder geconstateerd, waardoor hij enige tijd uit de roulatie was.[5] Uiteindelijk maakte De Bruyne tijdens het seizoen nog zijn rentree in de ploeg en werd met KRC Genk kampioen.

In het seizoen 2011/12 speelde De Bruyne 28 wedstrijden en scoorde daarin acht keer waaronder een hattrick op Club Brugge en gaf tien assists.

Op 31 januari 2012 tekende De Bruyne een contract voor vijf jaar bij Chelsea.[6] De Engelse club betaalde zo'n 9 miljoen euro voor zijn overgang en leende hem meteen terug uit aan Genk. De Bruyne zou bij Chelsea verenigd worden met landgenoten Thibaut Courtois, Romelu Lukaku, Eden Hazard en Thorgan Hazard ware het niet dat hij sinds augustus 2012 voor een seizoen zonder aankoopoptie uitgeleend werd aan het Duitse Werder Bremen.

Verhuur aan Werder Bremen

[bewerken | brontekst bewerken]
De Bruyne in 2012 bij Werder Bremen

De Bruyne speelde gedurende het seizoen 2012-2013 voor het Duitse Werder Bremen. Hij groeide uit tot een vaste waarde en speelde het grootste deel van de wedstrijden. Enkel op het einde van het seizoen moest hij enkele wedstrijden missen vanwege zijn blessure. Toch belette hem dit niet om in de laatste wedstrijden nog een paar keer te scoren en zo Werder te helpen bij het voorkomen van degradatie.

Terugkeer naar Chelsea

[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de openingsmatch van Chelsea in het seizoen 2013/14 op 18 augustus tegen Hull City gaf De Bruyne een assist aan Oscar. Hierop werd hij in zijn eerste officiële wedstrijd voor Chelsea verkozen tot man van de match. Na deze match verdween De Bruyne naar de bank. José Mourinho verklaarde dat De Bruyne zich niet kon aanpassen aan de speelstijl van Chelsea. De Bruyne kreeg in de eerste helft van het seizoen 2013-2014 geen speelkansen en hij raakte uit vorm. Dit was duidelijk te merken tijdens de wedstrijden bij de Rode Duivels, waar hij wel speelkansen kreeg. De bondscoach van de Rode Duivels, Marc Wilmots, wees zijn spelers erop dat ze zo veel mogelijk moesten spelen bij hun club. Aangezien dit voor De Bruyne niet het geval was, vroeg hij voor een uitleenbeurt of transfer tijdens de winterstop. Het werd een ware transfersoap, want er waren tal van ploegen die belangstelling toonden voor De Bruyne.

VfL Wolfsburg

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 18 januari 2014 tekende De Bruyne een contract tot 2019 bij VfL Wolfsburg.[7] De Duitse club betaalde € 30 miljoen voor zijn overstap, op dat moment de duurste transfer in de geschiedenis van de club. Naar aanleiding van deze transfer diende De Bruyne in 2019 bij het parket een klacht in tegen zijn makelaar en "tweede vader" Patrick De Koster die, samen met diens zakenpartner Didier Frenay, een te hoog commissieloon (10 miljoen euro) zou hebben opgestreken. In augustus 2020 werd De Koster door de Brusselse onderzoeksrechter Claise aangehouden op verdenking van valsheid in geschrifte, het gebruik van valse stukken en witwaspraktijken. De Koster zelf beweert dat hem niks strafrechtelijk te verwijten valt en vraagt zich af waarom de klacht pas vijf jaar na de feiten werd ingediend.[8]

Bij Wolfsburg werd De Bruyne herenigd met landgenoot Junior Malanda. Op 25 januari 2014 maakte hij als basisspeler zijn debuut tegen Hannover. Op 30 mei 2015 won Wolfsburg de Duitse beker. De Bruyne maakte het tweede doelpunt voor Wolfsburg in de finale: 1-3. In het seizoen 14-15 verbrak De Bruyne het assist record in de Bundesliga door 21 assists te geven.

