۱۳ بازیگر مشهور هالیوود که کار خود را از کودکی شروع کردند

کودکانی که سوپراستار هالیوود شدند

معمولاً بازیگران کار خود را از کودکی آغاز نمی‌کنند، اما برخی حتی اندکی پس از تولدشان، شروع به این کار کردند. در حالی که بسیاری از ستاره‌های کودک سینما با بزرگ‌تر شدن درگیر جنجال‌ها شده یا زندگی و حرفه خود را نابود می‌کنند، با این حال این موضوع در مورد همه آن‌ها صدق نمی‌کند، به صورتی که برخی حتی صنعت را تحت سلطه خود درمی‌آورند. بعضی از برجسته‌ترین بازیگران هالیوود که اکنون به خاطر کارهایشان در بزرگسالی شناخته می‌شوند، مدت‌ها قبل از مشهور شدن شروع به بازیگری کردند. از آنجایی که افراد کمی در آن زمان آن‌ها را می‌شناختند (یا حتی اسمشان را نمی‌دانستند)، عجیب نیست که طرفداران بازیگران را بیشتر با نقش‌های بزرگسالی‌شان بشناسند تا آنچه در کودکی انجام می‌دادند.

شاید دانستن این موضوع باعث تعجب‌تان شود که ستاره فیلم اکشن یا محبوب فیلم‌های رمانتیک کمدی مورد علاقه‌تان، قبلاً در حال آواز خواندن و رقصیدن روی صحنه یا بازی کردن نقش کودکان نوپا در انواع فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی کم‌تر شناخته‌شده بوده است. با این حال، واقعیت این است که تعداد زیادی از بازیگران مشهور هالیوود کار خود را به عنوان بازیگر کودک آغاز کرده‌اند، و برخی از بزرگ‌ترین آن‌ها هنوز هم امروز مشغول به کار هستند. حالا با هم نگاهی به معروف‌ترین بازیگران هالیوود می‌اندازیم که کار خود را از کودکی آغاز کردند. با ویجیاتو همراه باشید.

جف بریجز

طرفداران جف بریجز را به عنوان The Dude از فیلم The Big Lebowski و همچنین ده‌ها نقش دیگر در طول دوران حرفه‌ای‌اش می‌شناسند. کارنامه بازیگری بریجز شامل حضور در آثار متنوعی از Tron و Seabiscuit گرفته تا Iron Man و True Grit می‌شود. بریجز که بیشتر عمرش را به ایفای نقش پرداخته است، از یک خاندان هالیوودی می‌آید که شامل پدرش لوید، مادرش دوروتی، برادرش بو و برادرزاده‌اش جردن می‌شود که همگی بازیگر بوده‌اند یا هنوز هم هستند.

بریجز هفت بار نامزد جایزه اسکار شده و یک بار برای بهترین بازیگر مرد برای فیلم  Crazy Heart برنده شده است. در حالی که حرفه او مملو از کارهای نوآورانه، دراماتیک و احساسی بوده است، بریجز مدت‌ها قبل از اینکه به خاطر نقش‌های بالغانه خود شناخته شود، کارش را آغاز کرد. به لطف والدینش، بریجز برای اولین بار در سال ۱۹۵۱ زمانی که نوزاد بود، وارد یک صحنه فیلمبرداری شد: او یک نوزاد بدون ذکر نام در یک ایستگاه قطار در فیلم The Company She Keeps بود.

اولین نقش سینمایی واقعی بریجز در سال ۱۹۷۰ در Halls of Anger (در سن ۱۹ سالگی رقم خورد. نقش‌آفرینی برجسته او به عنوان دوئین جکسون در درام بلوغ سال ۱۹۷۱، The Last Picture Show بود که اولین نامزدی اسکار را در سن ۲۲ سالگی برای او به ارمغان آورد و یکی از تحسین‌شده‌ترین دوران‌های بازیگری آمریکایی نسل خود را رقم زد.

ریس ویترسپون

ریس ویترسپون برای اولین بار در دهه ۱۹۹۰ با نقش‌های برجسته‌اش در Cruel Intentions و Election مورد توجه عموم قرار گرفت، اما فیلم Legally Blonde در سال ۲۰۰۱ او را به یک ستاره بین‌المللی سینما تبدیل کرد. او در سال ۲۰۰۳ دنباله‌ای برای آن فیلم ساخت و در سال ۲۰۰۶، ویترسپون برای بازی در نقش جون کارتر کش در فیلم Walk the Line برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد.

