Przejdź do zawartości

Ryszard Piotrowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryszard Piotrowski
Ilustracja
Ryszard Piotrowski (2019)
Data i miejsce urodzenia

1952
Łódź

doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: prawo konstytucyjne
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1984 – prawo
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

2015 – prawo
Uniwersytet Warszawski

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Okres zatrudn.

od 1975

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons

Ryszard Józef Jan Piotrowski (ur. 1952 w Łodzi[1]) – polski prawnik, konstytucjonalista, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1975 ukończył z wyróżnieniem studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i tam też rozpoczął pracę jako asystent[1]. Jest nauczycielem akademickim Wydziału Prawa i Administracji UW, na którym w 1984 uzyskał stopień doktora nauk prawnych[2], a następnie w 2015 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa (specjalność: prawo konstytucyjne) na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. Senat Stanów Zjednoczonych Ameryki. Struktura i funkcje[3]. Pracuje na stanowisku profesora uczelni w Katedrze Prawa Konstytucyjnego UW[4]. Jest autorem książek i artykułów poświęconych problematyce prawa konstytucyjnego, zagadnieniom tworzenia prawa oraz prawu konstytucyjnemu porównawczemu.

Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[5]. Wchodził w skład zespołu pracowników Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (w składzie: Arnold Gubiński, Teresa Gardocka, Leszek Garlicki, Ryszard Piotrowski i Michał Pietrzak), który w marcu 1981 przygotował pierwszy kompletny projekt ustawy o Trybunale Stanu[6].

Był członkiem zespołu doradców Generalnego Komisarza Wyborczego (1990), ekspertem w Biurze Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu (1995–1996), a także doradcą Prezesa Trybunału Konstytucyjnego (2008–2010), członkiem Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego oraz doradcą I Prezes SN (2015–2018), jak również członkiem Zespołu Doradców ds. ochrony konstytucyjności prawa przy Marszałku Senatu (od 2020)[7].

Jest uczestnikiem krajowych i międzynarodowych konferencji naukowych, prowadził także badania i wygłaszał wykłady na uniwersytetach amerykańskich. Był stypendystą American Council of Learned Societies, Consiglio Nazionale delle Ricerche i Senatu włoskiego[8].

Był nauczycielem akademickim w Wyższej Szkole Administracji Publicznej w Ostrołęce[2].

W 2017 został członkiem rady programowej Archiwum im. Wiktora Osiatyńskiego[9].

Został wybrany na członka Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk kadencji 2020–2023[10].

Bierze udział w różnych programach, audycjach i debatach dotyczących aktualnych wydarzeń w Polsce[4][11].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Pozycja ustrojowa sędziego, Warszawa: Wolters Kluwer, 2015.
  • Senat Stanów Zjednoczonych Ameryki. Struktura i funkcje, Warszawa: Uniwersytet Warszawski, 2013.
  • Polski ustrój państwowy, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2000.
  • Sejm of the Republic of Poland. Structure, Procedures, Functions, Warszawa: Interpaliamentary Relations Bureau, Chancellery of the Sejm, 1999.
  • Spór o model tworzenia prawa, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988[12].

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

W 2014 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi dla transformacji ustrojowej, za działalność na rzecz rozwoju polskiego parlamentaryzmu, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności społecznej”[13].

W 2016 jego rozprawa habilitacyjna pt. Senat Stanów Zjednoczonych Ameryki. Struktura i funkcje uzyskała drugą nagrodę w LI Ogólnopolskim Konkursie „Państwa i Prawa” na najlepsze prace habilitacyjne i doktorskie z dziedziny nauk prawnych[14].

W 1. edycji konkursu dziennika „Rzeczpospolita” pn. „Prawnik roku” rozstrzygniętej w marcu 2017 uzyskał wyróżnienie w kategorii „prawnik-edukator” za „mądre, niekoniunkturalne tłumaczenie kwestii ustrojowo-konstytucyjnych, z zachowaniem dystansu do bieżących sporów politycznych”[15].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Polskie Towarzystwo Prawa Konstytucyjnego | Piotrowski Ryszard [online] [dostęp 2023-12-23] (pol.).
  2. ↑ a b Dr hab. Ryszard Józef Jan Piotrowski, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2024-12-13].
  3. ↑ Ryszard Piotrowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-11-25].
  4. ↑ a b Dr Ryszard Piotrowski o głosowaniu rodzinnym: dzieci są traktowane przedmiotowo. wp.pl. [dostęp 2015-11-27].
  5. ↑ Joanna Mantel-Niećko, Próba sił: źródła do dziejów Uniwersytetu Warszawskiego po 13 grudnia 1981, Warszawa 1991, s. 198.
  6. ↑ Kamil Niewiński, Geneza i pozycja ustrojowa Trybunału Stanu w PRL, „Miscellanea Historico-Iuridica”, 12, 2013, s. 282.
  7. ↑ Prof. dr hab. Ryszard Piotrowski – Katedra Prawa Konstytucyjnego [online] [dostęp 2023-12-23] (pol.).
  8. ↑ Katedra Prawa Konstytucyjnego Uniwersytet Warszawski [online] [dostęp 2021-01-13].
  9. ↑ Prof. Mirosław Wyrzykowski: Pozakonstytucyjna zmiana ustroju staje się faktem. O tym trzeba debatować, panie Prezydencie. oko.press, 26 sierpnia 2017. [dostęp 2017-08-31].
  10. ↑ Komitet Nauk Prawnych PAN. pan.pl. [dostęp 2020-02-23].
  11. ↑ Ryszard Józef Jan Piotrowski [online], WPiA [dostęp 2023-12-23] (pol.).
  12. ↑ Piotrowski, Ryszard (1952-).. bn.org.pl. [dostęp 2015-11-25].
  13. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 992
  14. ↑ LI konkurs „Państwa i Prawa” na najlepsze prace habilitacyjne i doktorskie z dziedziny nauk prawnych rozstrzygnięty. lex.pl, 22 czerwca 2016. [dostęp 2017-06-26].
  15. ↑ Prawnikiem roku został prof. Adam Strzembosz. rp.pl, 16 marca 2017. [dostęp 2017-03-16].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ryszard_Piotrowski&oldid=75565677”