Bing Crosby
Harry Lillis «Bing» Crosby (3. mai 1903–14. oktober 1977) var ein amerikansk songar og filmskodespelar.
Liv
[endre | endre wikiteksten]Crosby var fødd 3. mai 1903 i Tacoma i Washington, men trudde alltid sjølv at fødedatoen var 2. mai 1904.[1][2] I 1906 flytta familien til Spokane,[3] der han voks opp.[4]
Crosby fortalde sjølv om korleis han fekk tilnamnet «Bing» i eit radiointervju i 1937. Han skal ha leika politi og røvar som liten, og stadig vekk «skote» folk med ordet «bing».[5][6][7]
I 1917 hadde Crosby ein sommarjobb ved Auditorium i Spokane, der han såg framståande utøvarar som Al Jolson. Han skildra seinare Jolson si framføring som «electric».[8]
Crosby gjekk ut frå Gonzaga High School i 1920 og byrja studera ved Gonzaga University. Her blei han verande i tre år, men oppnådde ingen grad.[9] I 1937 blei han gjeven eit æresdoktorat av universitet.[10] I dag huser Gonzaga University ei stor samling fotografi, korrespondense og anna materiale knytt til Crosby.[11]
Virke
[endre | endre wikiteksten]Bing Crosby blei kjend frå slutten av 1920-åra gjennom samarbeid med mellom anna Paul Whiteman og Bix Beiderbecke.[4] Han var svært populær på 1930- og 1940-talet, og er ofte rekna som den første popstjerna i musikkhistoria. Ein avslappa, lett innsmigrande syngestil som crooner og plystrar blei stilskapande for neste generasjon populærsongarar. Grammofonplater av Crosby blei selde i millionar av eksemplar, og han heldt på populariteten inn i etterkrigstida.[4]
Crosby si innspeling av Irving Berlin-songen «White Christmas» (1942) var fram til 1977 verdas mest selde grammofonplate.
Crosby var også ein dyktig filmskodespelar. Han debuterte med King of Jazz (Jazzkongen, 1930) og vann stor popularitet i Road-filmane (1940–52) saman med Bob Hope og Dorothy Lamour. Han vann ein oscarpris for Going My Way (Vandre min vei, 1944). andre filmar han spelte i var White Christmas (1954), The Country Girl (Bak kulissene, 1955) og High Society (Fint folk flørter, 1956), i sistnemnde saman med Louis Armstrong og Frank Sinatra.
I 1953 gav han ut sjølvbiografien Call Me Lucky.[4]
Ein av Crosby sine siste opptredendar var på Momarkedet på Mysen i 1977.[4]
Posthumt fekk han ein stor hit i 1982 med «Peace on Earth/Little Drummer Boy», i ein duett med David Bowie.[4]
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- ↑ Grudens, 2002, s. 236. "Bing was born on May 3, 1903. He always believed he was born on May 2, 1904."
- ↑ Giddins, Gary. «Bing Bio – Bing Crosby». bingcrosby.com. Arkivert frå originalen 22. februar 2014. Henta 5. juli 2018.
- ↑ Blecha, Peter (29 August 2005). «Crosby, Bing (1903-1977) and Mildred Bailey (1907-1951), Spokane». historylink.org. Henta 5 July 2018.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 «Bing Crosby». Store norske leksikon (på norsk). 29. september 2014.
- ↑ «She Loves Me Not, starring Bing Crosby and Nan Grey». free-classic-radio-shows.com. Arkivert frå originalen 5. juli 2018. Henta 5. julu 2018.
- ↑ Brown, Robert (29. hanuar 2014). «Times Past Old Time Radio : Lux Radio Theater». Times Past Old Time Radio. Henta 5. juli 2018.
- ↑ Goldin, J. David (3. mai 2018). «The Lux Radio Theatre». radiogoldindex.com. Arkivert frå originalen 24. september 2015. Henta 5. juli 2018.
- ↑ Gilliland 1994, cassette 3, side B.
- ↑ Kershner, Jim (21. februar 2007). «Gonzaga University». HistoryLink.org. Essay 8097. Henta 10. mai 2014.
- ↑ «Bing Crosby comes home to his Gonzaga». Spokane Daily Chronicle. 21. oktober 1937. s. 1.
- ↑ Plowman, Stephanie. «LibGuides: Manuscript Collections: Crosby». researchguides.gonzaga.edu (på engelsk). Henta 4. desember 2018.
- Denne artikkelen bygger på «Bing Crosby» frå Wikipedia på engelsk, den 3. januar 2019.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- Grudens, Richard (2002). Bing Crosby: Crooner of the Century. Celebrity Profiles Publishing Co. ISBN 1-57579-248-6.
- Macfarlane, Malcolm (2001). Bing Crosby: Day by Day. Scarecrow Press, 2001.
- Osterholm, J. Roger. Bing Crosby: A Bio-Bibliography. Greenwood Press, 1994.
- Prigozy, R. & Raubicheck, W., ed. Going My Way: Bing Crosby and American Culture. The Boydell Press, 2007.
- Thomas, Bob (1977). The One and Only Bing. Grosset & Dunlap. ISBN 0-448-14670-3.