Neurotrening

Ten artykuł należy dopracować:

od 2014-01 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
od 2019-09 → dodać wiarygodne źródła medyczne w postaci przypisów (informacje medyczne muszą być poparte dowodami naukowymi),
od 2019-09 → napisać artykuł w sposób neutralny,
od 2019-09 → zmienić styl z reklamowego na neutralny,
od 2019-09 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Neurotrening – trening neurologiczny prowadzony przy użyciu specjalistycznygo sprzętu komputerowego z bardzo czułą głowicą zakończoną elektrodami mierzącymi fale mózgowe (alfa, beta1, beta2, gamma, delta, theta i SMR). Neurotrening znany jest również jako: neurofeedback, eeg biofeedback, biofeedback eeg, mindfeedback, brainfeedback, cerebrofeedback, neurologiczne biologiczne sprzeżenie zwrotne, neuroterapia, rehabilitacja mózgu, trening mózgu.

Trening mózgu to wszelkie formy aktywności, które pobudzają określone grupy komórek nerwowych. Pojęcie to można traktować analogicznie do treningu fizycznego, podczas którego pobudzamy mięśnie do pracy w celu zwiększania ich sprawności lub zapobiegania utraty sprawności.

Na sprawność naszego umysłu wpływa wiele czynników. Można wyróżnić tu czynniki:

zdeterminowane genetycznie - wszystkie predyspozycje poznawcze, które odziedziczyliśmy po rodzicach i na które nie mamy żadnego wpływu);
czynniki środowiskowe – styl życia, rodzaj podejmowanej aktywności.

Trening szarych komórek może być skuteczną formą zapobiegania spadkowi sprawności poznawczej wraz z wiekiem. Zgodnie z licznymi koncepcjami mózg traci swoją efektywność, gdy nie jest pobudzany do aktywności. Już po ukończeniu 35. roku życia może nastąpić spowolnienie pracy mózgu, które często wywołane jest rutyną, w jaką wpadamy po osiągnięciu życiowej stabilizacji. Badania wskazują na to, że stagnacja umysłowa najczęściej spowodowana jest brakiem aktywności.

Nie wykryto dotąd żadnych skutków ubocznych neurotreningu. Terapia jest przeprowadzana w centrum terapii lub w gabinecie EEG biofeedback, gdzie pacjent za pomocą fal mózgowych kieruje grą komputerową. Jest w stanie to robić dzięki podłączonym do głowy elektrodom. Podczas terapii mózg uczy się prawidłowych odruchów i wzorców reagowania.

Określone ćwiczenia szarych komórek stanowią efektywne wsparcie rehabilitacji, np. po przebytych urazach mózgu. Zakres jednostek chorobowych, przy których stosuje się neurotrening jest bardzo szeroki, są to: ADHD, problemy szkolne, dysleksja, dyskalkulia, anoreksja, zaburzenia zachowania, zaburzenia koncentracji, zaburzenia snu, migrena, bóle chroniczne, afazja, zaburzenia pamięci, zaburzenia psychosomatyczne, lęki, trema, poważne choroby neurologiczne, uszkodzenia mózgu (udar, porażenie), lekkie upośledzenia czy epilepsja.

Metoda została wynaleziona przez wojskowych medyków w USA.

Bibliografia

Gray JM, Roberson IH, Pentland B, Anderson SI (1992). Microcomputer-based cognitive rehabilitation for brain damage: a randomly group controlled trial. Neuropsychological Rehabilitation.
Willis SL, Schaie KW (1986). Training the elderly on the ability factors of spatial orientation and inductive reasoning, Psychol Aging

Linki zewnętrzne

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.