Molly's Game (2017)

Zeer vermakelijk, maar niet hoogstaand. Het ziet er gelikt uit en is strak gemonteerd, maar uiteindelijk heeft het verhaal te weinig inhoud om echt een topper te worden. Kende het verhaal ook niet van tevoren. Maar je zit uiteindelijk met een behoorlijke anticlimax. Acteerwerk is verder prima, Chastain is heel sterk, maar het karakter is wel wat saai. Elba heeft een goede bijrol.

3.5*

Het twijgje op de wedstrijdpiste, de ski’s uit balans, de horrorval die een vroegtijdig einde maakte aan haar professionele carrière. Aan Molly Bloom werd de fragiliteit van succes op tragische wijze geopenbaard. Het echte verhaal moest op dat moment echter nog beginnen. Het verhaal dat begint in een eenvoudig café, en eindigt met een slopende rechtszaak. Dát verhaal is de pakkende rode draad in Molly’s Game.

Na het ingrijpende ongeluk belandt Molly (een ontketende Jessica Chastain) namelijk in een wel heel lucratief pokercircuit: dat van de pedante Hollywoodelites. Met haar aantrekkelijke voorkomen steelt ze als assistente van haar real estate agent (de facilitator van de nauwgezet gearrangeerde pokeravonden) al snel de harten van de mannelijke spelers. Door affaires steevast te vermijden slaagt Molly erin haar zakelijke relaties steeds weer uit te breiden en te exploiteren; op haar hoogtepunt runt ze haar eigen geïmproviseerde casino, een geheime speeltafel in een luxueuze hotelsuite. Eén ding weten we echter al vanaf het begin van de film: eeuwig kan dat succes nooit blijven duren.

Debuterend regisseur Aaron Sorkin (scenarist van o.a. The Social Network en Steve Jobs) probeert via een niet-chronologische vertelstructuur de valkuilen van het op zichzelf clichématige rise and fall-verhaal te vermijden. Terwijl Molly geleidelijk opklimt naar de macht, zien we via flashforwards al hoe het haar na haar arrestatie vergaat. De scènes met Molly’s advocaat (Idris Elba) behoren niet tot de interessantste stukken van de film, maar de strakke montage zorgt wel voor de afwisseling die een lang narratief van deze aard goed kan gebruiken.

Er zijn een paar scènes waarin te zien is welke tol het leven in Blooms meedogenloze wereld nu echt eist. Helaas zijn zulke momenten wat ondervertegenwoordigd, en heeft de slotakte zelfs een misplaatst sentimentele insteek. Verzoening, spijt, bezinning – het zijn begrippen die doen begrijpen waarom de film met kerst wordt uitgebracht, maar de toon van de eerste anderhalf uur geen moment eer aandoen.

Molly’s Game is een uiterst vermakelijke film, waarin Jessica Chastain wederom bewijst bij de beste Hollywoodactrices te horen. Haar hoofdrol is sterk vergelijkbaar met die in Miss Sloane (eerder dit jaar in de Nederlandse zalen). Ook in die titel speelde Chastain een krachtige vrouw die de grenzen van de wet welbewust opzocht. Het is in dat licht extra jammer dat Sorkin op beslissende momenten (te) veilige keuzes maakt; het maakt deze biopic vlakker en braver dan ze onder een ideaal scenario misschien was geweest.

web

Een soort kruising tussen het eveneens door Sorkin tot script verwerkte The Social Network (vooral in de hele opbouw) en Goodfellas (voice-over en rise and fall). Deze Molly's Game brengt weinig nieuws onder de zon, mist soms de pacing die Fincher en Scorsese wel aan hun films gaven en mist echt emotionele diepgang, maar is wel goed en vlot in elkaar gezette film die meer dan vermaakt. Het helpt dat de meeste rollen goed worden ingevuld. Chastain maakt haar personage tot iets waar meer achter de façade zit en Alba is al indrukwekkend met zijn postuur en goed zittende overhemden, maar weet ook een rol dat dat beetje meer kracht mee te geven. Lekker gemonteerd ook, dit interessante inkijkje in een wereld vol luxe van dure whiskeys, veel geld en zakendoen aan de pokertafel. Het is in ieder geval fijn om naar te kijken met weer scherp geschreven teksten en genoeg humor om bijna 2,5 uur te vermaken. 3,5*.

