Eric Van Rompuy
| Eric Van Rompuy | ||||
|---|---|---|---|---|
| Volledige naam | Eric Karel Paul Van Rompuy | |||
| Geboortedatum | 23 november 1949 | |||
| Geboorteplaats | Ukkel | |||
| Kieskring |  Vlaams-Brabant
| |||
| Regio |  Vlaanderen
| |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Partij | CVP / CD&V | |||
| Functies | ||||
| 1981-2016 | Gemeenteraadslid Zaventem | |||
| 1981-1984 | Europees Parlementslid[1] | |||
| 1982-1988 | Schepen Zaventem | |||
| 1985-1995 | Volksvertegenwoordiger | |||
| 1985-1995 | Lid Vlaamse Raad | |||
| 1995-1999 | Vlaams minister van Economie, KMO, Media en Landbouw | |||
| 1999-2014 | Vlaams Parlementslid[2] | |||
| 2007-2016 | Schepen Zaventem | |||
| 2014-2019 | Volksvertegenwoordiger[3] | |||
| https://www.ericvanrompuy.be/ | ||||
| ||||
Eric Karel Paul Van Rompuy (Ukkel, 23 november 1949) is een voormalig Belgisch politicus voor de CD&V. Hij is gehuwd en heeft één dochter.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Hij is de zoon van wijlen prof. em. dr. Vic Van Rompuy en de broer van Herman Van Rompuy en Tine Van Rompuy. Na het behalen van zijn licentiaatsdiploma in de economische wetenschappen behaalde hij in 1971 ook een baccalaureaat in de Wijsbegeerte.
In 1975 behaalde hij een doctoraat in de Economische Wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven. Vervolgens was hij van 1976 tot 1981 als econoom aan de Kredietbank verbonden.
Ondertussen werd hij in 1977 voor de eerste keer verkozen tot een belangrijke functie binnen de CVP, waar hij behoorde tot de radicalere Vlaamsgezinde vleugel. Hij werd nationaal voorzitter van de CVP-jongeren. Deze functie behield hij tot 1983. Als jongerenvoorzitter verzette hij zich tegen het Egmontpact.[4] In 1981 kwam hij door opvolging tevens in het Europees Parlement terecht. In 1984 raakte hij niet herkozen.
In 1981 startte ook zijn lokale carrière. Hij werd gemeenteraadslid en van 1983 tot 1988 eerste schepen van Zaventem. In 1988 kwam de Zaventemse CVP in de oppositie terecht. Hij werd dan ook fractieleider in de gemeenteraad. Zowel in 1994 als 2000 werd hij als gemeenteraadslid herkozen. De CVP bleef er steeds in de oppositie. Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 veroverde CD&V-N-VA een plaats in de meerderheid. In 2007 werd hij er schepen van financiën, ruimtelijke ordening en stedenbouw, structuurplanning, grondbeleid en straatnaamgeving. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 was Van Rompuy lijsttrekker voor de CD&V in Zaventem.[5] Hij werd verkozen en bleef schepen. Eind 2016 nam hij ontslag als schepen en als gemeenteraadslid, na zijn besluit om zich niet meer kandidaat te stellen bij verkiezingen.[6]
Zijn nationale carrière nam een nieuwe start, toen hij in 1985 verkozen werd tot lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor het arrondissement Brussel. Hij zou Kamerlid blijven tot in 1995. In de periode december 1985-mei 1995 had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Vlaamse Raad, de voorloper van het huidige Vlaams Parlement. Van januari 1992 tot mei 1995 zat hij er de CVP-fractie voor.
Bij de eerste rechtstreekse verkiezingen voor het Vlaams Parlement van 21 mei 1995 werd hij verkozen in de kieskring Halle-Vilvoorde. Enkele weken later benoemde dat parlement hem tot Vlaams minister van Economie, KMO, Landbouw en Media. Aan zijn ministerschap kwam in 1999 een einde toen de CVP na een nederlaag bij de parlementsverkiezingen in de oppositie belandde.
Bij de tweede rechtstreekse Vlaamse verkiezingen van 13 juni 1999 werd hij opnieuw Vlaams volksvertegenwoordiger voor de kieskring Halle-Vilvoorde. Van juli 1999 tot juni 2004 zat hij weer de CVP-(later CD&V-)fractie in het Vlaams Parlement voor. Na de verkiezingen van 13 juni 2004 bleef hij Vlaams volksvertegenwoordiger voor de kieskring Vlaams-Brabant, maar legde hij de functie van fractievoorzitter neer. Hij greep bij de regeringsvorming in 2004 naast een ministerpost toen outsider Kris Peeters werd benoemd, wat hij toenmalig kopstuk Yves Leterme erg kwalijk nam. Vanaf 12 december 2007 was hij voorzitter van de Commissie voor Economie, Werk en Sociale Economie.
