Yhdeksäs vaalikausi Sylwia SPUREK

W 2022 r. nadal nie możemy mówić o Unii równości i wolności. Osoby z niepełnosprawnościami są wciąż systemowo dyskryminowane, nie mogąc cieszyć się najbardziej podstawowymi prawami, w tym dostępem do usług. Wystarczy przypomnieć, że projekt dyrektywy dotyczący osób z niepełnosprawnościami jest blokowany w Radzie od 14 lat. Mimo licznych wezwań i apeli Rada i Komisja nie załatwiły systemowo problemów osób z niepełnosprawnościami, zajmując się innymi sprawami postrzeganymi za bardziej priorytetowe.
Rezolucja, której byłam sprawozdawczynią, porusza także temat grupy szczególnie dyskryminowanej – kobiet z niepełnosprawnościami. To osoby bardziej narażone na przemoc fizyczną, seksualną, psychiczną, ekonomiczną, w tym przemoc w rodzinie. Rezolucja wzywa do wprowadzenia i dostępności mechanizmów zgłaszania przemocy, której doświadczają osoby z niepełnosprawnościami, a także systemowego wsparcia ofiar.
Kobiety i dziewczęta z niepełnosprawnościami bardzo często pozbawiane są dostępu do opieki zdrowotnej w zakresie zdrowia reprodukcyjnego, w szczególności do opieki ginekologicznej. W 2022 r. nadal w wielu państwach kobiety z niepełnosprawnością ruchową są wnoszone na fotel ginekologiczny przez recepcjonistę i lekarkę, a tłumaczami kobiet głuchych w gabinetach są ich małoletnie dzieci.
Zagłosowałam za rezolucją, bo obecna sytuacja przeczy wartościom unijnym, bo najwyższy czas, żeby te wartości nie istniały jedynie na papierze, bo najwyższy czas na Unię równości.

Aby wyhodować jednego łososia, trzeba złowić nawet 300 dzikich ryb. Czy to jest zrównoważony rozwój? Około 25% wszystkich złowionych dziko żyjących ryb służy do produkcji karmy dla tzw. ryb hodowlanych, następnie zabijanych na jedzenie dla ludzi. Współczesna akwakultura to tłok, w którym ryby cierpią z powodu stresu oraz obrażeń fizycznych, są skazywane na powolną i bolesną śmierć przez uduszenie lub zmiażdżenie, są patroszone żywcem.
Prawo UE wprost zakazuje transportowania zwierząt w sposób powodujący cierpienie, a jednak żywe ryby dalej sprzedawane są np. na targach. Zwierzęta wyjęte z wody mogą umierać przez ponad godzinę, dusząc się.
Mamy 2022 r., a ludzie planują otwarcie pierwszej na świecie fermy ośmiornic, choć zgodnie z faktami naukowymi ośmiornice to czujące i myślące zwierzęta, a funkcjonowanie fermy będzie zagrażać przyrodzie.
Głosowałam przeciwko przyjęciu sprawozdania, bo większość parlamentarna zignorowała głosy nauki. Meat Party w PE nie chce, żeby zalecenia dotyczące dobrostanu zwierząt miały zastosowania do sektora rybołówstwa i akwakultury. Meat Party w PE chce zezwalać na tworzenie sektora hodowli ośmiornic.

Rosyjska inwazja na Ukrainę to również wojna przeciwko ukraińskim kobietom. Przeciwko uchodźczyniom, które – najczęściej ze swoimi dziećmi – zmuszone zostały do ucieczki, i przeciw kobietom, które w wyniku wojny doświadczyły gwałtów, molestowania seksualnego oraz tortur. Naszym obowiązkiem jest zapewnienie im konkretnego wsparcia – realizacji podstawowych praw człowieka, bezpieczeństwa, wolności, godności. Uchodźczynie, w tym uchodźczynie będące ofiarami zbrodni wojennych, powinny mieć dostęp także do antykoncepcji awaryjnej oraz aborcji.
Obowiązkiem Komisji Europejskiej jest zapewnienie kobietom dotkniętym wojną dostępu do pełnego zakresu usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego. Niestety w Polsce, gdzie najczęściej trafiają uchodźczynie, dostęp do takich świadczeń zdrowotnych jest ograniczony. Restrykcyjna ustawa antyaborcyjna, praktyka stosowania jej przepisów jeszcze bardziej zawężająca i tak ograniczone możliwości aborcji, stosowanie przez lekarzy klauzuli sumienia oraz decyzja TK, wyłączająca możliwość wykonywania aborcji z przyczyn eugenicznych, dają obraz sytuacji, w której istnieje duże ryzyko, że uchodźczynie nie otrzymają przysługujących im świadczeń zdrowotnych.
Niestety, Komisja od dawna ignoruje kwestię braku dostępu do aborcji. Powtarza, że ochrona zdrowia oraz prawo do aborcji wykracza poza kompetencje UE. Zamiast szukać rozwiązań prawnych szuka kolejnych wymówek. Najwyższy czas, aby Komisja zaczęła działać w tej sprawie, wykorzystywać wszystkie dostępne jej narzędzia, skupiła się na szukaniu rozwiązań, w tym, jeśli to konieczne, rozpoczęła rozmowy o zmianie traktatów.