ข้ามไปเนื้อหา

เห็ดนางรม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เห็ดนางรม
Pearl oyster mushroom
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร: Fungi
หมวด: Basidiomycota
ชั้น: Agaricomycetes
อันดับ: Agaricales
วงศ์: Pleurotaceae
สกุล: Pleurotus
สปีชีส์: P.  ostreatus
ชื่อทวินาม
Pleurotus ostreatus
(Jacq. ex Fr.) P.Kumm. (1871)

เห็ดนางรม มีชื่อวิทยาศาตร์ว่า PLEUROTUS OSTREATUS เป็นเห็ดที่กินได้ดีและเป็นที่นิยม ได้รับการเพาะปลูกครั้งแรกในประเทศเยอรมนีเพื่อเป็นมาตรการในการยังชีพช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1[1] และในปัจจุบันได้การเพาะปลูกในเชิงพาณิชย์ทั่วโลกเพื่อเป็นอาหาร มันเกี่ยวข้องกับเห็ดนางรมหลวงที่ปลูกในทำนองเดียวกัน เห็ดนางรมยังสามารถใช้ในอุตสาหกรรมเพื่อกำจัดของเสีย(mycoremediation)

เห็ดนางรมเป็นหนึ่งในเห็ดที่นิยมขึ้นในป่ามากกว่าแม้ว่ามันจะสามารถนำไปปลูกบนฟางและสิ่งอื่น ๆ ได้ มันมีกลิ่นขมอมหวานของเบนซาลดีไฮด์ (ซึ่งเป็นลักษณะของอัลมอนด์ขม)[2]

คุณสมบัติ:

หมวกมีความกว้าง2-15ซม. สีเงินเทา เทา น้ำตาลอ่อน น้ำตาลเทา มีรูปร่างคล้ายเปลือกหอย เรียบ เป็นมัน ขอบม้วนขึ้นในตอนแรก[3][4]

เนื้อมีสีขาวเทา ขาวสกปรก เมื่อแก่จะแข็ง โดยเฉพาะบริเวณก้านสามารถแข็งมากได้แม้ตอนยังอ่อน

ก้านสั้นและหนา ก้านข้างเกือบติดหมวก มีฐานเหนียว พันธุ์ที่ได้รับการเพาะปลูกนั้นลำต้นอาจหายไปเกือบหมดหรืออาจยาวเป็นพิเศษก็ได้ รูปแบบเหล่านี้ยังเกิดขึ้นในป่าผลัดใบตามธรรมชาติบนต้นไม้ผลัดใบเช่นต้นบีช

แผ่นมีสีขาวต่อมามีสีเหลือง ไหลลงมาถึงก้าน ขอบหยัก มีรอยบากเล็กน้อย แผ่นไม่ขยายไปถึงโคนก้านเหมือนในหอยนางรมที่มีก้านซี่โครง

สีผงสปอร์มีสีขาวถึงสีม่วงเทาอ่อน เรียบ ทรงกระบอก ทรงรี

สรรพคุณ: โดยทั่วไปทำให้ระบบภูมิคุ้มกันแข็งแรงขึ้น มี สารต้านอนุมูลอิสระมีวิตามินหลายชนิด (โดยเฉพาะวิตามินบีและดี) ว่ากันว่ามีฤทธิ์ต้านมะเร็ง ลดความดันโลหิต น้ำตาลในเลือด และคอเลสเตอรอล สนับสนุนการป้องกันเซลล์และสามารถยับยั้งการแพร่กระจาย (การแพร่กระจาย) ของโรคเนื้องอกได้ รองรับการแพร่กระจายของแบคทีเรียที่ไม่เป็นอันตรายในบริเวณลำไส้ แนะนำเป็นพิเศษหลังการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะและสร้างเชื้อโรคเชิงบวกเหล่านี้ขึ้นมาใหม่ มีผลผ่อนคลายต่อข้อต่อและกล้ามเนื้อ และเสริมสร้างความแข็งแรงของหลอดเลือดดำและหลอดเลือดแดง ผลป้องกันโรคกระดูกพรุนและโดยทั่วไปมีฤทธิ์เสริมสร้างกระดูก บรรเทาอาการปวดจากโรคปวดเอวและเร่งการงอกใหม่

โทษ: นอกจากนี้ยังมีสารที่เรียกว่า PLEUROTOLYSIN ซึ่งคล้ายกับส่วนผสมในพิษผึ้งและอาจนำไปสู่การทำลายเซลล์เม็ดเลือดแดงอย่างค่อยเป็นค่อยไปโดยสิ่งที่เรียกว่าฮีโมไลซิน อย่างไรก็ตามพิษนี้จะถูกทำลายด้วยความร้อน ดังนั้นควรปรุงอาหารให้ดีเสมอ!

อ้างอิง

[แก้]
  1. Eger, G., Eden, G. & Wissig, E. (1976). Pleurotus ostreatus – breeding potential of a new cultivated mushroom. Theoretical and Applied Genetics 47: 155–163.
  2. Beltran-Garcia, Miguel J.; Estarron-Espinosa, Mirna; Ogura, Tetsuya (1997). "Volatile Compounds Secreted by the Oyster Mushroom (Pleurotus ostreatus)and Their Antibacterial Activities". Journal of Agricultural and Food Chemistry. 45 (10): 4049. doi:10.1021/jf960876i.
  3. "Katalog der Deutschen Nationalbibliothek". portal.dnb.de (ภาษาเยอรมัน).
  4. "Andreas Bresinsky", Wikipedia (ภาษาเยอรมัน), 2024-04-23, สืบค้นเมื่อ 2024-08-26