přítel

přítel (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) przyjaciel

(1.2) chłopak, partner życiowy

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	přítel	přátelé
dopełniacz	přítele	přátel
celownik	příteli / přítelovi	přátelům
biernik	přítele	přátele
wołacz	příteli	přátelé
miejscownik	příteli / přítelovi	přátelích
narzędnik	přítelem	přáteli

przykłady:

(1.1) Pes – přítel člověka → Pies – przyjacielem człowieka

(1.2) Tři roky jsem bydlela se svým přítelem. → Trzy lata mieszkałam ze swoim chłopakiem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kamarád

(1.2) druh

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. přítelkyně, přátelství; zdrobn. přítelíček m

związki frazeologiczne:

etymologia:

od prasł. *prijateljь

zob. przyjaciel

uwagi:

źródła: