Przejdź do zawartości

Red Bull Racing

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Red Bull Racing
Ilustracja
Max Verstappen podczas Grand Prix Austrii 2023
Pełna nazwa

Oracle Red Bull Racing (od 2022)

Aktywna

od 2005

Siedziba

Milton Keynes, Wielka Brytania

Ważni ludzie
Założyciel

Dietrich Mateschitz

Dyrektor

Christian Horner (od 2005)

Dyrektor techniczny

Adrian Newey (2006-2024)

Kierowcy

Sergio Perez (od 2021)
Max Verstappen (od 2016)

Kierowcy testowi

Liam Lawson

Inne
Debiut

Grand Prix Australii 2005

Mistrzostwa
konstruktorów

6 (2010–2013, 2022, 2023)

Mistrzostwa
kierowców

8 (2010–2013, 2021, 2022, 2023) 2024)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Red Bull Racing (od 2022 Oracle Red Bull Racing[a]) – austriacki (w sezonach 2005–2006 brytyjski[1]) zespół wyścigowy i konstruktor Formuły, powstały w 2005 roku[2] na bazie ekipy Jaguar Racing, odkupionego od koncernu Ford pod koniec 2004 roku.

Jest to jedna z dwóch ekip (obok RB) w stawce, będących w posiadaniu austriackiego producenta napojów energetycznych Red Bull[3]. Siedziba zespołu mieści się w Milton Keynes[2] w Wielkiej Brytanii, jednak zespół korzysta z austriackiej licencji[4].

Zespół zdobył siedmiokrotnie mistrzostwo świata konstruktorów w sezonach 2010, 2011, 2012, 2013, 2021 2022 oraz 2023. W klasyfikacji kierowców wygrywali Sebastian Vettel (cztery razy) i Max Verstappen (4 razy).

Szefem ekipy jest Brytyjczyk Christian Horner[5], który zarządza także zespołem Arden International, startującym w GP2 Series. W sezonach 2005-2006 zespół korzystał odpowiednio z jednostek napędowych Cosworth i Ferrari. W sezonach 2007-2018 jeździli z silnikami Renault, lecz przez trzy ostatnie sezony współpracy używali ich pod nazwą TAG Heuer. Od roku 2019 korzystają z jednostek napędowych dostarczanych przez Hondę.

W 2024 roku pododział zespołu Red Bull Racing pod nazwą Red Bull Advanced Technologies zbudował hybrydowy hipersamochód Red Bull RB17 korzystający z rozwiązań bolidów F1, powstając w limitowanej serii 50 egzemplarzy i będąc pierwszym w historii samochodem firmowanym marką Red Bull[6].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Korzenie zespołu

[edytuj | edytuj kod]
Rubens Barrichello w wyścigu o Grand Prix Kanady 1999 w barwach Stewart Grand Prix
 Osobne artykuły: Stewart Grand Prix i Jaguar Racing.

Korzenie Red Bull Racing sięgają ekipy Stewart Grand Prix, założonej w 1996 roku przez trzykrotnego mistrza świata Jackiego Stewarta i jego syna Paula[7]. Zespół był mocno powiązany z Fordem, który zgodził się dostarczać nowej ekipie jednostki napędowe[7][8]. Zespół uczestniczył w 49 wyścigach, zdobywając łącznie 47 punktów[9]. Jedyne zwycięstwo dla zespołu zapewnił Johnny Herbert podczas Grand Prix Europy 1999[10]. To właśnie w 1999 team zanotował swój najlepszy rezultat, zajmując czwarte miejsce w klasyfikacji konstruktorów[11].

W czerwcu 1999, Ford nabył zespół za 100 milionów dolarów[12]. 14 września 1999 dr Wolfgang Rietzle, dyrektor Jaguara ogłosił, że zespół będzie startował od sezonu 2000 pod nazwą Jaguar Racing[13]. Celem amerykańskiego koncernu miała być walka o tytuł mistrzowski w sezonie 2001, jednak do tego nie doszło[14]. Jaguar Racing brał udział w 85 wyścigach, zdobywając 49 punktów[15]. Eddie Irvine zapewnił ekipie dwa trzecie miejsca – w Grand Prix Monako 2001 i Grand Prix Włoch 2002[16]. Zespół najwyżej był sklasyfikowany w sezonach 2002-2004, zajmując siódme miejsce[15].

Mark Webber w wyścigu o Grand Prix Stanów Zjednoczonych 2004 w barwach Jaguar Racing

Wycofanie się Jaguara i sprzedaż zespołu

[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2004 amerykański koncern motoryzacyjny Ford postanowił wystawić na sprzedaż zespół Jaguar Racing, tłumacząc swoją decyzję kłopotami finansowymi[17]. Dwa miesiące później, 15 listopada ogłoszono, że nowym właścicielem zespołu został Red Bull[18]. Szczegóły umowy nie zostały ujawnione, jednak brytyjski serwis BBC Sport podał, że szef firmy Red Bull Dietrich Mateschitz zapłacił za zespół jedynie symbolicznego 1 dolara, w zamian zobowiązując się zainwestować w ciągu trzech lat 400 milionów dolarów w ekipę z Milton Keynes[19].

Red Bull w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy marka Red Bull pojawiła się w Formule 1 w 1989 roku, kiedy koncern wspierał Gerharda Bergera[20]. W sezonie 1995 austriacki producent został tytularnym sponsorem Saubera. Współpraca ze szwajcarskim zespołem trwała do sprzedaży Jaguara[21]. Logo Red Bulla pojawiało się również na samochodach ekipy Arrows w sezonach 2001 i 2002, ze względu na to, że jednym z reprezentantów brytyjskiego zespołu był Enrique Bernoldi, wspierany przez Red Bulla[22].

Starty w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]

2005: Współpraca z Cosworthem

[edytuj | edytuj kod]
Christian Klien w wyścigu o Grand Prix Kanady 2005

Po zakupie zespołu przez Red Bulla, szefem zespołu został Tony Purnell, wcześniej związany z zespołem z Milton Keynes. W styczniu 2005, Purnell wraz ze swoim bliskim współpracownikiem Davidem Pitchforthem zostali zwolnieni z zespołu – powodem zwolnienia miało być obsadzenie drugiego kierowcy[23]. Na jego miejsce powołano Christiana Hornera, szefa ekipy Arden International, który bezskutecznie starał się o wykupienie zespołu Jordan Grand Prix[24].

Pierwszym zakontraktowanym kierowcą został David Coulthard, który reprezentował zespoły Williams i McLaren[25]. O fotel drugiego kierowcy walczyli Christian Klien (jeżdżący dla Jaguara w sezonie 2004) i Vitantonio Liuzzi (mistrz Formuły 3000 z 2004)[26]. Początkowo partnerem zespołowym był Austriak, a Włoch otrzymał możliwość prowadzenia bolidu podczas piątkowych sesji treningowych[27]. W późniejszej części sezonu Ci dwaj kierowcy mieli wymieniać się swoimi rolami raz na cztery weekendy Grand Prix. Ostatecznie Red Bull Racing zadecydowało o tym, że Klien od Grand Prix Kanady powróci do bolidu na stałe, a Liuzzi został piątkowym testerem[28][29][30]. Podczas piątkowych treningów do Grand Prix Kanady i Grand Prix Stanów Zjednoczonych uczestniczył Amerykanin Scott Speed, który był członkiem Red Bull Driver Search (amerykańskiego odpowiednika Red Bull Junior Team)[31][32].

W pierwszym sezonie, kierowcy Red Bulla punktowali w jedenastu z dziewiętnastu wyścigów sezonu – najlepiej zaprezentował się Coulthard, który zajął czwarte miejsce w wyścigach o Grand Prix Australii i Grand Prix Europy[33][34]. Debiutancki sezon zakończył się dla ekipy zdobyciem siódmej pozycji w klasyfikacji konstruktorów, gdzie kierowcy RBR zgromadzili w sumie 34 punkty[35].

2006: Współpraca z Ferrari

[edytuj | edytuj kod]
David Coulthard w wyścigu o Grand Prix Niemiec 2006

23 kwietnia 2005, w trakcie weekendu wyścigowego o Grand Prix San Marino zespół ogłosił podpisanie umowy z Ferrari na dostarczanie jednostek napędowych w sezonach 2006-2007[36]. Zbiegło się ze zmianą regulaminu technicznego i wprowadzeniem silników V8 o pojemności 2,4 litra. 8 listopada 2005, Red Bull Racing poinformował, że do ekipy dołączy Adrian Newey, pracujący do tej pory dla McLarena[37]

W składzie zespołu pozostali David Coulthard i Christian Klien[38][39]. Zmienił się trzeci kierowca zespołu, którym został Robert Doornbos[40]. Vitantonio Liuzzi i Scott Speed zostali reprezentantami Scuderia Toro Rosso, drugiego zespołu Red Bulla, powstałego na bazie włoskiej ekipy Minardi[41]

Początek sezonu był trudny dla Red Bull Racing – kierowcy zespołu łącznie zdobyli dwa punkty (za ósme miejsce Kliena w Grand Prix Bahrajnu[42] i Coultharda w Grand Prix Australii[43]. Podczas Grand Prix Monako, zespół zdobył pierwsze podium, za sprawą trzeciego miejsca Coultharda[44].

7 sierpnia 2006, ekipa poinformowała, że reprezentantami Red Bull Racing w sezonie 2007 będzie David Coulthard i Mark Webber[45]. W związku z tym, Red Bull zaproponował Christianowi Klienowi możliwość startów w serii DTM lub Champ Car[46]. Austriacki kierowca odrzucił propozycję startów w Ameryce i dzień później zespół rozwiązał kontrakt ze skutkiem natychmiastowym[47][48]. Miejsce Kliena zajął Robert Doornbos, zaś trzecim kierowcą został Michael Ammermüller[49].

W ciągu całego sezonu zespół Red Bull Racing zgromadził na swoim koncie szesnaście punktów i utrzymał siódmą pozycję w klasyfikacji konstruktorów[50].

2007-2015: Współpraca z Renault

[edytuj | edytuj kod]

Od sezonu 2007 bolidy zespołu są napędzane silnikami Renault. Skład zespołu został zmieniony w niewielkim stopniu: swoje stanowisko zachował David Coulthard, jego nowym partnerem był natomiast Australijczyk Mark Webber. W 2008 roku na trzeciego kierowcę zespołu został wybrany Szwajcar, Sébastien Buemi, wicemistrz Formuły 3 Euro Series w sezonie 2007 i wicemistrz serii GP2 Asia w roku 2008 (był to pierwszy rok rozgrywania tej azjatyckiej serii). Po sezonie 2008 David Coulthard postanowił zakończyć karierę w F1, pozostając kierowcą testowym RBR. Jego następcą został Niemiec Sebastian Vettel, najmłodszy w historii kierowca, który wygrał Grand Prix Formuły 1[51]. Podczas GP Chin 2009 Vettel zdobył pierwsze dla zespołu zwycięstwo w Formule 1[52]. Ten wynik powtórzył w Wielkiej Brytanii, Japonii oraz w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Natomiast Mark Webber wygrał dwa wyścigi w Niemczech i Brazylii. Ostatecznie zespół zakończył sezon na drugim miejscu przez drugie miejsce w klasyfikacji kierowców Sebastiana Vettela i czwarte Marka Webbera. W sezonie 2010 Vettel wygrał pięć wyścigów (Malezja, Walencja, Japonia, Brazylia, ZEA), zaś Webber wygrał cztery wyścigi (Hiszpania, Monako, Wielka Brytania, Węgry). Ostatecznie Sebastian Vettel został mistrzem świata w sezonie 2010, a Webber zajął trzecie miejsce. Red Bull Racing został także mistrzem świata w klasyfikacji konstruktorów w sezonach 2010, 2011, 2012 oraz 2013.

