Przejdź do zawartości

kochanek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Wersja z dnia 15:01, 7 gru 2022 autorstwa ShenMi MeiRen (dyskusja | edycje) (dodano chiński standardowy: (1.1) 爱人 (àirén); (1.3) 爱人 (àirén))
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

kochanek (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[kɔˈxãnɛk], AS[koχãnek], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mężczyzna utrzymujący stosunki seksualne bez wchodzenia w związek małżeński
(1.2) ogólnie o mężczyźnie z punktu widzenia jakości relacji seksualnych
(1.3) przest. ukochany mężczyzna

rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: kochanka
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Zazdrosny mąż zamordował swoją żonę godzinę po tym, jak dostała SMS-a od kochanka[1].
(1.2) Najgorszymi kochankami zostali oficjalnie ogłoszeni Niemcy[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pot. pogard. gach; żart. kochaś
(1.3) oblubieniec, luby, miły, miłośnik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kochanie n, zakochanie n, kochanica ż, kochaś m
zdrobn. kochaneczek m
forma żeńska kochanka ż
czas. kochać ndk., zakochać dk.
przym. kochliwy, kochany
wykrz. kochanie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.3) pol. kochany + -ek
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: