uitzaaien
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]uitzaaien
- (transitive) to broadcast (sow seeds over a wide area)
- (intransitive) to metastisize
Conjugation
[edit]| Conjugation of uitzaaien (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitzaaien | |||
| past singular | zaaide uit | |||
| past participle | uitgezaaid | |||
| infinitive | uitzaaien | |||
| gerund | uitzaaien n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | zaai uit | zaaide uit | uitzaai | uitzaaide |
| 2nd person sing. (jij) | zaait uit, zaai uit2 | zaaide uit | uitzaait | uitzaaide |
| 2nd person sing. (u) | zaait uit | zaaide uit | uitzaait | uitzaaide |
| 2nd person sing. (gij) | zaait uit | zaaide uit | uitzaait | uitzaaide |
| 3rd person singular | zaait uit | zaaide uit | uitzaait | uitzaaide |
| plural | zaaien uit | zaaiden uit | uitzaaien | uitzaaiden |
| subjunctive sing.1 | zaaie uit | zaaide uit | uitzaaie | uitzaaide |
| subjunctive plur.1 | zaaien uit | zaaiden uit | uitzaaien | uitzaaiden |
| imperative sing. | zaai uit | |||
| imperative plur.1 | zaait uit | |||
| participles | uitzaaiend | uitgezaaid | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||