Прејди на содржината

Диого Жота

Од Википедија — слободната енциклопедија
Диого Жота
Лични податоци
Полно име Диого Жозе Тешеира да Силва
Роден на 4 декември 1996(1996-12-04) (28 г.)
Роден во Порто, Португалија
Држава Португалија Португалија
Висина &100000000000001780000001,78 м
Позиција напаѓач
Клупски податоци
Сегашен клуб Ливерпул Ливерпул
Број 20
Младинска кариера
Гондомар Гондомар
Пасош де Фереира Пасош де Фереира
Кариера*
Години Клуб Наст. (Гол.)
2014-2016 Пасош де Фереира Пасош де Фереира 41 (14)
2016-2017 Атлетико Мадрид Атлетико Мадрид 0 (0)
2016-2017 →Порто Порто 27 (8)
2017-2020 Вулверхемптон Вулверхемптон 19 (33)
2020- Ливерпул Ливерпул 104 (43)
Репрезентација
2014-2015 Португалија Португалија 19 9 (5)
2015-2018 Португалија Португалија 21 20 (8)
2016 Португалија Португалија (олимп.) 1 (1)
2019- Португалија Португалија 46 (14)

Диого Жосе Тешеира да Силва (роден на 4 декември 1996 година, во Порто) познат и како Диого Жота е португалски фудбалер, напаѓач на Ливерпул и на португалската репрезентација.

Жота ја започнал својата кариера во Пасош де Фереира, пред да потпише за Атлетико Мадрид во 2016 година. Сепак, веднаш потоа тој се вратил во Примеира лигата, откако последователно бил позајмен на Порто за сезоната 2016-2017. Во 2017 година, бил позајмен на англискиот клуб, членот на Чемпионшип клуб Вулверхемптон Вондерерс, на кој му помогнал избори промоција во Премиер лигата, по што потпишал договор со клубот на трајна основа правејќи трансфер од Атлетико вреден 14 евра милиони евра. Во следните сезони, Жота продолжил да го носи дресот на волците со голем успех правејќи 131 настап за клубот, постигнувајќи 44 гола. Во 2020 година, тој потпишал за Ливерпул откако клубот му платил на Вулверхемптон 41 фунти милион евра за него.

Жота бил младински репрезентативец на Португалија, кој ја претставувал својата земја на различни нивоа под 19, под 21 и под 23 години.[1][2] Тој бил вклучен во тимот за финалето на УЕФА Лигата на нации во 2019 година, кое Португалија го освоила на домашен терен, а потоа го имал своето сениорско деби во ноември 2019 година, и настапил на Европските првенства во 2020 и 2024.[3]

Клупска кариера

[уреди | уреди извор]

Пасош де Фереира

[уреди | уреди извор]

Роден во Масарелос, Порто, Жота се приклучил на младинската група на Пасош де Фереира во 2013 година, од Гондомар. Тој бил промовиран во главниот тим на почетокот на сезоната 2014-15, и го имал своето деби за сениорот на 19 октомври 2014 година со почеток во победата од 4-0 на домашен терен против Атлетико де Регуенгос во Купот на Португалија.[4]

Жота првпат се појавил во Примеира лигата на 20 февруари 2015 година, влегувајќи како доцна замена за Диого Росадо во ремито 2–2 на домашен терен против Виторија де Гимараеш.[5] Тој ги постигнал своите први голови во натпреварувањето на 17 мај, постигнувајќи гол во успехот од 3–2 на домашен терен над Академика де Коимбра [6] и станал најмладиот играч кој постигнал гол за клубот во највисокото ниво во тој процес.[7]

На 30 мај 2015 година, Жота потпишал нов петгодишен договор со Пасош, држејќи го врзан до 2020 година [8] Во првиот натпревар од кампањата, победата со 1–0 над Академика на Естадио да Мата Реал на 17 август, тој бил исклучен на крајот поради туркање на Хуго Секо ; Исклучен беше и Рикардо Насименто бидејќи возврати во име на неговиот соиграч.[9]

Атлетико Мадрид

[уреди | уреди извор]

На 14 март 2016 година, Жота се согласил на петгодишен договор со Атлетико Мадрид, кој важел од 1 јули истата година.[10] На 26 август 2016 година, сепак, тој се вратил во својата татковина и му се приклучил на ФК Порто на едногодишна позајмица.[11] На 1 октомври, Жота постигнал хет-трик во првото полувреме од победата со 4–0 на гости против Насионал.[12] Жота учествуваше и во Лигата на шампионите 2016-2017, постигнувајќи го својот прв гол во натпреварувањето на 7 декември во победата на домашен терен со 5-0 против Лестер Сити.[13]

