Dodatkowe dni przestępne zbierane są w tydzień przestępny (dodawany do grudnia). Rok jest przestępny, gdy reszta z dzielenia (52 × rok + 146) przez 293 jest mniejsza niż 52. Powoduje to utworzenie dwóch podcykli (6 + 6 + 5) = 17 lat i (6 + 5) = 11 lat, które następnie tworzą cykl wyższego rzędu 4× (17 + 17 + 17 + 11) + (17 + 17 + 11) = 293 lata. Cykl przestępny 52/293 powoduje, że średnia długość roku w kalendarzu wynosi 365+71/293 dnia, lub 365 dni 5 h 48 min i ok. 56,5 s, co sprawia, że jest o ok. 3,5 s krótszy od średniego roku słonecznego.
Jako stała data Wielkanocy proponowane są 28 III, 7 IV lub 14 IV, przy czym preferowana jest data 7 IV. Sobór watykański II zgodził się na wprowadzenie stałego kalendarza, byle tylko zachowywał siedmiodniowy tydzień i nie wprowadzał dodatkowych dni, nienależących do żadnego tygodnia. Zgodzono się także na ustalenie daty Wielkanocy[1].