Qua scenario heeft deze film over de pokerwereld niet bijzonder veel nieuws te bieden. Veel uiteenzetting door middel van monologen, opgeleukt met flitsend gemonteerde sequenties in een verhaal zonder spanning. Maar Jessica Chastain geeft een fantastische (Oscarwaardige?) vertolking als Molly Bloom, een ambitieuze jonge vrouw die haar sabbatical gebruikt om de fijne kneepjes van Texas HoldEm te leren. Wanneer haar werkgever haar pardoes op straat zet, laat ze zich niet kennen en mede dankzij 'Player X' [Michael Cera], een topacteur en een uitstekend pokeraar, weet ze een zeer lucratieve en legale pokerkring op te zetten. Een paar jaar wordt ze aangeklaagd omdat een aantal van haar vaste gasten betrokken waren bij maffia-praktijken en zij daar een actieve rol in zou hebben gehad. Costner steelt de film als Molly's veeleisende vader, vooral in de slotscènes van deze uiterst onderhoudende biografie.

Molly's decolleté.

Aaron Sorkin kan zich beter richten op het schrijven van scenario's.

Het leven van Molly Bloom spreekt tot de verbeelding, zeker als je bedenkt dat ze vele underground pokertoernooien heeft georganiseerd die bekend staan om de hoge inzetten en Hollywoodsterren die er niet vies van waren om een gokje te wagen. Maar dat ene takje waarover ze struikelde kun je gerust met een korreltje zout nemen, omdat deze gebeurtenis nooit heeft plaatsgevonden. Een beetje jammer om gelijk met een leugen te beginnen.

De film lijkt een inzichtelijk kijkje te geven in dit flitsend wereldje, maar afgezien van een aantal interessante momenten - die vlot zijn gemonteerd - is de rest te verwaarlozen. 'Molly's Game' is namelijk niets meer dan een langdradige opsomming van wat feitjes gemaskeerd door het weelderige decolleté van Jessica Chastain; dit verzacht gelukkig nog de pijn. Middels gekunstelde flashbacks en voice-overs moet je het maar voor zoete koek slikken.

Alles wijst erop dat er ergens iets mis is gegaan, want hoe kun je zo een intrigerende premisse op deze manier om zeep helpen?! Waarom zou je als kijker ooit iets om de beste dame moeten geven als er nauwelijks sprake is van enige diepgang, laat staan haar nietszeggende motief om spelers te beschermen. Dat het geheel qua drank en drugs braaf in beeld wordt gebracht zegt genoeg. Het is aan het conto van Chastain toe te schrijven dat de film nog enig niveau heeft.

Al met al een vrij matige biopic die te veel blijft hangen in oppervlakkigheid en het gebrek aan lef. Sorkin kan zich hier niet uit bluffen.

Dikke 2,0 sterren.

boeiende film van begin tot eind.

Prima biopic en de vaart zit er goed in voor een tweeënhalf uur durende film. Ik vind het knap hoe men deze film toch redelijk onderhoudend heeft kunnen houden met een dergelijk thema. Heb niet te hoge verwachtingen en de film komt uit zoals je er een van deze soort mag verwachten. De cast maakt de film, maar wel op een goede manier. Aantrekkelijk gefilmd, een interessant thema en een goede flow maken de film af. Waarschijnlijk wel één voor de liefhebber inderdaad.

Sorkin.

