Reprezentacja Stanów Zjednoczonych w piłce nożnej mężczyzn

Stany Zjednoczone Ameryki
United States of America
	; Emblemat reprezentacji
Przydomek	USMNT,; The Stars and Stripes (Gwiazdy i pasy),; The Yanks (Jankesi)
Związek	United States Soccer Federation (USSF)
Sponsor techniczny	Nike
Menedżer generalny	Matt Crocker
Trener	wakat
Asystent trenera	wakat
Skrót FIFA	USA
Ranking FIFA	13. (1661.70 pkt.)
Miejsce w rankingu Elo	25. (1807 pkt.); (18 lipca 2023)
	Zawodnicy
Kapitan	Christian Pulisic
Najwięcej występów	Cobi Jones (164)
Najwięcej bramek	Clint Dempsey; Landon Donovan (57)
Stroje; domowe	Stroje; wyjazdowe
	Mecze
	Pierwszy mecz; Szwecja 2:3 Stany Zjednoczone ; (Sztokholm, Szwecja; 20 sierpnia 1916)
	Najwyższe zwycięstwo; Stany Zjednoczone 8:0 Barbados ; (Carson, Stany Zjednoczone; 15 czerwca 2008)
	Najwyższa porażka; Norwegia 11:0 Stany Zjednoczone ; (Oslo, Norwegia; 6 sierpnia 1948)
	Medale
Mistrzostwa świata
	1930
Mistrzostwa Ameryki Północnej
	1991, 2002, 2005, 2007, 2013, 2017, 2021
	1989, 1993, 1998, 2009, 2011, 2019
	1996, 2003
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa
	↑ Stan aktualny na 15 lutego 2024. ;

Reprezentacja Stanów Zjednoczonych w piłce nożnej mężczyzn – drużyna piłkarska reprezentująca Stany Zjednoczone Ameryki w zawodach międzynarodowych. Za jej funkcjonowanie odpowiedzialna jest United States Soccer Federation, organ zarządzający piłką nożną w Stanach Zjednoczonych. W reprezentacji mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający obywatelstwo amerykańskie.

Reprezentacja Stanów Zjednoczonych pierwszy mecz rozegrała w 1885 roku, ale nie został wpisany do oficjalnego rejestru. Dziś uznaje się, że debiutem międzypaństwowym Amerykanów było wygrane 3:2 spotkanie ze Szwecją w Sztokholmie, w trzy lata po założeniu krajowego związku piłki nożnej.

W pierwszych mistrzostwach świata Amerykanie zajęli trzecie miejsce, którym podzielili się z Jugosławią, wcześniej wygrywając w grupie po 3:0 z Belgią i Paragwajem, oraz wysoko ulegając w półfinałach Argentynie (1:6). Cztery lata później start w finałach zakończyli już po pierwszym meczu – z Włochami, przegranym 1:7. Przez ponad pół wieku byli zupełnie przeciętną drużyną, choć w 1950 roku znów awansowali do finałów i zdołali tam pokonać Anglię 1:0 (tzw. Cud na trawie). W następnych dwóch meczach Amerykanie przegrywali kolejno z Hiszpanią 1:3 i Chile 2:5. Zajęli więc ostatnie miejsce w grupie z dwoma punktami na koncie i odpadli z turnieju. W strefie CONCACAF nie potrafili wygrać rywalizacji z dużo silniejszym Meksykiem.