Manchester City

[bewerken | brontekst bewerken]
De Bruyne in januari 2016 bij Manchester City

De Bruyne tekende in augustus 2015 een contract tot medio 2021 bij Manchester City, de nummer twee van de Premier League in het voorgaande seizoen. Dat betaalde circa € 76 miljoen voor hem aan VfL Wolfsburg, dat daarbij nog tot maximaal € 6 miljoen aan eventuele bonussen in het vooruitzicht kreeg.[9][10] De transfer maakte De Bruyne op dat moment de duurste Belgische voetballer ooit. Hij verbrak het record van Christian Benteke, die een maand eerder voor circa € 46.400.000 van Aston Villa naar Liverpool ging. Bij Manchester City kwam De Bruyne onder andere collega-Rode Duivel Vincent Kompany tegen. Hij maakte zijn debuut voor die club op 12 september tegen Crystal Palace. Hij verving Agüero in minuut 26. Op 15 september maakte de Bruyne ook zijn Europese debuut voor 'City', tegen Juventus. Een week later, in de door 'City' verloren wedstrijd tegen West Ham, scoorde hij bij zijn debuut in de basisploeg zijn eerste goal. Scoren deed hij de 3 wedstrijden daarna wederom. Op 20 oktober maakte de FIFA een lijst van 23 spelers bekend voor de Ballon d'Or. De Bruyne was 1 van die 23 spelers.[11] Een dag na die onthulling was de Bruyne belangrijk voor zijn club in de Champions League tegen Sevilla door in blessuretijd het winnende doelpunt te scoren. Op 28 februari won Manchester City de League Cup zonder de Bruyne die er door een knieblessure voor 2 maanden uit.[12] De Belg was echter wel belangrijk in die competitie met 5 doelpunten uit 5 wedstrijden. Bij zijn terugkeer van zijn blessure was hij opnieuw belangrijk door b.v. in de thuis- en uitwedstrijd tegen Paris Saint-Germain te scoren, waardoor Manchester City voor het eerst in haar historie de halve finale van de Champions League bereikte waar ze uitgeschakeld werden door Real Madrid. Manchester City eindigde in de Premier League op de 4e plaats wat betekende dat ze het seizoen daarop wederom in een Europese competitie gingen spelen. Over het hele seizoen speelde de Bruyne 41 wedstrijden waarin hij 16 keer doeltreffend was.

In het seizoen 2016/17 kreeg Manchester City en de Bruyne een nieuwe coach: Pep Guardiola. Onder hem stond de Bruyne de eerste zes wedstrijden in de basis, waaronder de Manchester Derby. In die wedstrijd scoorde hij zijn eerste Derby Goal. Er werd het hele seizoen bijna niks gewonnen maar in de Premier League eindigde City op de 3e plaats. In het seizoen 2016/17 speelde De Bruyne van alle spelers van Manchester City de meeste wedstrijden: 49. Zeven keer kwam hij tot scoren.

Het seizoen 2017/18 begon niet slecht voor Manchester City met 4 wedstrijden ongeslagen, waarvan de vierde een 5-0 winst op Liverpool was, waar de Bruyne 2 assists leverde. Manchester City was ook nog ongeslagen toen ze in speelronde 7 op bezoek kwamen bij Chelsea, toen huidig kampioen. De Bruyne zorgde voor de winst van City door het enige doelpunt van de wedstrijd te scoren. Op 13 december 2017 brak Manchester City een record door hun 15e wedstrijd achter elkaar in de Premier League te winnen door een 4-0 uitoverwinning te boeken op Swansea City.[13] De Bruyne hielp daarbij door de 2-0 te scoren. Op 22 januari 2018 tekende de middenvelder een nieuw contract bij 'The Citizens' tot 2023.[14] Op 25 februari won Manchester City haar eerste prijs sinds de aanstelling van Pep Guardiola: de League Cup. In de 3-0 winst op Arsenal speelde de Bruyne de hele wedstrijd. Manchester City won op 14 april (een week na de eventuele kampioenswedstrijd, de Manchester Derby, verloren werd) van Tottenham Hotspur. Doordat Manchester United een dag later verloor van West Brom, was Manchester City, met De Bruyne, Engels kampioen. Op de laatste speeldag won Manchester City in de slotfase met 1-0 van Southampton door een assist van De Bruyne. Dit zorgde voor de maximale 100 punten, iets wat geen andere Premier-League-club ooit gedaan had.[15] Opnieuw speelde de Belg de meest wedstrijden van alle City-spelers dat seizoen. Dit keer waren dat 52 wedstrijden en vond hij 12 keer het net. Ook had de Bruyne 16 assists achter zijn naam, de meeste van de Premier League dat seizoen. Voor zijn assists kreeg hij de 'Premier League Playmaker of the Year'.[16] Ook zat hij in de 'PFA Team of the Year'[17] en won hij de prijs voor beste speler van het seizoen bij Manchester City.