Ben altijd wel een liefhebber van de man. Zijn scenario's lopen altijd wel lekker. Het tempo zit er altijd goed in. Nu hij zelf ook op de regiestoel zit loopt het scenario opeens ook een stuk minder. Het begint nog wel vlot. Vond het zelfs visueel wel leuk gemonteerd. Met haar ski val. Helaas is Sorkin toch geen regisseur. De stijl is all over the place. Snelle cuts komen zo goed als nooit meer terug en hij wil alles met tekst volproppen. Ook films niet door hem geregisseerd bevatten altijd veel dialoog, maar hier is het incl. voice over zo goed als nooit stil. Zelfs bij de aanval door de russen in haar huis horen we telkens wat ze op dat moment dacht door middel van voice over.

Het verhaal is ergens wel boeiend maar ook weer niet zo heel erg. Het is een beetje jammer dat het waar gebeurd is. Daardoor is de boog soms wat slap. In the end wou de politie wat russen en zij had wat pokeravondjes georganiseerd. Wrong job wrong time. Was het niet echt gebeurd had je nog wat jus kunnen toevoegen op bepaalde stukjes. Sorkin probeert het wel, door ook niet alles lineair te vertellen. Maar schiet tekort. Het tempo blijft vlot maar de inhoud is simpel. De drie minuut psychologische analyse was daarvan het beste voorbeeld. Die scene had de emotionele impact van een soap.

Wou ook nog wat zeggen over Chastain haar decolleté. Klinkt wat preuts maar het leiden me toch erg af de gehele film. Niet per se erg, maar ik heb echt geen idee wie er nog meer in deze film zaten.

2.5 sterren.

Veel dialogen, maar dat is iets waar ik van tevoren al op was voorbereid en wat de film in mijn optiek ook alleen maar goed doet.
In het begin duurde het voor mij even eer dat ik in het verhaal kwam, zo zijn de eerste poker scenes niet gelijk super interessant maar naarmate de film vordert wordt je steeds meer in de film gezogen.
Gelukkig helpt de voice-over enorm, iets waar ik bij goed gebruik altijd wel een voorstander voor ben in bepaalde films.

Jessica Chastain zet een erg sterke rol neer, zij weet de film met gemak te dragen en zelfs de gevoelige kanten van haar personage overtuigend in te vullen. Maar ook Idris Elba is het benoemen meer dan waard, de scenes tussen deze 2 waren voor mij duidelijk de hoogtepunten.
Het verhaaltje heeft misschien niet zo heel veel om het lijf(Molly ook niet trouwens) maar is door de sterke acteerprestaties toch meer dan de moeite waard geworden, zo is de scene dat Molly in elkaar geslagen wordt en later de scene met haar vader erg indrukwekkend en zorgen die scenes ervoor dat ik toch een wat hoger punt geef.

Nog net op de valreep, maar de film toch nog mee kunnen pakken in de bioscoop. De moeite zonder twijfel waard!
3,5*

Met vlijmscherpe dialogen —zoals we die kennen uit “West Wing”, “A Few Good Men” e.a.— drukt Aaron Sorkin bij zijn regiedebuut zijn stempel op deze gave biopic. De pokersessies deden mij niet zo veel, maar afgezien daarvan is het een vlotte film over een assertieve vrouw, die van thuis uit gedreven is om in alles de beste te zijn. Een film met een goed verhaal, duidelijke karaktertekeningen, prima interactie tussen Jessica Chastain en Idris Elba én (niet te missen) het uitbundige decolleté van Chastain. Gezien de kwaliteit van de films, die genomineerd zijn voor een Oscar, had deze er wat mij betreft best tussen mogen staan.

Redelijk sterke speelfilm. Het verhaal is fascinerend en wordt rustig en vakkundig uitgewerkt door Sorkin. Soms wat traag maar door het steeds verspringen in de tijd blijft de film boeien. Ook mede dankzij het ijzersterk acteerwerk van Chastain en Elba. De pokerscenes zorgen voor de nodige afwisseling maar zijn niet spannnend. De film moet het echt van de dialogen hebben. Prima film. 3.5/4.0

prima onderhoudende film.....geen moment verveeld

Teleurstellende film. Jessica Chastain speelt wel aardig, maar kan van Molly Bloom nou niet echt een heel boeiend personage maken. Ook de wat gefragmenteerde verhaalstijl maakt het geheel niet sterker. Ze hadden er best een chronologisch verhaal van mogen maken. Los van Bloom komen de andere personages ook niet echt uit de verf. Elba doet nog wel zijn best als advocaat van Bloom en acteert acceptabel. De vertolking van Kevin Costner komt erg ongeïnspireerd over en dat is gelet op zijn rol in het verhaal wel jammer. De pokerscènes maken ook niet echt veel indruk, dat is in andere films al veel beter gedaan.