Pewien przełom nastąpił dopiero w latach 90. Od 1990 do 2014 roku reprezentacja USA była stale obecna w mistrzostwach świata (wtedy też powróciła na mundial po czterdziestoletniej przerwie). Choć we Włoszech odpadli już po fazie grupowej, to już cztery lata później (będąc gospodarzem mundialu) dotarli do 1/8 finału. We Francji znów zakończyli udział w mistrzostwach świata na fazie grupowej. W 2002 – po zwycięstwie w 1/8 finału nad Meksykiem – dotarła aż do ćwierćfinału. W 2006 roku udział na turnieju w Niemczech zakończyli ponownie na fazie grupowej, by w dwóch następnych występach (odpowiednio w 2010 w Republice Południowej Afryki i 2014 roku w Brazylii) dotrzeć do 1/8 finału. W latach 1991–2005 trzykrotnie triumfowała w Złotym Pucharze CONCACAF (łącznie w historii sięgali po to trofeum siedmiokrotnie). Niezłe wyniki reprezentacji są w dużej mierze skutkiem nowego spojrzenia samych Amerykanów na futbol. Profesjonalna liga piłkarska (MLS) powstała w USA dopiero w 1996 roku. Od czasu kiedy Stany Zjednoczone były gospodarzami światowego championatu (w 1994), znacznie wzrosło zainteresowanie piłką nożną wśród kibiców i sponsorów. Dziś rozgrywki MLS przyciągają na stadiony nie mniej fanów niż mecze baseballu, czy koszykówki, a amerykańskie kluby należą do najlepiej zarządzanych na świecie, piłkarze zaś grają w najsilniejszych zespołach Europy – ostatnio Stany Zjednoczone mogą pochwalić się cenionymi bramkarzami: Tony Meola, Brad Friedel z Blackburn Rovers, najlepszy bramkarz Premiership w sezonie 2002-03, Tim Howard (najlepszy bramkarz Premiership w sezonie 2003-04) czy Kasey Keller (piłkarz roku 2005 w USA).

Od 1998 do 2006 roku szkoleniowcem kadry był Bruce Arena. Jest to jeden z najdłuższych stażów trenerskich w drużynach narodowych. Na tym stanowisku zastąpił go Bob Bradley, który prowadził drużynę do 2011 roku. Po nim kadrę do 2016 roku prowadził Jürgen Klinsmann. Po jego rezygnacji ze stanowiska, posadę trenera przejął ponownie Bruce Arena. Do listopada 2018 kadrę USA tymczasowo prowadził Dave Sarachan^[1].

Znacznie większe sukcesy ma na swoim koncie żeńska reprezentacja USA. Amerykanki należą do najlepszych na świecie – dwukrotnie zdobywały złoto na Igrzyskach Olimpijskich (1996 i 2004) oraz tyle samo razy triumfowały w mistrzostwach świata (1991 i 2004).

W roku 2009 reprezentacja zdobyła drugie miejsce w Pucharze Konfederacji w finale przegrywając z Brazylią 2-3, oraz trzecie w pierwszej edycji Pucharu Konfederacji (wtedy pod nazwą Puchar Króla Fahda) 1992 po zwycięstwie z Wybrzeżem Kości Słoniowej 5:2. Edycję 2003 tego turnieju zakończyła na fazie grupowej.

Czterokrotnie brała również udział w Copa America. W rozgrywkach o Puchar Ameryki Południowej dwukrotnie była czwarta (1995, oraz 2016 – jako gospodarz). Edycje 1993 i 2007 zakończyła na fazie grupowej.

Reprezentacja USA zajmuje obecnie 22. miejsce w rankingu FIFA oraz 2. miejsce w Federacji CONCACAF^[2].

Historia występów w MŚ

Udział w Mistrzostwach Świata 1990

Turniej we Włoszech USA zakończyło na fazie grupowej. Po przegraniu wszystkich trzech spotkań (kolejno z Czechosłowacją 1:5, gospodarzem mistrzostw Włochami 0:1 oraz Austrią 1:2) z zerowym dorobkiem punktowym zajęła ostatnie miejsce w grupie i odpadła z turnieju.

Udział w Mistrzostwach Świata 1994

Reprezentacja USA była gospodarzem mistrzostw świata rozgrywanych w 1994 roku. Grała w nich w grupie A razem z Rumunią, Szwajcarią, oraz Kolumbią. Po zwycięstwie w meczu z Kolumbią 2:1, remisie 1:1 ze Szwajcarią i porażce z Rumunią 0:1 zajęła ostatecznie trzecie miejsce w grupie i z dorobkiem czterech punktów awansowała do 1/8 finału. W tej fazie rozgrywek trafiła na reprezentację Brazylii z którą przegrała 0:1 i odpadła z turnieju.

Udział w Mistrzostwach Świata 1998

Na mistrzostwach we Francji Stany Zjednoczone trafiły do grupy F razem z Niemcami, Jugosławią i Iranem. Po przegraniu wszystkich trzech meczów (odpowiednio z Niemcami 0:2 oraz Iranem 1:2 i Jugosławią 0:1) z zerowym dorobkiem punktowym zajęli ostatnie miejsce w grupie i odpadli z turnieju.

Udział w Mistrzostwach Świata 2002

Koreańsko-japoński czempionat reprezentacja USA rozpoczęła od zwycięstwa z Portugalią 3:2. Późniejszy remis 1:1 ze współgospodarzem mistrzostw Koreą Południową, oraz porażka z Polską 1:3 sprawiły, iż ostatecznie zajęła ona drugie miejsce w grupie D z czterema punktami na koncie i awansowała do 1/8 finału. W tej fazie turnieju spotkali się z reprezentacją Meksyku z którą wygrali 2:0, awansując tym samym do ćwierćfinału. Tam trafili na reprezentację Niemiec, z którymi przegrali 0:1 i odpadli z turnieju.

Udział w Mistrzostwach Świata 2006

Niemiecki mundial piłkarze amerykańscy zakończyli na fazie grupowej. Po remisie 1:1 z Włochami i dwóch porażkach (z Czechami 0:3 i Ghaną 1:2) z jednym punktem na koncie zajęli ostatnie miejsce w grupie E i odpadli z turnieju.

Udział w Mistrzostwach Świata 2010

Amerykanie grali w tych mistrzostwach w grupie C razem z Anglią, Słowenią i Algierią. Po jednym zwycięstwie (z Algierią 1:0) i dwóch remisach (z Anglią 1:1 i Słowenią 2:2) z pięcioma punktami na koncie awansowali z pierwszego miejsca w grupie do 1/8 finału. W tej fazie spotkali się z reprezentacją Ghany, z którą przegrali po dogrywce 1:2 i odpadli z turnieju.

Udział w Mistrzostwach Świata 2014

Reprezentacja Stanów Zjednoczonych awansowała do 1/8 finału, zajmując drugie miejsce w grupie. Przegrywając z Belgią (1:2) zakończyła swój udział na Mistrzostwach Świata w Brazylii.

Kwalifikacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018

USA zaczęło od porażki u siebie z Meksykiem (1:2). Po tej porażce przyszła druga, jeszcze poważniejsza z Kostaryką (0:4). Po tych dwóch porażkach trener reprezentacji Jürgen Klinsmann zrezygnował z prowadzenia drużyny narodowej. Ekipę amerykańską przejął więc Bruce Arena co w dalszych meczach w 2017 roku wyraźnie dało efekty. Stany Zjednoczone wygrały z Hondurasem 6:0, zremisowały z Panamą 1:1, wygrały z Trynidadem i Tobago 2:0 oraz zremisowały z Meksykiem 1:1. We wrześniu 2017 roku wyniki te znowu zaczęły się pogarszać i drużyna z USA przegrała z Kostaryką 0:2 oraz zremisowała ze znacznie gorszym potencjalnie Hondurasem 1:1 (jedyny gol dla Amerykanów padł dopiero w 89. minucie). Tym samym szanse zakwalifikowania się do turnieju spadły (USA zajmowały czwarte miejsce, Honduras piąte z tą samą liczbą punktów). W kolejnym meczu eliminacyjnym Amerykanie pewnie pokonali Panamę 4:0. Ostatnie spotkanie kwalifikacyjne zakończyło się porażką Stanów Zjednoczonych (1:2 z Trynidadem i Tobago), co ostatecznie przekreśliło szanse awansu USA na mundial. Z tabeli awansowały trzy najlepsze zespoły z sześciu rywalizujących ze sobą w piątej rundzie eliminacji CONCACAF (Meksyk, Kostaryka, Panama). Czwarty Honduras awansował do barażu interkontynentalnego.

