Otto Diels
 Otto Diels (1915) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor | |
| Specjalność: chemia | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
| |
| Nagrody | |
Otto Paul Hermann Diels (ur. 23 stycznia 1876 w Hamburgu, zm. 7 marca 1954 w Kilonii) – niemiecki chemik, laureat Nagrody Nobla.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Otto Diels urodził się w Hamburgu, ale gdy miał dwa lata, jego rodzina przeniosła się do Berlina. Tam uczęszczał do Joachimsthalsches Gymnasium (w latach 1882-1895), a następnie studiował na Uniwersytecie Humboldtów. W 1899 roku uzyskał stopień doktora chemii pod kierunkiem Hermanna Fischera[1].
Po studiach podjął pracę na stanowisku asystenta na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. W 1904 roku został tam wykładowcą, w 1906 profesorem, a w 1913 kierownikiem zakładu. W 1915 przeniósł się do Kilonii, gdzie objął stanowisko profesora i dyrektora Instytutu Chemii na Uniwersytecie Chrystiana Albrechta. Pracował tam do emerytury, na którą przeszedł w 1945 roku[1].
Praca naukowa
[edytuj | edytuj kod]Początkowo zajmował się chemią nieorganiczną. W 1906 roku uzyskał podtlenek węgla (dibezwodnik kwasu malonowego), opisał jego właściwości i wyznaczył skład chemiczny[2]. Potem jego zainteresowania naukowe przesunęły się w stronę chemii organicznej. W 1927 roku opisał metodę dehydrogenacji związków heteroaromatycznych przy użyciu metalicznego selenu. Wykorzystał tę metodę do dehydrogenacji steroli, co pozwoliło na stwierdzenie, że ich szkieletem węglowodorowym jest ukłąd 3′-metylo-1,2-cyklopentenofenantrenu[1].
W 1928 roku, wraz ze swoim współpracownikiem (a przedtem studentem) Kurtem Alderem, opublikowali w Justus Liebigs Annalen der Chemie, artykuł opisujący reakcję cykloaddycji zachodzącą pomiędzy dienami, a podstawionymi alkenami[3]. Reakcja ta pozwalająca na uzyskanie szeregu związków cyklicznych i bicyklicznych została nazwana reakcją Dielsa-Aldera.
Odznaczenia i nagrody
[edytuj | edytuj kod]W 1950 roku został uhonorowany nagrodą Nobla wraz Kurtem Alderem za odkrycie i opracowanie metody syntezy dienów, zwanej reakcją Dielsa-Aldera. W 1952 otrzymał Krzyż Wielki Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec[1].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W 1909 roku ożenił się z Paulą Geyer. Mieli pięcioro dzieci: trzech synów i dwie córki. Dwóch z ich synów zginęło podczas II wojny światowej[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Otto Diels. Biographical. [w:] nobelprize.org [on-line]. [dostęp 2021-01-20]. (ang.).
- ↑ Otto Paul Hermann Diels, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-01-20] (ang.).
- ↑ Diels, O.; Alder, K.. Synthesen in der hydroaromatischen Reihe. „Liebigs Annalen der Chemie”. 1 (460), s. 98–122, 1928. DOI: 10.1002/jlac.19284600106.
