Józef Kuczak
generał brygady w st. spocz. | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
• 75pz |
Stanowiska |
• dowódca plp, kp |
Odznaczenia | |
Józef Kuczak (ur. 8 września 1940 w Miechowicach Wielkich) – generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Józef Kuczak urodził się 8 września 1940 w Miechowicach Wielkich. We wrześniu 1960 rozpoczął studia wojskowe w Oficerskiej Szkole Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. W 1963 promowany na podporucznika przez marszałka Mariana Spychalskiego. Służbę zawodową rozpoczął jako dowódca plutonu piechoty w 75 pułku zmechanizowanym w Bartoszycach z 15 Dywizji Zmechanizowanej. W latach 1963–1970 był w tym pułku na stanowiskach dowódcy kompanii piechoty (1966–1969) i szefa sztabu – zastępcy dowódcy batalionu (1966–1969)[1].
Od października 1970 do sierpnia 1973 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie, po ukończeniu których został wyznaczony na stanowisko pomocnika szefa wydziału operacyjnego 15 Dywizji Zmechanizowanej w Olsztynie, którym był do listopada 1974. Następnie odbył roczną praktykę jako szef sztabu – zastępca dowódcy 37 pz w Morągu z 15 Dywizji Zmechanizowanej. W latach 1975–1984 był dowódcą 37 pz. Dowodzony przez niego oddział zdobył tytuł przodującego pułku Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W latach 1984–1988 był zastępcą dowódcy, a następnie przez rok dowódcą 15 Dywizji Zmechanizowanej. Od 1989 do 1992 komendant 15 Bazy Materiałowo-Technicznej w Olsztynie, powstałej z przeformowania 15 DZ. W 1993 został skierowany na Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, po ukończeniu których powierzono mu funkcję dowódcy powstałej na nowo 15 Dywizji Zmechanizowanej[1].
W 1993 awansowany na stopień generała brygady. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Wałęsy. W 1996 objął stanowisko szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego – Rejonowego Sztabu Wojskowego, po reorganizacji szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Olsztynie[2]. 8 września 2000 zakończył zawodową służbę wojskową[1].
Awanse[1]
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik – 1963
- porucznik – 1966
- kapitan – 1970
- major – 1975
- podpułkownik – 1979
- pułkownik – 1984
- generał brygady – 1993
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[1]
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Odznaka pamiątkowa 15 Dywizji Zmechanizowanej – 1994, ex officio
- Odznaka pamiątkowa WSzW – 1996, ex officio
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 217.
- ↑ Historia WSzW. wszwolsztyn.wp.mil.pl. [dostęp 2021-04-29].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
- Pułkownicy ludowego Wojska Polskiego
- Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego
- Absolwenci Akademii Obrony Narodowej
- Generałowie brygady Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Ludzie związani z Bartoszycami
- Ludzie związani z Olsztynem
- Ludzie związani z Morągiem
- Wojskowi związani z Warszawą
- Urodzeni w 1940