Udział w międzynarodowych turniejach

Mistrzostwa świata

Udział w mistrzostwach świata
Rok	Kwalifikacje	Wynik
1930	–	III miejsce^[3]
1934	Awans	Faza grupowa
1938	Wycofała się z kwalifikacji
1950	Awans	Faza grupowa
1954	Nie zakwalifikowała się
1958
1962
1966
1970
1974
1978
1982
1986
1990	Awans	Faza grupowa
1994	Gospodarz	1/8 finału
1998	Awans	Faza grupowa
2002	Awans	Ćwierćfinał
2006	Awans	Faza grupowa
2010	Awans	1/8 finału
2014	Awans	1/8 finału
2018	Nie zakwalifikowała się
2022	Awans	1/8 finału
2026	Gospodarz

Złoty Puchar CONCACAF

1991 – Mistrzostwo
1993 – II Miejsce
1996 – III Miejsce
1998 – II Miejsce
2000 – Ćwierćfinał
2002 – Mistrzostwo
2003 – III Miejsce
2005 – Mistrzostwo
2007 – Mistrzostwo
2009 – II Miejsce
2011 – II Miejsce
2013 – Mistrzostwo
2015 – IV Miejsce
2017 – Mistrzostwo
2019 – II miejsce
2021 – Mistrzostwo

Copa América

1916–1991 – Nie brała udziału
1993 – Faza grupowa
1995 – IV miejsce
1997–2004 – Nie brała udziału
2007 – Faza grupowa
2011–2015 – Nie brała udziału
2016 – IV miejsce
2019 – Nie brała udziału
2021 – Nie brała udziału

Obecny skład

Z tym tematem związana jest kategoria: Amerykańscy piłkarze.

23 osobowa kadra na mecze towarzyskie przeciwko Walii i Panamy, które odbyły się odpowiednio 12 i 16 listopada 2020. Występy i gole aktualne na 17 listopada 2020.

Nr	Imię i nazwisko	Data urodzenia	Występy	Gole	Klub
Bramkarze
1	Zack Steffen	2 kwietnia 1995	19	0	Manchester City
22	Ethan Horvath	9 czerwca 1995	4	0	Club Brugge
24	Chituru Odunze	14 października 2002	0	0	Leicester City
Obrońcy
2	Sergiño Dest	3 listopada 2000	5	0	FC Barcelona
3	Matt Miazga	19 lipca 1995	20	1	Chelsea
5	Antonee Robinson	8 sierpnia 1997	8	0	Fulham
6	John Brooks	28 stycznia 1993	39	3	VfL Wolfsburg
13	Tim Ream	5 października 1987	41	1	Fulham
15	Chris Richards	28 marca 2000	1	0	Bayern Monachium
20	Reggie Cannon	11 czerwca 1998	13	0	Boavista
Pomocnicy
4	Tyler Adams	14 lutego 1999	12	1	RB Leipzig
7	Giovanni Reyna	13 listopada 2002	2	1	Borussia Dortmund
8	Weston McKennie	28 sierpnia 1998	21	6	Juventus
12	Richard Ledezma	6 września 2000	1	0	PSV
14	Owen Otasowie	6 stycznia 2001	1	0	Wolverhampton Wanderers
16	Johnny Cardoso	20 września 2001	2	0	Internacional
17	Sebastian Lletget	3 września 1992	16	3	Los Angeles Galaxy
18	Yunus Musah	29 listopada 2002	2	0	Valencia
Napastnicy
9	Nicholas Gioacchini	25 lipca 2000	2	2	Caen
11	Konrad de la Fuente	16 lipca 2001	1	0	Olympique Marsylia
19	Sebastian Soto	28 lipca 2000	1	2	Telstar
21	Ulysses Llanez	2 kwietnia 2001	3	1	Hannoverscher
23	Timothy Weah	22 lutego 2000	10	1	Lille

