Միխայիլ Գրոմով

Միխայիլ Գրոմով ռուս.՝ Михаил Леонидович Громов ֆր.՝ Mikhaïl Gromov
Ծնվել է	դեկտեմբերի 23, 1943(1943-12-23)[…] (80 տարեկան) Բոկսիտոգորսկ, Տիխվինսկի շրջան, Լենինգրադի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ,  Ֆրանսիա և  Ռուսաստան
Մասնագիտություն	մաթեմատիկոս, համալսարանի դասախոս, Chartered Building Surveyor և ակադեմիկոս
Հաստատություն(ներ)	Նյու Յորքի համալսարան, Բարձրագույն գիտական հետազոտությունների ինստիտուտ և Սթոնի Բրուքի համալսարան
Գործունեության ոլորտ	երկրաչափություն, խմբերի տեսություն, մաթեմատիկա, դիֆերենցիալ երկրաչափություն և մաթեմատիկական անալիզ
Անդամակցություն	Լոնդոնի թագավորական ընկերություն, Նորվեգիայի գիտությունների ակադեմիա, ԱՄՆ-ի Գիտությունների ազգային ակադեմիա, Ֆրանսիական գիտությունների ակադեմիա, Եվրոպական ակադեմիա, Հունգարիայի գիտությունների ակադեմիա, Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա և Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիա
Ալմա մատեր	Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանի մաթեմատիկամեխանիկական ֆակուլտետ, Սանկտ Պետերբուրգի համալսարան և Սուրբ Պետրոսի դպրոց
Գիտական աստիճան	ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր
Տիրապետում է լեզուներին	ռուսերեն, ֆրանսերեն և անգլերեն
Գիտական ղեկավար	Վլադիմիր Ռոխլին
Եղել է գիտական ղեկավար	François Labourie?, Denis Auroux?, Pierre Pansu?, Միխայիլ Կաց, Michael W. Jackson?, John William Mitchell?, Abdelghani Zeghib?, Christophe Bavard?, Yann Ollivier?, Անդրաշ Սյուչ, Antoine Gournay? և Yashar Memarian?
Պարգևներ	Oswald Veblen Prize in Geometry? Élie Cartan Prize? Վոլֆի մրցանակ մաթեմատիկայի բնագավառում Լոբաչևսկու անվան մրցանակ Բալցանի մրցանակ Nemmers Prize in Mathematics? Բոյայիի մրցանակ Աբելի մրցանակ Հիմնական գիտության ոլորտի Կիոտոյի մրցանակ Նևշատելի համալսարանի պատվավոր դոկտոր Լոնդոնի թագավորական միության արտասահմանյան անդամ և Steele Prize for Seminal Contribution to Research?
Կայք	ihes.fr/~gromov/
Mikhail Leonidovich Gromov Վիքիպահեստում

Միխայիլ Լեոնիդովիչ Գրոմով (դեկտեմբերի 23, 1943(1943-12-23)^[…], Բոկսիտոգորսկ, Տիխվինսկի շրջան, Լենինգրադի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային, ֆրանսիացի և ամերիկացի մաթեմատիկոս, ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր, Աբելի մրցանակի դափնեկիր։ Մեծ ներդրում է ունեցել մետրիկական երկրաչափության, Ռիմանյան երկրաչափության, խմբերի երկրաչափական տեսության զարգացման մեջ։

Մաթեմատիկայի շատ ոլորտներում մեծ ազդեցություն է ունեցել նրա հիպերբոլական ֆունկցիաների տեսությունը, ինչպես նաև հոմոտոպիայի սկզբունքի (մասնակի ածանցյալներով դիֆերենցիալ հավասարումներ) հետ կապված աշխատությունները։

Կենսագրություն

Ծնվել է ռազմական բժիշկ-պաթոլոգների՝ բժշկական ծառայության մայոր, բժշկական գիտությունների դոկտոր Լեոնիդ Ինոկենտևիչ Գրոմովի (ծնվ․՝ 1899) և բժշկական ծառայության ավագ լեյտենանտ Լիա Ալեքսանդրովնա Ռաբինովիչի (շախմատիստ Միխայիլ Բոտվիննիկի զարմուհին) ընտանիքում։ Երկրաբանական և հանքարդյունաբերական գիտությունների դոկտոր Վալերիան Գրոմովի ազգականն է։

Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ մայրը ծառայել է թիվ 341 տեսակավորման և տարհանման հիվանդանոցի պաթալոգիական բաժանմունքի վարիչ և ընդունիչ-տեսակավորման դասակի հրամանատար 44-րդ հրաձգային դիվիզիայի 78-րդ առանձին բժշկական գումարտակի կազմում, մասնակցել է Լենինգրադի պաշտպանությանը, որդու ծննդյան տարում ծառայել է Վոլխովի ռազմաճակատամարտի առողջապահական գումարտակում։ Հայրը, ով ծնունդով եղել է Տրորցկովսկից, ծառայել է որպես թիվ 3415 տարհանման հիվանդանոցի պաթալոգիական բաժանմունքի վարիչ, ապա թիվ 3412-ում, հեղինակել է գիտական աշխատություններ, այդ թվում՝ «Դատաբժշկական հյուսվածաբանության ձեռնարկ» (1958 թվական)։

Միխայիլ Գրոմովը Սովորել է Լենինգրադի 217-րդ դպրոցում։ 1965 թվականին ավարտել է Լենինգրադի համալսարանը։ 1969 թվականին պաշտպանել է դիսերտացիա՝ ստանալով ֆիզիկական և մաթեմատիկական գիտությունների թեկնածուի աստիճան, իսկ 1973 թվականին՝ ֆիզիկայի և մաթեմատիկայի դոկտորի աստիճան։ Գիտական ղեկավարը եղել է Վլադիմիր Աբրամովիչ Ռոխլինը։ Նույն համալսարանում 1967 թվականից աշխատել է որպես ասիստենտ և դոցենտ, այնուհետև եղել է գիտաշխատող Լենինգրադի հիդրոօդերևութաբանական ինստիտուտում և Ցելյուլոզա-թղթային արդյունաբերության կենտրոնական գիտահետազատական ինստիտուտում։

1974 թվականին ընտանիքի հետ Իսրայելի վիզայով հեռացել է Խորհրդային Միությունից և Իտալիայի տարածքով տեղափոխվել ԱՄՆ։ Մինչև 1981 թվականը եղել է Նյու Յորք նահանգի Սթոնի Բրուկ համալսարանի պրոֆեսոր, ապա 1981-1982 թվականներին՝ Փարիզի VI համալսարանի պրոֆեսոր։

1982 թվականից աշխատել է Ֆրանսիայի բարձրագույն հետազոտությունների ինստիտուտում, որտեղ զբաղեցրել մշտական պրոֆեսորի պաշտոն։ 1991-1996 թվականներին եղել է Մերիլենդի համալսարանի պրոֆեսոր, 1996 թվականից՝ Նյու Յորքի համալսարանի պրոֆեսոր։

Աշխատություններ

Կառուցվածքներ

• Սիմպլետիկ ծավալ
• ֆիլինգ-շառավիղ
• Գրոմով-Հաուսդորֆի բազմություն
• Հիպերբոլիկ խմբեր
• Հիպերբոլիկությունը ըստ Գրոմովի

Թեորեմներ

• Գրոմովի թեորեմ (Ռիմանյան երկրաչափություն)
• Գրոմովի թեորեմ (սիմպլետիկ երկրաչափություն)
• Գրոմովի թեորեմ Բեթթիի թվերի մասին
• Գրեթե հարթ բազմաձևություն
• Սիմպլետիկ ուղտի թեորեմ
• Գրոմովի թեորեմ բազմամյա խմբերի աճի վերաբերյալ
• Բիշոպ-Գրոմովի անհավասարություն
• Գրոմով-Թյորստոնի 2π-թեորեմ

Ճանաչում

• Մոսկվայի մաթեմատիկական միության մրցանակ (1971 թվական)
• Վեբլենի մրցանակ երկրաչափության բնագավառում (1981 թվական)
• Փարիզի ԳԱ Էլի Քարթանի մրցանակ (Prix Élie Cartan, 1984 թվական)
• Union des assurances de Paris մրցանակ (1989 թվական)
• Վոլֆի մրցանակ (1993 թվական)
• Ն. Լոբաչևսկու անվան մրցանակ (1997 թվական)
• Բալցանի մրցանակ (1999 թվական)
• Կիոտոյի մրցանակ (2002 թվական)
• Նեմերսի մաթեմատիկական մրցանակ (2004 թվական)
• Հունգարիայի գիտությունների ակադեմիայի Բոյայի մրցանակ (2005 թվական)
• Աբելի մրցանակ (2009)
• Որպես զեկուցող հրավիրվել է մասնակցելու Մաթեմատիկոսների միջազգային կոնգրեսներին Նիցցայում (1970 թվական), Հելսինկում (1978 թվական), Վարշավայում (1982 թվական) և Բերկլիում (1986 թվական)
• 2012 թվականին ներկայացրել է պլենար զեկույց Եվրոպական մաթեմատիկական կոնգրեսում։