2016-2018: Renault jako TAG Heuer

[edytuj | edytuj kod]

2016

[edytuj | edytuj kod]
Daniel Ricciardo i Max Verstappen w wyścigu o Grand Prix Malezji 2016

4 grudnia 2015 poinformowano, że Red Bull Racing w sezonie 2016 będzie korzystał z silników Renault pod nazwą TAG Heuer[53]. Po sezonie 2015, Infiniti przestał być sponsorem tytularnym zespołu[54]. Na początku sezonu 2016 zachowano Daniela Ricciardo i Daniiła Kwiata w składzie kierowców[55]. Ponadto ogłoszono, że Aston Martin nawiązał współpracę z Red Bull Racing[56].

Pierwszym wyścigiem Red Bulla na podium było Grand Prix Chin 2016, gdzie Kwiat zajął trzecie miejsce, przegrywając z Nico Rosbergiem i Sebastianem Vettelem[57]. Na początku wyścigu, Rosjanin swoim manewrem wyprzedzania doprowadził do kolizji obu kierowców Ferrari, przez co został skrytykowany przez Vettela[58]. W swoim domowym wyścigu, Kwiat doprowadził do dwóch kolizji, zmuszając niemieckiego kierowcę do przedwczesnego zakończenia wyścigu[59].

Przed wyścigiem w Hiszpanii doszło do zmiany – Max Verstappen, będący do tej pory w Scuderii Toro Rosso zajął miejsce Kwiata, zaś Rosjanin zajął miejsce niderlandzkiego kierowcy we włoskiej ekipie[60]. Tor Circuit de Barcelona-Catalunya okazał się szczęśliwy dla Verstappena, który skorzystał z kolizji kierowców Mercedesa, wygrywając wyścig[61], dodatkowo stając jeszcze sześć razy na podium[62]. Daniel Ricciardo wygrał w Malezji, będąc jeszcze siedem razy w pierwszej trójce[63]. W klasyfikacji konstruktorów, Red Bull Racing przegrało mistrzostwo o prawie 300 punktów z Mercedesem[64].

2017

[edytuj | edytuj kod]

Ricciardo i Verstappen zostali w Red Bull Racing na sezon 2017. Kierowcy austriackiej ekipy wygrali trzy wyścigi (Australijczyk w Azerbejdżanie, Holender – w Malezji i Meksyku)[65][66][67]. Mimo tego, przegrali nie tylko z niemieckim zespołem w klasyfikacji konstruktorów, ale również i z Ferrari, zdobywając w sumie 368 punktów – wyżej w klasyfikacji generalnej był Ricciardo, który zajął piąte miejsce, wyprzedzając swojego kolegę zespołowego o 32 punkty[68]

2018

[edytuj | edytuj kod]
Daniel Ricciardo podczas pierwszego treningu do Grand Prix Chin 2018

Austriacki zespół zachował dotychczasowy skład kierowców w sezonie 2018. 25 września 2017 ogłoszono, że Aston Martin został sponsorem tytularnym Red Bull Racing[69].

Pierwsze zwycięstwo w sezonie zapewnił Ricciardo podczas Grand Prix Chin, startując z szóstego pola startowego[70]. W następnym wyścigu doszło do kolizji obu kierowców Red Bulla, skutkiem czego było ich odpadnięcie[71]. W Monako, Australijczyk wygrał po uprzednim zdobyciu pole position, jednak była to dla niego ostatnia wygrana w Red Bullu[72]. W drugiej części sezonu, Verstappen zdołał ośmiokrotnie stanąć na podium, wygrywając wyścigi w Austrii i Meksyku[73][74].

Tym razem wyżej w klasyfikacji generalnej był Holender, który zajął czwarte miejsce, o dwa punkty mniej od Kimiego Räikkönena, zaś Red Bull Racing ponownie zajął trzecie miejsce, zdobywając łącznie 419 punktów[75]

2019-2021: Współpraca z Hondą

[edytuj | edytuj kod]

2019

[edytuj | edytuj kod]
Pierre Gasly w wyścigu o Grand Prix Chin 2019

W czerwcu 2018, Red Bull Racing ogłosił, że od sezonu 2019 przechodzi na jednostki napędowe Hondy, używane do tej pory przez juniorską ekipę Red Bulla, Scuderię Toro Rosso[76]. Przed rozpoczęciem sezonu dokonano zmiany partnera zespołowego Maksa Verstappena – po transferze Daniela Ricciardo do Renault[77][78], drugim kierowcą austriackiego zespołu został Pierre Gasly[79].