او از آن زمان به بازیگری ادامه داده و در فیلم‌هایی مانند Wild و Hot Pursuit ایفای نقش کرد و همچنین در سریال‌های تلویزیونی مانند Big Little Lies و Little Fires Everywhere نیز فعالیت داشته است. ویترسپون ممکن است در اواخر دهه ۹۰ و ۲۰۰۰ به خاطر بازیگری‌اش شناخته شده باشد، اما این بازیگر اهل نیواورلئان کار خود را بسیار زودتر و با کار در تبلیغات محلی آغاز کرد. این امر باعث شد ویترسپون تمایل بیشتری برای بازیگری پیدا کند، بنابراین در کلاس‌ها شرکت و شروع به تست دادن کرد.

اولین نقش حرفه‌ای بازیگری او در سال ۱۹۹۱ در فیلم The Man in the Moon به عنوان دنی ترانت بود. ویترسپون ۱۴ ساله بود که این شخصیت را در فیلم مربوط به بلوغ و پا به سن گذاشتن در مورد دختری که اولین عشق خود در لوئیزیانا در دهه ۱۹۵۰ بازی کرد. در ابتدا او برای یک نقش فرعی تست داد، اما سازندگان فیلم را تحت تأثیر قرار داد و در نهایت نقش اصلی را به او دادند. ویترسپون در طول دوران اولیه حرفه‌ای خود به بازی در فیلم‌های بلند ادامه داد و تنها در دهه ۹۰ در بیش از دوازده فیلم ظاهر شد.

الیجا وود

برای بیشتر کسانی که عاشق بازیگری الیجا وود هستند، او احتمالاً بیشتر به خاطر بازی در نقش فرودو بگینز در سه‌گانه The Lord of the Rings پیتر جکسون شناخته می‌شود. با این که این تنها کار او به عنوان بازیگر نیست، اما بدنه اصلی حرفه وود را شکل داد. او پس از انتشار این سه‌گانه در فیلم‌های Eternal Sunshine of the Spotless Mind، Sin City و Everything Is Illuminated نیز ظاهر شد.

وود همچنین یک صداپیشه ماهر است و در نقش مامبل، پنگوئن رقاص، را در Happy Feet و دنباله آن بازی کرده است. اگر شما یک گیمر هستید، احتمالاً می‌دانید که او همچنین صدای Spyro اژدها را در چندین بازی ویدیویی بر عهده داشته است. جالب است بدانید که وود در سن هشت سالگی با یک نقش کوچک در Back to the Future Part II اولین حضور سینمایی خود را تجربه و نقش یکی از دو کودکی را بازی کرد که بی تفاوت به مهارت‌های مارتی مک‌فلای در سال در یک بازی آرکید بودند.

آن نقش برای وود شهرتی به ارمغان نیاورد، اما درهای زیادی را به روی او باز کرد و او دوران کودکی خود را در مقابل دوربین گذراند. برخی از نقش‌های برجسته‌تر اولیه او شامل بازی در Radio Flyer، The Good Son و North است. او چند نقش در سنین نوجوانی هم  داشت که اما بازی در نقش فرودو در سن ۱۸ سالگی بود که وود را به یک بازیگر بزرگسال مشهور تبدیل کرد.

کریستین بیل

در حالی که بیل در طول دوران حرفه‌ای خود در بسیاری از فیلم‌های قابل توجه حضور داشته است، بیشتر به خاطر بازی در نقش بتمن در سه‌گانه Dark Knight کریستوفر نولان شناخته می‌شود. البته، او از آن زمان در بسیاری از فیلم‌های محبوب دیگر، از جمله American Hustle، The Big Short و Vice نیز بازی کرده است که همه آن‌ها منجر به نامزدی اسکار شده‌اند. تمامی این آثار فیلم‌های بزرگی برای بیل بودند، اما او از کودکی مشغول بازیگری بوده است.

بیل در سنین پایین به بازیگری علاقه‌مند و در ده سالگی در یک مینی سریال تلویزیونی به نام Anastasia: The Mystery of Anna مشغول به کار شد. این پروژه راه را برای او هموار کرد تا نقش جیم گراهام، شخصیت اصلی فیلم جنگی سال ۱۹۸۷ استیون اسپیلبرگ به نام Empire of the Sun را بازی کند. بیل تنها ۱۱ سال داشت که برای نقشش انتخاب شد و برای بازی خود جوایز متعددی از جمله جایزه هنرمند جوان را دریافت کرد.