Op 15 augustus 2018, na slechts één speelronde, liep De Bruyne een knieblessure op waardoor hij er twee maanden uit lag. Manchester City won daarvoor al de Community Shield tegen Chelsea, maar dat deden ze zonder de Bruyne die nog rust kreeg na het WK. Om dezelfde reden startte de Bruyne niet in de basis tegen Arsenal. 2 weken na de terugkeer van de Bruyne werd hij opnieuw geplaagd door een blessure. In die twee wedstrijden tussen die blessures gaf hij wel een assist tegen Shakhtar Donetsk in de Champions League. Op 15 december 2018 vierde hij zijn terugkeer in het competitieduel tegen Everton.

Op 11 mei 2022 scoorde De Bruyne in de eerste helft een hattrick op het veld van Wolverhampton Wanders en scoorde een vierde keer in tweede helft.[18]

De Bruyne werd met Manchester City voor het derde opeenvolgende jaar kampioen van Engeland in de Premier League en won voor de eerste keer de Champions League na een met 1-0 gewonnen finale tegen het Italiaanse Internazionale.

In de Premier League seizoensopener tegen Burnley in augustus 2023 geraakte De Bruyne zwaar gekwetst aan de adductoren waarmee hij al eerder sukkelde. Hij werd geopereerd in Antwerpen en was enkele maanden buiten strijd.[19] Op 25 april 2024 maakte De Bruyne tegen Brighton zijn eerste kopbaldoelpunt in de Premier League. Het was zijn 68ste doelpunt in 255 Premier League-wedstrijden.

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Europa Totaal
Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass. Wed. Dlp. Ass.
2008/09 KRC Genk Vlag van België Eerste klasse 2 0 0 0 0 0 2 0 0
2009/10 35 3 4 3 0 0 2 0 0 40 3 4
2010/11 32 5 16 0 0 0 3 1 1 35 6 17
2011/12 28 8 14 2 0 0 6 0 1 36 8 15
Club Totaal 97 16 34 5 0 0 11 1 2 113 17 36
2012/13 Werder Bremen Vlag van Duitsland Bundesliga 33 10 9 1 0 1 34 10 10
Club Totaal 33 10 9 1 0 1 0 0 0 34 10 10
2013/14 Chelsea Vlag van Engeland Premier League 3 0 1 3 0 0 3 0 0 9 0 1
Club Totaal 3 0 1 3 0 0 3 0 0 9 0 1
2013/14 VfL Wolfsburg Vlag van Duitsland Bundesliga 16 3 10 2 0 0 18 3 10
2014/15 34 10 21 6 1 2 11 5 5 51 16 28
2015/16 2 0 0 2 1 2 0 0 0 4 1 2
Club Totaal 52 13 31 10 2 4 11 5 5 73 20 40
2015/16 Manchester City Vlag van Engeland Premier League 25 7 9 6 6 4 10 3 0 41 21 19
2016/17 36 6 19 6 0 0 7 1 2 49 7 23
2017/18 37 8 16 7 3 1 8 1 4 52 13 26
2018/19 19 2 2 9 4 5 4 0 4 32 8 11
2019/20 35 13 20 6 1 1 7 2 2 48 19 29
2020/21 25 6 12 7 1 2 7 3 4 39 13 23
2021/22 30 15 8 5 2 3 10 2 3 44 20 18
2022/23 32 7 18 7 1 6 10 2 7 49 10 31
2023/24 7 1 4 4 0 6 1 1 2 12 2 12
Club Totaal 246 65 108 57 18 28 64 15 28 366 113 192
TOTAAL 431 104 183 76 20 33 89 21 35 596 160 269

Laatst bijgewerkt op 28 februari 2024.

Nationale ploeg

[bewerken | brontekst bewerken]
De Bruyne bij de Rode Duivels

Op 11 augustus 2010 maakte De Bruyne zijn debuut bij de Rode Duivels. In een oefeninterland tegen Finland mocht hij van bondscoach Georges Leekens in de basis starten. Tijdens de rust werd hij vervangen door Steven Defour. Op 12 oktober 2012 was hij in de met 0-3 gewonnen uitwedstrijd tegen Servië, man van de match en volgens de FIFA ook man van speeldag drie.[20] Hij gaf de assist voor het openingsdoelpunt aan Christian Benteke en tekende met zijn eerste doelpunt voor de tussentijdse 0-2. Na deze prestatie was hij niet meer weg te denken uit de basiself. Enkele dagen later zorgde hij mede door een assist voor Benteke voor de openingstreffer tegen Schotland. Uiteindelijk werd het in deze wedstrijd 2-0. Enkele maanden later speelde hij ook mee tegen Macedonië. In de moeilijke wedstrijd voor de Duivels opende hij de score. De wedstrijd eindigde nog op 0-2.

