Otonska dinastija
Otonska dinastija (nem. Liudolfinger, Ottonen) je bila dinastija nemačkih kraljeva (919-1024), koja je dobila ime po svom prvom caru. Dinastija se još naziva Saksonska, ili Liudolfinzi, po najranijem poznatom pretku, saksonskom vojvodi Liudolfu (805—864/866). Otonski vladari smatraju se prvom dinastijom vladara Svetog rimskog carstva. Oni su nasledili franačku karolinšku dinastiju i Karla Velikog koji se smatra osnivačem Svetog rimskog carstva.
Henrik I Ptičar, saksonski vojvoda, bio je osnivač Otonske dinastije, iako nikada nije postao car. NJegov sin, Oto Veliki, krunisan je za cara Svetog rimskog carstva, što je bio slučaj sa većinom kasnijih nemačkih kraljeva. Pod vlašću otonskih vladara istočna franačka kraljevina postala je Nemačka. Ova država je ujedinila regije: Lotaringija, Saksonija, Frankonija, Švabija, Tiringija i Bavarska. Unija Nemačke i Svetog rimskog carstva, koja je dominirala nemačkom istorijom do 1806, počela je krunisanjem Otona I u Rimu 962. Planovi o ponovnom uspostavljanju Rimskog carstva propali su već do vremena Otona III.
Poslednji otonski car bio je Henrik II. Dinastija se ugasila njegovom smrću 1024. Otonsku dinastiju nasledila je Salijska dinastija. Kći cara Otona I, Luitgard, bila je supruga Salijskog vojvode Konrada Crvenog od Lorene. NJihov praunuk Konrad postao je Konrad II, car Svetog rimskog carstva.
Otonski kraljevi i carevi:
- Henrik I Ptičar, kralj Nemaca i vojvoda Saksonije, umro 936.
- Oton I Veliki, car Svetog rimskog carstva i vojvoda Saksonije, umro 973.
- Oton II, umro 983.
- Oton III, umro 1002.
- Henrik II Sveti, umro 1024.
