Bruce LaBruce
Bruce LaBruce w maju 2006 roku. | |
Prawdziwe imię i nazwisko |
Justin Stewart |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
3 stycznia 1964 |
Zawód |
reżyser, scenarzysta, producent, aktor, montażysta |
Lata aktywności |
od 1987 |
Strona internetowa |
Bruce LaBruce, właśc. Justin Stewart[1] (ur. 3 stycznia 1964[2] w Southampton w prowincji Ontario) − kanadyjski pisarz, fotograf i filmowiec: reżyser, scenarzysta, producent, a okazjonalnie także montażysta i aktor[3]. Twórca awangardowego nurtu queercore[4] i ikona kina LGBT[5]. W swoich kontrowersyjnych dziełach filmowych łączy techniki artystyczne typowe dla kina niezależnego z konwencją punkowej i pornograficznej estetyki gejowskiej[6]. W jego filmy zostały wplecione sceny fetyszu i parafilii, BDSM, gwałtu, przemocy na tle rasowym, akrotomofilii, gerontophilii, uchodźców, prostytucji mężczyzn i kobiet oraz zombie[6][7].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodził się i dorastał na 200-hektarowej farmie w Southampton[8][9] w hrabstwie Bruce, w prowincji Ontario[10] w rodzinie farmerów[11] jako jedno z pięciorga dzieci (szóste pierworodne zmarło w niemowlęctwie)[12][7]. Studiował filmoznawstwo na Uniwersytecie York[13] w Toronto.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]W latach 80. pisywał dla magazynu filmowego „CineAction”[7], nadzorowanego przez swojego nauczyciela Robina Wooda[12]. Zwrócił na siebie uwagę jako autor publikacji do magazynu o tematyce queer-punkowej „J.D.s”[14] jako współredaktor wraz z G.B. Jones, która sprawiła, że zaczął się interesować polityką i zwrócił się w stronę skrajnej lewicy[7].
Pisał i fotografował między innymi dla Vice, strony internetowej Nerve.com i magazynu „BlackBook”. Był felietonistą kanadyjskiego magazynu muzycznego „Exclaim!” oraz wydawanej w Toronto gazety „Eye Weekly”. Jako redaktor i fotograf współpracował z nowojorskim „Index Magazine”[15]. Jego publikacje ukazywały się również w „Toronto Life”, „National Post” i „The Guardian”. Wydał także książkę The Reluctant Pornographer (1997)[16].
Z kinem zaczął eksperymentować jeszcze w połowie lat 80., kiedy produkował eksperymentalne filmy nakręcone w formacie Super 8: I Know What It's Like to Be Dead (1987), Boy, Girl (1987), Home Movies (1988) czy Fifth Column: Like This (1990). Jego pierwszym pełnometrażowym filmem fabularnym był homoseksualny melodramat pornograficzny No Skin Off My Ass (1993)[17], gdzie sam zagrał w nim w gejowskiego fryzjera, który zakochuje się w kliencie – młodym skinheadzie z neonazistowskiej bojówki. Był to ulubiony film Kurta Cobaina[4]. Kolejne produkcje to Super 8½ (1994)[18] i The Raspberry Reich (2004)[19].
W czarnej komedii Hustler White (1996) z Tonym Wardem pokazuje niepełnosprawnego mężczyznę uprawiającego seks[20]. Tragikomiczny dreszczowiec Otto, czyli niech żyją umarlaki (Otto; or Up with Dead People, 2008) z tytułowa rolą Jeya Crisfara i udziałem Marcela Schlutta był prezentowany na 24. edycji Sundance Film Festival (2008). Za reżyserię queerowego erotycznego filmu grozy L.A. Zombie (2010) zdobył nagrodę na Melbourne International Film Festival w kategorii „Najlepszy reżyser zagraniczny”. W melodramacie Gerontophilia (2013) obraca związek Harolda i Maude jako traktat o asymilacji i opiece zdrowotnej[20].
Pod pseudonimem Jürgen Anger wystąpił w dwóch niemieckich produkcjach gejowskich Ebo Hilla Bonking Berlin Bastards (2001) i Way Down (2005)[21], a także gościł w filmie dokumentalnym Sagat. Gwiazdor gejowskiego porno (Sagat: The Documentary, 2011) z François Sagatem, Chi Chi LaRue i Christophe’em Honoré, dramacie Boris bez Béatrice (Boris sans Béatrice, 2016) jako premier oraz australijskim dreszczowcu The Second Coming Vol.2 (2017) jako Ivan Oisin.