O ile Verstappen przed letnią przerwą zdążył zdobyć pięć miejsc na podium, w tym dwa zwycięstwa (w Austrii i Niemczech), o tyle Gasly miał problem ze zbliżaniem się do swojego kolegi zespołowego, notując najlepszy wynik w Wielkiej Brytanii, gdzie zajął czwarte miejsce. Przed Grand Prix Belgii zdecydowano o zamianie miejsc – miejsce francuskiego kierowcy w Red Bullu zajął Alexander Albon[80]. Do końca sezonu Max Verstappen zdobył trzy podia, w tym wygraną w Brazylii. W tym samym wyścigu, Alexander Albon jechał w wyścigu na drugiej pozycji, jednak na okrążenie przed końcem, w samochód tajskiego kierowcy uderzył Lewis Hamilton i ostatecznie Albon zajął dopiero czternaste miejsce[81]. W klasyfikacji konstruktorów, Red Bull Racing zajął trzecie miejsce, przegrywając tylko z Mercedesem i Ferrari[82].

2020

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec sezonu 2019, Red Bull Racing ogłosił pozostawienie Alexa Albona w składzie na sezon 2020, zaś Max Verstappen przedłużył umowę z austriacką ekipą do 2023 roku[83][84].

Z powodu pandemii COVID-19 sezon ruszył w lipcu na Red Bull Ringu. W Austrii, Holender wycofał się z powodu awarii, natomiast Taj ponownie stanął przed szansą zdobycia pierwszego podium w karierze, jednak znów na jego drodze stanął Hamilton, który zderzył się z Albonem na 61. okrążeniu[85]. Tajlandczyk zrealizował ten cel w Grand Prix Toskanii 2020, gdzie przegrał tylko z duetem Mercedesa[86], stając na najniższym stopniu również w Bahrajnie[87]. Verstappen cały czas był w wysokiej formie, wygrywając dwa wyścigi – Grand Prix 70-lecia Formuły 1 i Grand Prix Abu Zabi i zaledwie czterokrotnie nie kończąc wyścigu. W klasyfikacji konstruktorów, Red Bull zajął drugie miejsce, zaś Holender przegrał walkę o wicemistrzostwo z Bottasem o dziewięć punktów[88].

2021

[edytuj | edytuj kod]
Sergio Pérez w wyścigu o Grand Prix Stanów Zjednoczonych 2021

W październiku 2020 Honda poinformowała, że wycofa się z Formuły 1 z końcem sezonu 2021[89]. Ponadto pojawiły się wątpliwości co do przyszłości Alexandra Albona w zespole – wówczas Christian Horner potwierdził, że w razie zwolnienia tajskiego kierowcy z zespołu, partnerem zespołowym Maxa Verstappena zostanie kierowca spoza juniorskiego programu Red Bulla[90]. Miejscem w zespole byli łączeni Nico Hülkenberg[91] i Sergio Pérez[92]. 18 grudnia 2020, zespół ogłosił podpisanie kontraktu z Meksykaninem, zaś Albon pozostał w ekipie jako kierowca rezerwowy[93]. Po zakończeniu sezonu 2020, zespół stracił sponsoring tytularny, ze względu na to, że Aston Martin powrócił ze swoim zespołem, który powstał na bazie ekipy Racing Point[94].

Był to zdecydowanie lepszy sezon dla Maxa Verstappena, który wygrał dziesięć wyścigów i do końca walczył z Lewisem Hamiltonem o mistrzostwo, zdobywając je po zwycięstwie w Grand Prix Abu Zabi. Dodatkowo Holender wygrał sprint przed wyścigiem o Grand Prix Wielkiej Brytanii. Pérez zwyciężył w Grand Prix Azerbejdżanu i trzykrotnie kończył wyścigi na trzeciej pozycji. W klasyfikacji konstruktorów, Red Bull ponownie zajął drugie miejsce, mając 28 punktów straty do Mercedesa[95].

2022-2025: Silniki Hondy jako Red Bull

[edytuj | edytuj kod]

2022

[edytuj | edytuj kod]
Max Verstappen podczas drugiego treningu do Grand Prix Japonii 2022

W lutym 2021 potwierdzono, że austriacki koncern przejmie projekt silnika Hondy[96]. Kilka miesięcy później zespół poinformował, że japońska firma wciąż będzie wspierać Red Bulla, lecz prawa do silnika będzie miał Red Bull[97]. Ostatecznie pod koniec stycznia 2022, Helmut Marko przyznał, że Honda do 2025 roku będzie produkować silniki, pod szyldem RBPT, a sam producent unieważnił umowę o przekazaniu praw intelektualnych austriackiemu koncernowi[98].

Skład kierowców pozostał bez zmian – Sergio Pérez przedłużył umowę do końca sezonu 2022, zaś Max Verstappen – do 2028 roku[99][100]. Przed rozpoczęciem sezonu, nowym sponsorem tytularnym stajni została firma Oracle[101].

Verstappen obronił mistrzostwo, stając na podium w siedemnastu wyścigów, wygrywając piętnaście razy. Pérez jedenastokrotnie stawał na podium, wygrywając wyścigi w Monako i Singapurze. Zespół po raz pierwszy od 2013 wywalczył mistrzostwo konstruktorów, wyprzedzając Ferrari o 205 punktów[102].

2023

[edytuj | edytuj kod]

Zespół pozostawił Sergio Péreza i Maksa Verstappena na sezon 2023. Rok ten był w wykonaniu Red Bull Racing jeszcze lepszy – kierowcy zespołu łącznie wygrali 21 z 22 wyścigów sezonu, będąc poza podium w Grand Prix Singapuru, gdzie Verstappen zajął piąte, a Pérez ósme miejsce[103]. Max Verstappen po raz trzeci sięgnął po mistrzostwo, wygrywając aż dziewiętnaście wyścigów, Sergio Pérez został wicemistrzem świata a Red Bull Racing obronił mistrzostwo konstruktorów zdobywając 860 punktów, ponad dwa razy więcej od Mercedesa[104].

