Joe Royle
| Joe Royle | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Persoonlijke informatie | ||||||||
| Volledige naam | Joseph Royle | |||||||
| Geboortedatum | 8 april 1949 | |||||||
| Geboorteplaats | Norris Green,  Engeland
| |||||||
| Positie | Aanvaller | |||||||
| Clubinformatie | ||||||||
| Voetbalcarrière geëindigd in 1982 | ||||||||
| Huidige club | geen club | |||||||
| Senioren | ||||||||
| ||||||||
| Interlands | ||||||||
| ||||||||
| Getrainde teams | ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
Joseph ("Joe") Royle (Norris Green, 8 april 1949) is een Engels voormalig voetbaltrainer en voetballer. Hij speelde als aanvaller gedurende zijn carrière. Royle speelde zes interlands voor Engeland en scoorde tweemaal.
Clubcarrière
[bewerken | brontekst bewerken]Royle werd geboren in Norris Green. Dat is een buitenwijk van de stad Liverpool.[1] In 1966 begon de aanvaller zijn loopbaan bij Everton, een van de grote clubs uit Liverpool. In acht seizoenen bij de club scoorde Royle meer dan 100 doelpunten. Daarnaast was hij actief voor Manchester City, Bristol City en Norwich City. Hij won echter geen prijzen en stopte in 1982 met voetballen.
Trainerscarrière
[bewerken | brontekst bewerken]Oldham Athletic en Everton
[bewerken | brontekst bewerken]Royle was twaalf jaar trainer van Oldham Athletic, van 1982 tot 1994. Nadat Royle Oldham Athletic naar de Premier League leidde, volgde hij de ontslagen Mike Walker op als trainer van Everton.[2] Everton had gouden jaren tachtig achter de rug, waarin de club tweemaal landskampioen werd en de Europacup II won onder leiding van de legendarische trainer Howard Kendall. De succesperiode was echter ten einde.Zijn grootste succes behaalde Royle in 1995 met winst van de FA Cup tegen het Manchester United van trainer Sir Alex Ferguson en aanvaller Mark Hughes (doelpunt van aanvaller Paul Rideout) en daaropvolgende winst van de FA Charity Shield tegen de historische landskampioen van dat jaar, Blackburn Rovers. In 1997 vertrok Royle bij Everton wegens een dispuut met voorzitter Peter Johnson over verscheidene inkomende transfers die hij niet mocht afronden. De Noorse aanvaller Tore André Flo stond op zijn verlanglijst, maar Johnson gaf geen toestemming voor de overgang van de spits die later voor Chelsea zou uitkomen.[3]
Manchester City
[bewerken | brontekst bewerken]In 1998 werd Royle aangesteld als trainer van Manchester City, waar hij ooit speler was geweest (1974–1977). Royle bleef drie jaar trainer van Manchester City. In mei 2001 degradeerde Manchester City uit de Premier League en Royle werd ontslagen.[4]
Ipswich Town en Oldham Athletic
[bewerken | brontekst bewerken]Royle's laatste clubs waren Ipswich Town en opnieuw Oldham Athletic. Sinds het voorjaar van 2009 coachte Royle geen club meer.[5]
Erelijst als trainer
[bewerken | brontekst bewerken]Oldham Athletic
Everton
- FA Cup: 1995
- FA Charity Shield: 1995
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ (en) Joe lights up Norris Green The Liverpool Express, 6 november 2015. Gearchiveerd op 16 mei 2022.
- ↑ (en) Brady, Chris, Bolchover, David (30 mei 2006). The 90-Minute Manager: Lessons from the Sharp End of Management. Pearson Education Canada, "The Manager's Background", pp. 320. ISBN 0273708309. Gearchiveerd op 18 augustus 2023. Geraadpleegd op 29 maart 2020.
- ↑ (en) Keoghan, Jim (26 augustus 2016). Highs, Lows & Bakayokos: Everton in the 1990s. Pitch Publishing Ltd, "A Royle Revival?", pp. 256. ISBN 1785311891. Geraadpleegd op 29 maart 2020.
- ↑ (en) Manchester City sack Royle BBC, 21 mei 2001. Gearchiveerd op 19 september 2021.
- ↑ (en) Joe Royle to be replaced by 'younger man' at Oldham The Guardian, 28 april 2009. Gearchiveerd op 29 maart 2020.