Nadab (syn Aarona)
 Uśmiercenie Nadaba i Abihu, James Tissot | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Rodzeństwo | |
| Dzieci |
nie miał synów |
Nadab (łac. Nadab, z hebr. נדב) – postać biblijna wspominana m.in. w Księdze Wyjścia i Księdze Liczb, pierworodny syn Aarona i Eliszeby.
Znaczenie imienia
[edytuj | edytuj kod]W hebr. נדב Nāḏāḇ. Imię oznaczające: Jahwe okazał się hojny (szczodry, szlachetny)[1]. W latach 909-908 p.n.e. panował w Izraelu król o tym samym imieniu[2].
Historia biblijna
[edytuj | edytuj kod]Według tekstu biblijnego Nadab urodził się arcykapłanowi Aaronowi z Eliszeby jeszcze w Egipcie. Razem z całym narodem izraelskim wyruszył do ziemi Obiecanej. Miał trzech braci: Abihu, Eleazara i Itamara[3]. Ze swym młodszym bratem Abihu i siedemdziesięcioma innymi Izraelitami oraz Aaronem i Mojżeszem został wezwany na górę Synaj, gdzie ujrzał Boga, a pod jego stopami tajemnicze dzieło z szafirowych kamieni[4]. Wraz z ojcem i braćmi został wprowadzony na urząd kapłański[5]. Najprawdopodobniej na drugi dzień po tej uroczystości Nadab i jego brat Abihu dopuścili się poważnego wykroczenia, ofiarując niedozwolony ogień, i zostali za to zabici przez ogień zesłany przez Jahwe[6]. Ich ciała wynieśli za obóz Miszael i Elsafan, kuzyni Aarona. Mojżesz zabronił obchodzenia żałoby po ich śmierci[7]. Służbę Bożą po śmierci Nadaba i Abihu zaczęli po nich pełnić Eleazar i Itamar[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pius Czesław Bosak: Słownik wszystkich biblijnych nazw i imion własnych. Kraków: Petrus, 2019, s. 246. ISBN 978-83-7720-497-9. (pol.).
- ↑ Zob. 1 Krl 15,25-32.
- ↑ Por. Wj 6,23
- ↑ Por. Wj 24,9-10
- ↑ Por. Wj 28,1
- ↑ Zob. Kpł 10,1-2
- ↑ Kpł 10,4-7
- ↑ Foster R. McCurley: Nadab. W: Paul J. Achtemeier: Encyklopedia Biblijna. Warszawa: Vocatio, 1999, s. 797. ISBN 83-7146-075-9. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Biblia Jerozolimska. Poznań: Wydawnictwo Pallottinum, 2006. ISBN 83-7014-519-1. (pol.).