Вулверхемптон Вондерерс

[уреди | уреди извор]

2017–19: Промоција во Премиер лигата и пласманот во Лига Европа

[уреди | уреди извор]
Жота играјќи за Вулверхемптон Вондерерс во 2018 година

На 25 јули 2017 година, Жота се преселил во клубот од англиската Чемпионшип лига, Вулверхемптон Вондерерс, на едногодишна позајмица.[14] Својот прв гол го постигнал на 15 август, во победата со 3–2 на гости кај Хал Сити.[15]

На 30 јануари 2018 година, било објавено дека Вулверхемптон постигнал договор за трајно обезбедување на правата на Жота за пријавени 14 евра милиони, кој би стапил на сила од 1 јули 2018.[16][17] Во својата прва година тој постигнал 17 првенствени голови, што биле најмногу во една сезона во неговата кариерата, рангирајќи се на петтото место на листата на стрелците во Чемпионшип, додека волците постигнале промоција во Премиер лигата како шампиони;[18] поради прописите на фудбалската лига, тој го носел своето легално презиме на својот дрес во Чемпионшип, но можел да го промени во „Диого Ж“ по подвигот.[19]

Жота го направил своето деби во Премиер лигата на 11 август 2018 година, играјќи ги сите 90 минути во ремито 2-2 на домашен терен против Евертон.[20] Тој го постигнал својот прв гол во натпреварувањето на 5 декември, помагајќи им на домаќините да направат пресврт и да го победат Челси со 2–1.[21] Неговиот втор гол дошол четири дена подоцна, во победата против Њукасл Јунајтед со истиот резултат.[22]

На 19 јануари 2019 година, Жота постигнал три гола во победата со 4-3 на домашен терен над Лестер Сити - неговиот втор хет-трик во кариерата.[23] Во тој процес, тој станал само вториот португалски играч кој го остварил овој подвиг во Премиер лигата по Кристијано Роналдо, 11 години претходно.[24] Тоа било, исто така, првиот хет-трик на играч на Вулверхемптон во историјата на Премиер лигата и прв хет-трик за клубот во највисоката лига на англискиот фудбал по Џон Ричардс, против истиот противник, во Првата дивизија во октомври 1977 година.[25] На 16 март 2019 година, Жота постигнал гол во победата со 2-1 над Манчестер Јунајтед во ФА Купот, со што им помогнал на Вулверхемптон да стигнат до своето прво полуфинале во натпреварувањето од 1997-1998.[26]

2019–20: Последна сезона со Вулвс

[уреди | уреди извор]

На 25 јули 2019 година, Јота постигнал гол во победата од 2–0 над северноирскиот клуб Крусејдерс во второто квалификациско коло за Лига Европа, прв европски гол на Вулвс од октомври 1980 година,[27] и во следното коло на 15 август, тој постигнал удар од глава за да се заокружи победата од 4-0 (вкупно 8-0) над Пјуник.[28]

Во последниот натпревар од групната фаза во Лига Европа на домашен терен против Бешикташ на 12 декември 2019 година, Јота го заменил сонародникот Рубен Невес како замена во 56. минута со игра без голови, постигна гол по 72 секунди и завршил со хет-трик во рок од 12 минути кога „Волците“ истрчаа. 4-0 победници.[29] Следниот 20 февруари, тој постигнал уште една тројна круна во победата со ист резултат над Еспањол во првиот натпревар од 32-та финале на турнирот.[30] Неговиот 131. и последен настап за Вулвс беше како замена во второто полувреме во нивното четвртфинале во Лига Европа против Севиља на 11 август 2020 година;[31] неговиот 44-ти и последен гол за клубот во победата од 3-0 во лигата над Евертон на 12 јули.[32]

Ливерпул

[уреди | уреди извор]