Od 2026: Współpraca Red Bulla z Fordem

[edytuj | edytuj kod]

27 lipca 2022 pojawiły się pierwsze informacje o partnerstwie Red Bulla z Porsche Motorsport, które miało wejść z początkiem 2026 roku[105]. Wniosek ten należało złożyć do organów antymonopolowych aż dwudziestu krajów, w tym spoza Unii Europejskiej[105]. Komunikat prasowy miał zostać opublikowany podczas Grand Prix Austrii 2022, lecz plany pokrzyżowała Światowa Rada Sportów Motorowych, która nie zatwierdziła ostatecznych przepisów dotyczących jednostek napędowych, mających wejść w życie od 2026 roku[105]. Ostatecznie, we wrześniu 2022 niemiecki koncern poinformował, że rozmowy z austriackim koncernem zakończyły się fiaskiem, ponieważ Red Bull nie chciał się zgodzić na odsprzedanie połowy udziałów w zespole[106]. Ostatecznie, 3 lutego 2023 poinformowano, że Ford nawiąże partnerstwo z austriackim zespołem począwszy od 2026 roku[107].

Wyniki w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Podsumowanie startów zespołu Red Bull w Formule 1.

Źródło: Wyprzedź Mnie![108]

Sezon Nazwa Samochód Silnik Opony Kierowcy Punkty Msc.
2005 Wielka Brytania Red Bull Racing RB1 Cosworth TJ2005 3.0 V10 M Wielka Brytania David Coulthard
Austria Christian Klien
Włochy Vitantonio Liuzzi 		34 7
2006 Wielka Brytania Red Bull Racing RB2 Ferrari 056 2.4 V8 M Wielka Brytania David Coulthard
Austria Christian Klien
Holandia Robert Doornbos 		16 7
2007 Austria Red Bull Racing RB3 Renault RS27 2.4 V8 B Wielka Brytania David Coulthard
Australia Mark Webber 		24 5
2008 Austria Red Bull Racing RB4 Renault RS27 2.4 V8 B Wielka Brytania David Coulthard
Australia Mark Webber 		29 7
2009 Austria Red Bull Racing RB5 Renault RS27 2.4 V8 B Australia Mark Webber
Niemcy Sebastian Vettel 		153,5 2
2010 Austria Red Bull Racing RB6 Renault RS27-2010 2.4 V8 B Niemcy Sebastian Vettel
Australia Mark Webber 		498 1
2011 Austria Red Bull Racing RB7 Renault RS27-2011 2.4 V8 P Niemcy Sebastian Vettel
Australia Mark Webber 		650 1
2012 Austria Red Bull Racing RB8 Renault RS27-2012 2.4 V8 P Niemcy Sebastian Vettel
Australia Mark Webber 		460 1
2013 Austria Infiniti Red Bull Racing RB9 Renault RS27-2013 2.4 V8 P Niemcy Sebastian Vettel
Australia Mark Webber 		596 1
2014 Austria Infiniti Red Bull Racing RB10 Renault Energy F1-2014 1.6 V6T P Niemcy Sebastian Vettel
Australia Daniel Ricciardo 		405 2
2015 Austria Infiniti Red Bull Racing RB11 Renault Energy F1-2015 1.6 V6T P Australia Daniel Ricciardo
Rosja Daniił Kwiat 		187 4
2016 Austria Red Bull Racing RB12 TAG Heuer 1.6 V6T P Australia Daniel Ricciardo
Rosja Daniił Kwiat
Holandia Max Verstappen 		468 2
2017 Austria Red Bull Racing RB13 TAG Heuer 1.6 V6T P Australia Daniel Ricciardo
Holandia Max Verstappen 		368 3
2018 Austria Aston Martin Red Bull Racing RB14 TAG Heuer 1.6 V6T P Australia Daniel Ricciardo
Holandia Max Verstappen 		419 3
2019 Austria Aston Martin Red Bull Racing RB15 Honda RA619H 1.6 V6T P Francja Pierre Gasly
Tajlandia Alexander Albon
Holandia Max Verstappen 		417 3
2020 Austria Aston Martin Red Bull Racing RB16 Honda RA620H 1.6 V6T P Tajlandia Alexander Albon
Holandia Max Verstappen 		319 2
2021 Austria Red Bull Racing Honda RB16B Honda RA621H 1.6 V6T P Meksyk Sergio Pérez
Holandia Max Verstappen 		559,5 2
2022 Austria Oracle Red Bull Racing RB18 RBPT RBPTH001 1.6 V6T P Holandia Max Verstappen
Meksyk Sergio Pérez 		759 1
2023 Austria Oracle Red Bull Racing RB19 Honda RBPT RBPTH001 1.6 V6T P Holandia Max Verstappen
Meksyk Sergio Pérez 		860 1
2024 Austria Oracle Red Bull Racing RB20 Honda RBPT RBPTH002 1.6 V6T P Holandia Max Verstappen
Meksyk Sergio Pérez 		408* 1


* – sezon w trakcie

Red Bull RB17

[edytuj | edytuj kod]
Red Bull RB17
 Osobny artykuł: Red Bull RB17.