Op het WK in 2014 maakte hij bij de Rode Duivels een goal op aangeven van Romelu Lukaku die zijn verdediger achter zich liet en daarna een pas gaf naar De Bruyne. Hij schoot de bal voorbij de Amerikaanse doelman Tim Howard. Dankzij de doelpunten van De Bruyne en Lukaku gingen de Rode Duivels naar de kwartfinales. Op 5 juli werden de Rode Duivels uitgeschakeld door de Argentijnse nationale ploeg na een doelpunt van Gonzalo Higuaín.

De jaren daarop bleef De Bruyne de metronoom op het middenveld van de Rode Duivels. Hij nam deel aan het EK 2016, WK 2018, EK 2020, de Nations League 2021-eindronde en WK 2022. Het WK 2018 was een hoogtepunt met een derde plaats als eindresultaat. In de achtste finale tegen Japan zorgde hij in de laatste minuten voor het winnende doelpunt door een scherpe counter op te zetten, dat werd afgerond door Nacer Chadli. In de kwartfinale tegen Brazilië scoorde hij de 2-0 met een strak schot van buiten het strafschopgebied. Na het afzwaaien van Eden Hazard in 2022 werd De Bruyne onder bondscoach Domenico Tedesco de vaste kapitein. Eind mei 2024 werd hij opgenomen in de selectie voor het EK 2024 in Duitsland. Op 5 juni 2024 trad De Bruyne in een vriendschappelijke interland tegen Montenegro toe tot een select clubje Rode Duivels die minstens 100 caps hebben. De jubilaris fleurde die mijlpaal op met zijn 27e interlandgoal in de laatste minuten van de eerste helft.

