vergoelijken
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From goelijk (“goodly, benign”) + ver- -en.
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]vergoelijken
- (transitive) to minimize, downplay, make something seem better than it is
Conjugation
[edit]| Conjugation of vergoelijken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vergoelijken | |||
| past singular | vergoelijkte | |||
| past participle | vergoelijkt | |||
| infinitive | vergoelijken | |||
| gerund | vergoelijken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | vergoelijk | vergoelijkte | ||
| 2nd person sing. (jij) | vergoelijkt, vergoelijk2 | vergoelijkte | ||
| 2nd person sing. (u) | vergoelijkt | vergoelijkte | ||
| 2nd person sing. (gij) | vergoelijkt | vergoelijkte | ||
| 3rd person singular | vergoelijkt | vergoelijkte | ||
| plural | vergoelijken | vergoelijkten | ||
| subjunctive sing.1 | vergoelijke | vergoelijkte | ||
| subjunctive plur.1 | vergoelijken | vergoelijkten | ||
| imperative sing. | vergoelijk | |||
| imperative plur.1 | vergoelijkt | |||
| participles | vergoelijkend | vergoelijkt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||