بیل در ادامه در فیلم Newsies ظاهر شد و پس از آن در Swing Kids به ایفای نقش پرداخت. پس از رسیدن به بزرگسالی در فیلم‌هایی مانند American Psycho، Reign of Fire، The Machinist و در نهایت، فیلم‌های بتمن نولان هنرنمایی کرد. بیل همیشه تمام توان خود را در بازی‌هایش به کار می‌گیرد، وزن و عضله را کم یا زیاد می‌کند و به عنوان یک بازیگر متد شناخته می‌شود، اگرچه خودش این برچسب را دوست ندارد.

لارنس فیشبرن

لارنس فیشبرن در طول دوران حرفه‌ای چشمگیر خود در فیلم‌های بی‌شماری حضور داشته است. طرفداران معمولاً او را با مورفئوس از مجموعه فیلم‌های Matrix و باوری کینگ از فیلم‌های John Wick مرتبط می‌دانند، اگرچه این‌ها تحسین‌شده‌ترین نقش‌های او نیستند: او برای بازی در نقش آیک ترنر در فیلم What's Love Got to Do with It نامزد اسکار شد و همچنین چهار جایزه امی و یک جایزه تونی برای نمایش Two Trains Running در سال ۱۹۹۲ دریافت کرده است.

با توجه به اینکه او مدت زیادی است که در این حرفه فعالیت می‌کند، به راحتی می‌توان فراموش کرد که فیشبرن در اوایل دهه ۱۹۷۰ کار خود را آغاز کرد. اولین نقش او در سال ۱۹۷۲، زمانی که تنها ۱۱ سال داشت، در فیلم تلویزیونی If You Give a Dance, You Gotta Pay the Band رقم خورد. او سپس در سال ۱۹۷۵ در فیلم Cornbread, Earl and Me ظاهر شد. شناخته‌شده‌ترین کار اولیه او بازی در نقش تایرون «آقای پاک» میلر در فیلم Apocalypse Now است.

فیشبرن تنها ۱۴ سال داشت که برای این فیلم انتخاب شد و برای به دست آوردن این نقش درباره سن خود دروغ گفت و به مسئولان گفت که در واقع ۱۶ ساله است. فرانسیس فورد کاپولا، کارگردان فیلم، تصمیم گرفت که او می‌تواند ۱۸ ساله به نظر برسد و بنابراین او را استخدام کرد. این دروغ کوچک به او کمک کرد تا جایگاه خود را تثبیت کند و از آن سکو برای ساختن یک حرفه مادام‌العمر به عنوان یک بازیگر حرفه‌ای استفاده کرد.

بری لارسون

امروزه، بری لارسون بیشتر به خاطر بازی در نقش کارول دنورز (معروف به کاپیتان مارول) در دنیای سینمایی مارول شناخته می‌شود. با این حال، مدت‌ها قبل از اینکه او یک ابرقهرمان شود، لارسون در صنعت سرگرمی جایگاه خود را پیدا کرده بود. او در نوجوانی به خوانندگی نیز پرداخت، اما در اصل یک بازیگر است و یک بازیگر موفق. لارسون برای بازی در نقش جوی «ما» نیوزوم در فیلم Room برنده جایزه اسکار و برای The Messy Truth VR Experience برنده جایزه امی شد. او با حضور در فیلم‌های Scott Pilgrim vs. the World، Rampart و 21 Jump Street در هالیوود به شهرت رسید، اما سال‌ها قبل کار خود را آغاز کرده بود. اولین کار او در مقابل دوربین در سال ۱۹۹۸ در یک اسکچ در The Tonight Show with Jay Leno بود که در آن نقش یک دختر پیشاهنگ را بازی کرد.

بازیگری جدی‌تر در نهایت با چند قسمت از سریال To Have & to Hold و به دنبال آن اجراهای تلویزیونی بیشتر رقم خورد. اولین باری که لارسون در یک فیلم بلند بازی کرد در سال ۲۰۰۱ بود که در فیلم Madison نقش شخصیتی با عنوان Racing Girl #2 را ایفا کرد. در همان سال، او نقش اصلی را در سریال Raising Dad به دست آورد و حرفه او از آنجا در تلویزیون و پرده نقره‌ای رشد کرد.