Rekordziści

Występy

#	Zawodnik	Pozycja	Lata	Występy
1.	Jones, CobiCobi Jones	PO	1992–2004	164
2.	Donovan, LandonLandon Donovan	NA	2000–2014	157
3.	Bradley, MichaelMichael Bradley	PO	2006–	151
4.	Dempsey, ClintClint Dempsey	NA	2004–2017	141
5.	Agoos, JeffJeff Agoos	OB	1988–2003	134
6.	Balboa, MarceloMarcelo Balboa	OB	1988–2000	127
7.	Beasley, DaMarcusDaMarcus Beasley	PO	2001–2017	126
8.	Howard, TimTim Howard	BR	2002–2017	121
9.	Altidore, JozyJozy Altidore	NA	2007–	115
10.	Reyna, ClaudioClaudio Reyna	PO	1994–2006	112
11.	Bocanegra, CarlosCarlos Bocanegra	OB	2001–2012	110
11.	Caligiuri, PaulPaul Caligiuri	PO	1984–1998	110
13.	Wynalda, EricEric Wynalda	NA	1990–2000	106
14.	Keller, KaseyKasey Keller	BR	1990–2007	102
15.	Stewart, EarnieEarnie Stewart	PO	1990–2004	101

Stan na 3 grudnia 2022.
Pogrubioną czcionką zaznaczono piłkarzy, którzy aktualnie występują w reprezentacji.

Gole

#	Zawodnik	Pozycja	Lata	Gole
1.	Dempsey, ClintClint Dempsey	NA	2004–2017	57
1.	Donovan, LandonLandon Donovan	NA	2000–2014	57
3.	Altidore, JozyJozy Altidore	NA	2007–	42
4.	Wynalda, EricEric Wynalda	NA	1990–2000	34
5.	McBride, BrianBrian McBride	NA	1993–2006	30
6.	Moore, Joe-MaxJoe-Max Moore	NA	1992–2002	24
7.	Pulisic, ChristianChristian Pulisic	NA	2016–	22
8.	Murray, BruceBruce Murray	NA	1985–1993	21
9.	Johnson Eddie Eddie Johnson	NA	2004–2014	19
10.	Beasley, DaMarcusDaMarcus Beasley	PO	2001–2017	17
	Stewart, EarnieEarnie Stewart	PO	1990–2004
	Bradley, MichaelMichael Bradley	PO	2006–
13.	Jones, CobiCobi Jones	PO	1992–2004	15
14.	Bocanegra, CarlosCarlos Bocanegra	OB	2001–2012	14
15.	Balboa, MarceloMarcelo Balboa	OB	1988–2000	13
	Perez Hugo Hugo Pérez	PO	1984–1994
	Wood, BobbyBobby Wood	NA	2013–2018

Stan na 3 grudnia 2022.
Pogrubioną czcionką zaznaczono piłkarzy, którzy aktualnie występują w reprezentacji.

