czuć
czuć (język polski)
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) odbierać wrażenia za pomocą zmysłu dotyku
- (1.2) odbierać wrażenia za pomocą zmysłu węchu
- (1.3) odbierać wrażenia psychiczne lub odbierać wrażenia za pomocą zmysłów
- (1.4) gw. lwow. słyszeć
- (1.5) st.pol. czuwać, pilnować[1]
czasownik zwrotny czuć się
- (2.1) mieć jakieś samopoczucie, nastrój, odczucie
- przykłady:
- (1.1) Kiedy się zbudziłem, to poczułem mrowienie na karku.
- (1.2) Gotujesz coś? Bo czuję spaleniznę…
- (1.3) Wyczuliśmy wroga znajdującego się w pobliżu – to te dudnienia bębnów go zdradziły.
- (2.1) Kiedy wstałem z łóżka, czułem się jak nowo narodzony.
- (2.1) Przy nim czuję się jak idiota.
- (2.1) Źle się czuję, boli mnie głowa. Chyba będę chory.
- (2.1) Nie czuję się dobrze z tym, że mu to powiedziałem.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. odczucie n, poczucie n, czucie n, uczucie n, przeczucie n, wyczucie n, czułość ż
- czas. poczuć, uczuć, czuwać, odczuwać, wyczuwać, przeczuwać
- przym. czuły, czujny
- przysł. czule
- związki frazeologiczne:
- bosy Hryć czuje się Ukraińcem • czuć bluesa • czuć miętę • czuć się jak ryba w wodzie • czuć się jak u siebie w domu • czuć się jak zbity pies • czuć wilka w życie • czuć, że coś śmierdzi • nie czuć nóg
- etymologia:
- czuć dawniej znaczyło także czuwać • czuć zapach (por. cuch, cuchnąć, „ czuć z ust”)
- prasł. *čuti < praindoeur. *kow-
- uwagi:
- u Słowian rdzeń czu- (z skju-, dlatego wahania w nagłosie) służy słuchowi i węchowi, podczas gdy u Greków i Niemców wzrokowi: np. niem. schauen; por. łac. caveo → „czuwam, strzegę się”, gr. ἀκούω (akaouō) → „słyszę” (zob. akustyka), niem. hören → „słyszeć” (z gockiego 𐌷𐌰𐌿𐍃𐌾𐌰𐌽 (hausjan)), gr. κοέω (koeo) → „miarkuję”, sanskr. कवि (kawi-) → „wieszczy”. Litewszczyźnie brak tego pnia.[2]
- tłumaczenia:
- (1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: słyszeć
- angielski: (1.1) feel; (1.2) smell; (1.3) feel; (2.1) feel
- arabski: (1.2) شعر, حس (1.3) ;شم
- czeski: (1.1) cítit; (1.3) cítit
- duński: (1.1) føle; (2.1) føle sig
- fenicki: (1.1) 𐤇𐤎
- hiszpański: (1.1) sentir; (1.2) oler; (1.3) presentir; (2.1) sentirse
- islandzki: (1.1) finna fyrir; (1.2) lykta; (2.1) hafa, segja, líða
- niemiecki: (1.1) fühlen, spüren; (1.2) riechen; (1.3) fühlen, spüren
- ormiański: (1.2) հոտ գալ
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- rosyjski: (1.1) чувствовать; (1.3) чувствовать
- sanskryt: (1.2) उपघ्ना; (1.3) विद्
- szwedzki: (1.3) känna, må
- włoski: (1.1) sentire
- źródła:
- ↑ Radosław Grześkowiak, Ewa Nawrocka, Bolesław Oleksowicz, Stanisław Rosiek, Między tekstami 2. Renesans. Barok. Oświecenie (echa współczesne), wyd. III, wyd. słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2005, s. 35.
- ↑ Hasło „czuć” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.