2020–21: Дебитантска сезона и адаптација

[уреди | уреди извор]
Жота играјќи за Ливерпул во 2021 година

На 19 септември 2020 година, Жота му се приклучил на Ливерпул на долгорочен договор,[33] наводно за 41 фунти милионска сума за трансфер, која се зголемил на 45 фунти милиони со потенцијални додатоци.[34][35] Тој го направил своето деби во Купот на ЕФЛ пет дена подоцна, влегувајќи како замена во второто полувреме против Линколн Сити во победата од 7–2.[36] На 28 септември, тој постигна гол на своето деби во Премиер лигата за клубот, со трет во победата со 3-1 против Арсенал на Енфилд.[37] На 25 октомври, тој го постигнал победничкиот гол во победата од 2–1 против Шефилд Јунајтед на Енфилд.[38] Три дена подоцна, Жота го постигнал 10.000-тиот гол на клубот во нивната историја кога го постигнал првиот гол против ФК Митјиланд во групната фаза на Лигата на шампионите,[39] и постигнал хет-трик на 3 ноември во победата од 5-0 против Аталанта во истото натпреварување.[40] Со тоа, тој станал првиот играч по Роби Фаулер во 1993 година кој постигнал 7 гола во неговите први 10 настапи на Ливерпул.[41] На 22 ноември, Жота го постигнал вториот гол во победата од 3–0 против Лестер Сити, со што станал првиот играч на Ливерпул кој постигнал гол на секој од неговите први четири домашни натпревари во Премиер лигата.[42] За неговите настапи во октомври, Јота бил прогласен за играч на месецот на Ливерпул од симпатизерите на клубот.[43] На 9 декември, Жота претрпел повреда на ногата за време на натпреварот од Лигата на шампионите на УЕФА против Митјиланд, во мртов натпревар, па морал да биде надвор од теренот три месеци.[44]

Жота ја завршил својата дебитантска сезона во клубот со девет првенствени голови, вклучително и со пета во победата од 4–2 на гости против Манчестер Јунајтед,[45] што му помогнало на Ливерпул да заврши на третото место во Премиер лигата и да се квалификува за Лигата на шампионите.

2021–22: Двоен Куп и европско финале

[уреди | уреди извор]

На 14 август 2021 година, Жота го постигнал првиот гол на Ливерпул во сезоната 2021–22 во Премиер лигата во победата од 3–0 на гости против новопромовираниот Норвич Сити.[46] На 24 октомври, тој постигнал гол во победата од 5-0 на гости против големиот ривал на Ливерпул, Манчестер Јунајтед на Олд Трафорд.[47] На 3 ноември, тој го отвори резултатот во победата од 2-0 на домашен терен во Лигата на шампионите против неговиот поранешен клуб Атлетико Мадрид за да обезбеди квалификации на Ливерпул во осминафиналето, како победници во групата.[48] На 20 ноември, Јота постигна гол во победата од 4–0 на домашен терен против Арсенал, по што следело погодок против Саутемптон една недела подоцна во натпревар со истиот резултат.[49] На 1 декември, тој го постигнал четвртиот гол за Ливерпул во победата од 4–1 на гости против локалниот ривал Евертон во дербито на Мерсисајд, бидејќи клубот станал првиот тим во историјата на англискиот врв кој постигнал најмалку два гола во осумнаесет последователни натпревари во сите натпревари.[50] За неговите настапи во ноември, тој бил награден за играч на месецот од навивачите на PFA.[51] На 16 декември, Жота го постигнал првиот гол за Ливерпул во победата од 3–1 на домашен терен против Њукасл Јунајтед, што била 2.000-та победа на Ливерпул во првата лига.[52]

Жота (во средината) слави ФА Куп и ЕФЛ Куп

На 20 јануари 2022 година, во реваншот од полуфиналето на Лига купот, Жота ги постигнал двата гола во победата од 2–0 на гости против Арсенал и го испрати Ливерпул во финалето.[53] На 27 февруари, по ремито без голови против Челзи по продолженијата, тој го постигнал својот пенал за да му помогне на Ливерпул да го освои својот прв лигашки куп од 2012 година [54][55]

На 14 мај 2022 година, во финалето на ФА Купот 2022 година, Јота влегол како замена за повредениот Мохамед Салах по 33 минути.[56] Ливерпул го добил финалето по изведувањето пенали, во кое Јота го реализираше својот пенал.[57]

2022–23: Продолжување на договорот

[уреди | уреди извор]

Јота заработил повреда на тетивата во претсезоната поради која го пропушти почетокот на сезоната.[58] На 2 август 2022 година, Јота потпишал нов долгорочен договор со клубот.[59] Тој се вратил од повредата на 3 септември, заменувајќи го Дарвин Нуњес во 80. минута од ремито 0-0 против ривалите Евертон во дербито на Мерсисајд.[60] На 12 октомври, Јота излезе од клупата на мечот од Лигата на шампионите на гостувањето кај Ренџерс, пред да обезбеди хет-трик со асистенции за прв пат во својата кариера на Мохамед Салах, кој исто така заврши хет-трик во простор од шест минути. и дванаесет секунди од евентуална победа од 7–1.[61] На 16 октомври, тој претрпе повреда на потколеницата за време на победата на Ливерпул со 1–0 на домашен терен над Манчестер Сити, со што беше исклучен од Светското првенство.[62]

