Xander Tielens
| Xander Tielens | ||
|---|---|---|
| ||
| Persoonlijke gegevens | ||
| Geboortedatum | 1953 | |
| Nationaliteit |  Nederland
| |
| Academische achtergrond | ||
| Alma mater | Universiteit Leiden
| |
| Promotor | Harm Jan Habing[1] | |
| Wetenschappelijk werk | ||
| Universiteit | Universiteit Leiden | |
| Website | ||
Alexander Godfried Gerardus Maria (Xander) Tielens (1953) is een Nederlands astronoom die verbonden is aan de Universiteit Leiden als hoogleraar fysica en chemie van de interstellaire ruimte. In 2012 ontving hij de Spinozapremie.
Carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Tielens studeerde astronomie aan de Universiteit Leiden waar hij in 1982 bij Harm Habing en Louis John Allamandola promoveerde op het proefschrift Physics and chemistry of interstellar dust. In 1985 ging hij aan de slag als onderzoeker bij de Universiteit van Californië in de Verenigde Staten en in 1989 begon hij voor het Ames Research Center van de NASA te werken. In 1997 verliet hij de VS waarna hij als hoogleraar astrofysica bij de Rijksuniversiteit Groningen werd aangesteld. In datzelfde jaar begon hij als onderzoeker bij SRON.
In 2004 werd Tielens voltijds hoogleraar en in 2005 werkte hij opnieuw als onderzoeker voor het Ames Research Center. Hij bleef dit keer in Nederland en kreeg een aanstelling als bijzonder hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen. In 2009 werd Tielens aangesteld aan de Universiteit van Leiden als hoogleraar fysica en chemie van de interstellaire ruimte.[2][3]
Onderzoek
[bewerken | brontekst bewerken]Het onderzoek van Tielens richt zich onder andere op de interstellaire ruimte en in het bijzonder op de polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK's) die in deze ruimte voorkomen. Eveneens probeert hij het gedrag dat de PAK's vertonen op aarde in een laboratorium na te bootsen. Uit onder andere het onderzoek van Tielens is gebleken dat deze deeltjes een belangrijke rol spelen in de ruimte. Daarnaast heeft Tielens' onderzoek een belangrijke bijdrage geleverd op het gebied van gas dat in de fotodissociatieregio’s voorkomt, interstellair stof en interstellair ijs.[2][4]
In 2010 werd zijn boek The Physics and Chemistry of the Interstellar Medium gepubliceerd. Tielens is betrokken bij de ontwikkeling van meerdere satellieten en telescopen waaronder de SOFIA-telescoop en de Europese Herschelsatelliet.[2] Tielens was in 2012 de meest geciteerde actieve astronoom uit Nederland.[5]
Erkenning
[bewerken | brontekst bewerken]In 1991 werd de Pastoor Schmeitsprijs aan hem toegekend. In 2009 ontving Tielens de ERC Advanced Grant. In 2012 werd Tielens lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen waar hij lid is van de sectie Natuur- en Sterrenkunde, onderdeel van de afdeling Natuurkunde. Tevens is hij jurylid voor de KNAW Onderwijsprijs.[6] In 2012 ontving hij de Spinozapremie en in 2013 was hij jurylid voor de uitreiking van de Christiaan Huygensprijs.[7]
Noten
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Mathematics Genealogy Project.
- ↑ a b c NWO, Prof. dr. A.G.G.M. (Xander) Tielens (26 augustus 2014). Gearchiveerd op 16 november 2020. Geraadpleegd op 2 januari 2015.
- ↑ Universiteit van Leiden, Prof. Xander Tielens wordt hoogleraar ‘Physics and Chemistry of the Interstellar Medium‘. Gearchiveerd op 4 maart 2016. Geraadpleegd op 2 januari 2015.
- ↑ Roel van der Heijden, Spinozapremie voor astronoom Xander Tielens (6 juni 2012). Gearchiveerd op 16 juni 2015. Geraadpleegd op 2 januari 2015.
- ↑ NOS, Spinozaprijzen toegekend (4 juli 2012). Gearchiveerd op 5 maart 2016. Geraadpleegd op 2 januari 2015.
- ↑ Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, Xander Tielens. Gearchiveerd op 23 oktober 2018. Geraadpleegd op 2 januari 2015.
- ↑ De Week Krant Leidschendam-Voorburg, Christiaan Huygens Wetenschapsprijs (26 juni 2013). Geraadpleegd op 2 januari 2015. [dode link]