ἄλφα

Graeca Antiqua

Ἄλφα.
(Alpha.)

Appellatio

•    

  
   API: /ˈal.fa/ (communis)
•    

  
   API: /ál.pʰa/ (restituta)

Formae aliae

• Romanizatio: alpha
• Notae Beta: A)/LFA

Notatio

← Punice  𐤀  (’aleph, taurus)

Nomen substantivum

ἄλφα (neut.; indeclinabile)

1. alpha || Littera Graeca cuius forma maiuscula Α, minusculaque α.
   1. Sonus huius litterae.

Dictiones collatae

Alphabetum, sive abecedarium, Palaeograecum

Α ἄλφα alpha

Β βῆτα beta

Γ γάμμα gamma

Δ δέλτα delta

Ε εἶ ἒ ψιλόν epsilon

Ϝ ϝαῦ δίγαμμα digamma

Ζ ζῆτα zeta

Η ἦτα eta

Θ θῆτα theta

Ι ἰῶτα iota

Κ κάππα cappa

Λ λάβδα labda

Μ μῦ my

Ν νῦ ny

Ξ ξεῖ xi

Ο οὖ ὂ μικρόν omicron

Π πεῖ pi

Ϻ σάν san

Ϙ κόππα coppa

Ρ ῥῶ rho

Σ σίγμα sigma

Τ ταῦ tau

Υ ὖ ὖ ψιλόν ypsilon

Φ φεῖ phi

Χ χεῖ chi

Ψ ψεῖ psi

Ω ὦ ὦ μέγα omega

Ϡ σαμπῖ sampi

Dictiones derivatae

Collocationes

•  τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὦ  (to alpha cae to ō)