Меѓународна кариера

[уреди | уреди извор]

Младинец

[уреди | уреди извор]

Јота започнал да игра за Португалија на ниво до 19 години,[63] постигнувајќи го својот прв гол на 29 мај 2015 година во 6-1 домашен пораз од Турција за квалификациската фаза за Европското првенство на УЕФА.[64] Тој го освоил својот прв натпревар за тимот до 21 година на 17 ноември истата година на уште не 19 години, играјќи 15 минути во поразот од Израел со 3-0 на гости во друг квалификациски натпревар.[65] На 25 мај 2018 година, тој постигна гол за играчите до 21 година во нивната пријателска победа од 3–2 над Италија одржана во Есторил.[66]

Сениор

[уреди | уреди извор]

Во март 2019 година, Јота бил повикан во сениорската страна за прв пат, пред воведните квалификациски натпревари за УЕФА Еуро 2020 против Украина и Србија.[67] Сè уште без натпревар, тој бил дел од тимот што победи во финалето на Лигата на нации на УЕФА во 2019 година на домашен терен во јуни, но не се појави.[68] На 14 ноември, тој го направил своето деби влегувајќи како замена во 84. минута за Кристијано Роналдо во победата со 6-0 против Литванија во квалификациите за УЕФА Евро 2020.[69] Тој го постигнал својот прв меѓународен гол на 5 септември 2020 година во победата со 4–1 на домашен терен над Хрватска во Лигата на нациите на УЕФА.[70]

Јота бил именуван во последниот тим на Португалија за одложениот турнир УЕФА Евро 2020, постигнувајќи гол во поразот од Германија со 4-2 во групната фаза.[71] Тој ги одиграл сите натпревари во осминафиналниот пораз од Белгија.

На 18 октомври 2022 година, Јота бил исклучен од Светското првенство во ФИФА 2022 година поради повреда на потколеницата што ја заработил за време на првенствениот натпревар со Ливерпул против Манчестер Сити на 16 октомври 2022 година. Неговиот временски рок за опоравување е непознат, иако Јирген Клоп, менаџерот на Ливерпул, изјавил дека нема да бара операција.[62]

Личен живот

[уреди | уреди извор]

Јота е страствен гејмер и од 6 февруари 2021 година бил рангирана на светскиот број 1 во табелата на шампиони на ФИФА 21.[72] Тој има свој еСпорт тим познат како „Диого Јота еСпорт“ и редовно стримува на Твич.[73] За време на заклучувањето за време на пандемијата СОВИД-19, тој учествувал на покана од серија на натпревари на ФИФА, водени од Премиер лигата, победувајќи го на крајот идниот соиграч Трент Александар-Арнолд во финалето на натпреварувањето.[74]

Јота и неговата сопруга Руте Кардосо имаат син роден во 2021 година [75]

Статистика на кариерата

[уреди | уреди извор]

Клупска статистика

[уреди | уреди извор]

Статистиката е ажурирана на 2 декември 2024.

Сезона Клуб Првенство Национален куп Континентален куп Останати купови Вкупно
Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Лига Наст Гол Наст Гол
2014-2015 Португалија Пасош де Фереира ПЛ 10 2 КП+ЛК 2+0 2+0 - - - - - - 12 4
2015-2016 ПЛ 31 12 КП+ЛК 2+2 2+0 - - - - - - 35 14
Вкупно Пасош де Фереира 41 14 6 4 - - - - 47 18
2016-2017 Португалија Порто ПЛ 27 8 КП+ЛК 2+1 0 ЛШ 8 1 - - - 38 9
2017-2018 Англија Вулверхемптон ФЛЧ 44 17 ФАКуп+ЛК 1+1 1+0 - - - - - - 46 18
2018-2019 ПЛ 33 9 ФАКуп+ЛК 3+1 1+0 - - - - - - 37 10
2019-2020 ПЛ 34 7 ФАКуп+ЛК 0 0 ЛЕ 14[76] 9[77] - - - 48 16
Вкупно Вулверхемптон 111 33 6 2 14 9 - - 131 44
2020-2021 Англија Ливерпул ПЛ 19 9 ФАКуп+ЛК 0+2 0+0 ЛШ 9 4 КШ - - 30 13
2021-2022 ПЛ 35 15 ФАКуп+ЛК 5+4 2+3 ЛШ 11 1 - - - 55 21
2022-2023 ПЛ 22 7 ФАКуп+ЛК 0 0 ЛШ 6 0 - - - 28 7
2023-2024 ПЛ 21 10 ФАКуп+ЛК 2+4 1+1 ЛЕ 5 3 - - - 32 15
Вкупно Ливерпул 97 41 17 7 31 8 - - 145 56
Вкупно во кариерата 276 96 30 13 51 18 - - 261 127