W lipcu 2024 przedstawiono pierwszy w historii samochód marki Red Bull, który zbudował podzespół inżynierów Red Bull Racing, Red Bull Advanced Technologies, pod kierownictwem Adriana Neweya[109]. 1200-konny hybrydowy hipersamochód został zbudowany z myślą o poruszaniu się wyłącznie w warunkach torowych, bez homologacji zezwalającej jazdę na drogach publicznych. Masa pojazdu wyniosła 900 kilogramów, a podstawą napędu został nawiązujący rozwiązaniami technologicznymi do technologii F1 wolnossący silnik V8[110]. Red Bull Racing przewidział zbudowanie ściśle ograniczonej serii 50 egzemplarzy w cenie po 5 milionów funtów za każdy, poczynając od 2025 roku[111].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Poprzednie oficjalne nazwy: Red Bull Racing (2005–2012, 2016–2017), Infiniti Red Bull Racing (2013–2015), Aston Martin Red Bull Racing (2018–2020), Red Bull Racing Honda (2021)[112]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ James Roberts, Nelly Pluto-Prondzyńska: 60. zwycięstwo zespołu Aston Martin Red Bull Racing w Formule 1. redbull.com, 2019-07-02. [dostęp 2023-11-26]. (pol.).
  2. ↑ a b Home – Team. RedBullRacing.com. [dostęp 2013-01-22]. (ang.).
  3. ↑ CONSTRUCTORS: RED BULL RACING. grandprix.com. [dostęp 2013-02-06]. (ang.).
  4. ↑ Press Release – International Court of Appeal – 08/04/2009. fia.com, 2009-04-08. [dostęp 2013-01-22]. (ang.).
  5. ↑ Home – Management. redbullracing.com. [dostęp 2013-01-22]. (ang.).
  6. ↑ EXCLUSIVE: Newey on the RB17 hypercar, his ‘amazing ride’ at Red Bull and what’s next. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).
  7. ↑ a b Constructors — Stewart Grand Prix. grandprix.com. [dostęp 2023-05-02]. (ang.).
  8. ↑ STEWART GRAND PRIX JOINS FORMULA ONE. atlasf1.autosport.com, 1996-01-05. [dostęp 2023-05-02]. (ang.).
  9. ↑ Stewart. statsf1.com. [dostęp 2023-05-02]. (fr.).
  10. ↑ Stewart — Victoires. statsf1.com. [dostęp 2023-05-02]. (ang.).
  11. ↑ Klasyfikacje generalne 1999. f1wm.pl. [dostęp 2023-05-02]. (pol.).
  12. ↑ Ian Gordon: Motor Racing: Stewart sells up for pounds 100m. independent.co.uk, 1999-06-10. [dostęp 2023-05-02]. (pol.).
  13. ↑ Jaguar Announces Formula One Plans. independent.co.uk, 1999-09-14. [dostęp 2023-05-02]. (pol.).
  14. ↑ Mariusz Karolak: Stewart Grand Prix - rodzinny biznes w szkockim wydaniu. f1wm.pl, 2011-12-29. [dostęp 2023-05-02]. (pol.).
  15. ↑ a b Jaguar. statsf1.com. [dostęp 2023-05-02]. (fr.).
  16. ↑ Jaguar — Podiums. statsf1.com. [dostęp 2023-05-02]. (ang.).
  17. ↑ Marek Roczniak: Jaguar wycofuje się z Formuły 1. f1wm.pl, 2004-09-17. [dostęp 2023-05-02]. (pol.).
  18. ↑ Marek Roczniak: Jaguar Racing i Cosworth sprzedane. f1wm.pl, 2004-11-15. [dostęp 2023-05-02]. (pol.).
  19. ↑ Red Bull snaps up Jaguar F1 team. news.bbc.co.uk, 2004-11-15. [dostęp 2009-12-29]. (ang.).
  20. ↑ Poznajcie historię Gerharda Bergera. redbull.com, 2019-06-27. [dostęp 2023-05-02]. (pol.).
  21. ↑ Marek Roczniak: Red Bull prezentuje wstępną wersję malowania swoich bolidów. f1wm.pl, 2004-11-16. [dostęp 2009-12-29]. (pol.).
  22. ↑ Red Bull’s first attempt to appear on the grid. unracedf1.com, 2020-03-13. [dostęp 2023-05-02]. (ang.).
  23. ↑ Marek Roczniak: Spór o drugiego kierowcę powodem zmiany kierownictwa w Red Bull?. f1wm.pl, 2005-01-10. [dostęp 2009-12-29]. (pol.).
  24. ↑ Marek Roczniak: Christian Horner mianowany dyrektorem sportowym Red Bull Racing. f1wm.pl, 2005-01-07. [dostęp 2009-12-29]. (pol.).
  25. ↑ Marek Roczniak: David Coulthard kierowcą Red Bull Racing w sezonie 2005. f1wm.pl, 2004-12-17. [dostęp 2009-12-30]. (pol.).
  26. ↑ Marek Roczniak: Klien i Liuzzi podpisali roczne kontrakty z Red Bull Racing. f1wm.pl, 2005-01-05. [dostęp 2024-01-31]. (pol.).
  27. ↑ Marek Roczniak: Christian Klien wystartuje w Australii obok Davida Coultharda. f1wm.pl, 2005-02-18. [dostęp 2009-12-30]. (pol.).
  28. ↑ Marek Roczniak: Liuzzi nie weźmie udziału w domowym wyścigu na Monzy. f1wm.pl, 2005-08-02. [dostęp 2010-01-01]. (pol.).
  29. ↑ Marek Roczniak: Klien wystartuje także w wyścigu o Grand Prix Belgii. f1wm.pl, 2005-09-05. [dostęp 2009-12-30]. (pol.).
  30. ↑ Marek Roczniak: Klien wystartuje także w trzech ostatnich wyścigach sezonu. f1wm.pl, 2005-09-13. [dostęp 2009-12-30]. (pol.).
  31. ↑ Red Bull Driver Search - the whittling begins. grandprix.com, 2002-09-28. [dostęp 2024-01-31]. (ang.).
  32. ↑ Marek Roczniak: Red Bull potwierdza udział Speeda w piątkowych treningach. f1wm.pl, 2005-06-04. [dostęp 2009-12-30]. (pol.).
  33. ↑ Australie 2005 – Classement. statsf1.com. [dostęp 2024-02-03]. (fr.).
  34. ↑ Europe 2005 – Classement. statsf1.com. [dostęp 2024-02-03]. (fr.).
  35. ↑ 2005. statsf1.com. [dostęp 2024-02-03]. (fr.).
  36. ↑ Marek Roczniak: Ferrari będzie dostawcą silników dla Red Bull od 2006 roku. f1wm.pl, 2005-04-23. [dostęp 2010-01-01]. (pol.).
  37. ↑ Marek Roczniak: Newey dołącza do Red Bull (wiadomość oficjalna). f1wm.pl, 2005-11-08. [dostęp 2010-01-01]. (pol.).
  38. ↑ Marek Roczniak: Coulthard przedłużył kontrakt z Red Bull na sezon 2006. f1wm.pl, 2005-07-05. [dostęp 2010-01-01]. (pol.).