Interlands van Kevin De Bruyne voor Vlag van België België
Nr. Datum Wedstrijd Uitslag Soort wedstrijd Doelpunten
Als speler bij Vlag van België KRC Genk
1. 11 augustus 2010 Vlag van Finland FinlandBelgië Vlag van België 1 – 0 Vriendschappelijk -
2. 11 november 2011 Vlag van België BelgiëRoemenië Vlag van Roemenië 2 – 1 -
Als speler bij Vlag van Duitsland Werder Bremen
3. 15 augustus 2012 Vlag van België BelgiëNederland Vlag van Nederland 4 – 2 Vriendschappelijk -
4. 7 september 2012 Vlag van Wales WalesBelgië Vlag van België 0 – 2 Kwalificatie WK 2014 -
5. 11 september 2012 Vlag van België BelgiëKroatië Vlag van Kroatië 1 – 1 -
6. 12 oktober 2012 Vlag van Servië ServiëBelgië Vlag van België 0 – 3 Goal 68'
7. 16 oktober 2012 Vlag van België BelgiëSchotland Vlag van Schotland 2 – 0 -
8. 14 november 2012 Vlag van Roemenië RoemeniëBelgië Vlag van België 2 – 1 Vriendschappelijk -
9. 6 februari 2013 Vlag van België BelgiëSlowakije Vlag van Slowakije 2 – 1 -
10. 22 maart 2013 Vlag van Macedonië MacedoniëBelgië Vlag van België 0 – 2 Kwalificatie WK 2014 Goal 26'
11. 26 maart 2013 Vlag van België BelgiëMacedonië Vlag van Macedonië 1 – 0 Vriendschappelijk -
12. 29 mei 2013 Vlag van Verenigde Staten Verenigde StatenBelgië Vlag van België 2 – 4 -
13. 7 juni 2013 Vlag van België BelgiëServië Vlag van Servië 2 – 1 Kwalificatie WK 2014 Goal 13'
Als speler bij Vlag van Engeland Chelsea
14. 14 augustus 2013 Vlag van België BelgiëFrankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 0 Vriendschappelijk -
15. 6 september 2013 Vlag van Schotland SchotlandBelgië Vlag van België 0 – 2 Kwalificatie WK 2014 -
16. 11 oktober 2013 Vlag van Kroatië KroatiëBelgië Vlag van België 1 – 2 -
17. 15 oktober 2013 Vlag van België BelgiëWales Vlag van Wales 1 – 1 Goal 64'
18. 14 november 2013 Vlag van België BelgiëColombia Vlag van Colombia 0 – 2 Vriendschappelijk -
19. 19 november 2013 Vlag van België BelgiëJapan Vlag van Japan 2 – 3 -
Als speler bij Vlag van Duitsland VfL Wolfsburg
20. 5 maart 2014 Vlag van België BelgiëIvoorkust Vlag van Ivoorkust 2 – 2 Vriendschappelijk -
21. 26 mei 2014 Vlag van België BelgiëLuxemburg Vlag van Luxemburg 5 – 1 Goal 90+1' (pen.)
22. 1 juni 2014 Vlag van Zweden ZwedenBelgië Vlag van België 0 – 2 -
23. 17 juni 2014 Vlag van België BelgiëAlgerije Vlag van Algerije 2 – 1 WK 2014 groepsfase -
24. 22 juni 2014 Vlag van België BelgiëRusland Vlag van Rusland 1 – 0 -
25. 1 juli 2014 Vlag van België BelgiëVerenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 2 – 1 WK 2014 Achtste Finale Goal 93'
26. 5 juli 2014 Vlag van Argentinië ArgentiniëBelgië Vlag van België 1 – 0 WK 2014 Kwartfinale -
27. 4 september 2014 Vlag van België BelgiëAustralië Vlag van Australië 2 – 0 Vriendschappelijk -
28. 10 oktober 2014 Vlag van België BelgiëAndorra Vlag van Andorra 6 – 0 Kwalificatie EK 2016 Goal 31' (pen.) Goal 34'
29. 13 oktober 2014 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en HerzegovinaBelgië Vlag van België 1 – 1 -
30. 16 november 2014 Vlag van België BelgiëWales Vlag van Wales 0 – 0 -
31. 28 maart 2015 Vlag van België BelgiëCyprus Vlag van Cyprus 5 – 0 -
32. 31 maart 2015 Vlag van Israël IsraëlBelgië Vlag van België 0 – 1 -
33. 12 juni 2015 Vlag van Wales WalesBelgië Vlag van België 1 – 0 -
Als speler bij Vlag van Engeland Manchester City FC
34. 3 september 2015 Vlag van België BelgiëBosnië en Herzegovina Vlag van Bosnië en Herzegovina 3 – 1 Kwalificatie EK 2016 Goal 44'
35. 6 september 2015 Vlag van Cyprus CyprusBelgië Vlag van België 0 – 1 -
36. 10 oktober 2015 Vlag van Andorra AndorraBelgië Vlag van België 1 – 4 Goal 42'
37. 13 oktober 2015 Vlag van België BelgiëIJsland Vlag van IJsland 3 – 1 Goal 74'
