Przejdź do zawartości

Gustavo Alfaro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gustavo Alfaro
Ilustracja
Gustavo Alfaro, 2022
Pełne imię i nazwisko

Gustavo Julio Alfaro

Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1962
Rafaela

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Paragwaj (selekcjoner)

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
Sportivo Norte
Sarmiento
Villa Alvear
1988–1992 Atlético Rafaela 126 (6)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1992–1995 Atlético Rafaela
1995 Patronato
1995–1997 Quilmes
1998–2001 Atlético Rafaela
2001 Belgrano
2001–2002 Olimpo
2003–2005 Quilmes
2005–2006 San Lorenzo
2006–2008 Arsenal Sarandí
2008–2009 Rosario Central
2009 Al-Ahli
2010–2014 Arsenal Sarandí
2014–2015 Tigre
2016–2017 Gimnasia La Plata
2017–2018 Huracán
2019 Boca Juniors
2020–2022 Ekwador
2023–2024 Kostaryka
2024– Paragwaj
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Gustavo Julio Alfaro (ur. 14 sierpnia 1962 w Rafaeli) – argentyński piłkarz występujący na pozycji pomocnika pomocnika, trener piłkarski, od 2024 roku prowadzi reprezentację Paragwaju.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Jego największym osiągnięciem w roli piłkarza był awans z Atlético de Rafaela do drugiej ligi argentyńskiej (1989), pełnił wówczas rolę kapitana drużyny[1].

Jako trener wprowadził do pierwszej ligi najpierw Club Olimpo (2002)[2], a następnie Quilmes AC (2003)[3]. Pod jego wodzą Quilmes zakwalifikował się do Copa Sudamericana (2004)[4], a następnie po 26 latach przerwy do Copa Libertadores (2005)[5]. Z Arsenalem de Sarandí zdobył Copa Sudamericana (2007), pierwsze trofeum w historii klubu[6]. Wywalczył również pierwszy w historii Arsenalu awans do Copa Libertadores (2008)[7]. Podczas drugiego pobytu w Arsenalu poprowadził zespół do pierwszego w historii mistrzostwa Argentyny (Clausura 2012)[8]. Później zdobył z nim superpuchar Argentyny (2012)[9] i puchar Argentyny (2013)[10]. Pierwszy raz w historii klubu wyszedł z grupy w Copa Libertadores (2014)[11]. Podczas pracy w CA Boca Juniors wywalczył superpuchar Argentyny (2019)[12].

We wrześniu 2020 został selekcjonerem reprezentacji Ekwadoru[13]. Wywalczył z nią awans na mistrzostwa świata w Katarze[14].

Nosi przydomek „Lechuga”[15].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Martín Pedrola: 4 de Junio de 1989, la fecha más importante en la historia de Atlético de Rafaela. [w:] Palo y Gol [on-line]. paloygol.com.ar, 4 czerwca 2021. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  2. El día que Alfaro fue campeón y lo echaron. [w:] Olé [on-line]. ole.com.ar, 14 stycznia 2019. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  3. Sebastián Díaz: La increíble historia del ascenso del Quilmes de Alfaro. [w:] Olé [on-line]. ole.com.ar, 5 lipca 2020. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  4. Alfaro, un candidato menos para DT de Central. [w:] La Capital [on-line]. lacapital.com.ar, 13 czerwca 2004. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  5. Quilmes, detrás de un anhelado sueño. [w:] La Nación [on-line]. ole.com.ar, 27 stycznia 2005. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  6. ARSENAL CAMPEÓN DE LA SUDAMERICANA 2007. [w:] El Gráfico [on-line]. elgrafico.com.ar, 5 grudnia 2021. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  7. Arsenal hace su debut en la Copa Libertadores. [w:] La Capital [on-line]. lacapital.com.ar, 29 stycznia 2008. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  8. Arsenal, campeón del Clausura. [w:] As [on-line]. as.com, 8 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  9. El día que Gustavo Alfaro le ganó a Boca con Arsenal y dio comienzo al "maleficio" de la Supercopa Argentina. [w:] Infobae [on-line]. infobae.com, 2 maja 2019. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  10. Arsenal se merendó a San Lorenzo. [w:] Marca [on-line]. marca.com, 17 października 2013. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  11. Gustavo Alfaro deja Arsenal. [w:] ESPN Deportes [on-line]. espndeportes.espn.com, 15 kwietnia 2014. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  12. La dedicatoria especial de Gustavo Alfaro tras el título de Boca en la Supercopa Argentina. [w:] Infobae [on-line]. infobae.com, 3 maja 2019. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  13. Gustavo Alfaro es el nuevo director técnico de la Selección de Ecuador. [w:] ESPN [on-line]. espn.com.ar, 26 sierpnia 2020. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  14. Francisco Schiavo: Ecuador - Paraguay: Gustavo Alfaro clasificó a la tricolor para el Mundial Qatar 2022, pese a un blooper y a la derrota en Asunción. [w:] La Nación [on-line]. lanacion.com.ar, 24 marca 2022. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).
  15. El origen del apodo de Gustavo Alfaro, flamante director técnico de Boca: ¿por qué le dicen "Lechuga"?. [w:] Infobae [on-line]. infobae.com, 5 stycznia 2019. [dostęp 2022-06-08]. (hiszp.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]