dziadek

See also: Dziadek

Polish

Etymology

From dziad +‎ -ek.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈd͡ʑa.dɛk/

• (Lesser Poland):
  • (Przemyśl) IPA^(key): [ˈd͡ʑa.dɛk]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -adɛk
• Syllabification: dzia‧dek
• Homophone: Dziadek

Noun

dziadek m pers (diminutive dziadziuś, augmentative dziad)

1. (family) grandfather
2. (colloquial) old man
3. (colloquial, in the plural) grandparents (parents of one's father or mother)

   Synonym: (obsolete) dziadostwo

4. (card games, chiefly bridge) dummy (player whose hand is shown and is to be played from by another player)
5. (Przemyśl) Synonym of żebrak

Declension

Declension of dziadek

	singular	plural
nominative	dziadek	dziadkowie/dziadki (deprecative)
genitive	dziadka	dziadków
dative	dziadkowi	dziadkom
accusative	dziadka	dziadków
instrumental	dziadkiem	dziadkami
locative	dziadku	dziadkach
vocative	dziadku	dziadkowie

Derived terms

nouns

• dziadek do orzechów

phrases

• gdyby babcia miała wąsy, toby była dziadkiem

Noun

dziadek m inan

1. (Przemyśl) type of game

Further reading

• dziadek in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziadek in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Saloni (1908) “dziadek”, in “Lud rzeszowski”, in Materyały Antropologiczno-Archeologiczne i Etnograficzne (in Polish), volume 10, Kraków: Akademia Umiejętności, page 333