Репрезентативна статистика

[уреди | уреди извор]

Статистиката е ажурирана на 2 декември 2024.[78]

Репрезентација Година Настапи Голови
Португалија Португалија 2019 2 0
2020 8 3
2021 12 5
2022 7 2
2023 7 2
2024 10 2
Вкупно 46 14

Почести

[уреди | уреди извор]

Вулверхемптон Вондерерс

Ливерпул

Португалија

Индивидуални

  • SJPF млад играч на месецот : октомври/ноември 2015 година [84]
  • Гол на месецот во Примеира лига: февруари 2016 година [85]
  • Гол на сезоната на Вулверхемптон Вондерерс: 2018-2019
  • Пробив XI во Лигата на шампионите на УЕФА: 2020 година [86]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ „Portugal (sub-20): André Horta e Diogo Jota convocados para estágio“ [Portugal (under-20): André Horta and Diogo Jota called for training camp] (португалски). Mais Futebol. 22 January 2016. Посетено на 7 June 2018.
  2. ↑ „Portugal-México, 4–0“ [Portugal-Mexico, 4–0]. Record (португалски). 28 March 2016. Архивирано од изворникот на 12 June 2018. Посетено на 7 June 2018.
  3. ↑ „Euro 2020: Diogo Jota's Portugal eliminated at last-16 stage“. Liverpool FC. Посетено на 2022-09-24.
  4. ↑ „Jota terá mais oportunidades“ [Jota will have more opportunities]. Record (португалски). 13 January 2015. Архивирано од изворникот на 16 March 2016. Посетено на 31 October 2015.
  5. ↑ „Paços e Vitória empatam (2–2) em relvado encharcado“ [Paços and Vitória draw (2–2) in waterlogged pitch] (португалски). F.C. Paços Ferreira. 20 February 2015. Архивирано од изворникот на 5 March 2016. Посетено на 31 October 2015.
  6. ↑ „Paços vence Académica e deixa sonho a um ponto“ [Paços defeat Académica and keep dream a point away] (португалски). F.C. Paços Ferreira. 17 May 2015. Архивирано од изворникот на 5 March 2016. Посетено на 31 October 2015.
  7. ↑ „Diogo Jota é o mais jovem a marcar pelo Paços na I Liga“ [Diogo Jota is the youngest to score for Paços in I League] (португалски). F.C. Paços Ferreira. 19 May 2015. Архивирано од изворникот на 12 August 2016. Посетено на 31 October 2015.
  8. ↑ „Jota seguro até 2020“ [Jota secured until 2020]. Record (португалски). 30 May 2015. Архивирано од изворникот на 16 March 2016. Посетено на 31 October 2015.
  9. ↑ „P. Ferreira 1–0 Académica“ (португалски). SAPO. 17 August 2015. Посетено на 12 April 2016.
  10. ↑ „El Atlético ficha a Diogo Jota“ [Atlético sign Diogo Jota]. Marca (шпански). 14 March 2016. Посетено на 15 March 2016.
  11. ↑ „Diogo Jota no Dragão para reforçar o ataque“ [Diogo Jota to the Dragão to bolster the attack] (португалски). FC Porto. 26 August 2016. Архивирано од изворникот на 28 August 2016. Посетено на 26 August 2016.
  12. ↑ „FC Porto goleia Nacional com 'hat-trick' de Diogo Jota“ [FC Porto rout Nacional with Diogo Jota 'hat-trick'] (португалски). 1 October 2016. Архивирано од изворникот на 2018-04-06. Посетено на 2 October 2016.
  13. ↑ „Porto-Leicester 2017 History | UEFA Champions League“. UEFA.com.
  14. ↑ „Diogo Jota: Atletico Madrid midfielder joins Wolves on season-long loan“. BBC Sport. 25 July 2017. Посетено на 25 July 2017.
  15. ↑ „Hull City 2–3 Wolverhampton Wanderers“. BBC Sport. 15 August 2017. Посетено на 16 August 2017.
  16. ↑ „Permanent deal for Jota agreed“. Wolverhampton Wanderers F.C. 30 January 2018. Посетено на 7 June 2018.
  17. ↑ Ireland, Shane (31 January 2018). „Here's how much Wolves will pay to sign Diogo Jota permanently“. birminghammail. Посетено на 20 July 2020.