Kon er niet enthousiast van worden, overgewaardeerde film wat mij betreft. Veel te lang, en hoewel ik in principe niets tegen een goede praatfilm heb werkt het hier helemaal niet. Kon me met geen mogelijkheid voorstellen dat de best scherp geschreven dialogen echt op deze wijze waar gebeurd zijn, dus had van begin tot einde het gevoel naar een soort bedrog te kijken, weinig authentiek en to good to be true. Chastain vind ik een goede actrice, maar hier is ze verbazingwekkend vervelend monotoon, ongeloofwaardig, zeurderig en betweterig. Kortom geen meisje om van te houden, deze berekende vrouw. En dan is ze ook nog bijna continue in beeld, inclusief een slaapverwekkende voice over. Geen wonder dat er voortdurend wordt ingezoomd op haar fraaie rondingen, maar deze afleidingen om de tekortkomingen aan haar karakterontwikkeling te camoufleren waren wel erg doorzichtig. Fataal dus voor een film als je geen sympathie of emotie voelt bij het hoofdpersonage, erger nog dan dat het ook wat lafjes is om interessante issues slechts zijdelings aan te stippen(wie waren toch die bekende filmsterren in dat gokcircuit?, ben dan creatief en geef Charlie Sheen een kans zichzelf te spelen!). Tegen het einde lijkt het nog wat te worden als er een harde, zenuwslopende confrontatie met een crimineel is, en vervolgens als bonus een mooie vader-dochter dialoog wordt aangeboden(met de solide Kevin Costner, die tegenwoordig het patent lijkt te hebben aangevraagd voor dit soort vaderrollen) maar dat is allemaal wat te laat om het bedenkelijke tij nog te keren. Grove misser deze Molly's Game, één van de grotere teleurstellingen uit 2017.

Ai, ai. Weinig interessante film die totaal naar de vaantjes wordt geholpen door druk gedoe met voice-overs en dialogen die te geschreven zijn. Ook visueel is het heel weinig interessant, buiten dan de enorme decolleté van Jessica Chastain. Met zo een decolleté verwacht je dan ook een naaktscène maar die komt er niet. Ze mist daardoor ook een beetje overtuigingskracht in haar rol. Ik had haar meer femme fatale verwacht.

De film deed me van ver een beetje denken aan Casino maar deze film heeft de sfeer niet die Casino wel heeft. Het drukke gedoe van dialogen en voice-overs deed me erg aan Scorsese zijn maffiafilms denken. Er is hier echter nauwelijks iets spannends te beleven en dit zorgt ervoor dat de film lichtjes verveeld, mede dankzij de lange speelduur. Na 2u20 had ik nog steeds weinig binding met Molly. Het einde voelde een beetje onafgemaakt.

“You know what makes you feel okay about losing? Winning.”

Geef Chastain, Costner en Elba dialogen/monologen geschreven door Aaron Sorkin en dit is het resultaat. Molly's Game is ruim twee uur lang topvermaak. De dialogen en één-tweetjes tussen de personages komen met de snelheid van het licht op je af, en het is genot om deze acteurs aan de haal te zien gaan met dit soort dialogen/monologen. Het tempo ligt hoog, er is opvallend veel humor, de regie van Sorkin is effectief en ook de emotionele momenten werken goed. De Chastain/Costner scène op het laatst is fantastisch, en alles wat Sorkin zo'n geweldig scriptschrijver maakt komt in deze scène samen.

