Ted Nugent
 Ted Nugent (2017) | |
| Imię i nazwisko |
Theodore Anthony Nugent[1] |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Instrumenty |
gitara, gitara basowa |
| Gatunki |
rock albumowy[4], rock stadionowy[4], hard rock[4], heavy metal[4] |
| Zawód |
muzyk |
| Aktywność |
od 1958 |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania | |
| Zespoły | |
| The Amboy Dukes (1964-1975) Damn Yankees (1989-1996, 1998-2001, 2004, 2010) Damnocracy (2006-2010) | |
| Strona internetowa | |
Theodore Anthony „Ted” Nugent[5] (ur. 13 grudnia 1948 w Detroit) – amerykański wokalista, autor tekstów piosenek i gitarzysta rockowy, prawicowy aktywista; znany jest również jako The Nuge, The Motor City Madman czy Uncle Ted[6]. Zyskał sławę jako główny gitarzysta The Amboy Dukes[4], zespołu założonego w 1963, który grał rock psychodeliczny i hard rock. Potem rozpoczął karierę solową. Trzy albumy, Ted Nugent (1975), Free-for-All (1976) i Cat Scratch Fever (1977), wielokrotnie zyskały status platynowych.
Stał się również znany i wzbudził kontrowersje swoimi konserwatywnymi poglądami politycznymi, w szczególności poparciem dla polowań i jako zwolennik prawa do posiadania broni[7]. Jest członkiem zarządu National Rifle Association of America i silnym zwolennikiem Partii Republikańskej, przedstawił szereg kontrowersyjnych i groźnych oświadczeń skierowanych przeciwko zwolennikom kontroli broni, w jednym przypadku agenci Secret Service badają jego działania na podstawie komentarzy na temat prezydenta Baracka Obamy[7][8][9].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodził się i wychował w Detroit (niektóre źródła podają Redford[3]) w stanie Michigan jako trzecie z czworga dzieci Marion Dorothy (z domu Johnson; zm. 1989 na raka) i Warrena Henry’ego Nugenta[10]. Miał dwóch braci: Johna i Jeffreya[10]. Jego dziadkowie ze strony matki byli Szwedami[11]. W 1967 ukończył St. Viator High School[10] w Arlington Heights w Illinois i przez krótki czas uczęszczał do William Fremd High School w Palatine w Illinois. W 1968 naukę kontynuował w Oakland Community College[10] w Bloomfield Hills w Michigan.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]W 1958 rozpoczął swoją karierę. W 1964 zdobył popularność jako gitarzysta The Amboy Dukes, gdzie spędził blisko dziesięć lat. Nagrał z grupą dziewięć albumów, a największy sukces odniosły dwa wydane przez Mainstream - debiutancki The Amboy Dukes z listopada 1967 i Journey to the Center of the Mind z kwietnia 1968.
W 1975 zapoczątkował karierę solową i podpisał kontrakt z Epic Records. Jego debiutancki album Ted Nugent (1975) znalazł się w pierwszej trzydziestce listy Billbordu i wylansował takie przeboje jak „Stormtroopin”, „Hey Baby” i „Snakeskin Cowboys”. W 1977 ukazał się trzeci album Cat Scratch Fever. Utwór tytułowy został uznany przez stację VH1 za jedną z najważniejszych piosenek hardrockowych w historii. W 1978 koncertowy zestaw Double Live Gonzo! osiągnął status multiplatyny. Kolejne wydane krążki to Weekend Warriors (1978), State of Shock (1979) i Scream Dream (1980).
W 1989 Ted Nugent założył formację Damn Yankees, a wydana przez Warner Bros. pierwsza płyta Damn Yankees (1990) sprzedała się w pięciomilionowym nakładzie, a jednym z najważniejszych rockowych hymnów wszech czasów była ballada „High Enough”.
W 1996 Nugent nagrał solowy album Spirit of the Wild. W 1997 Sony wypuściło legendarny koncert artysty Live at Hammersmith '79. Kolejne płyty to Full Bluntal Nugity (2001), Craveman (2002), Hunt Music (2003) i Love Grenade (2007).
Sporadycznie występował przed kamerami w filmach i serialach, w tym NBC Policjanci z Miami (1986). Gościł też w różnego rodzaju reality show, w tym Supergroup emitowanym w 2006 na antenie stacji telewizyjnej VH1[12]. Nugent wraz z uczestnikami audycji basistą Evanem Seinfeldem, perkusistą Jasonem Bonhamem, wokalistą Sebastianem Bachem oraz gitarzystą Scottem Ianem utworzył zespół pod nazwą Damnocracy. W 2010 grupa została rozwiązana nie pozostawiając w dorobku żadnych autorskich nagrań.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W 2001 na prośbę organizacji Hunt Of A Lifetime, Nugent zabrał na afrykańskie safari 16-latka chorego na raka kości - Zachary'ego Martina. W 2005 wydał książkę pt. Kill It And Grill It, gdzie jako zapalony myśliwy, mówi o swoich poglądach. Otwarcie wypowiada się o zaostrzeniu polityki emigracyjnej, powszechnym dostępie do broni oraz walce z alkoholizmem i narkomanią.
