Przejdź do zawartości

Kartingowe mistrzostwa świata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kartingowe mistrzostwa świata
FIA Karting Championship
Dyscyplina

karting

Organizator rozgrywek

CIK-FIA

Data założenia

1959

Założyciel

GPKCA

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

Jim Yamane

Obecny zwycięzca

Lorenzo Travisanutto

Strona internetowa

Kartingowe mistrzostwa świata, oficj. FIA Karting Championship – zawody mające na celu wyłonienie najlepszego kierowcy kartingowego na świecie, organizowane od 1959 roku. Od 1964 roku organizatorem mistrzostw jest CIK

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy gokart został zbudowany w 1956 roku w Stanach Zjednoczonych[1], a trzy lata później nastąpiło zwiększone zainteresowanie tymi pojazdami w Europie. Ponadto w roku 1959 zorganizowano w Nassau pierwsze zawody określane jako mistrzostwa świata – wygrał je Jim Yamane[2]. W 1960 roku odbyły się pierwsze wyścigi gokartów w Europie (we Włoszech, w Niemczech, Danii, Belgii, Holandii, Luksemburgu, Irlandii, Hiszpanii, Szwajcarii i Polsce), a rok później na torze Pista Rossa w Mediolanie zorganizowano zawody o nazwie „mistrzostwa świata”[3][4].

W 1962 roku FIA powołała CIK – Międzynarodową Komisję Kartingową. Komisja ta w roku powstania rozpoczęła organizację Pucharu Narodów[5], zaś w 1964 zorganizowała pierwsze mistrzostwa świata. Miały one miejsce na torze Pista d’Oro w Rzymie, a wygrał Guido Sala przed Ugo Cancellierim i Oscarem Costantinim[6]. W 1966 roku rozszerzono mistrzostwa na cykl trzech wyścigów. Zwyciężyła wówczas jako jedyna kobieta w historii Susanna Raganelli[7]. W sezonie 1968 CIK powołał Puchar Juniorów, który wówczas zdobył Amedeo Pacitto[8]. W 1970 roku powrócono do organizacji mistrzostw jako jednej rundy[9]. W 1978 roku Lake Speed został pierwszym kierowcą spoza Europy, który został kartingowym mistrzem świata pod egidą CIK[10]. Rok później identyczną liczbę punktów uzyskali Peter Koene i Ayrton Senna, jednak CIK przyznał tytuł Holendrowi[11]. W 1981 roku zwiększono pojemność silnika topowej kategorii do 135 cm³, określając ją jako Formuła K. Z uwagi na niewielkie zainteresowanie producentów oraz wykorzystywanie tych silników w nielicznych zawodach, CIK zadecydował o powrocie do jednostek 100 cm³ od 1990 roku[12]. W sezonie 1983 Patrick Dias używał innowacyjnych opon radialnych Michelin, jednak trzeci tytuł z rzędu zdobył wówczas Mike Wilson[13].

W 1986 roku CIK wprowadził obowiązkowe sekcje boczne w gokartach. Mistrzostwa, które odbywały się wówczas w Jacksonville, zakończyły się fiaskiem, kiedy to większość europejskich kierowców uznała tor za niebezpieczny i odmówiła udziału. Zawodnicy zostali ukarani sześciomiesięczną dyskwalifikacją, a mistrzostwo zdobył Augusto Ribas[14]. W sezonie 1989 Mike Wilson ustanowił rekord sześciu tytułów mistrza świata[15]. W sezonie 1994 mistrzostwa po raz pierwszy zorganizowano w Ameryce Południowej – w Córdobie[16]. W latach 2001–2002 mistrzostwa odbywały się na pięciu obiektach[17]. W sezonie 2007 wprowadzono silniki KF o pojemności 125 cm³[18].

Mistrzowie

[edytuj | edytuj kod]

Kursywą oznaczono edycje nieorganizowane przez CIK.