  18. ↑ „FPL promotion prospects: The Wolves worth hunting“. Premier League. 27 May 2018. Посетено на 7 June 2018.
  19. ↑ Hatfield, Luke (10 August 2018). „Rui Patricio honours Carl Ikeme as Wolves reveal new kit numbers“. Express & Star. Посетено на 29 August 2018.
  20. ↑ Hafez, Shamoon (11 August 2018). „Wolverhampton Wanderers 2–2 Everton“. BBC Sport. Посетено на 14 August 2018.
  21. ↑ Emons, Michael (5 December 2018). „Wolverhampton Wanderers 2–1 Chelsea“. BBC Sport. Посетено на 5 December 2018.
  22. ↑ Sanders, Emma (9 December 2018). „Newcastle 1–2 Wolves: Visitors score 95th-minute winner against 10 men“. BBC Sport. Посетено на 10 December 2018.
  23. ↑ Reddy, Luke (19 January 2019). „Wolverhampton Wanderers 4–3 Leicester City“. BBC Sport. Посетено на 19 January 2019.
  24. ↑ „Diogo Jota é o 2.º português a fazer um hat-trick na Premier League“ [Diogo Jota is the 2nd Portuguese to score hat-trick in the Premier League] (португалски). Mais Futebol. 19 January 2019. Архивирано од изворникот на 19 January 2019. Посетено на 19 January 2019.
  25. ↑ „Jota basks in the joy of Wolves' first top-flight treble for 42 years“. BT Sport. 20 January 2019. Архивирано од изворникот на 2019-04-18. Посетено на 20 January 2019.
  26. ↑ „Wolverhampton Wanderers 2–1 Manchester United“. BBC Sport. 16 March 2019.
  27. ↑ „Wolves make winning return to European competition with victory over Crusaders“. Evening Express. 27 July 2019. Архивирано од изворникот на 16 August 2019. Посетено на 16 August 2019.
  28. ↑ „Wolves maintain perfect record in Europe with four goal victory over Pyunik“. The Daily Telegraph. 15 August 2019. Архивирано од изворникот на 12 January 2022. Посетено на 16 August 2019.
  29. ↑ Jurejko, Jonathan (12 December 2019). „Wolverhampton Wanderers 4–0 Besiktas: Diogo Jota hat-trick earns Europa League win“. BBC Sport. Посетено на 12 December 2019.
  30. ↑ „Wolverhampton Wanderers 4–0 Espanyol“. BBC Sport. 20 February 2020. Посетено на 20 February 2020.
  31. ↑ „Wolves 0–1 Sevilla: Ocampos heads late winner“. UEFA. 11 August 2020. Посетено на 19 September 2020.
  32. ↑ Dawkes, Phil (12 July 2020). „Wolves 3–0 Everton: Hosts boost Champions League hopes“. BBC Sport. Посетено на 21 January 2022.
  33. ↑ „Liverpool FC seal signing of Diogo Jota on long-term deal“. Liverpool F.C. Посетено на 19 September 2020.
  34. ↑ „Liverpool confirm £41m signing of Wolves star Jota“. Goal. Посетено на 29 September 2020.
  35. ↑ „Liverpool sign Wolves' Jota for £41m“. BBC Sport. Посетено на 19 September 2020.
  36. ↑ Unwin, Will (24 September 2020). „Lincoln City v Liverpool and more: Carabao Cup third round – live!“. The Guardian. Посетено на 24 September 2020.
  37. ↑ „Liverpool 3–1 Arsenal: Champions fight back to maintain perfect start“. BBC. Посетено на 28 September 2020.
  38. ↑ „Diogo Jota completes Liverpool's comeback win over Sheffield United“. The Guardian. Посетено на 27 October 2020.
  39. ↑ „Diogo Jota, scores Liverpool's 10,000th goal“. Liverpool FC. Посетено на 27 October 2020.
  40. ↑ „Jota hat-trick as Liverpool thrash Atalanta“. BBC Sport. Посетено на 3 November 2020.
  41. ↑ „Seven incredible stats about Diogo Jota after his first Liverpool hat-trick“. Planet Football. 3 November 2020. Посетено на 4 November 2020.