Կոչումներ

• Ֆրանսիայի բարձրագույն հիտական հետազոտությունների ինստիտուտի մշտական պրոֆեսոր
• Ժնևի համալսարանի պատվավոր դոկտոր (1992 թվական)
• Թել Ավիվի համալսարանի Մաթեմատիկական գիտությունների դպրոցի պատվավոր պրոֆեսոր
• Ֆրանսիայի Գիտությունների ակադեմիայի անդամ (1997 թվական) (1989 թվականից՝ արտասահմանյան անդամ)
• ԱՄՆ գիտությունների ազգային ակադեմիայի արտասահմանյան անդամ (1989 թվական)
• Ամերիկյան արվեստի և գիտությունների ակադեմիայի արտասահմանյան պատվավոր անդամ (1989 թվական)
• եվրոպական ակադեմիայի անդամ (1993 թվական)
• Լոնդոնի մաթեմատիկական ընկերության պատվավոր անդամ (2008 թվական)
• Նորվեգիայի գիտություններ ակադեմիայի արտասահմանյան անդամ
• Հունգարիայի գիտությունների ակադեմիայի արտասահմանյան անդամ (2010 թվական)
• Լոնդոնի թագավորական ընկերության արտասահմանյան անդամ (2011 թվական)
• Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիայի արտասահմանյան անդամ (2011 թվական)