38. 13 november 2015 Vlag van België BelgiëItalië Vlag van Italië 3 – 1 Vriendschappelijk Goal 83'
39. 28 mei 2016 Vlag van Zwitserland ZwitserlandBelgië Vlag van België 1 – 2 Goal 83'
40. 1 juni 2016 Vlag van België BelgiëFinland Vlag van Finland 1 – 1 -
41. 5 juni 2016 Vlag van België BelgiëNoorwegen Vlag van Noorwegen 3 – 2 -
42. 13 juni 2016 Vlag van België BelgiëItalië Vlag van Italië 0 – 2 Groepsfase EK 2016 -
43. 18 juni 2016 Vlag van België BelgiëIerland Vlag van Ierland 3 – 0 -
44. 22 juni 2016 Vlag van Zweden ZwedenBelgië Vlag van België 0 – 1 -
45. 26 juni 2016 Vlag van Hongarije HongarijeBelgië Vlag van België 0 – 4 1/16 finales EK 2016 -
46. 1 juli 2016 Vlag van Wales WalesBelgië Vlag van België 3 – 1 Kwartfinale EK 2016 -
47. 1 september 2016 Vlag van België BelgiëSpanje Vlag van Spanje 0 – 2 Vriendschappelijk -
48. 6 september 2016 Vlag van Cyprus CyprusBelgië Vlag van België 0 – 3 Kwalificatie WK 2018 -
49. 9 november 2016 Vlag van Nederland NederlandBelgië Vlag van België 1 – 1 Vriendschappelijk -
50. 13 november 2016 Vlag van België BelgiëEstland Vlag van Estland 8 – 1 Kwalificatie WK 2018 -
51. 5 juni 2017 Vlag van België BelgiëTsjechië Vlag van Tsjechië 2 – 1 Vriendschappelijk -
52. 9 juni 2017 Vlag van Estland EstlandBelgië Vlag van België 0 – 2 Kwalificatie WK 2018 -
53. 31 augustus 2017 Vlag van België BelgiëGibraltar Vlag van Gibraltar 9 – 0 -
54. 3 september 2017 Vlag van Griekenland GriekenlandBelgië Vlag van België 1 – 2 -
55. 7 oktober 2017 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en HerzegovinaBelgië Vlag van België 3 – 4 -
56. 10 oktober 2017 Vlag van België BelgiëCyprus Vlag van Cyprus 4 – 0 -
57. 10 november 2017 Vlag van België BelgiëMexico Vlag van Mexico 3 – 3 Vriendschappelijk -
58. 14 november 2017 Vlag van België BelgiëJapan Vlag van Japan 1 – 0 -
59. 27 maart 2018 Vlag van België BelgiëSaoedi-Arabië Vlag van Saoedi-Arabië 4 – 0 Goal 78'
60. 2 juni 2018 Vlag van België BelgiëPortugal Vlag van Portugal 0 – 0 -
61. 6 juni 2018 Vlag van België BelgiëEgypte Vlag van Egypte 3 – 0 -
62. 11 juni 2018 Vlag van België BelgiëCosta Rica Vlag van Costa Rica 4 – 1 -
63. 18 juni 2018 Vlag van België BelgiëPanama Vlag van Panama 3 – 0 WK 2018 groepsfase -
64. 23 juni 2018 Vlag van België BelgiëTunesië Vlag van Tunesië 5 – 2 -
65. 2 juli 2018 Vlag van België BelgiëJapan Vlag van Japan 3 – 2 WK 2018 achtste finale -
66. 6 juli 2018 Vlag van Brazilië BraziliëBelgië Vlag van België 1 – 2 WK 2018 kwartfinale Goal 31'
67. 10 juli 2018 Vlag van Frankrijk FrankrijkBelgië Vlag van België 1 – 0 WK 2018 halve finale -
68. 14 juli 2018 Vlag van België BelgiëEngeland Vlag van Engeland 2 – 0 WK 2018 troostfinale -
69. 8 juni 2019 Vlag van België BelgiëKazachstan Vlag van Kazachstan 3 – 0 EK Kwalificatie 2020 -
70. 11 juni 2019 Vlag van België BelgiëSchotland Vlag van Schotland 3 – 0 Goal 90+2'
71. 6 september 2019 Vlag van San Marino San MarinoBelgië Vlag van België 0 – 4 -
72. 9 september 2019 Vlag van Schotland SchotlandBelgië Vlag van België 0 – 4 Goal 82'
73. 16 november 2019 Vlag van Rusland RuslandBelgië Vlag van België 1 – 4 -
74. 19 november 2019 Vlag van België BelgiëCyprus Vlag van Cyprus 6 – 1 Goal 36' Goal 41'
75. 5 september 2020 Vlag van Denemarken DenemarkenBelgië Vlag van België 0 – 2 UEFA Nations League 2020/21 -
76. Aanvoerder 11 oktober 2020 Vlag van Engeland Engeland - België Vlag van België 2 - 1 -
77. 15 november 2020 Vlag van België BelgiëEngeland Vlag van Engeland 2 – 0 -
78. 18 november 2020 Vlag van België BelgiëDenemarken Vlag van Denemarken 4 – 2 Goal 87'
79. 24 maart 2021 Vlag van België BelgiëWales Vlag van Wales 3 – 1 Kwalificatie WK 2022 Goal 22'
