dobroczyńca
dobroczyńca (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)[3]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dobroczyńca dobroczyńcy dopełniacz dobroczyńcy dobroczyńców celownik dobroczyńcy dobroczyńcom biernik dobroczyńcę dobroczyńców narzędnik dobroczyńcą dobroczyńcami miejscownik dobroczyńcy dobroczyńcach wołacz dobroczyńco dobroczyńcy
- przykłady:
- (1.1) Dnia 31 marca 1888 r. zmarł w Turynie we Włoszech siedemdziesięciotrzyletni starzec, ksiądz Jan Bosco, dobroczyńca młodzieży, prawdziwy apostoł i założyciel zakonu św. Franciszka Salezego całkowicie poświęcającego się wychowaniu młodzieży zaniedbanej, osieroconej i opuszczonej[4].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) książk. filantrop; przest. dobrodziej, łaskawca, wspomożyciel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) ofiarodawca
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dobroczynność ż
- przym. dobroczynny
- przysł. dobroczynnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) benefactor
- baskijski: (1.1) ongile
- białoruski: (1.1) дабрачынец m, дабрадзей m
- esperanto: (1.1) bonfaranto
- hiszpański: (1.1) benefactor m, bienhechor m
- litewski: (1.1) labdarys m
- nowogrecki: (1.1) ευεργέτης m
- rosyjski: (1.1) благодетель m, благотворитель m
- szwedzki: (1.1) välgörare, gynnare, befrämjare, filantrop
- ukraiński: (1.1) благодійник m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „dobroczyńca” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „dobroczyńca” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Hasło „dobroczyńca” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Josef Flekáček, Drobné povídky dějepisné.
