Emile Daems

Emile Daems
	Emile Daems in 1961
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Emile Daems
Geboortedatum	4 april 1938
Geboorteplaats	Genval, België
Overlijdensdatum	17 oktober 2024
Overlijdensplaats	Waver, België
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Discipline(s)	Weg
Ploegen
1960; 1963 - 1964; 1965; 1966 - 1966	Philco; Peugeot-BP-Englebert; Peugeot-BP-Michelin; Solo-Superia
Beste prestaties
Milaan-San Remo	1e (1962)
Ronde van Vlaanderen	4e (1961)
Parijs-Roubaix	1e (1963)
Luik-Bastenaken-Luik	6e (1961)
Ronde van Lombardije	1e (1960)
Ronde van Italië	2 etappezeges
Ronde van Frankrijk	13e (1962) ; 4 etappezeges
WK op de weg	19e (1960)
Portaal	Wielersport

Emile Daems (Genval, 4 april 1938 – Waver, 17 oktober 2024) was een Belgisch wielrenner.^[1]

Hij begon zijn professionele carrière in 1959. Daems, vrij klein van stuk, was zeer bedreven in het sprinten.

Toen Daems in 1960 zijn eerste profcontract tekende, was dat bij het bescheiden Italiaanse team Philco. Hij sprintte meteen naar 2 ritzeges in de Giro d'Italia en won ook de Ronde van Lombardije.

In zijn neoprofjaar werd Daems ook opgenomen in de Belgische selectie voor het Wereldkampioenschap op de Sachsenring, Duitsland. Maar omdat Daems enkele jaren eerder een criterium op de Sachsenring had gewonnen, weigerde hij als enige Belg werk te doen voor ploegleider Rik Van Looy (die uiteindelijk wereldkampioen werd). Daems eindigde als 19e.^[2]

In de daaropvolgende jaren zou de eigenzinnige Daems de rittenkoers Giro di Sardegna (1961), de Monumenten Milaan-San Remo (1962) en Parijs-Roubaix (1963) winnen en 4 etappezeges in de Tour de France.^[3]

In de Ronde van Frankrijk van 1962 onderscheidde hij zich met drie overwinningen, eerst in Saint-Malo en daarna in Aix-en-Provence, telkens solo. Maar het was vooral tijdens de bergachtige 18e etappe, tussen Juan-les-Pins en Briançon, die indruk op hem maakte. Hoewel hij vooral een klassiekerrenner was, wist hij zich op de col de l'Izoard (laatste klim van de dag) aan te sluiten bij de kopgroep, twintig seconden achter Federico Bahamontes. Hij won uiteindelijk in Briançon in een sprint van zeven renners, voor Bahamontes, Jacques Anquetil, Raymond Poulidor en de gele trui Joseph Planckaert.^[4]

Na een korte carrière van 6 jaar stopte Daems op 28-jarige leeftijd met racen en opende hij een restaurant. Maar fietsen bleef zijn grote liefde.^[5]

Daems overleed op 17 oktober op 86-jarige leeftijd.^[6]