رایان رینولدز

رایان رینولدز در طول دوران بازیگری بزرگسالی خود موفقیت چشمگیری داشته است و اولین بار با فیلم National Lampoon's Van Wilder در سال ۲۰۰۲ به شهرت گسترده‌ای دست یافت. او سپس حرفه‌ای در فیلم‌های کمدی رمانتیک برای خود ساخت و قبل از اینکه به دنیای علمی تخیلی و فانتزی در انواع فیلم‌های کمیک بوکی وارد شود. بسیاری از فیلم‌های قابل توجه رینولدز شامل Blade: Trinity است که در آن نقش هانیبال کینگ، خون‌آشام سابق را بازی کرد؛ Green Lantern که در آن نقش قهرمان دی سی با همین نام را ایفا کرد؛ و فیلم‌های Deadpool که او را به یک سوپراستار درجه یک تبدیل کرد.

رینولدز احتمالاً همیشه به خاطر بازی در نقش ددپول شناخته خواهد شد، اما او به خاطر فعالیت‌هایش خارج از هالیوود نیز مشهور است. او در سال ۲۰۲۱ باشگاه فوتبال رکسام را با دوست و همکار بازیگرش راب مک‌الهنی خریداری کرد و باعث صعود این تیم از دسته‌های پایین‌تر به سطح فوتبال حرفه‌ای شد. بسیاری پیش‌بینی می‌کنند که او سهام خود در این باشگاه را با سود هنگفتی به فروش برساند، کاری که او با برند جین خود Aviation انجام داد.

مدت‌ها قبل از آن، رینولدز یک بازیگر نوجوان بود که در کشور مادری خود کانادا کار می‌کرد. اولین کار حرفه‌ای او در سال ۱۹۹۱ بود که نقش بیلی سیمپسون را در سریال تلویزیونی Hillside بازی کرد. مردم در ایالات متحده این سریال را از طریق شبکه نیکلودئون دیدند، اگرچه عنوان آن به Fifteen تغییر یافته بود. اولین نقش سینمایی او نقش جفری «گانش» مور در فیلم Ordinary Magic در سن ۱۵ سالگی بود. نه سال بعد، نقش برجسته رینولدز به عنوان ون وایلدر به شکل‌گیری حرفه بزرگسالی او کمک کرد.

جسیکا آلبا

جسیکا آلبا دوران بازیگری غیرمعمولی داشته است، زیرا در اوج شهرت خود از کانون توجه کناره‌گیری کرد. او این کار را برای گذراندن وقت بیشتر با فرزندانش انجام داد و از آن زمان به بازیگری بازگشته است. او احتمالاً بیشتر به خاطر بازی در سریال Dark Angel که برای آن نامزد جایزه گلدن گلوب شد، و بعداً به عنوان سوزان استورم، زن نامرئی، در دو فیلم Fantastic Four شناخته می‌شود.

این‌ها تنها بخش کوچکی از پروژه‌هایی است که آلبا در طول سال‌ها در آن‌ها شرکت داشته است و در ده‌ها فیلم و سریال تلویزیونی ظاهر شده است. برخی از کارهای سینمایی قابل توجه او شامل Sin City، Machete و Stretch است. او همچنین یک تاجر است و در سال ۲۰۱۱ شرکت The Honest Company را تأسیس کرد، اگرچه در سال ۲۰۲۴ از سمت مدیر ارشد خلاقیت کناره‌گیری کرد.

آلبا در سن ۱۱ سالگی وارد بازیگری شد و اولین نقش سینمایی خود را در سال ۱۹۹۴ در فیلم Camp Nowhere در سن ۱۳ سالگی به دست آورد. در همان سال، آلبا وارد تلویزیون شد و در چند قسمت از سریال The Secret World of Alex Mack ظاهر شد. او سپس نقش اصلی را در سریال Flipper به دست آورد و حرفه خود را از آنجا ساخت، بیشتر در فیلم‌های مستقل و نقش‌های مهمان در تلویزیون ظاهر شد. اخیراً، او به عنوان تهیه‌کننده اجرایی در تعدادی از پروژه‌ها نیز فعالیت داشته است.

بن افلک

تعداد کمی از بازیگران سطح موفقیت بن افلک در طول دوران حرفه‌ای خود را به دست آورده‌اند. او جوایز متعددی را برای کارش به عنوان بازیگر، کارگردان و نویسنده دریافت کرده است. او فیلم Good Will Hunting را به همراه مت دیمون نوشت و هر دو جایزه اسکار بهترین فیلمنامه غیراقتباسی را برای آن دریافت کردند. امروزه، افلک همچنان به بازیگری ادامه می‌دهد اما یک نویسنده و کارگردان مشهور نیز هست.

