Przejdź do zawartości

Katastrofa lotu Korean Air 801

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katastrofa lotu Korean Air 801
Ilustracja
Wrak samolotu
Państwo

 Stany Zjednoczone

Terytorium nieinkorporowane

 Guam

Miejsce

Nimitz Hill, Guam

Data

6 sierpnia 1997

Godzina

1:42 czasu lokalnego
17:42 czasu polskiego

Rodzaj

Zderzenie z ziemią

Przyczyna

Złe warunki atmosferyczne

Ofiary śmiertelne

228 osób

Statek powietrzny
Typ

Boeing 747

Użytkownik

Korean Air

Start

Korea Południowa Seul

Cel lotu

Guam Hagåtña

Numer lotu

801

Liczba pasażerów

237 osób

Liczba załogi

17 osób

Położenie na mapie Guamu
Mapa konturowa Guamu, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie Oceanii
Mapa konturowa Oceanii, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Ziemia13°27′21″N 144°43′55″E/13,455833 144,731944

Katastrofa lotu Korean Air 8016 sierpnia 1997 roku Boeing 747 linii Korean Air (nr lotu 801) ze 254 osobami na pokładzie rozbił się na wzgórzu na Guamie. Zginęło 228 osób, a ocalało 26.

Boeing 747-400 w barwach Korean Air, podobna maszyna rozbiła się w USA

Przebieg lotu

[edytuj | edytuj kod]

Samolot linii Korean Air – ze 254 osobami na pokładzie wyruszył z portu lotniczego w Seulu, do portu lotniczego Guam w Hagåtña (ówczesne Agana) na wyspie Guam. Około godziny 2 przy próbie lądowania samolot rozbił się na pobliskim wzgórzu. Samolot rozpadł się na cztery części, które zostały rozrzucone po pagórkowatym terenie dżungli. Maszyna stanęła w płomieniach (jak się później okazało, to pożar był przyczyną śmierci połowy pasażerów lotu 801).

Animacja położenia i ścieżki schodzenia samolotu
Trójwymiarowa animacja ścieżki schodzenia lotu 801

Około godziny 3:00 kilku ratowników odnalazło miejsce katastrofy. Ulewny deszcz utrudniał ratownikom schodzenie z rannymi po śliskim zboczu, dlatego też wiele dotarło dopiero około godziny 4 nad ranem. Rannych przetransportowano helikopterami wojskowymi do karetek pogotowia, które stacjonowały na szczycie pobliskiego wzgórza.

Śledztwo

[edytuj | edytuj kod]

W trakcie śledztwa zidentyfikowano wiele przyczyn katastrofy (m.in. przemęczenie załogi, lądowanie w trudnych warunkach atmosferycznych, w nocy, bez widoczności pasa, przy częściowo wyłączonym systemie ILS) lecz za najważniejszą uznano błąd załogi polegający na zbyt późnym podjęciu decyzji o odejściu na drugi okrąg, mimo wielu czynników świadczących o tym, że lądowanie będzie prawdopodobnie niemożliwe. Inna kwestia, że przy kolejnym podejściu warunki nie uległyby znaczącej poprawie, a piloci nie dysponowali lotniskiem zapasowym — Guam to samotna wyspa pośród oceanu.

Zwrócono uwagę na fakt, że część systemu ILS (konkretnie jego najważniejsza, Glide Slope — ścieżka schodzenia) była wyłączona, na podstawie zapisów głosów w kabinie pilotów ustalono, że w trakcie podchodzenia do lądowania, uaktywniła się ona samoczynnie dwukrotnie, informując pilotów o zejściu ze ścieżki schodzenia. Mimo intensywnego śledztwa nie udało się ustalić przyczyny takiego zachowania się systemów pokładowych samolotu. Rozważano zakłócenia z pobliskiej bazy wojskowej, ale okazało się, że jest to baza morska, której urządzenia pracują na innej częstotliwości niż lotnicze. Loty testowe wokół lotniska na Guam również nie potwierdziły możliwości zaistnienia zakłócenia sygnału Glide Slope lotniskowego systemu ILS.

Na większości lotnisk działa dodatkowo system MSAW, ale z niejasnych do końca przyczyn został on przeprogramowany i alarmował o zbyt niskiej wysokości wobec innych samolotów zbliżających się do pasa (podchodzące do lądowania), ale znajdujące się w odległości około 80 km od lotniska — co czyniło go praktycznie bezużytecznym.

Z ustaleń śledczych wynikało ponadto, że samolot przewoził na pokładzie ponad dwieście litrów alkoholi ze sklepów Duty Free Shop, głównie w butelkach schowanych w schowkach nad głowami pasażerów. Powstała teoria, że w momencie uderzenia samolotu o ziemię, butelki rozbiły się, a parujący w wysokiej temperaturze rozlany alkohol zmieszał się z parami powietrza, wypełnił cały pokład pasażerski i jako mieszanka wybuchowa stał się źródłem dwóch silnych eksplozji, które targnęły samolotem już po rozbiciu się. Mogły one spowodować śmierć osób, które być może przeżyły samo uderzenie maszyny. Choć branża lotnicza (a w szczególności instytucje odpowiedzialne za bezpieczeństwo) ostrzeżenie przyjęły, nie przygotowano żadnych wskazówek dla pasażerów, ani nie zmieniono prawa lotniczego w tym zakresie.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]