Sezon Kierowca Gokart Silnik Klasa
1959 Stany Zjednoczone Jim Yamane Yamane McCulloch 200 cm³
1960 Stany Zjednoczone Robert Allen X-Terminator McCulloch
1961 Włochy Giulio Pernigotti Italkart McCulloch
1964 Włochy Guido Sala Tecno Parilla 100 cm³
1965 Włochy Guido Sala Tecno BM
1966 Włochy Susanna Raganelli Tecno Parilla
1967 Szwajcaria Edgardo Rossi Birel Parilla
1968 Szwecja Tomas Nilsson Robardie BM
1969 Belgia François Goldstein Robardie Parilla
1970 Belgia François Goldstein Robardie Parilla
1971 Belgia François Goldstein Taifun Parilla
1972 Belgia François Goldstein Taifun Parilla
1973 Wielka Brytania Terry Fullerton Birel Komet
1974 Włochy Riccardo Patrese Birel Komet
1975 Belgia François Goldstein BM BM
1976 Włochy Felice Rovelli BM BM
1977 Włochy Felice Rovelli BM BM
1978 Stany Zjednoczone Lake Speed Birel Parilla
1979 Holandia Peter Koene Dap Dap
1980 Holandia Peter de Bruijn Swiss Hutless Parilla
1981 Wielka Brytania Mike Wilson Birel Komet 135 cm³
1982 Wielka Brytania Mike Wilson Birel Komet
1983 Wielka Brytania Mike Wilson Birel Komet
1984 Dania Jörn Haase Kali Komet
1985 Wielka Brytania Mike Wilson Birel Komet
1986 Brazylia Augusto Ribas Birel Komet
1987 Włochy Giampiero Simoni PCR PCR
1988 Wielka Brytania Mike Wilson CRG Komet
1989 Wielka Brytania Mike Wilson CRG Komet
1990 Dania Jan Magnussen CRG Rotax 100 cm³
1991 Włochy Jarno Trulli Allkart Parilla
1992 Włochy Danilo Rossi CRG Rotax
1993 Włochy Nicola Gianniberti Haase Rotax
1994 Włochy Alessandro Manetti CRG Rotax
1995 Włochy Massimiliano Orsini Swiss Hutless Italsistem
1996 Szwecja Johnny Mislijevic Tony Kart Vortex
1997 Włochy Danilo Rossi CRG CRG
1998 Włochy Davide Forè Tony Kart Vortex
1999 Włochy Danilo Rossi CRG CRG
2000 Włochy Davide Forè Tony Kart Vortex
2001 Włochy Vitantonio Liuzzi CRG Maxter
2002 Holandia Giedo van der Garde CRG Maxter
2003 Nowa Zelandia Wade Cunningham CRG Maxter
2004 Włochy Davide Forè Tony Kart Vortex
2005 Wielka Brytania Oliver Oakes Gillard Parilla
2006 Włochy Davide Forè Tony Kart Vortex
2007 Włochy Marco Ardigò Tony Kart Vortex 125 cm³
2008 Włochy Marco Ardigò Tony Kart Vortex
2009 Francja Arnaud Kozlinski CRG Maxter
2010 Holandia Nyck de Vries Zanardi Parilla
2011 Holandia Nyck de Vries Zanardi Parilla
2012 Włochy Flavio Camponeschi Tony Kart Vortex
2013 Wielka Brytania Tom Joyner Zanardi IAME
2014 Wielka Brytania Lando Norris FA Kart Vortex
2015 Polska Karol Basz Kosmic Vortex
2016 Hiszpania Pedro Hiltbrand CRG Parilla
2017 Wielka Brytania Danny Keirle Zanardi Parilla
2018 Włochy Lorenzo Travisanutto Kart Republic Parilla
2019 Włochy Lorenzo Travisanutto Kart Republic Parilla

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 1956 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  2. 1959 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  3. 1960 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  4. 1961 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  5. 1962 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  6. 1964 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  7. 1966 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  8. 1968 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  9. 1970 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  10. 1978 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  11. 1979 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  12. 1981 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  13. 1983 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  14. 1986 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  15. 1989 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  16. 1994 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  17. 2002 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
  18. 2007 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].