W marcu 2011 na deskach Hebbel am Ufer Theatre w Berlinie, LaBruce wyreżyserował operę Arnolda Schönberga Pierrot Lunaire[22] ze scenami kastracji i dilda, gdzie tytułowy Pierrot ukazany był jako człowiek transseksualny[23].
W lipcu 2014 w nowojorskiej galerii sztuki The Hole Gallery Bruce LaBruce otworzył wystawę fotografii Obscenity[24]. W czerwcu 2017 w La Fresh Gallery w Madrycie odbył się wernisaż jego wystawy Bruce LaBruce Photographs 1990-2016, gdzie można było zobaczyć m.in. portret kontrowersyjnego fotografa Terry’ego Richardsona podczas wykonywania tatuażu[25].
Wyreżyserował film krótkometrażowy Scotch Egg (2018), w ramach serii Eriki Lust XConfessions[20]. Jego komediodramat It is Not the Pornographer That is Perverse... (2018) z udziałem François Sagata (uprowadzony), Colby’ego Kellera (profesor Mariano, samobójca), Allena Kinga (maleńki diabeł) i Calvina Banksa (kierowca Ubera) był prezentowany na Festival Internacional de Cine w Puerto Vallarta (w marcu 2018)[26][27][28], Festival Internacional de Cine w Guadalajarze (w marcu 2018), Toronto International Porn Festival (w kwietniu 2018), BUT - B-Movie, Underground and Trash Film Festival (w sierpniu 2018), Berlin Porn Film Festival (w październiku 2018), Fringe! Queer Film & Arts Festival w Wielkiej Brytanii (w listopadzie 2018), Chéries-Chéris Film Festival w Paryżu (w listopadzie 2018), XXIII LesGaiCineMad w Madrycie (w listopadzie 2018)[29], Vienna Porn Film Festival (w kwietniu 2019), TLVFest (Tel Aviv International LGBT Film Festival) w Izraelu (w czerwcu 2019), AMOR Festival Internacional de Cine LGBT+ w Santiago (w czerwcu 2019)[30][31] i IX Festival PopPorn w São Paulo (w sierpniu 2019)[32].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Zamieszkał w Toronto. Jest zdeklarowanym biseksualistą[33].
Nagrody i nominacje
[edytuj | edytuj kod]Rok | Nagroda | Kategoria | Film | Rezultat |
---|---|---|---|---|
2004 | Melbourne Underground Film Festival | Specjalna Nagroda Jury | The Raspberry Reich (2004) | Wygrana |
Najlepsze bezpodstawne użycie seksu w filmie | Wygrana | |||
2008 | Milan International Lesbian and Gay Film Festival | Najlepszy film | Otto, czyli niech żyją umarlaki (2008) | Wygrana |
2010 | Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Locarno | Złoty Lampart (Pardo d'oro) | L.A. Zombie (2010) | Nominacja |
Melbourne International Film Festival | Najlepszy reżyser zagraniczny | Wygrana | ||
2011 | HustlaBall Award | Najlepszy reżyser (Wurstfilm - Dark Alley)[34][35] | – | Wygrana |
2013 | 70. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji | Najlepszy film (Fedeora Award) | Gerontofilia (Gerontophilia, 2013) | Nominacja |
Queerowy Lew | Nominacja | |||
Montréal Festival of New Cinema | Najlepszy film pełnometrażowy (Grand Prix Focus) | Wygrana | ||
Festiwal Filmowy w Tallinnie | Najlepszy niezależny film Ameryki Północnej | Nominacja | ||
Międzynarodowy Festiwal Filmowy Molodist w Kijowie | Sunny Rabbit Prize | Nominacja | ||
2014 | Milan International Lesbian & Gay Film Festival | Nagroda Specjalna Jury za najlepszy film | Wygrana | |
Guadalajara International Film Festival | Premio Maguey za najlepszy film pełnometrażowy | Nominacja | ||
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie | Nagroda Jury Teddy Award[36] | Pierrot Lunaire (2014) | Wygrana | |
2017 | Najlepszy film pełnometrażowy | Misandrystki (The Misandrists, 2017) | Nominacja | |
Ulrike's Brain (2017) | Nominacja | |||
2018 | XBIZ Europa Award | Najlepszy gejowski film[37][38] | Flea Pit (2018) | Wygrana |
2019 | GayVN Award | Najlepszy reżyser niepełnometrażowej realizacji[39] | Nominacja | |
Najlepszy cały seks filmowy[39] | Nominacja | |||
