Literatura afrykańska
Literatura afrykańska – pojęcie bardzo obszerne i nieścisłe, oznaczające najogólniej rzecz biorąc wszelkie przejawy działalności piśmienniczej na obszarze kontynentu afrykańskiego. W nieco węższym rozumieniu pojęcie to obejmuje zbiór dokonań literackich poszczególnych krajów tego kontynentu, zwykle z wyłączeniem arabskojęzycznego kręgu kulturowego Afryki Północnej. Główny akcent kładzie się przy tym na tzw. literaturę Czarnej Afryki[1], tj. piśmiennictwo, powstające bez względu na język (rodzimy czy też byłego mocarstwa kolonialnego) w krajach Afryki subsaharyjskiej. Najczęściej pomija się też – niezupełnie słusznie – posiadającą długie i bogate tradycje literaturę etiopską (w języku amharskim oraz geez) oraz literaturę, tworzoną w języku afrikaans.
Szeroko rozumiana literatura afrykańska może się dziś pochwalić czterema noblistami. Są to w kolejności: tworzący w języku angielskim Nigeryjczyk Wole Soyinka (nagroda za rok 1986), arabskojęzyczny Egipcjanin Nadżib Mahfuz (nagroda za rok 1988) i dwójka Południowoafrykańczyków, tworzących w języku angielskim Nadine Gordimer (za rok 1991) oraz John Maxwell Coetzee (nagroda za rok 2003).
Literatura Czarnej Afryki
[edytuj | edytuj kod]Literatura ustna (oratura)
[edytuj | edytuj kod]- proza narracyjna, służąca przekazaniu wiedzy – bajki, mity, legendy, przekazy historyczne, opowieści inicjacyjne
- pieśni pochwalne, wojenne, okolicznościowe, liryczne itp.
- przysłowia i sentencje
- zagadki
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Literatura pisana w językach rodzimych
[edytuj | edytuj kod]- Literatura w językach posiadających własny alfabet, wzorce tradycyjne
- amharski, geez – kroniki, żywoty świętych
- hausa (adżami) – poematy religijne
- suahili (adżami, potem pismo łacińskie) – literatura dworska – poezja, kroniki
- Literatura odchodząca od wzorców tradycyjnych – dramaty, opowiadania, powieści, nowoczesna poezja.
Literatura pisana w językach europejskich
[edytuj | edytuj kod]Bujnie rozwija się literatura afrykańska pisana w językach europejskich, głównie w językach angielskim i francuskim, ale także w portugalskim i w dużo mniejszym stopniu hiszpańskim.
- Literatura frankofońska
- Senegal: Léopold Sédar Senghor, Ousmane-Socé Diop, Ousmane Sembène (1923-)
- Kamerun: Ferdinand Léopold Oyono, Francis Bebey, Mongo Beti
- Ahmadou Kourouma (1927-2003)
- Literatura anglofońska
- Nigeria: Wole Soyinka, Cyprian Ekwensi, Chinua Achebe, Elechi Amadi, Ben Okri, Amos Tutuola (1920-1997)
- Kenia: James Ngugi (Ngũgĩ wa Thiong’o) (1938-), Margaret Ogola
- RPA: Lewis Nkosi, Nadine Gordimer, John Maxwell Coetzee
- Kamerun: Calixte Beyala (1961-)
- Literatura powstająca w języku portugalskim
- Angola: Agostinho Neto, Pepetela, Mia Couto, Oscar Bento Ribas
- Literatura hiszpańskojęzyczna
- Gwinea Równikowa: María Nsué Angüe
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Krzywicki, Wprowadzenie do imaginarium literatury afrykańskiej, Warszawa 2002, Wydawnictwo Akademickie „Dialog”
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W nowszych publikacjach występuje tendencja do unikania określenia Czarna Afryka ze względu na ewentualne konotacje rasistowskie, zob. J. Krzywicki, Wprowadzenie do imaginarium literatury afrykańskiej, Warszawa 2002, s. 7.