Selekcjonerzy

#	Trener	Narodowość	Od	Do	Bilans					Trofea
#	Trener	Narodowość	Od	Do	M	Z	R	P	%	Trofea
1.	Thomas Cahill	Stany Zjednoczone	20 sierpnia 1916	3 września 1916	2	1	1	0	50%	–
2.	George Burford	Stany Zjednoczone	25 maja 1924	10 czerwca 1924	3	2	0	1	67%	–
3.	Nat Agar	Anglia	27 czerwca 1925	6 listopada 1926	3	2	0	1	67%	–
4.	George Burford (2)	Stany Zjednoczone	30 maja 1928	10 czerwca 1928	2	0	1	1	0%	–
5.	Robert Millar	Stany Zjednoczone	13 lipca 1930	17 sierpnia 1930	4	2	0	2	50%	–
6.	David Gould	Szkocja	24 maja 1934	27 maja 1934	2	1	0	1	50%	–
7.	Bill Lloyd	Stany Zjednoczone	12 września 1937	26 września 1937	3	0	0	3	0%	–
8.	Andrew Brown	Szkocja	13 lipca 1947	20 lipca 1947	2	0	0	2	0%	–
9.	Walter Giesler	Stany Zjednoczone	2 sierpnia 1948	21 września 1949	8	1	1	6	13%	–
10.	William Jeffrey	Szkocja	25 czerwca 1950	2 lipca 1950	3	1	0	2	33%	–
11.	John Wood	Anglia	30 kwietnia 1952	16 lipca 1952	2	0	0	2	0%	–
12.	Ernö Schwarz	Węgry	8 czerwca 1953	25 sierpnia 1955	6	2	0	4	33%	–
13.	George Meyer	Stany Zjednoczone	7 kwietnia 1957	6 lipca 1957	4	0	0	4	0%	–
14.	Jim Reed	Stany Zjednoczone	28 maja 1959	5 lutego 1961	4	0	1	3	0%	–
15.	George Meyer (2)	Stany Zjednoczone	7 marca 1965	21 marca 1965	4	1	2	1	25%	–
16.	Phil Woosnam	Walia	15 września 1968	10 listopada 1968	9	4	1	4	44%	–
17.	Gordon Jago	Anglia	20 kwietnia 1969	11 maja 1969	2	0	0	2	0%	–
18.	Bob Kehoe	Stany Zjednoczone	20 sierpnia 1972	10 września 1972	4	0	1	3	0%	–
19.	Max Wozniak	Polska	17 marca 1973	20 marca 1973	2	0	0	2	0%	–
20.	Gene Chyzowych	Stany Zjednoczone	3 sierpnia 1973	9 września 1973	5	3	0	2	60%	–
21.	Gordon Bradley	Stany Zjednoczone	16 października 1973	15 listopada 1973	5	0	0	5	0%	–
22.	Dettmar Cramer	Niemcy	5 września 1974	8 września 1974	2	0	0	2	0%	–
23.	Al Miller	Stany Zjednoczone	26 marca 1974	24 czerwca 1974	2	0	0	2	0%	–
24.	Manfred Schellscheidt	Niemcy	19 sierpnia 1975	25 sierpnia 1975	3	0	0	3	0%	–
25.	Walter Chyzowych	Stany Zjednoczone	24 września 1976	23 listopada 1980	31	7	10	14	23%	–
26.	Alkietas Panagulias	Grecja	8 kwietnia 1983	16 czerwca 1985	18	6	7	5	33%	–
27.	Lothar Osiander	Niemcy	5 lutego 1986	13 sierpnia 1988	18	4	5	9	22%	–
28.	Bob Gansler	Stany Zjednoczone	16 stycznia 1989	21 lutego 1991	36	14	6	16	39%	–
29.	John Kowalski	Polska	12 marca 1991	16 marca 1991	2	1	1	0	50%	–
30.	Bora Milutinović	Serbia	5 maja 1991	14 kwietnia 1995	96	30	31	35	31%	1x Złoty Puchar CONCACAF
31.	Steve Sampson	Stany Zjednoczone	22 kwietnia 1995	29 czerwca 1998	62	26	14	22	42%	–
32.	Bruce Arena	Stany Zjednoczone	1 sierpnia 1998	14 lipca 2006	130	75	28	27	58%	2x Złoty Puchar CONCACAF
33.	Bob Bradley	Stany Zjednoczone	8 grudnia 2006	28 lipca 2011	80	43	12	25	54%	1x Złoty Puchar CONCACAF
34.	Jürgen Klinsmann	Niemcy	1 sierpnia 2011	22 listopada 2016	91	51	14	26	56%	1x Złoty Puchar CONCACAF
35.	Bruce Arena	Stany Zjednoczone	22 listopada 2016	13 października 2017^[4]	18	10	6	2	55%	1x Złoty Puchar CONCACAF
36.	Dave Sarachan	Stany Zjednoczone	24 października 2017	1 grudnia 2018	14	4	5	5	28%	–
37.	Gregg Berhalter	Stany Zjednoczone	4 grudnia 2018	31 grudnia 2022	21	13	3	5	61%

W nawiasie podano, po raz który selekcjoner prowadził reprezentację.
Nie uwzględniono selekcjonerów tymczasowych.
(Stan na 17 listopada 2020)

Uwagi

Przypisy

↑ MNT Opens 2018 with Spirited 0-0 Draw vs. Bosnia & Herzgovina [online], www.ussoccer.com [dostęp 2018-03-11] (ang.).
↑ FIFA.com, The FIFA/Coca-Cola World Ranking – Ranking Table – North, Central America and Caribbean Zone – FIFA.com [online], FIFA.com [dostęp 2017-07-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-25] (ang.).
↑ W 1930 roku nie odbył się oficjalny mecz o trzecie miejsce. Stany Zjednoczone oraz Jugosławia przegrały swoje mecze w półfinałach. FIFA, na podstawie ogólnych wyników obu tych drużyn podczas turnieju, uznaje teraz reprezentację USA za zdobywcę trzeciego miejsca, a Jugosławię za zdobywcę czwartego miejsca w tych rozgrywkach.
↑ Dymisja po blamażu. Selekcjoner USA zrezygnował z posady, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-11-19] (pol.).

