Przejdź do zawartości

Małżonkowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Mąż)
Pomnik Simona Carmiggelta i jego żony Tiny, naprzeciwko ratusza gminy Rheden: Hoofdstraat w De Steeg.

Małżonkowie – osoby, które zawarły małżeństwo: mąż (mężczyzna) lub żona (kobieta). W legislacjach wielu państw małżonków mogą stanowić jeden mężczyzna i jedna kobieta (różnopłciowi małżonkowie monogamiczni). W niektórych państwach zalegalizowano małżeństwo osób tej samej płci (małżeństwo jednopłciowe, małżeństwo homoseksualne). W niektórych krajach legalne są również małżeństwa poligamiczne i wówczas małżonków stanowią: jeden mąż z wieloma żonami (wielożeństwo, poligynia) lub rzadziej jedna żona z wieloma mężami (wielomęstwo, poliandria).

Termin współmałżonek oznacza relację jednego z małżonków wobec drugiego[1]. Po owdowieniu mąż to wdowiec, a żona to wdowa. Po rozwodzie małżonkowie to eksmałżonkowie lub rozwodnicy.

Referencje kulturowe

[edytuj | edytuj kod]

Plemiona Celtów

[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na to, że Celtowie żyli w dużej części Europy, trudno jest generalizować ich zwyczaje i tradycje. Istnieją przesłanki, by twierdzić, że Celtowie praktykowali poligamię oraz egalitaryzm i partnerstwo (mężowie i żony dzielili się dobrami). Wiadomo, że w przypadku śmierci jednego z małżonków, druga strona otrzymywała na własność wspólnie zgromadzone dobra. Prezenty ślubne były własnością kobiety jako zabezpieczenia w przypadku rozwodu[2]. Pozycja płci w związku celtyckim była generalnie równa[3].

Według Arystotelesa związki homoseksualne u Celtów były szanowane oraz uznawane (starożytni Grecy mieli kontakt z Celtami)[4][5].

Plemiona Słowian

[edytuj | edytuj kod]

Niewiele wiadomo o związkach wczesnych Słowian. Wiadomo jednak, że związki formalne Słowian były oparte na egzogamicznych klanach, przy czym związanie się z kimś nie oznaczało wykluczenia z klanu urodzenia, w przeciwieństwie do większości grup indoeuropejskich[6].

Nie wiadomo dokładnie, jaki stosunek do związków osób tej samej płci mieli dawni Słowianie[7].

Małżonkowie w Biblii

[edytuj | edytuj kod]

Mąż w Biblii

[edytuj | edytuj kod]

Według Starego Testamentu, mąż to mężczyzna żyjący z kobietą w związku małżeńskim. W Biblii odpowiedniki tego słowa — hebrajski (’isz) i grecki (anér) — oznaczają "człowieka; mężczyznę"[8][9]. W odniesieniu do męża używane są także inne słowa hebrajskie: ’adòn ("pan"), bá‛al ("właściciel; pan") oraz réa‛ ("towarzysz; przyjaciel")[10][11]. W Izraelu "mężem" nazywano również mężczyznę zaręczonego, a jego narzeczoną określano mianem "żony"[12][13].

W czasach patriarchów mąż i ojciec był kapłanem oraz sędzią swej rodziny, a w całych dziejach opisanych w Biblii nieodmiennie cieszył się głębokim szacunkiem[14][15][16][17][18].

Żona w Biblii

[edytuj | edytuj kod]

Według Biblii, żoną jest kobieta pozostająca z mężczyzną w związku małżeńskim. Hebrajski wyraz ’iszszáh (dosł. "żeński człowiek") odnosi się zarówno do "kobiety", jak i do "żony", którą nazywano też "własnością męża"[19]. Greckie słowo γυνή (gyné) także może oznaczać "żonę" oraz ogólnie "kobietę".

Pochodzenie wyrazu "żona"

[edytuj | edytuj kod]

Język polski

[edytuj | edytuj kod]

Słowo żona ma pochodzenie prasłowiańskie od słowa *žena, które z kolei ma źródło w praindoeuropejskim morfemie *gwen[20] (*gʷenā)[21]. Są to słowa oznaczające kobietę, wiązane ze słowem oznaczającym rodzić[20]. Praindoeuropejskie uległo palatalizacji do ž. Ten sam źródłosłów mają takie słowa z innych języków indoeuropejskich, jak angielskie queen (królowa), staroirlandzkie ben (kobieta), gockie qinō (kobieta, żona) i in.[21]

Przed rekonstrukcją praindoeuropejskiego źródłosłowu, pochodzenia słowa żona doszukiwano się w staropolskim żonąć, mającym oznaczać 'gnać', 'zająć', 'pędzić', 'porwać'. Zygmunt Gloger w „Encyklopedii staropolskiej ilustrowanej” podaje: mówiono np.: „pasterze żoną trzody z pastwisk”, – „śmierć tak dobrego jak złego jedną drogą żenie”, – „wicher deszcz żenie”, – „rzeka z gór żenie” (rwie, płynie raptownie). Stąd powstał u pierwszych Lechitów wyraz żona, oznaczający niewiastę porwaną, pochwyconą, przygnaną w małżeństwo, jak to było obyczajem narodowym u starożytnych Słowian. Stanowisko kobiety i żony w dawnej Polsce było takie samo jak u ludów zachodniej Europy a o całe niebo różniące się w pojęciach od obyczaju Słowian wschodnich i południowych[22].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. współmałżonek. sjp.pwn.pl. [dostęp 2012-11-02].
  2. Marriage Customs of the World: An Encyclopedia of Dating Customs and Wedding ... – George Monger – Google Books. books.google.co.uk. [dostęp 2017-11-25].
  3. Women of the Celts – Jean Markale – Google Books. books.google.co.uk. [dostęp 2017-11-25].
  4. Historical Dictionary of Homosexuality – Brent L. Pickett – Google Books. books.google.co.uk. [dostęp 2017-11-25].
  5. The Origins and Role of Same-Sex Relations in Human Societies – James Neill – Google Books. books.google.co.uk. [dostęp 2017-11-25].
  6. Slavic religion, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-11-25] (ang.).
  7. Grzech sodomii w przestrzeni politycznej, prawnej i społecznej Polski nowożytnej – Piotr Lewandowski – Google Books. books.google.co.uk. [dostęp 2017-11-25].
  8. Oz 2:16, przyp. w NW
  9. Rz 7:2, Int
  10. Rdz 18:12; 20:3
  11. Jer 3:20
  12. Mt 1:18-20
  13. Pwt 22:23, 24
  14. Rdz 31:31, 32
  15. Hi 1:5
  16. 1Pt 3:5, 6
  17. Pwt 21:18-21
  18. Est 1:10-21
  19. Iz 62:4
  20. a b Włodzimierz Pianka, Aspekt kulturoznawczy współczesnej etymologii, „Poradnik Językowy”, 7, Dom Wydawniczy ELIPSA, 2010, s. 14-26.
  21. a b Brian Cooper, The Lexicology and Etymology of Russian Family Relationships [pdf], „Studia Etymologica Cracoviensia”, 14, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 153-176, ISBN 978-83-233-2758-5 (ang.).
  22. Żona, [w:] Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska ilustrowana, t. 4, Warszawa: Druk P. Laskauera i W. Babickiego, 1900, s. 515.