  42. ↑ „Jota sets Liverpool record as scoring streak continues against Leicester“. Diario AS. 22 November 2020. Архивирано од изворникот на 2020-11-22. Посетено на 23 November 2020.
  43. ↑ „Diogo Jota wins Standard Chartered Player of the Month for October“. Liverpool F.C. Посетено на 24 November 2020.
  44. ↑ „Liverpool confirma lesão e tempo de paragem de Diogo Jota“ [Liverpool confirm Diogo Jota's injury and sidelined time]. SAPO. 13 December 2020. Посетено на 13 December 2020.
  45. ↑ „Manchester United 2 Liverpool 4“.
  46. ↑ „Liverpool unlocked a new way of scoring against Norwich while clever Diogo Jota tactic paid off“. Liverpool F.C. 15 August 2021. Посетено на 16 August 2021.
  47. ↑ „Manchester United 0–5 Liverpool: Salah hat-trick as Solskjaer's side thrashed“. BBC Sport. 24 October 2021. Посетено на 24 October 2021.
  48. ↑ „Liverpool 2–0 Atletico Madrid: Liverpool sweep into last 16 of Champions League after comfortable win“. BBC Sport. 3 November 2021. Посетено на 3 November 2021.
  49. ↑ „Liverpool 4–0 Arsenal: Liverpool end Arsenal's unbeaten run“. BBC Sport. 20 November 2021. Посетено на 24 November 2021.
  50. ↑ „Mohamed Salah nets brace as Liverpool claim record-breaking defeat at Everton“. The Independent. 1 December 2021. Посетено на 1 December 2021.
  51. ↑ „Diogo Jota wins PFA Fans' Player of the Month for November“. 14 December 2021. Посетено на 14 December 2021.
  52. ↑ „Alexander-Arnold rocket seals win for Liverpool against spirited Newcastle“. The Guardian. 16 December 2021. Посетено на 16 December 2021.
  53. ↑ „Diogo Jota's double over Arsenal sends Liverpool to Carabao Cup final“. Liverpool F.C. 20 December 2021. Посетено на 21 December 2021.
  54. ↑ Shaw, Chris. „Winners! Liverpool clinch record ninth Carabao Cup at Wembley“. liverpoolfc.com. Liverpool F.C. Посетено на 28 February 2022.
  55. ↑ Hytner, David. „Liverpool win Carabao Cup final after beating Chelsea in penalty shootout“. The Guardian. Посетено на 28 February 2022.
  56. ↑ „Liverpool alert: Salah injured in FA Cup final and Champions League in doubt“. www.besoccer.com (англиски). Посетено на 2022-11-29.
  57. ↑ O'Neill, Caoimhe. „Analysed: Liverpool's 'textbook' FA Cup penalty-shootout victory against Chelsea“. The Athletic (англиски). Посетено на 2022-11-29.
  58. ↑ „Liverpool: Jota suffers injury setback“. BBC Sport. 14 July 2022. Посетено на 3 August 2022.
  59. ↑ „Diogo Jota signs new long-term contract with Liverpool“. Liverpool FC (англиски). 2 August 2022. Посетено на 3 August 2022.
  60. ↑ „Diogo Jota Could Return from Injury Against Everton“. Liverpool Offside. 17 August 2022. Посетено на 13 October 2022.
  61. ↑ „Salah breaks Champions League record with fastest hat trick“. The Washington Post. 12 October 2022. Посетено на 12 October 2022.
  62. ↑ 62,0 62,1 „Portugal's Jota to miss World Cup with calf injury“. ESPN.com (англиски). Посетено на 2022-10-18.
  63. ↑ „Sub-19: Yuri Ribeiro, Rui Silva e Jota chamados“ [Under-19: Yuri Ribeiro, Rui Silva and Jota called]. O Jogo (португалски). 22 September 2014. Архивирано од изворникот на 12 јуни 2018. Посетено на 7 June 2018.
  64. ↑ „Sub-19: Portugal começa qualificação com goleada“ [Under-19: Portugal start qualification with routing] (португалски). Mais Futebol. 29 May 2015. Посетено на 7 June 2018.
