sladaigh

Irish

Etymology 1

From slad +‎ -igh (verbal suffix).

Verb

sladaigh (present analytic sladaíonn, future analytic sladóidh, verbal noun sladú, past participle sladaithe)

(transitive, intransitive) Alternative form of slad (“plunder, pillage, loot; devastate, destroy”)

Conjugation

conjugation of sladaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	sladaím	sladaíonn tú; sladaír^†	sladaíonn sé, sí	sladaímid; sladaíonn muid	sladaíonn sibh	sladaíonn siad; sladaíd^†	a shladaíonn; a shladaíos / a sladaíonn*	sladaítear
	past	shladaigh mé; shladaíos	shladaigh tú; shladaís	shladaigh sé, sí	shladaíomar; shladaigh muid	shladaigh sibh; shladaíobhair	shladaigh siad; shladaíodar	a shladaigh / ar shladaigh*	sladaíodh
	past habitual	shladaínn / sladaínn‡‡	shladaíteá / sladaíteá‡‡	shladaíodh sé, sí / sladaíodh sé, sí‡‡	shladaímis; shladaíodh muid / sladaímis‡‡; sladaíodh muid‡‡	shladaíodh sibh / sladaíodh sibh‡‡	shladaídís; shladaíodh siad / sladaídís‡‡; sladaíodh siad‡‡	a shladaíodh / a sladaíodh*	shladaítí / sladaítí‡‡
future		sladóidh mé; sladód; sladóchaidh mé^†	sladóidh tú; sladóir^†; sladóchaidh tú^†	sladóidh sé, sí; sladóchaidh sé, sí^†	sladóimid; sladóidh muid; sladóchaimid^†; sladóchaidh muid^†	sladóidh sibh; sladóchaidh sibh^†	sladóidh siad; sladóid^†; sladóchaidh siad^†	a shladóidh; a shladós; a shladóchaidh^†; a shladóchas^† / a sladóidh; a sladóchaidh^†	sladófar; sladóchar^†
conditional		shladóinn; shladóchainn^† / sladóinn‡‡; sladóchainn^†‡‡	shladófá; shladóchthá^† / sladófá‡‡; sladóchthá^†‡‡	shladódh sé, sí; shladóchadh sé, sí^† / sladódh sé, sí‡‡; sladóchadh sé, sí^†‡‡	shladóimis; shladódh muid; shladóchaimis^†; shladóchadh muid^† / sladóimis‡‡; sladódh muid‡‡; sladóchaimis^†‡‡; sladóchadh muid^†‡‡	shladódh sibh; shladóchadh sibh^† / sladódh sibh‡‡; sladóchadh sibh^†‡‡	shladóidís; shladódh siad; shladóchadh siad^† / sladóidís‡‡; sladódh siad‡‡; sladóchadh siad^†‡‡	a shladódh; a shladóchadh^† / a sladódh; a sladóchadh^†	shladófaí; shladóchthaí^† / sladófaí‡‡; sladóchthaí^†‡‡
subjunctive	present	go sladaí mé; go sladaíod^†	go sladaí tú; go sladaír^†	go sladaí sé, sí	go sladaímid; go sladaí muid	go sladaí sibh	go sladaí siad; go sladaíd^†	—	go sladaítear
subjunctive	past	dá sladaínn	dá sladaíteá	dá sladaíodh sé, sí	dá sladaímis; dá sladaíodh muid	dá sladaíodh sibh	dá sladaídís; dá sladaíodh siad	—	dá sladaítí
imperative		sladaím	sladaigh	sladaíodh sé, sí	sladaímis	sladaígí; sladaídh^†	sladaídís	—	sladaítear
verbal noun		sladú
past participle		sladaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

Adjective

sladaigh

genitive/vocative singular masculine of sladach (“plundering, pillaging, looting; devastating, destructive”)

Mutation

Mutated forms of *sladaigh*
radical	lenition	eclipsis
sladaigh	shladaigh after an, tsladaigh	not applicable

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.