Linki zewnętrzne

Oficjalna witryna związku
RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą występów i goli
RSSSF – archiwum trenerów 1916 – 2004
Archiwum wyników USA 1885-1979. sover.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-07)].
Archiwum wyników USA 1980-. sover.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-27)].

[1] Stan aktualny na 15 lutego 2024.

[2] MNT Opens 2018 with Spirited 0-0 Draw vs. Bosnia & Herzgovina [online], www.ussoccer.com [dostęp 2018-03-11] (ang.).

[3] FIFA.com, The FIFA/Coca-Cola World Ranking – Ranking Table – North, Central America and Caribbean Zone – FIFA.com [online], FIFA.com [dostęp 2017-07-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-25] (ang.).

[4] W 1930 roku nie odbył się oficjalny mecz o trzecie miejsce. Stany Zjednoczone oraz Jugosławia przegrały swoje mecze w półfinałach. FIFA, na podstawie ogólnych wyników obu tych drużyn podczas turnieju, uznaje teraz reprezentację USA za zdobywcę trzeciego miejsca, a Jugosławię za zdobywcę czwartego miejsca w tych rozgrywkach.

[5] Dymisja po blamażu. Selekcjoner USA zrezygnował z posady, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-11-19] (pol.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

Gry zespołowe	Badminton Bandy K M Baseball K M U-23 U-18 U-17 Curling K M Fistball K M Futbol amerykański K M U-19 U-18 U-17 U-16 Futbol australijski K M Futbol flagowy K M Futsal K M U-21 Hokej in-line K M Hokej na lodzie K K U-22 K U-18 M U-20 U-18 U-17 U-16 Hokej na rolkach K M Hokej na trawie K M Hokejball K M Kabaddi K M Kajak-polo K M Koszykówka K K U-23 K U-19 K U-18 K U-17 K U-16 M U-19 U-18 U-17 U-16 K 3x3 M 3x3 Korfball Krykiet K M Lacrosse K K U-19 M U-19 halowa Netball Padel K M Pelota Piłka nożna K K U-23 K U-20 K U-18 K U-17 K U-16 M U-23 U-21 U-20 U-18 U-17 U-15 Piłka ręczna K M Piłka siatkowa K K U-23 K U-20 K U-18 M U-23 U-21 U-19 Piłka wodna K M Plażowa piłka nożna Plażowa piłka ręczna K M Plażowa piłka siatkowa K M Polo Quidditch Racquetball Ringette Rollball K M Roller derby K M Rugby league K M Rugby union K K-7 M U-20 M-7 Sepak takraw K M Softball K K U-19 M U-19 Sport żużlowy Longtrack Żużel Squash K M Tchoukball K M Tenis K M miesz. Tenis stołowy Ultimate K M Unihokej K M
Sporty niepełnosprawnych	Goalball K K U-19 M Hokej na lodzie na siedząco K M Koszykówka na wózkach K M Piłka nożna Amp futbol niewidomych z porażeniem mózgowym Piłka ręczna na wózkach Rugby na siedząco Siatkówka na siedząco K
Inne dyscypliny	A1 Grand Prix Biathlon Biegi narciarskie Boks Gimnastyka artystyczna Gimnastyka sportowa Jeździectwo Judo Kolarstwo Kombinacja norweska Lekkoatletyka Łucznictwo Łyżwiarstwo figurowe Łyżwiarstwo szybkie Narciarstwo alpejskie Pływanie Saneczkarstwo Short track Skoki do wody Skoki narciarskie Szachy K M Strzelectwo Szermierka Zapasy