  39. ↑ Marek Roczniak: Red Bull Racing potwierdza pełny skład kierowców na sezon 2006. f1wm.pl, 2005-12-06. [dostęp 2010-01-01]. (pol.).
  40. ↑ Marek Roczniak: Doornbos piątkowym testerem Red Bull Racing. f1wm.pl, 2005-11-29. [dostęp 2010-01-01]. (pol.).
  41. ↑ Marek Roczniak: Liuzzi i Speed głównymi kierowcami Toro Rosso w 2006. f1wm.pl, 2005-12-06. [dostęp 2024-01-31]. (pol.).
  42. ↑ Marek Roczniak: Grand Prix Bahrajnu 2006 – rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2024-01-31]. (pol.).
  43. ↑ Marek Roczniak: Grand Prix Australii 2006 – rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2024-01-31]. (pol.).
  44. ↑ Monaco 2006. statsf1.com. [dostęp 2024-01-31]. (fr.).
  45. ↑ Marek Roczniak: Coulthard i Webber kierowcami Red Bull w sezonie 2007. f1wm.pl, 2006-08-07. [dostęp 2010-01-01]. (pol.).
  46. ↑ Mariusz Karolak: Red Bull oferuje Klienowi starty w Champ Car. f1wm.pl, 2006-08-10. [dostęp 2010-01-01]. (pol.).
  47. ↑ Maciej Czapiński: Klien odrzuca ofertę Red Bulla. f1wm.pl, 2006-09-09. [dostęp 2010-01-01]. (pol.).
  48. ↑ Marek Roczniak: Doornbos zastąpi Kliena począwszy od GP Chin (potwier.). f1wm.pl, 2006-09-10. [dostęp 2010-01-01]. (pol.).
  49. ↑ Marek Roczniak: Ammermuller poprowadzi trzeci bolid RBR w Chinach i Japonii. f1wm.pl, 2006-09-27. [dostęp 2010-01-01]. (pol.).
  50. ↑ 2006. statsf1.com. [dostęp 2024-02-03]. (fr.).
  51. ↑ Igor Szmidt, Maraz: Vettel potwierdzony w Red Bull Racing na sezon 2009. f1wm.pl, 2008-07-17. [dostęp 2009-12-13]. (pol.).
  52. ↑ Vettel leads Red Bull to maiden one-two victory in China. formula1.com, 2009-04-19. [dostęp 2009-12-13]. (ang.).
  53. ↑ Paweł Zając: Red Bull będzie korzystał z silników TAG Heuer. f1wm.pl, 2015-12-04. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  54. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Red Bull potwierdza zakończenie współpracy z Infiniti. f1wm.pl, 2015-12-06. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  55. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Horner zapowiada pozostanie Ricciardo oraz Kwiata w Red Bullu na sezon 2016. f1wm.pl, 2015-08-24. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  56. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Aston Martin nawiązał współpracę z Red Bull Racing. f1wm.pl, 2016-03-17. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  57. ↑ Chine 2016. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  58. ↑ Nataniel Piórkowski: Vettel krytykuje Kwiata za agresywną jazdę w pierwszym zakręcie. f1wm.pl, 2016-04-17. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  59. ↑ Nataniel Piórkowski: Kwiat otrzymał trzy punkty karne za kolizje z Vettelem. f1wm.pl, 2016-05-01. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  60. ↑ Łukasz Godula: Verstappen zasiądzie za kierownicą Red Bulla w GP Hiszpanii. f1wm.pl, 2016-05-05. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  61. ↑ Espagne 2016. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  62. ↑ Max Verstappen – Podiums. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  63. ↑ Daniel Ricciardo – Podiums. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  64. ↑ 2016. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  65. ↑ Azerbaïdjan 2017. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  66. ↑ Malaisie 2017. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  67. ↑ Mexique 2017. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  68. ↑ 2016. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  69. ↑ Nataniel Piórkowski: Aston Martin zostanie sponsorem tytularnym Red Bull Racing. f1wm.pl, 2017-09-25. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  70. ↑ Chine 2018. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  71. ↑ Azerbaïdjan 2018. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  72. ↑ Monaco 2018. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  73. ↑ Autriche 2018. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  74. ↑ Mexique 2018. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  75. ↑ 2018. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  76. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Red Bull oficjalnie przechodzi na jednostki Hondy od sezonu 2019. f1wm.pl, 2018-06-19. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  77. ↑ Nataniel Piórkowski: Daniel Ricciardo odejdzie z Red Bulla po sezonie 2018. f1wm.pl, 2018-08-03. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  78. ↑ Nataniel Piórkowski: Renault potwierdziło podpisanie kontraktu z Danielem Ricciardo. f1wm.pl, 2018-08-03. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  79. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Pierre Gasly dołączy do Red Bull Racing w sezonie 2019. f1wm.pl, 2018-08-20. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  80. ↑ Łukasz Godula: Albon zastąpi Gasly'ego w Red Bullu. f1wm.pl, 2019-08-12. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  81. ↑ Brésil 2019. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  82. ↑ 2019. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  83. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Albon utrzyma posadę w Red Bullu na sezon 2020. f1wm.pl, 2019-11-12. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  84. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Verstappen pozostanie kierowcą Red Bulla do 2023 roku. f1wm.pl, 2020-01-07. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  85. ↑ Autriche 2020. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  86. ↑ Toscane 2020. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  87. ↑ Bahrein 2020. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  88. ↑ 2020. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  89. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Honda wycofa się z Formuły 1 po sezonie 2021. f1wm.pl, 2020-10-02. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  90. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Horner: Jeśli zwolnimy Albona, weźmiemy kierowcę spoza programu. f1wm.pl, 2020-10-24. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  91. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Hulkenberg: Myśl o posadzie w Red Bullu rozgrzewa mnie. f1wm.pl, 2020-11-28. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  92. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Perez: Red Bull jest moją jedyną opcją na pozostanie w F1. f1wm.pl, 2020-11-26. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  93. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Red Bull potwierdza umowę z Perezem na sezon 2021. f1wm.pl, 2020-12-18. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  94. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Aston Martin oficjalnie potwierdza powrót do F1 w sezonie 2021. f1wm.pl, 2020-04-01. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  95. ↑ 2021. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  96. ↑ Nataniel Piórkowski: Red Bull potwierdza przejęcie projektu silnika Hondy po sezonie 2021. f1wm.pl, 2021-02-15. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  97. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Red Bull utrzyma wsparcie Hondy w sezonie 2022. f1wm.pl, 2021-10-07. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  98. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Marko: Honda utrzyma produkcję silnika do końca 2025 roku. f1wm.pl, 2022-01-27. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  99. ↑ Łukasz Godula: Sergio Perez przedłużył kontrakt z Red Bullem. f1wm.pl, 2021-08-27. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  100. ↑ Maciej Wróbel: Verstappen pozostanie w Red Bull Racing do 2028 roku. f1wm.pl, 2022-03-03. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  101. ↑ Mateusz Szymkiewicz: Oracle zostało nowym sponsorem tytularnym Red Bulla. f1wm.pl, 2022-02-09. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  102. ↑ 2022. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  103. ↑ Singapour 2023. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  104. ↑ 2023. statsf1.com. [dostęp 2024-01-20]. (fr.).
  105. ↑ a b c Nataniel Piórkowski: Autosport: Porsche przejmie 50% udziałów w teamie Red Bulla. f1wm.pl, 2022-07-27. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  106. ↑ Nataniel Piórkowski: Porsche ogłosiło fiasko negocjacji z Red Bullem. f1wm.pl, 2022-09-09. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  107. ↑ Nataniel Piórkowski: Ford ogłosił powrót do F1 od 2026 roku. f1wm.pl, 2023-02-03. [dostęp 2024-01-20]. (pol.).
  108. ↑ Red Bull. f1wm.pl. [dostęp 2022-04-24]. (pol.).
  109. ↑ RB17 REVEALED: ADRIAN NEWEY’S LAST RED BULL CAR DESIGN. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).
  110. ↑ NEWEY’S F1-INSPIRED RED BULL RB17 HYPERCAR REVEALED AT GOODWOOD. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).
  111. ↑ Red Bull RB17 hypercar unveiled: 1,200-hp naturally-aspirated V10 redlines at 15,000 rpm. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).
  112. ↑ Red Bull – Entrant [online], chicanef1.com [dostęp 2022-04-24] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Lista startowa sezonu 2024 Mistrzostw Świata Formuły 1
Red Bull Racing (MŚ)
RB (D)
McLaren (MŚ)
Alpine (P1)
Aston Martin Aramco
Ferrari (MŚ)
Haas
Williams (MŚ)
Kick Sauber (D)
Mercedes (MŚ)
  • (MŚ) – mistrz świata; (P1) – zwycięzca Grand Prix; (D) – debiutant
Oracle Red Bull Racing

Sezon 2024

Kierowcy
Kierowcy wyścigowi
Kierowcy rezerwowi i testowi
Red Bull Junior Team
Mistrzowie świata F1
Zwycięzcy wyścigu F1
Sztab
Założyciel
Prezesi i dyrektorzy
Szef zespołu
Pojazdy
Red Bull Advanced Technologies

Mistrzostwa świata konstruktorów F1: 2010, 2011, 2012, 2013, 2022, 2023

Mistrzowie świata konstruktorów Formuły 1
Modele samochodów Red Bulla, które brały udział w Mistrzostwach Świata Formuły 1
Konstruktorzy Formuły 1
Konstruktorzy startujący w sezonie 2024
Przyszli konstruktorzy
Dawni konstruktorzy
Konstruktorzy startujący tylko w Indianapolis 500
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Red_Bull_Racing&oldid=75407842”