Because it's my name... and I'll never have another

Molly's Game was één van de films die ik graag wou zien tijdens mijn bezoekje aan het Film Festival in Zürich, maar de planning liet het uiteindelijk niet toe. Jammer, want het regiedebuut van Aaron Sorkin zou wel eens erg interessant kunnen zijn. Een thema dat me weliswaar niet helemaal aanstond (heel dat pokerwereldje staat iets te ver van mijn bed en boeit me niet echt) maar de ravissante Jessica Chastain is altijd wel een meerwaarde. Uiteindelijk een tijdje moeten wachten vooraleer ik hiervoor kon gaan zitten, maar afgelopen weekend dan toch eens tijd voor vrijgemaakt.

Al overheerst vooral de teleurstelling. Hetgeen waar ik initieel voor vreesde is in ieder geval uitgekomen: geweldige dialogen maar een voor de rest redelijk pover plot dat te vaak in herhaling valt. Op den duur hebben we het wel gehad met de verschillende pokerwedstrijden en spelers die hun liefde verklaren aan Molly en wanneer de nodige daddy issues nog eens komen bovendrijven (die scène aan de ijsschaatsbaan is wel erg tenenkrommend slecht), is het hek helemaal van dam. Daar komt dan ook nog eens bij dat meer dan 2 uur echt wel te lang is voor dit soort films en daardoor verliest de scène in de rechtbank ook wat zijn kracht. Normaal gezien ben ik erg grote fan van dit soort grootste speeches (en Jaffey levert nog een best indrukwekkende monoloog af) maar het mist punch, het mist dat epische aspect dat juist dit soort scènes de moeite maakt. Van iemand zoals Sorkin verwacht ik toch net iets meer.

Jessica Chastain dus. Vreemd genoeg een actrice die pas een tijd geleden op mijn radar is gekomen en die is toch wel geknipt voor de rol van Molly Bloom. Absoluut geen idee in hoeverre het personage zich verhoudt met de echte Molly, maar Chastain weet er een zekere gelaagdheid in te brengen. Van Elba daarentegen ben ik wat minder gecharmeerd. Nochtans een acteur die me in het verleden altijd wist te overtuigen, maar hier wat onderbenut blijft. Tel daar dan nog eens een redelijk waardeloze bijrol van Kevin Costner bij en dan is het qua cast niet zo goed als je zou verwachten met deze namen. Ook persoonlijke favoriet Chris O'Dowd past hier niet en dan is het eigenlijk vooral nog fijn om Graham Greene nog eens in iets te zien opdraven.

Ik wil absoluut Sorkin nog niet afschrijven als regisseur, maar feit is dat hij als schrijver zijn strepen veel meer heeft verdiend dan als regisseur. Hij heeft op dat gebied ook wel meer ervaring natuurlijk, dus het wordt nog interessant om te zien wat zijn werk in de toekomst gaat geven. Laat maar komen in ieder geval, maar dan in het vervolg misschien wel een wat kortere speelduur.

3*

Een tamelijk verbijsterend verhaal. En toch is het waargebeurd, en de film houdt zich ook nog eens behoorlijk goed aan dat verhaal. Je zou denken dat zoiets alleen in de film kan…

Maar dus ook echt, hoe ongelooflijk dan ook. En dat levert een hele serie leuke situaties met mooie stukken tekst op, en verwijzingen naar personen die we de afgelopen jaren in de krant hebben zien staan. Wellicht, want net als het boek wordt daar niet heel expliciet over gedaan - en terecht ook. En terwijl we dat geheel in flarden te zien krijgen ontspint het spel over de afloop zich, hoe het verder moet met onze brave heldin, zo fraai tot leven gebracht door Jessica Chastain in het ene na het andere mooie maar misschien net iets te kleine jurkje. En de brave advocaat, al even stemmig ingevuld door Idris Elba - maar dan in een perfect passend net advocatenpak. Jammer dan wel dat het einde niet heel goed verteld wordt - de spanning valt op het verkeerde moment weg, als een soufflé die op het verkeerde moment uit de oven gehaald wordt zakt het verhaal futloos in elkaar. Jammer, want met dat gevoel ga je toch de zaal uit. En daar kan je dan over vinden wat je wilt, voor mij gaat deze film toch echt over het absurde verhaal van Molly Bloom. Daarom ook die titel.

Interessant verhaal dat nogal droog wordt opgediend en dat qua opbouw en dergelijke enigszins rammelt. Bij tijd en wijle een beetje saai zelfs. Cast is in orde, hoewel de heer Costner van mij niet had gehoeven, het ziet er ook allemaal goed uit maar dat ik hier nou ondersteboven van ben, nee.

Tegenvaller. Ik wist iets te weinig over de film en had verwacht dat Molly zelf zou gaan pokeren en interessante weetjes (voor de poker-nitwit zoals ik) zou delen net zoals in Rounders gebeurde. Maar evengoed mag ik een boeiend verhaal verwachten met een goede opbouw en dat ontbreekt totaal. De hoofdpersoon wekt door haar ijzigheid en zakelijkheid eigenlijk weinig sympathie op. Het verbaast ook geenszins dat ze in het lege wereldje aan de drugs raakte. Menselijke warmte, vriendschap, het is allemaal ver te zoeken, alles draait om geld en presteren. Het decollete van Chastain leidt ook onnodig af. Idris Elba is een van de weinige lichtpuntjes in de film die er nog wat kleur (ik doel niet op zijn huid) in brengt. Eigenlijk is zo'n film een dood paard, ze hadden er niet aan moeten beginnen, gewoonweg te saai. En ik blijf de indruk behouden dat pokeren eigenlijk een oerstom spel is: je krijgt 2 kaarten in je hand en dat is het dan. Wat op tafel komt verandert wel nog maar meer niet. Wat mij betreft teveel een kansspel, ondanks het bluffen.

Weer zo'n typische Amerikaanse, gladgestreken kille film met zo'n flitsende 100 beelden per minuut?.

Haar hele levensverhaal interesseerde me helemaal niks.. de film geeft je de ruimte niet om in te stappen.

Het moet cool, snel en mooi... en dat mag wel maar dan moet de film mij eerst de ruimte geven om met het verhaal en het persoon in te kunnen leven.

1 ster

Het vermakelijke levensverhaal leent zich uitstekend voor een film. Het verbaast me dan ook niet dat er niet lang is gewacht met een verfilming. De structuur en opbouw is echter niet echt sterk en sommige scenes en dialogen zijn matig, veelal tussen Molly en haar advocaat. De scene waarin zij hem vraagt haar te helpen, met die dochter erbij, slaat nergens op. De pokerscenes zijn vermakelijk en enkele prima bijrollen, met name van Bill Camp, leveren ook sterke scenes op.

Uitstekende film over een vrouw die pokeravonden organiseert voor rijke en beroemde mensen. Gebaseerd op een waargebeurd en bovenal bijzonder boeiend en goed verhaal. Een vlot tempo met snelle en scherpe dialogen, waardoor de film ook niet te lang aanvoelt. Jessica Chastain zet opnieuw een sterke rol neer (alhoewel ik haar in Miss Sloane nog beter vond).

Sterke verfilming door Aaron Sorkin waardoor je als kijker op boeiende wijs gebiologeerd wordt in de wereld van Molly. Jessica Chastain is ongelooflijk als Molly Chastain en ze laat het personage levens echt voelen. Deze combi maakt het tot een zeer interessante film waar ik zeker van genoten heb.

Deze ook eens bekeken en vond hem niet mis. Hij mocht misschien een tikkeltje korter, maar gelukkig deed de cast het super, zeker Jessica Chastain.

Verder zag het er prima uit, zeker in het begin zaten er wel leuke scènes in.

De moeite om eens gezien te hebben.

Vooral gekeken vanwege Chastain, die ook niet teleurstelt. Maar ze had zeker een betere film verdiend, want is niet meer dan een zoveelste rise en fall verhaal en niet eens in een echt superspannende wereld. Blijkbaar is de hoofdpersone schuldig aan illegale zaken, maar echt zware misdaad kan je het niet noemen. De Maffia komt weliswaar even voorbij, maar dit is geen Maffiafilm om het anders te verwoorden.