80. 27 maart 2021 Vlag van Tsjechië TsjechiëBelgië Vlag van België 1 – 1 -
81. 17 juni 2021 Vlag van Denemarken Denemarken - België Vlag van België 1 – 2 EK 2020 groepsfase Goal 70'
82. 21 juni 2021 Vlag van Finland Finland - België Vlag van België 0 – 2 -
83. 27 juni 2021 Vlag van België België - Portugal Vlag van Portugal 1 – 0 EK 2020 achtste finale -
84. 2 juli 2021 Vlag van België België - Italië Vlag van Italië 1 – 2 EK 2020 kwartfinale -
85. 7 oktober 2021 Vlag van België BelgiëFrankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 3 UEFA Nations League 2020/21 halve finale -
86. 10 oktober 2021 Vlag van Italië ItaliëBelgië Vlag van België 2 – 1 UEFA Nations League 2020/21 troostfinale -
87. 13 november 2021 Vlag van België België - Estland Vlag van Estland 3 – 1 Kwalificatie WK 2022 -
88. Aanvoerder 16 november 2021 Vlag van Wales Wales - België Vlag van België 1 – 1 Goal 12'
89. 3 juni 2022 Vlag van België BelgiëNederland Vlag van Nederland 1 – 4 UEFA Nations League 2022/23 -
90. 8 juni 2022 Vlag van België BelgiëPolen Vlag van Polen 6 – 1 Goal 59'
91. Aanvoerder 11 juni 2022 Vlag van Wales Wales - België Vlag van België 1 – 1 -
92. 22 september 2022 Vlag van België BelgiëWales Vlag van Wales 2 – 1 Goal 10'
93. 25 september 2022 Vlag van Nederland NederlandBelgië Vlag van België 1 – 0 -
94. 18 november 2022 Vlag van België BelgiëEgypte Vlag van Egypte 1 – 2 Vriendschappelijk -
95. 23 november 2022 Vlag van België BelgiëCanada Vlag van Canada 1 – 0 WK 2022 groepsfase -
96. 27 november 2022 Vlag van België BelgiëMarokko Vlag van Marokko 0 – 2 -
97. Aanvoerder 1 december 2022 Vlag van Kroatië KroatiëBelgië Vlag van België 0 – 0 -
98. Aanvoerder 24 maart 2023 Vlag van Zweden ZwedenBelgië Vlag van België 0 – 3 Kwalificatie EK 2024 -
99. Aanvoerder 28 maart 2023 Vlag van Duitsland DuitslandBelgië Vlag van België 2 – 3 Vriendschappelijk Goal 78'
100. Aanvoerder 5 juni 2024 Vlag van België BelgiëMontenegro Vlag van Montenegro 2 – 0 Goal 44'
101. Aanvoerder 8 juni 2024 Vlag van België BelgiëLuxemburg Vlag van Luxemburg 3 – 0 -
102. Aanvoerder 17 juni 2024 Vlag van België BelgiëSlowakije Vlag van Slowakije 0 – 1 EK 2024 groepsfase -
103. Aanvoerder 22 juni 2024 Vlag van België BelgiëRoemenië Vlag van Roemenië 2 – 0 Goal 80'
104. Aanvoerder 26 juni 2024 Vlag van Oekraïne OekraïneBelgië Vlag van België 0 – 0 -
105. Aanvoerder 1 juli 2024 Vlag van Frankrijk FrankrijkBelgië Vlag van België 1 – 0 EK 2024 achtste finale -
106. Aanvoerder 6 september 2024 Vlag van België BelgiëIsraël Vlag van Israël 3 – 1 UEFA Nations League 2024/25 Goal 21' Goal 52' (pen.)
107. Aanvoerder 9 september 2024 Vlag van Frankrijk FrankrijkBelgië Vlag van België 2 – 0 -
Totaal 30

Bijgewerkt t/m 9 september 2024.[21]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van België KRC Genk
Eerste klasse A 2010/11
Beker van België 2008/09
Belgische supercup 2011
Vlag van Duitsland VFL Wolfsburg
DFB Pokal 2014/15
DFL-Supercup 2015
Vlag van Engeland Manchester City
UEFA Champions League 2022/23
UEFA Super Cup 2023
Premier League 2017/18, 2018/19, 2020/21, 2021/22, 2022/23, 2023/24
FA Cup 2018/19, 2022/23
Football League Cup/EFL Cup 2015/16, 2017/18, 2018/19, 2019/20, 2020/21
FA Community Shield 2018, 2019, 2024
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van België België
Wereldkampioenschap voetbal 1x Brons 2018
Individueel
  • In het najaar van 2014 verscheen er een boek over hem getiteld Keep It Simple.[48]
  • In juni wordt sinds 2016 ieder jaar de KDB Cup georganiseerd in De Bruynes geboortedorp Drongen. Het is een internationaal jeugdtoernooi.[49][50]
Zie de categorie Kevin De Bruyne van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.