Մատենագրություն

Գրքեր և հրապարակումներ 

• Громов М. Дифференциальные соотношения с частными производными. — М.: Мир, 1990. — 536 с. — ISBN 5-03-001297-4, 3-540-12177-3
• Громов М. Гиперболические группы. — Ижевск: Институт компьютерных исследований, 2002. — 160 с. — ISBN 5-93972-103-6
• Громов М. Знак и геометрический смысл кривизны. — Ижевск: НИЦ «Регулярная и хаотическая динамика», 2000. — 128 с. — ISBN 5-93972-020-X
• Громов М. Кольцо тайн: вселенная, математика, мысль. — МЦНМО, 2017. — 1000 экз. — ISBN 978-5-4439-117-5
• Ballmann, Werner; Gromov, Mikhael; Schroeder, Viktor: Manifolds of nonpositive curvature. Progress in Mathematics, 61. Birkhäuser Boston, Inc., Boston, MA, 1985. vi+263 pp. 0-8176-3181-X
• Gromov, Mikhael Structures métriques pour les variétés riemanniennes. (French) [Metric structures for Riemann manifolds] Edited by J. Lafontaine and P. Pansu. Textes Mathématiques [Mathematical Texts], 1. CEDIC, Paris, 1981. iv+152 pp. 2-7124-0714-8
• Gromov, Misha: Metric structures for Riemannian and non-Riemannian spaces. Based on the 1981 French original. With appendices by M. Katz, P. Pansu and S. Semmes. Translated from the French by Sean Michael Bates. Progress in Mathematics, 152. Birkhäuser Boston, Inc., Boston, MA, 1999. xx+585 pp. 0-8176-3898-9
• Gromov, Mikhael: Partial differential relations. Ergebnisse der Mathematik und ihrer Grenzgebiete (3) [Results in Mathematics and Related Areas (3)], 9. Springer-Verlag, Berlin, 1986. x+363 pp. 0-387-12177-3
• Gromov, M. Almost flat manifolds. J. Differential Geometry 13 (1978), no. 2, 231–241.
• Gromov, Mikhael; Lawson, H. Blaine, Jr. The classification of simply connected manifolds of positive scalar curvature. Ann. of Math. (2) 111 (1980), no. 3, 423–434.
• Gromov, Michael. Curvature, diameter and Betti numbers. Comment. Math. Helv. 56 (1981), no. 2, 179–195.
• Gromov, Mikhael. Groups of polynomial growth and expanding maps. Inst. Hautes Études Sci. Publ. Math. No. 53 (1981), 53–73.
• Gromov, M. Hyperbolic manifolds, groups and actions. Riemann surfaces and related topics: Proceedings of the 1978 Stony Brook Conference (State Univ. New York, Stony Brook, N.Y., 1978), pp. 183–213, Ann. of Math. Stud., 97, Princeton Univ. Press, Princeton, N.J., 1981.
• Cheeger, Jeff; Gromov, Mikhail; Taylor, Michael. Finite propagation speed, kernel estimates for functions of the Laplace operator, and the geometry of complete Riemannian manifolds. J. Differential Geometry 17 (1982), no. 1, 15–53.
• Gromov, Mikhael. Filling Riemannian manifolds. J. Differential Geom. 18 (1983), no. 1, 1-147.
• Gromov, Michael. Volume and bounded cohomology. Inst. Hautes Études Sci. Publ. Math. No. 56 (1982), 5–99 (1983).
• Gromov, M.; Milman, V.D. A topological application of the isoperimetric inequality. Amer. J. Math. 105 (1983), no. 4, 843–854.
• Gromov, Mikhael; Lawson, H. Blaine, Jr. Positive scalar curvature and the Dirac operator on complete Riemannian manifolds. Inst. Hautes Études Sci. Publ. Math. No. 58 (1983), 83–196 (1984).
• Gromov, M. Pseudoholomorphic curves in symplectic manifolds. Invent. Math. 82 (1985), no. 2, 307–347.
• Cheeger, Jeff; Gromov, Mikhael. Collapsing Riemannian manifolds while keeping their curvature bounded. I. J. Differential Geom. 23 (1986), no. 3, 309–346.
• Cheeger, Jeff; Gromov, Mikhael. L2-cohomology and group cohomology. Topology 25 (1986), no. 2, 189–215.
• Gromov, M. Hyperbolic groups. Essays in group theory, 75–263, Math. Sci. Res. Inst. Publ., 8, Springer, New York, 1987.
• Eliashberg, Yakov; Gromov, Mikhael. Convex symplectic manifolds. Several complex variables and complex geometry, Part 2 (Santa Cruz, CA, 1989), 135–162, Proc. Sympos. Pure Math., 52, Part 2, Amer. Math. Soc., Providence, RI, 1991.
• Gromov, M. Kähler hyperbolicity and L2-Hodge theory. J. Differential Geom. 33 (1991), no. 1, 263–292.
• Burago, Yu.; Gromov, M.; Perelʹman, G. A.D. Aleksandrov spaces with curvatures bounded below. (Russian) Uspekhi Mat. Nauk 47 (1992), no. 2(284), 3–51, 222; translation in Russian Math. Surveys 47 (1992), no. 2, 1–58
• Gromov, Mikhail; Schoen, Richard. Harmonic maps into singular spaces and p-adic superrigidity for lattices in groups of rank one. Inst. Hautes Études Sci. Publ. Math. No. 76 (1992), 165–246.
• Gromov, M. Asymptotic invariants of infinite groups. Geometric group theory, Vol. 2 (Sussex, 1991), 1–295, London Math. Soc. Lecture Note Ser., 182, Cambridge Univ. Press, Cambridge, 1993.
• Gromov, Mikhael. Carnot–Carathéodory spaces seen from within. Sub-Riemannian geometry, 79–323, Progr. Math., 144, Birkhäuser, Basel, 1996.
• Gromov, Misha. Spaces and questions. GAFA 2000 (Tel Aviv, 1999). Geom. Funct. Anal. 2000, Special Volume, Part I, 118–161.
• Gromov, M. Endomorphisms of symbolic algebraic varieties. J. Eur. Math. Soc. (JEMS) 1 (1999), no. 2, 109–197.
• Gromov, M. Isoperimetry of waists and concentration of maps. Geom. Funct. Anal. 13 (2003), no. 1, 178–215.
• Gromov, Mikhaïl. On the entropy of holomorphic maps. Enseign. Math. (2) 49 (2003), no. 3-4, 217–235.
• Gromov, M. Random walk in random groups. Geom. Funct. Anal. 13 (2003), no. 1, 73–146.

Տես նաև

• Գրոմովի անվան թռիչքների հետազոտական ինստիտուտ

Արտաքին հղումներ

• Домашняя страничка на сайте IHES
• Кутателадзе С. С. Мир Миши Громова // Наука в Сибири. — 2009. — № 13 (2698).

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Միխայիլ Գրոմով» հոդվածին։