Tegelijkertijd met de levensloop van de hoofdpersone leren we haar psyche begrijpen culminerend in een korte therapeutische sessie met haar vader. Het wordt allemaal erg gewichtig neergezet, maar ik geloof het niet, ik geloof niet dat je in drie minuten alle psychologische obstakels uit de weg kan ruimen. Verder nog een einde waar de hoofdpersone niet de namen van haar cliënten vrij wil geven. Waarom wordt niet helemaal duidelijk. Omdat het zielig is ofzo, maar waarom ze zo begaan met ze is, is mij niet echt duidelijk.

Kortom, de hoofdpersonage is niet bijster interessant en haar psychologische uitwerking komt verre van overtuigend over. Verder veel dialogen waarop de film drijft, terwijl er minder aandacht voor het audiovisuele aspect is en dan voelen de 140 minuten als eindeloos aan. Had zeker een stuk korter gekund, maar of het de film echt had kunnen redden? 1* voor Chastain.

Uitmuntend script waarbij de spreiding over drie tijdsstippen (de jeugd van Molly, haar ervaringen in de gokwereld en tenslotte haar omgang met rechtspersonen) het bepaald levendig houdt.

Stevig dialoogwerk waarin Jessica Chastain en Idris Elba heel bedreven blijken te zijn, maar dat soms zo'n danig hoog tempo aanhoudt dat het onnatuurlijk overkomt.

Interessant dit verhaal, naar een waar gebeuren, dat ons een interessant kijkje laat nemen in de gokwereld van de rijken en de onvermijdelijke aanwezigheid van mafiabonzen.

Degelijke, met zorg gemaakte film.

Vrij aardige film met prima acteerwerk. Vooral van Jessica Chastain Dat de film gebaseerd is op een waargebeurd verhaal maakt het interessanter. Dat het zo kan lopen na een mislukte sportcarrière intrigeert mij wel. Het verhaal werd nooit langdradig en hield mijn aandacht goed vast. Al met al 3,5 ster waard.

Degelijke film die gedragen wordt door een alweer uitstekende Jessica Chastain. Ik en niet zo vertrouwd met de spelregels in de pokerwereld waardoor ik me minder betrokken voelde met het gebeuren, maar desalniettemin kan ik de film best verdragen. Na een desastreus einde in de skiwereld dient Bloom haar leven een andere wending te geven. Het enige wat ze meeneemt is haar onverzettelijke doorzettingsvermogen.

Molly’s game is een op waarheid beruste biografie waarbij ze in contact kwam met rijke supersterren zoals in werkelijkheid onder meer Leonardo DiCaprio en Ben Affleck. Namen die in deze film niet genoemd worden, noch dat van andere celebrities. Die namen zijn niet belangrijk en de focus gaat volledig naar Bloom hoe ze transformeert van een nobody naar een pokerprinses. Een vrouw die zich staande weet te houden met haar innemelijkheid, charmante zelf en onverzettelijkheid. Zelfs wanneer ze de FBI over de vloer krijgt.

Met vallen en opstaan, gaat ze door het leven. Sorkin balanceert op het randje om van Bloom een heldin te maken, maar doet dit gelukkig niet. Veel respect voor de persoonlijkheid van Bloom, maar mijn sympathie krijgt ze niet. Mooie rol van Chastain, perfect gecast.

Jessica Chastain speelt weer een zeer overtuigende rol in dit biografisch drama dat goed gebracht wordt, maar niet altijd even boeiend weet over te komen ondanks mijn interesse in het pokerspel zelf. Het gaat ook voornamelijk over de organisatie, de elite die er komt en wat hen drijft om hieraan mee te doen. Vaak gaat het ook om het sociale aspect of investeringen in verband met hun werk. De film duurt te lang en vooral het laatste half uur heeft zijn zwakke momenten zoals de melige scène van Molly en haar vader op het bankje en het uiteindelijk vonnis in de gerechtszaal. 6/10