Prywatnie jest zaprzyjaźniony z gubernatorem Teksasu - Rickiem Perry. Podczas programu z Perrym Nugent wyszedł na scenę paradując z karabinami, ubrany w koszulkę z flagą Konfederacji, a jego wystąpienie było komentowane bardzo szeroko we wszystkich liczących się stacjach informacyjnych w Stanach Zjednoczonych[7]. Wspierał występami żołnierzy amerykańskich w Afganistanie, a w 2008 zaangażował się w kampanię wyborczą republikańskiego kandydata na prezydenta, Johna McCaina[10].
W latach 1970–1979 był żonaty z Sandrą Jezowski, która w 1982 zginęła w wypadku drogowym[10]. 21 stycznia 1989 ożenił się z Shemane Deziel, z którą ma czwórkę dzieci: dwie córki - Starr i Sashę oraz dwóch synów - Theodore Tobiasa „Toby’ego” i Rocco Winchestera (ur. 1990)[10]. Ze związku z Karen Gutowski ma syna (ur. 1995)[10].
Dwie kobiety oskarżyły Nugenta o stosunki seksualne z nimi, gdy miały mniej niż 18 lat[13]. W 1978 Nugent rozpoczął związek z siedemnastoletnią mieszkanką Hawajów Pele Massą[10]. Courtney Love twierdziła, że była zmuszona przez Teda Nugenta do wykonywania fellatio, gdy miała 12 lat[13]. Istnieje specjalne VH1 z 1998, które mówi, że Nugent „przyznaje się do licznych związków z kilkoma nieletnimi dziewczynami”[13]. W innym specjalnym VH1, jego dwie córki powiedziały, że ojciec rutynowo uprawiał seks z małoletnimi dziewczętami w ich domu[13].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod].jpg)
|
|
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
|---|---|---|---|
| 1986 | Policjanci z Miami | Charlie Basset | Rob Cohen |
| Nomads | w roli samego siebie | John McTiernan | |
| 1988 | Tytuł taśmy (Tapeheads) | gwiazdor rocka | Bill Fishman |
| 1997 | Części intymne | w roli samego siebie | Betty Thomas |
| 2001 | Mr. Smithereen Goes to Washington (film dokumentalny)[16] | Joshua Tunick | |
| Studenciaki | Judd Apatow | ||
| Różowe lata siedemdziesiąte | David Trainer | ||
| 2008 | Beer for My Horses | Michael Salomon | |
| 2005 | Rockin' the Corps: An American Thank You (film dokumentalny)[17] | Daniel E. Catullo, Lawrence Jordan | |
| 2012 | Ted Nugent's Gun Country (film dokumentalny)[18] | Mark Therrien | |
| 2013 | Assaulted: Civil Rights Under Fire (film dokumentalny)[19] | Kris Koenig | |
| Glasspack vs Blackstone | James Austen |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ted Nugent w bazie Discogs.com (ang.)
- ↑ Ted Nugent w bazie IMDb (ang.)
- ↑ a b Ted Nugent. Celebrity Birthplace. [dostęp 2018-11-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e Greg Prato: Ted Nugent Biography. AllMusic. [dostęp 2016-04-23]. (ang.).
- ↑ Personalidade: Ted Nugent (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2018-11-02]. (port.).
- ↑ Ted Nugent Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2018-11-02]. (ang.).
- ↑ a b c Rocker Ted Nugent dumped from army concert after saying he would be 'dead or in jail' if Barack Obama is re-elected. Daily Mail. [dostęp 2012-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (ang.).
- ↑ Secret Service przesłucha muzyka, który atakował Obamę. Gazeta Wyborcza. [dostęp 2012-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (pol.).
- ↑ Ted Nugent: Jeżeli Obama jest chrześcijaninem, to ja jestem wegetariańskim piratem-gejem. Polonia Christiana. [dostęp 2012-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i Ted Nugent w bazie Notable Names Database (ang.)
- ↑ America’s on the cusp – are you raising enough hell?. tednugent.com. [dostęp 2014-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (ang.).
- ↑ Sebastian Bach Says DAMNOCRACY Ended Up With 'More Ideas Than We Had Time To Record. Blabbermouth.net. [dostęp 2016-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (ang.).
- ↑ a b c d Steven W. Rouach (2018-04-02): Frank Stallone Apologizes For Insane and Idiotic Statements, and Ted Nugent is Still a Pedophile. ExtraNewsFeed. [dostęp 2016-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-02)]. (ang.).
- ↑ The Music Made Me Do It - Ted Nugent | Album | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-26] (ang.).
- ↑ Detroit Muscle - Ted Nugent | Album | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-26] (ang.).
- ↑ Mr. Smithereen Goes to Washington (2001) w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Rockin' the Corps: An American Thank You (2005) w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Ted Nugent's Gun Country (2012) w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Assaulted: Civil Rights Under Fire (2013) w bazie IMDb (ang.)