  65. ↑ „Sub-21: Israel-Portugal, 0–3 (crónica)“ [Under-21: Israel-Portugal, 0–3 (match report)] (португалски). Mais Futebol. 17 November 2015. Посетено на 7 June 2018.
  66. ↑ „Seleção portuguesa de sub-21 vence Itália por 3–2 em jogo de preparação“ [Under-21 Portuguese national team beat Italy 3–2 in friendly match]. Diário de Notícias (португалски). 25 May 2018. Архивирано од изворникот на 12 јуни 2018. Посетено на 7 June 2018.
  67. ↑ „Jota earns senior Portugal call-up“. Wolverhampton Wanderers F.C. 19 March 2019.
  68. ↑ „Ronaldo heads Portugal squad for Nations League“. Reuters. 23 May 2019. Архивирано од изворникот на 2022-12-05. Посетено на 16 August 2019.
  69. ↑ „Wolves International round-up: Jota makes Portugal debut“. Express & Star. 15 November 2019. Посетено на 17 November 2019.
  70. ↑ „Portugal 4–1 Croatia: Holders ease to emphatic victory“. UEFA. 5 September 2020. Посетено на 6 September 2020.
  71. ↑ „Germany thrash Portugal to resurrect Euro 2020 hopes“. Al Jazeera. 19 June 2021. Посетено на 12 June 2022.
  72. ↑ „Liverpool's Jota ranked world No.1 on PlayStation's FIFA with 30-0 record“. ESPN. 6 February 2021. Посетено на 12 February 2022.
  73. ↑ „Diogo Jota eSports“. Twitch.tv. Amazon, Inc. Посетено на 12 February 2022.
  74. ↑ „Jota beats Alexander-Arnold to win Wolves inaugural ePL“. Premier League. 25 April 2020. Посетено на 12 February 2022.
  75. ↑ „Euro 2020 – Who is Diogo Jota's wife and does he have kids?“. FourFourTwo. 27 June 2021. Посетено на 12 June 2022.
  76. ↑ 6 настапи во квалификациските кола.
  77. ↑ 3 гола во квалификациските кола.
  78. ↑ „Diogo Jota: Internationals“. WorldFootball.net. HEIM:SPIEL. 20 February 2024. Посетено на 14 April 2024.
  79. ↑ Anderson, John, уред. (2018). Football Yearbook 2018–2019. London: Headline Publishing Group. стр. 386–387. ISBN 978-1-4722-6106-9.
  80. ↑ McNulty, Phil (14 May 2022). „Chelsea 0–0 Liverpool“. BBC Sport. Посетено на 14 May 2022.
  81. ↑ McNulty, Phil (27 February 2022). „Chelsea 0–0 Liverpool“. BBC Sport. Посетено на 27 February 2022.
  82. ↑ Hafez, Shamoon (30 July 2022). „Liverpool 3–1 Manchester City“. BBC Sport. Посетено на 31 July 2022.
  83. ↑ „Portugal regressa ao topo da Europa. Liga das Nações fica em casa“ [Portugal returns to the top of Europe. Nations League stays home]. SAPO. 9 June 2019. Посетено на 10 June 2019.
  84. ↑ „SJPF entrega prémio a Diogo Jota“ [SJPF gives award to Diogo Jota] (португалски). SJPF. 12 January 2016. Архивирано од изворникот на 14 April 2016. Посетено на 20 March 2016.
  85. ↑ „Jonas eleito o melhor jogador de fevereiro“ [Jonas voted the best player of February]. A Bola (португалски). 16 March 2016. Архивирано од изворникот на 20 March 2016. Посетено на 20 March 2016.
  86. ↑ „Champions League breakthrough team of 2020“. UEFA. 30 December 2020. Посетено на 1 January 2021.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
ФК Ливерпул – моментален состав

1 Алисон · 2 Гомес · 3 Ендо · 4 ван Дајк · 5 Конате · 7 Дијас · 8 Собослаи · 9 Нуњес · 10 МекАлистер · 11 Салах · 14 Кјеза · 17 Џонс · 18 Гакпо · 19 Елиот · 20 Жота · 21 Цимикас · 26 Робертсон · 38 Гранвенберх · 43 Бајчетиќ · 45 Питалуга · 47 Филипс · 62 Келехер · 66 Александер-Арнолд · 78 Кванза · 84 Бредли · Менаџер: Слот

Состав на Португалија на ЕП 2024
Португалија
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Диого_Жота&oldid=5299790“