Najlepsza scena seksu grupowego[39] A.J. Alexander, Allen King, Arad WinWin (w napisach: Arad), Bishop Black, Levi Karter, Pierre Emo i Valentin Braun |
Nominacja | |||
XBIZ Award | Gejowski film roku[40][41] | Wygrana | ||
Gejowski reżyser roku[41] | – | Wygrana | ||
2021 | GayVN Award | Najlepszy reżyser filmu nie-fabularnego[42] | Tom of Finland: Master Cut (2020) | Nominacja |
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Rok | Tytuł | Reżyser | Scenarzysta | Aktor | Rola | Producent | Montażysta |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1987 | I Know What It's Like to Be Dead | ||||||
1987 | Boy, Girl | ||||||
1988 | Home Movies | ||||||
1991 | No Skin Off My Ass | fryzjer | |||||
1992 | The Post Queer Tour | ||||||
1992 | A Case for the Closet | ||||||
1992 | Slam! | ||||||
1995 | Super 8½ | Bruce /Butt Double | |||||
1996 | Hustler White | Jürgen Anger | |||||
1997 | The YoYo Gang | ||||||
1997 | Hayseed | Pan Chartreuse | |||||
1999 | Skin Gang | walcząca ofiara | |||||
2000 | Come as You Are | ||||||
2004 | The Raspberry Reich | ||||||
2004 | Sugar | ||||||
2007 | Give Piece of Ass a Chance | ||||||
2008 | Otto, czyli niech żyją umarlaki (Otto; or, Up with Dead People) | ||||||
2010 | L.A. Zombie | ||||||
2013 | Gerontophilia | ||||||
2014 | Pierrot Lunaire |
Twórczość literacka
[edytuj | edytuj kod]- Bruce LaBruce: Ride, Queer, Ride!. Plug in Inc., 1996. ISBN 978-0921381129. (ang.).
- Bruce LaBruce: The Reluctant Pornographer. Gutter Press, 1997. ISBN 1-896356-12-5. (ang.).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Personalidade: Bruce La Bruce (Canadá). InterFilmes.com. [dostęp 2018-05-31]. (port.).
- ↑ Bruce La Bruce (3 de Janeiro de 1964). Filmow. [dostęp 2018-05-31]. (port.).
- ↑ Bruce LaBruce. Listal. [dostęp 2018-05-31]. (ang.).
- ↑ a b Stach Szabłowski (2017-11-06): Zombie, pornografki i inni rewolucjoniości. Przekrój. [dostęp 2018-05-31]. (pol.).
- ↑ Artur Zaborski (2014-10-01): "Gerontofilia": Kiedy chłopiec kocha starca. Interia.pl. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (pol.).
- ↑ a b Robert Skowroński (2014-09-25): Romantyczny fetyszyzm – rozmowa z Brucem LaBrucem. Onet.pl. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (pol.).
- ↑ a b c d Anna Bielak (2017-08-04): Brudne sprawy [rozmowa z Bruce'em LaBruce'em]. Nowe Horyzonty. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (pol.).
- ↑ Bruce LaBruce. MYmovies.it. [dostęp 2018-05-31]. (wł.).
- ↑ Bruce La Bruce Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2018-05-31]. (ang.).
- ↑ Bruce LaBruce. FDb.cz. [dostęp 2018-05-31]. (cz.).
- ↑ Robert W. Frashure (2016-08-27): Bruce LaBruce in Conversation: Part Two. Psychology Today. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-16)]. (ang.).
- ↑ a b Robert W. Frashure (2016-08-27): Bruce LaBruce in Conversation: Part One. Psychology Today. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-16)]. (ang.).
- ↑ Bruce LaBruce. ČSFD.cz. [dostęp 2018-05-31]. (cz.).
- ↑ Jane Harris (2014-05-29): Brucito Subversivo. Believer. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
- ↑ Bruce LaBruce: Terry Richardson, 1998. Index Magazine. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
- ↑ Ismaël Houdassine: Marie-Hélène Thibault et Pier-Gabriel Lajoie dans «Gerontophilia», un film de Bruce LaBruce tourné à Montréal. The Huffington Post. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
- ↑ Skin Flick. Pleasure Dome. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
- ↑ Jim Provenzano: [https://www.ebar.com/arts_&_culture/books//299662 Arts & Culture » Books Laid Bare: new books on gay porn include filmmaker & actor interviews and Bruce La Bruce diaries]. Bay Area Reporter, 28 listopada 2020. [dostęp 2021-07-08]. (ang.).
- ↑ Trey Taylor (2018-01-25): Transgressive filmmaker Bruce LaBruce talks Faggotry with Slava Mogutin. „Interview”. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-24)]. (ang.).
- ↑ a b c Kyle Turner (2018-05-28): ‘Equality in an Inequitable System Is Ridiculous’: An Interview With Bruce LaBruce. „The Village Voice]”. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-12)]. (ang.).
- ↑ Zeljko Blaçe (2006-01-17): Programmers, Pirates, Prosumers and Pornographers. Springerin. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-10)]. (ang.).
- ↑ Michael Ladner (2011-03-10): Bruce LaBruce and Item Idem at the Opera. Butt Magazine. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
- ↑ “Pierrot Lunaire” - An Experimental Film from Bruce LaBruce. Reviews by Amos Lassen. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-11)]. (ang.).
- ↑ Lara Casselman (2014-07-09): Preview Images from Bruce LaBruce's New Show, "Obscenity". Paper Magazine. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
- ↑ Begoña Piña (2017-06-13): Bruce Labruce: entre el porno y la protesta. Elmundo.es. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (hiszp.).
- ↑ Vallarta abre sus brazos al cine contemporáneo de México y el mundo. Informavallarta.com. [dostęp 2018-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).
- ↑ Milton Colmenares (2018-03-15): Inauguran oficialmente el Festival Internacional de Cine en Puerto Vallarta. Vallarta Independiente. [dostęp 2018-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).
- ↑ “It is not the pornographer that is perverse…”. Naves Matadero. [dostęp 2018-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).
- ↑ Juan Roures (2018-11-23): 23º LesGaiCineMad (II): críticas de «It is Not the Pornographer That is Perverse…». DosManzanas. com. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-15)]. (hiszp.).
- ↑ AMOR Festival Internacional de Cine LGBT+ confirma nueva edición con destacado cineasta como invitado principal. El Desconcierto. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-15)]. (hiszp.).
- ↑ Este martes comienza AMOR Festival Internacional de Cine LGBT+. Play FM. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-15)]. (hiszp.).
- ↑ 9º PopPorn traz 30 filmes, expo, debates e festas sobre sexo a SP. Guia Gay São Paulo. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-24)]. (port.).
- ↑ Bruce LaBruce w bazie Notable Names Database (ang.)
- ↑ 2011 HustlaBall Award Nominees Announced, Open Through October 12. MOC Blog. [dostęp 2011-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-03)]. (ang.).
- ↑ HustlaBall Award – History – 2011 Winners. SMB-Berlin Events GmbH. [dostęp 2017-02-11]. (ang.).
- ↑ Peter Knegt (2014-02-14): Berlin: 'The Way He Looks' and 'The Circle' Lead Teddy Award Winners. indiewire.com. [dostęp 2014-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-01)]. (ang.).
- ↑ JC Adams (2018-08-29): CockyBoys, Indie Auteur Bruce LaBruce Open 'Flea Pit'. xbiz.com. [dostęp 2020-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-13)]. (ang.).
- ↑ JC Adams (2018-10-10): Flea Pit. xbiz.com. [dostęp 2020-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-13)]. (ang.).
- ↑ a b c Iris Blocks (2018-12-03): Nominees Announced for 2019 GayVN Awards. avn.com. [dostęp 2018-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-04)]. (ang.).
- ↑ Ryan Shea (2018-11-16): Austin Wolf and Other Gay Performers Score Major XBIZ Nomination. Instinct Magazine. [dostęp 2018-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-17)]. (ang.).
- ↑ a b Rhett Pardon (2019-01-18): 2019 XBIZ Awards Winners Announced. xbiz.com. [dostęp 2019-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).
- ↑ 2021 GayVN Awards Nominees. avn.com. [dostęp 2021-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-20)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bruce LaBruce w bazie IMDb (ang.)
- Bruce LaBruce w bazie Filmweb
- Erotyka LGBT (sztuka)
- Felietoniści
- Kanadyjscy aktorzy filmowi
- Kanadyjscy fotografowie
- Kanadyjscy producenci filmowi
- Kanadyjscy reżyserzy filmowi
- Kanadyjscy reżyserzy teatralni
- Kanadyjscy scenarzyści XX wieku
- Kanadyjscy scenarzyści XXI wieku
- Pisarze związani z Toronto
- Kanadyjscy reżyserzy filmów pornograficznych
- Kanadyjscy publicyści
- Urodzeni w 1964