In 2004 ontdekte hij de kracht van een politiek internetdagboek: door de Vlaamse pers werd zijn dagboek regelmatig geciteerd, onder andere in de rubriek kreten en gefluister van De Standaard. In zijn dagelijks bijdragen geeft hij naast zijn visie op de maatschappij en politieke ideeën ook vaak kritiek op politieke tegenstanders. Zo noemde hij Geert Bourgeois een "zwakkeling" en "un petit monsieur" na het opbreken van het kartel tussen zijn partij en de N-VA. Binnen de CD&V vertegenwoordigt hij de conservatieve rechtervleugel van de partij, net zoals zijn broer Herman.
De politicus schetste op 7 november 2007 op zijn weblog na de stemming rond de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde een scenario waarbij de instellingen daveren op hun grondvesten. Volgens hem zou deze crisis evenwel leiden tot een catharsis. Verder stelde hij dat enkel een nieuwe staatsordening een hernieuwde en duurzame samenwerking tussen de gemeenschappen tot stand kan brengen waardoor België als natie behoorlijk kan functioneren.[7]
Na de Vlaamse verkiezingen van 7 juni 2009 greep hij zowel naast een ministerpost als naast de positie als parlementsvoorzitter die in het kader van de regeringsvorming aan de N-VA werd toegekend. Hij kondigde in 2009 aan dat de legislatuur van 2009 tot 2014 zijn laatste termijn als Vlaams volksvertegenwoordiger zou worden. Van december 2012 tot mei 2014 maakte hij als secretaris deel uit van het Bureau (dagelijks bestuur) van het Vlaams Parlement. Op 22 mei 2013 werd hij in de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement gehuldigd voor zijn 30 jaar parlementair mandaat. Desondanks nam hij in 2014 toch weer deel aan de verkiezingen, deze keer op de Kamerlijst. Van Rompuy werd verkozen vanop de derde (strijd)plaats in de kieskring Vlaams-Brabant. In de Kamer werd hij voorzitter van de Commissie Financiën en gaf vanuit die functie geregeld kritiek op het beleid van minister van Financiën Johan Van Overtveldt, ondanks dat CD&V zelf lid is van de regering. Hij gaf ook kritiek op Geert Bourgeois, over wie hij zei dat het de zwakste minister-president van Vlaanderen ooit was. CD&V was ook lid van de Vlaamse Regering die Bourgeois voorzit.[8]
In 2019 kwam hij niet meer op en sloot zo zijn parlementaire carrière af. In datzelfde jaar werd hij voorzitter van de CD&V Senioren.[9]
Ereteken
[bewerken | brontekst bewerken]- 2019: Grootkruis in de Orde van Leopold II[10]
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Fiche Eric Van Rompuy, Europees Parlement
- ↑ Biografische fiche Eric Van Rompuy, Vlaams Parlement
- ↑ Fiche Eric Van Rompuy, Kamer van volksvertegenwoordigers
- ↑ Biografie Eric Van Rompuy in de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging.
- ↑ Eric Van Rompuy, Lijst CD&V Zaventem (30 mei 2012). Gearchiveerd op 19 december 2014. Geraadpleegd op 6 mei 2012.
- ↑ Eric Van Rompuy stopt in 2019: 'Er is een tijd van komen en gaan'. De Standaard (7 februari 2017). Geraadpleegd op 7 februari 2017.
- ↑ Eric Van Rompuy pleit voor big bang, De Morgen, 7 november 2007
- ↑ Eric Van Rompuy: "Bourgeois is zwakste minister-president ooit". deredactie.be (11 juli 2016). Geraadpleegd op 25 augustus 2016.
- ↑ Voorzitter Eric Van Rompuy waarschuwt voor regeringsdeelname. CD&V Senioren (21 november 2019). Gearchiveerd op 27 oktober 2020. Geraadpleegd op 27 november 2019.
- ↑ Koninklijk Besluit van 23 juni 2019
| Voorganger: Jan Huyghebaert |
Voorzitter van Jong-CVP 1977-1983 |
Opvolger: Johan Van Hecke |
| Voorganger: Luc Van den Brande |
Vlaams minister van Economie 1995-1999 |
Opvolger: Dirk Van Mechelen |
| Vlaams minister van Media 1995-1999 |
Opvolger: Dirk Van Mechelen | |
| Vlaams minister van Landbouw 1995-1999 |
Opvolger: Vera Dua |