حرفه افلک متنوع بوده، بنابراین در حالی که برخی از طرفداران او را بیشتر به خاطر بازی در نقش بتمن در دنیای دی‌سی می‌شناسند، برخی دیگر او را از فیلم‌های اولیه کوین اسمیت مانند Mallrats و Chasing Amy یا از نقش‌های اصلی‌اش در Armageddon و Pearl Harbor به یاد می‌آورند. او در سن هشت سالگی پس از به دست آوردن نقش سی.تی. گرانویل در سریال PBS به نام The Voyage of the Mimi به بازیگری علاقه‌مند شد. او در مصاحبه‌ای به Backstage گفت: «من به طور پراکنده روش کار می‌کردم. بنابراین تجربه زیادی داشتم، اما هنوز یک بچه بودم؛ کاملاً درگیرش نبودم. می‌دونستم که دوستش دارم و خوش می‌گذروندم و این چیزی بود که می‌خواستم به عنوان شغل انجام بدم.»

او شش سال بعد را در انواع فیلم‌ها گذراند، از جمله بازی در نقش یک سیاهی لشکر در کنار دیمون در Field of Dreams. اولین نقش اصلی بازیگری افلک در یک فیلم در سال ۱۹۹۲ در School Ties رقم خورد و او پس از آن با یک بازی برجسته در Dazed and Confused دنبال شد. او به زودی به جایگاه نقش اول مرد رسید و در دهه‌های بعد به یک ستاره بین‌المللی تبدیل شد.

رجینا کینگ

رجینا کینگ دوران حرفه‌ای پرباری داشته است و در فیلم‌هایی مانند Friday و Jerry Maguire و همچنین سریال‌های موفقی مانند Southland حضور داشته است. او برای بازی در نقش شارون ریورز در فیلم "If Beale Street Could Talk" برنده جایزه اسکار شد و همچنین چهار جایزه امی برای سریال‌های American Crime Seven Seconds و Watchmen دریافت کرده است و از این نظر با آلفره وودارد به عنوان دو بازیگر سیاهپوستی که بیشترین جوایز امی را برای بازیگری دریافت کرده‌اند، برابر است.

در حالی که او بیشتر به خاطر استعدادش به عنوان یک بزرگسال شناخته می‌شود، کینگ در کودکی نیز برای بازی در سریال "۲۲۷" توجه زیادی به خود جلب کرد. او نقش برندا جنکینز را در ۱۱۳ قسمت از این سریال از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰، از سن ۱۴ سالگی بازی کرد. در سال ۱۹۹۱، زمانی که ۱۹ ساله بود، کینگ در فیلم Boyz n the Hood نقش شالیکا را بازی کرد و توجه بیشتری را به خاطر استعدادش به دست آورد.

در سال ۲۰۱۹، کینگ به دلیل ورودش به پشت دوربین، به عنوان یکی از ۱۰۰ فرد با نفوذ مجله تایم انتخاب شد. وایولا دیویس در آن زمان درباره کینگ گفت: "من فکر می‌کنم او برای رشدش به عنوان یک بازیگر و همچنین جنبه دیگر: کارگردان بودن، رهبر بودن، داشتن یک شرکت تولیدی، هیجان‌زده است." "زیرا این بازی را تغییر می‌دهد: قدرت آنچه روی کاغذ است، نحوه دیده شدن رنگین‌پوستان و زنان را در این صنعت تغییر خواهد داد."

کورت راسل

سی‌بی‌اس/مایک کاپولا کورت راسل از دهه ۱۹۶۰ میلادی مشغول به کار بوده است. بسته به اینکه در چه دوره‌ای بزرگ شده‌اید، ممکن است او را بیشتر برای بازی در فیلم‌های جان کارپنتر، کارگردان، بشناسید که در پنج فیلم او از جمله The Thing و Escape from New York ایفای نقش کرده است. یا ممکن است او را بیشتر برای فیلم کمدی رمانتیک سال ۱۹۸۷ به نام Overboard یا برای بازی در نقش ایگو در فیلم The Guardians of the Galaxy Vol. ۲ بشناسید.

صرف نظر از اینکه برای اولین بار راسل را کجا دیده‌اید، احتمالاً او را در اثری دیده‌اید، زیرا این بازیگر کهنه‌کار در بیش از ۱۰۰ فیلم و سریال تلویزیونی ظاهر شده است. او کار خود را در قسمت سال ۱۹۶۲ سریال Dennis the Menace آغاز کرد. سال بعد، او در فیلم It Happened at the World's Fair (که نامش به عنوان پسر لگدزننده مایک ذکر شده است) به الویس پریسلی لگد زد.

