Naar inhoud springen

Formule 1 in 1967

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
18e Formule 1-seizoen (1967)
Volgende: 1968
Vorige: 1966
Denny Hulme werd in 1967 wereldkampioen
Denny Hulme werd in 1967 wereldkampioen
Algemene informatie
Races 11
Coureurs 39
Constructeurs 13
Verdedigend
kampioen
Vlag van Australië Jack Brabham (coureurs)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats Vlag van Nieuw-Zeeland Denny Hulme 51
(1e titel)
2e plaats Vlag van Australië Jack Brabham 46
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark 41
Eindstand constructeurs
1e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham 63
(2e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus 44
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper 28
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Het Formule 1-seizoen 1967 was het 18de FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 2 januari en eindigde op 22 oktober na elf races.

Denny Hulme won voor de eerste keer het wereldkampioenschap. Brabham werd wereldkampioen bij de constructeurs. Lotus gebruikte voor het eerste de Cosworth DFV-motor, een motor die in de jaren die volgden bijzonder dominant werd. Pedro Rodriguez won de laatste race voor Cooper.

GP nr. Ronde Grand Prix Circuit Plaats Datum
151
1 GP van Zuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kyalami Grand Prix Circuit Midrand 2 januari
152
2 GP van Monaco Vlag van Monaco Circuit de Monaco Monte Carlo 7 mei
153
3 GP van Nederland Vlag van Nederland Circuit Park Zandvoort Zandvoort 4 juni
154
4 GP van België Vlag van België Circuit de Spa-Francorchamps Stavelot 18 juni
155
5 GP van Frankrijk Vlag van Frankrijk Circuit Bugatti Le Mans 2 juli
156
6 GP van Groot-Brittannië Vlag van Verenigd Koninkrijk Silverstone Circuit Silverstone 15 juli
157
7 GP van Duitsland Vlag van Duitsland Nürburgring Nordschleife Nürburg 6 augustus
158
8 GP van Canada Vlag van Canada Mosport Park Bowmanville (Ontario) 27 augustus
159
9 GP van Italië Vlag van Italië Autodromo Nazionale Monza Monza 10 september
160
10 GP van de Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten Watkins Glen International Watkins Glen (New York) 1 oktober
161
11 GP van Mexico Vlag van Mexico Magdalena Mixhuca Circuit Mexico-Stad 22 oktober

Resultaten en klassement

[bewerken | brontekst bewerken]
Ronde Grand Prix Poleposition Snelste ronde Winnende coureur Winnende constructeur Banden Verslag
1 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) GP van Zuid-Afrika Vlag van Australië Jack Brabham Vlag van Nieuw-Zeeland Denny Hulme Vlag van Mexico Pedro Rodriguez Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper-Maserati F Verslag
2 Vlag van Monaco GP van Monaco Vlag van Australië Jack Brabham Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Nieuw-Zeeland Denny Hulme Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Repco G Verslag
3 Vlag van Nederland GP van Nederland Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford F Verslag
4 Vlag van België GP van België Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney Vlag van Verenigde Staten Eagle-Weslake G Verslag
5 Vlag van Frankrijk GP van Frankrijk Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Australië Jack Brabham Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Repco G Verslag
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk GP van Groot-Brittannië Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Nieuw-Zeeland Denny Hulme Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford F Verslag
7 Vlag van Duitsland GP van Duitsland Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney Vlag van Nieuw-Zeeland Denny Hulme Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Repco G Verslag
8 Vlag van Canada GP van Canada Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Australië Jack Brabham Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Repco G Verslag
9 Vlag van Italië GP van Italië Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Vlag van Japan Honda F Verslag
10 Vlag van Verenigde Staten GP van de Verenigde Staten Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford F Verslag
11 Vlag van Mexico GP van Mexico Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford F Verslag

Puntentelling

[bewerken | brontekst bewerken]

Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.

Positie 1e 2e 3e 4e 5e 6e
Punten 9 6 4 3 2 1

Klassement bij de coureurs

[bewerken | brontekst bewerken]

