Некӯкор
 | Дар ин мақола гурӯҳҳои мавзуотӣ илова нашудааст. Шумо метавонед ба лоиҳа кӯмак расонед, ба воситаи иловаи гурӯҳҳои буда ва ё эҷоди гурӯҳҳои нав. |
Некӯкор ё Фазилат (англ. virtue) — ба бартари ахлоқӣ ишора дорад. Фазилат хасиса ё кайфияти мусбате аст, ки ба сурати зеҳнӣ аз назари ахлоқӣ бартар арзёбӣ шавад ва бинобарин ба унвони қоида ва ҳузури ахлоқи хуб арзишгузорӣ мешавад. Фазоили шахсӣ вежагиҳои ҳастанд, ки ба унвони иртиқодиҳандаи азамати ҷамъӣ ва фардӣ арзишгузори мешаванд. Зидмаънои калимаи фазилат разилат аст. Фазилат як улгуи фикрӣ ва рафторӣ аст, ки бар стандартҳои ахлоқӣ рафеъ устувор аст. Фазилатҳоро метавон дар ҳавзаи густурдатари арзишҳо қарор дод. Ҳар фард дорои ҳастаӣ аз арзишҳои асосӣ аст, ки ба системи эътиқодот, идеяҳо ва ё назароташ ширкат мерасонад. Тамомият дар корбурди арзишро аз эътиқодот, назарот ва идеяҳо ҷудо месозад. Дар ин замина, як арзиш (масалан ростӣ ё баробарӣ ё кеш) ҳастаӣ аст, ки мо аз он амал ё фаъолият мекунем. Ҷомеа арзишҳое доранд, ки дар байни бисёре аз ширкаткунандагон дар он фарҳанг ба иштирок гузошта шудаанд. Арзишҳои як фард маъмулан ба сурати густурда, аммо на тамоман, бо арзишҳои фарҳангии ӯ созгорӣ доранд[1].
Фазилатҳои фардиро метавон дар яке аз чаҳор дастаи арзишҳо қарор дод
[вироиш | вироиши манбаъ]- Ахлоқ — (фазилат — разилат, хуб — бадахлоқӣ — ғайрахлоқӣ, дуруст — иштибоҳ)
- Зебоишиносӣ — (номутавозун, хушоянд)
- Таълимотӣ — (сиёсӣ, идологӣ, эътиқодот ва арзишҳои мазҳабӣ ё иҷтимоӣ)
- Фитрӣ (зотӣ)