П’ер Маруа
П’ер Маруа | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
фр.: Pierre Mauroy | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Раймон Бар | ||||||
Пераемнік | Ларан Фабіус[d] | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Ліянель Жаспен | ||||||
Пераемнік | Ларан Фабіус[d] | ||||||
|
|||||||
Пераемнік | Марцін Абры[d] | ||||||
|
|||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
5 ліпеня 1928[1][2][…] |
||||||
Смерць |
7 чэрвеня 2013[1][2][…] (84 гады) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Веравызнанне | каталіцтва | ||||||
Партыя | |||||||
Адукацыя | |||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
П'ер Маруа (фр.: Pierre Mauroy; 5 ліпеня 1928, Карцін'і, дэпартамент Нор — 7 чэрвеня 2013, Кламар, дэпартамент О-дэ-Сен) — французскі палітык-сацыяліст, прэм'ер-міністр Францыі з 22 мая 1981 года па 17 ліпеня 1984 года.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся ў Карцін'і (дэпартамент Нор) у сям'і настаўніка, Скончыў педагагічнае вучылішча, па прафесіі выкладчык у сістэме вытворчага навучання.
Працаваў настаўнікам, кіраваў моладзевым рухам Сацпартыі і прафсаюзам тэхнічных выкладчыкаў. У 1945 годзе далучыўся да сацыялістычнага руху.
У 1950—1958 гадах — нацыянальны сакратар арганізацыі Сацыялістычная моладзь Францыі. У 1955—1959 гадах — генеральны сакратар прафсаюза работнікаў каледжаў вытворчага навучання Федэрацыі нацыянальнай адукацыі. З 1961 года — сакратар федэрацыі сацыялістычнай партыі СФИО ў родным дэпартаменце Нор, аднаго з трох найбуйнейшых у партыі. З 1963 года — член палітбюро, а з 1966 года — намеснік генеральнага сакратара (Гі Моле) СФИО. У 1965—1968 гадах — член выканкама Федэрацыі дэмакратычных і сацыялістычных сіл.
У 1971 падтрымаў Франсуа Мітэрана і стаў яго намеснікам у рэарганізаванай Сацпартыі, узначаліў яе паўночную федэрацыю і быў абраны нацыянальным сакратаром партыі па пытаннях каардынацыі (1971—1979 гады). У 1973 годзе выбраны мэрам Ліля, галоўнага горада свайго дэпартамента, і дэпутатам Нацыянальнага сходу Францыі.
Неўзабаве, аднак, ён апынуўся ў апазіцыі Мітэрану, звальняць з партыі былых членаў СФИО на карысць членаў свайго «блізкага кола». Ён блакаваўся з Мішэлем Ракарам, унутрыпартыйныя апанентам Мітэрана і кандыдатам АСП на выбарах-1969 ў 1979 годзе. Аднак Мітэран ня выгнаў з партыі ні Рокара, ні Маруа, а другога нават зрабіў сваёй даверанай асобай перад выбарамі-1981.
На пасадзе прэм'ер-міністра
[правіць | правіць зыходнік]Пасля перамогі на прэзідэнцкіх выбарах 1981 года Франсуа Мітэран прызначыў Моруа прэм'ер-міністрам і распусціў парламент з мэтай атрымаць большасць і ў заканадаўчых органах. Кабінет Моруа упершыню пасля 1946 года ўключаюць міністраў-камуністаў. Наступныя выбары далі ў парламенце аднастайнае прэзідэнцкае большасць.
Кабінет Моруа правёў сацыяльныя законы, скараціў працоўны тыдзень да 39 гадзін і ўвёў пенсію ў 60 гадоў. Аднак Моруа спрабаваў процідзейнічаць палітычнай праграме сацыялістаў, прынятай Мітэранам ў 1983. У наступным годзе ён падаў у адстаўку.
У 1988-92 гг. — (Пасля перавыбрання Мітэрана на другі тэрмін, калі Рокар стаў прэм'ерам) Маруа быў першым сакратаром СПФ і імкнуўся прымірыць партыю, якая раздзіраецца ўнутранай барацьбой паміж «рокардианцами» і непасрэдным асяроддзем Мітэрана (такімі, як Ліянэль Жоспен).
Старшыня Сацінтэрна
[правіць | правіць зыходнік]У 1992—1999 гг. — прэзідэнт Сацінтэрна, абраны ў Сенат Францыі. У 2001 годзе пайшоў у адстаўку з пасады мэра Ліля, яго пераемніцай стала Марцін Обры, таксама бачная дзяячка сацыялістаў. Маруа лічыцца маральным аўтарытэтам французскіх левых. Пры вылучэнні кандыдатуры на выбары-2007 падтрымаў Сегален Руаяль.
Зноскі
- ↑ а б senat.fr
- ↑ а б Pierre Mauroy // Sycomore / Assemblée nationale Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Fichier des personnes décédées mirror Праверана 28 лістапада 2023.
- Прэм’ер-міністры Францыі
- Дэпутаты Еўрапарламента
- Нарадзіліся 5 ліпеня
- Нарадзіліся ў 1928 годзе
- Нарадзіліся ў дэпартаменце Нор
- Памерлі 7 чэрвеня
- Памерлі ў 2013 годзе
- Памерлі ў дэпартаменце О-дэ-Сен
- Пахаваныя ў Францыі
- Члены французскай Сацыялістычнай партыі (1969)
- Кавалеры Вялікага Крыжа французскага Ордэна «За заслугі»
- Вялікія афіцэры ордэна Ганаровага легіёна
- Афіцэры Нацыянальнага Ордэна Квебека
- Камандоры ордэна За заслугі перад ФРГ
- Камандоры ордэна Кароны
- Кавалеры ордэна Леапольда I
- Кавалеры ордэна Льва Фінляндыі
- Узнагароджаныя Ордэнам Заслуг перад Рэспублікай Польшча
- Кавалеры Вялікага крыжа ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай»
- Кавалеры ордэна Льва (Сенегал)
- Кавалеры Вялікай стужкі Нацыянальнага ордэна Кедра
- Асобы
- Прэзідэнты Сацінтэрна
- Ганаровыя грамадзяне Бухарэста