De vijf beste resultaten van de eerste zes wedstrijden en de vier beste resultaten van de vijf laatste wedstrijden tellen mee voor de eindstand, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Coureur Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF
Vlag van Monaco
MON
Vlag van Nederland
NED
Vlag van België
BEL
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Canada
CAN
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Verenigde Staten
VST
Vlag van Mexico
MEX
Punten
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Denny Hulme 4S 1 3 DNF 2 2S 1 2 DNF 3 3 51
2 Vlag van Australië Jack Brabham 6P DNFP 2 DNF 1 4 2 1 2 (5) 2 46 (48)
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark DNF DNFS 1S 6P DNF 1P DNFP DNFPS    3PS    1 1PS    41
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees 3 DNF DNF DNF 6 4 1 DNF 4 20
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Chris Amon 3 4 3 DNF 3 3 6 7 DNF 9 20
6 Vlag van Mexico Pedro Rodriguez 1 5 DNF 9 6 5 11 6 15
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill DNF 2 DNFP DNF DNFPS    DNF DNF 4 DNF 2PS    DNF 15
8 Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney DNF DNF DNF 1S DNF DNF DNFS 3 DNF DNF DNF 13
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart DNF DNF DNF 2 3 DNF DNF DNF DNF DNF DNF 10
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Spence DNF 6 8 5 DNF DNF DNF 5 5 DNF 5 9
11 Vlag van Rhodesië John Love 2 6
12 Vlag van Zwitserland Jo Siffert DNF DNF 10 7 4 DNF DNF DNS DNF 4 12 6
13 Vlag van Oostenrijk Jochen Rindt DNF DNF DNF 4 DNF DNF DNF DNF 4 DNF 6
14 Vlag van Nieuw-Zeeland Bruce McLaren 4 DNF DNF DNF DNF 7 DNF DNF DNF 3
15 Vlag van Zweden Jo Bonnier DNF DNF DNF 6* 8 DNF 6 10 3
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Irwin 7 DNF 5 7 9 DNF DNF DNF DNF 2
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson 5 DNQ 9 8 DNF DNF 2
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Parkes 5 DNF 2
19 Vlag van Frankrijk Guy Ligier 10 NC 10 8* DNF DNF 11 1
20 Vlag van Italië Ludovico Scarfiotti 6 NC DNF 1
21 Vlag van België Jacky Ickx DNF1 6 DNF 1
22 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise DNQ 7 7 0
23 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Hobbs 8 101 9 0
24 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Rees 9 71 0
25 Vlag van Verenigd Koninkrijk Richard Attwood 10 0
26 Vlag van Verenigde Staten Mike Fisher 11 DNF 0
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Dave Charlton NC 0
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Luki Botha NC 0
Vlag van Canada Al Pease NC 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Piers Courage DNF DNF DNS 0
Vlag van Mexico Moises Solana DNF DNF 0
Vlag van Rhodesië Sam Tingle DNF 0
Vlag van Italië Lorenzo Bandini DNF 0
Vlag van Frankrijk Johnny Servoz-Gavin DNF 0
Vlag van Zwitserland Silvio Moser DNF 0
Vlag van Italië Giancarlo Baghetti DNF 0
Vlag van Verenigde Staten Tom Jones DNQ 0
Vlag van Canada Eppie Wietzes DSQ 0
Vlag van Verenigde Staten Richie Ginther DNQ 0
Coureurs die geen recht op Formula 1-punten hadden omdat ze met Formule 2-wagens deelnamen
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Oliver 5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Hart NC
Vlag van Duitsland Kurt Ahrens Jr. DNF
Vlag van Frankrijk Jo Schlesser DNF
Vlag van Duitsland Gerhard Mitter DNF
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Redman DNS
Pos. Coureur Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF
Vlag van Monaco
MON
Vlag van Nederland
NED
Vlag van België
BEL
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Canada
CAN
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Verenigde Staten
VST
Vlag van Mexico
MEX
Punten
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde
  • * In de Duitse Grand Prix namen Formule 2 wagens deel aan de race. Deze konden geen punten behalen voor het kampioenschap maar eindigden op de posities 5 en 7, waardoor de Formule 1-wagens op posities 6 en 8 beloond werden met respectievelijk 2 en 1 punt.
  • 1 Formule 2-wagen

Klassement bij de constructeurs

[bewerken | brontekst bewerken]

Per race telt alleen het beste resultaat mee van de constructeur.

De vijf beste resultaten van de eerste zes wedstrijden en de vier beste resultaten van de vijf laatste wedstrijden tellen mee voor de eindstand, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Constructeur Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF
Vlag van Monaco
MON
Vlag van Nederland
NED
Vlag van België
BEL
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Canada
CAN
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Verenigde Staten
VST
Vlag van Mexico
MEX
Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Repco 4PS    1P 2 DNF 1 2S 1 1 2 (3) 2 63 (67)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford 1PS    6P DNFPS    1P DNFP 4PS    3PS    1PS    1PS    44
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper-Maserati 1 5 10 4 4 5 6* 8 4 4 6 28
4 Vlag van Japan Honda 3 DNF DNF DNF 6 4 1 DNF 4 20
5 Vlag van Italië Ferrari 3 4 3 DNF 3 3 6 7 DNF 8 20
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM DNF 6 8 2 3 7 9 5 5 DNF 5 17
7 Vlag van Verenigde Staten Eagle-Weslake DNF DNF 1S DNF DNF DNFS 3 DNF DNF DNF 13
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-BRM DNF 2 7 11 DNS 6
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper-Climax 2 DNQ 6
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-BRM 4 DNF 7 DNF DNF DNF 3
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Climax 5 DNQ 9 8 DNF DNF 2
12 Vlag van Frankrijk Matra-Ford DNF 7 7 0
Vlag van Verenigde Staten Eagle-Climax DNF NC 0
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) LDS-Climax DNF 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Climax DNFS 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper-ATS DNF 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lola-BMW DNF 0
Pos. Constructeur Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF
Vlag van Monaco
MON
Vlag van Nederland
NED
Vlag van België
BEL
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Canada
CAN
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Verenigde Staten
VST
Vlag van Mexico
MEX
Punten
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde
  • * In de Duitse Grand Prix namen Formule 2 wagens deel aan de race. Deze konden geen punten behalen voor het kampioenschap maar eindigden op de posities 5 en 7, waardoor de Formule 1-wagens op posities 6 en 8 beloond werden met respectievelijk 2 en 1 punt.