در اواسط دهه ۶۰، راسل یک ستاره دیزنی بود و قراردادی ده ساله با کمپانی والت دیزنی امضا کرده بود. در دهه ۱۹۷۰، راسل به تقلید از پدرش، شانس خود را در لیگ‌های کوچک بیسبال امتحان کرد، اما به هالیوود بازگشت و دامنه فعالیت‌های خود را گسترش داد. نقش برجسته او در بزرگسالی در فیلم تلویزیونی سال ۱۹۷۹ کارپنتر به نام Elvis رقم خورد که در آن نقش خود پریسلی را بازی کرد.

اسکارلت جوهانسون

کوین مازور/گتی اسکارلت جوهانسون یکی از بزرگ‌ترین سوپراستارهای بازیگری جهان است و از طریق تلاش بسیار زیاد در حرفه خود به این جایگاه رسیده است. او در دهه ۲۰ سالگی خود در سه فیلم از وودی آلن، کارگردان، بازی کرد و تحسین قابل توجهی را به دست آورد، به طوری که برخی او را الهه الهام او می‌نامیدند. نقش برجسته او قبل از آن و زمانی که تنها ۱۷ سال داشت، با بازی در نقش یک زن حدوداً ۲۰ ساله در مقابل بیل موری در فیلم Lost in Translation رقم خورد.

گفته می‌شود جوهانسون پردرآمدترین بازیگر زن جهان است و فیلم‌های او میلیاردها دلار فروش داشته‌اند. او برای بازی در فیلم‌های Marriage Story و Jojo Rabbit دو بار نامزد جایزه اسکار شده است. حرفه او مدت‌ها قبل از کسب این افتخارات، با بازیگری در تئاتر در دوران کودکی آغاز شد. اولین کار پردرآمد او در سن هشت سالگی، با بازی در کنار ایتان هاوک در نمایش خارج از برادوی Sophistry بود.

او با فیلم North در سال ۱۹۹۴ وارد سینما شد و در مقابل الیجاه وود که نه سال داشت، به ایفای نقش پرداخت. او برای کارش در فیلم Manny & Lo نامزد جایزه ایندیپندنت اسپیریت شد و اندکی بعد، با بازی در فیلم The Horse Whisperer توجه‌ها را به خود جلب کرد. پس از Lost in Translation، حرفه جوهانسون به شدت شکوفا شد و او به یکی از پرطرفدارترین بازیگران نسل خود تبدیل شد.

بروس لی

گلدن هاروست از بین تمام بازیگران مشهور جهان که مردم فراموش می‌کنند کار خود را از کودکی آغاز کرده‌اند، هیچ‌کدام به اندازه بروس لی تعجب‌آور نیست. دلیل اصلی این امر این است که نقش‌های کودکی او در دوران رشدش در هنگ کنگ انجام شده است. لی پس از نقل مکان به ایالات متحده، حرفه بازیگری خود را به عنوان یک بزرگسال با بازی در نقش کاتو در سریال The Green Hornet از سال ۱۹۶۶ از سر گرفت. او در ادامه در سریال‌هایی مانند Ironside، Blondie و Here Comes The Bride ظاهر شد. در حالی که لی در سریال‌های تلویزیونی متعددی حضور داشت، در نهایت به یک ستاره سینما تبدیل شد.

متأسفانه، لی قبل از مرگ زودهنگامش در سن ۳۲ سالگی تنها در تعداد انگشت‌شماری از فیلم‌ها در ایالات متحده بازی کرد. برخی از مشهورترین فیلم‌های او، از جمله Enter the Dragon و آخرین فیلم لی Game of Death، پس از مرگش منتشر شدند که اولی کمتر از یک ماه پس از درگذشت او به نمایش درآمد. لی قبل از رفتن به هالیوود، در طول زندگی خود به ایفای نقش پرداخت و در بیش از ۲۰ فیلم در هنگ کنگ ظاهر شد.

اولین فیلم او Golden Gate Girl محصول سال ۱۹۴۱ بود که در آن به درستی نقش یک نوزاد را بازی کرد، زیرا در آن زمان تنها حدود شش ماه داشت. او به طور جدی در سال ۱۹۴۶ با بازی در فیلم The Birth of Mankind (تصویر) شروع به بازیگری کرد. او در دوران کودکی در فیلم‌های متعددی ظاهر شد، اگرچه این فیلم‌ها در غرب به اندازه هنگ کنگ شناخته شده نیستند.