Przejdź do zawartości

Idiopatyczne nadciśnienie śródczaszkowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Idiopatyczne nadciśnienie śródczaszkowe, idiopatyczne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe, dawniej: guz rzekomy mózgu, łagodne nadciśnienie śródczaszkowe/wewnątrzczaszkowe – zespół objawowy charakteryzujący się przewlekle wzmożonym ciśnieniem śródczaszkowym, które nie jest związane z wewnątrzczaszkowym procesem rozrostowym, zapalnym ani urazem czaszkowo-mózgowym[1].

Zapadalność wynosi 1 lub 2 przypadki na 100 000 osób rocznie; częściej chorują młode kobiety, które wcześniej szybko przybrały na wadze. Etiopatogeneza jest prawdopodobnie zróżnicowana. Wśród możliwych przyczyn wymienia się m.in. niedoczynność i nadczynność tarczycy, choroby Cushinga i Addisona, niedoczynność przytarczyc, zapalenie ucha środkowego, zakrzepicę zatok żylnych mózgu, działanie uboczne leków i trombofilie.

Do objawów zalicza się: bóle głowy, nudności, wymioty i tarczę zastoinową. Może też dojść do przemijającego zaniewidzenia jedno- lub obuocznego. Na pierwszy plan wysuwają się bóle głowy, które mają średnie nasilenie, charakter tępy, niekiedy pulsujący, obejmują całą głowę i wzmagają się w okolicznościach podnoszących ciśnienie śródczaszkowe (kaszel, kichanie, dźwiganie ciężarów, parcie na stolec, próba Valsalvy).

Przy kwalifikacji do leczenia, ocenie leczenia oraz monitorowaniu wyników u pacjentów z idiopatycznym nadciśnieniem śródczaszkowym kluczowe jest badanie okulistyczne, w tym badanie pola widzenia[2].

Rokowanie jest na ogół pomyślne. U około 10% chorych nieleczona choroba może prowadzić do zaniku nerwu wzrokowego, a w konsekwencji do ślepoty[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wojciech Kozubski, Izabela Domitrz: Bóle i neuralgie w zakresie głowy i twarzy. W: Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2011, s. 641–643. ISBN 978-83-200-4348-8.
  2. Iwona Obuchowska, Zofia Mariak. Znaczenie badania pola widzenia u pacjentów z obrzękiem tarczy nerwu wzrokowego i idiopatycznym nadciśnieniem śródczaszkowym. „Klinika Oczna”. 1/2017. s. 13-17.