Աստվածամայրը Վարդարան է նվիրում սուրբ Դոմինիկին, նկարիչ՝ Գվիդո Ռենի, 1596—1598
Առաջին հիշատակությունները Վարդարանի վերաբերյալ սկսվում են 11-րդ դարից։ Նախապես այն օգտագործվել է Սաղմոսարանի 150 սաղմոսները կարդալու համար և միայն 13-րդ դարից սկսած է, որ ստացել է այժմյան տեսքն ու նշանակությունը։ Ընդհանրական Եկեղեցում Վարդարանի կիրառությունը կապվում է Սուրբ Դոմենիկի տեսիլքի հետ, որում Աստվածամայրը նրան հանձնում էր Վարդարանը։ Վարդարանով աղոթելու ավանդությունը մեծ տարածում է գտել հատկապես 15-րդ դարից՝ շնորհիվ Դոմինիկյան վանականների։ Ավանդաբար Վարդարանի աղոթքի հետ է կապվում Եվրոպայի հաղթանակը Օսմանյան կայսրության նկատմամբ՝ 1571 թվականի Լեպանտոյի ճակատամարտում, որի կապակցությամբ Կաթոլիկ Եկեղեցում կարգվել է «Կույս Մարիամ՝ Վարդարանի թագուհի» տոնը։ Ըստ Ընդհանրական Եկեղեցու՝ Վարդարանի աղոթքի անհրաժեշտությունը վերստին շեշտվել է 1858 թվականին Լուրդում և 1917 թվականին ՖաթիմայումԱստվածամոր հայտնությամբ։
Beads and Prayers: The Rosary in History and Devotion by John D Miller, Continuum, 2001, ISBN 0860123200.
Five for Sorrow, Ten for Joy: A Consideration of the Rosary by J. Neville Ward (Doubleday, 1973); revised as Five for Sorrow, Ten for Joy: Meditations on the Rosary (Seabury Classics, 2005) - an ecumenical Methodist minister's book on the Rosary. ISBN 1-59628-012-3
Rosary of Our Lady of Sorrows, Friar Servants of Mary, Chicago, Illinois, 1990.
The Lourdes Pilgrim, by Oliver Todd, Matthew James Publishing, 2003, p. 41.
God Alone: The Collected Writings of St. Louis Marie De Montfort, by Saint Louis de Montfort, Montfort Publications, 1995 ISBN 0-910984-55-7
