پرش به محتوا

فیرچایلد ای‌سی-۱۱۹

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ای‌سی-۱۱۹جی شدو
ای‌سی-۱۱۹کی استینگر
یک ای‌سی-۱۱۹ بر بالای پایگاه هوایی تان سون نهات
کاربری هواگرد تهاجمی و پشتیبانی هوایی نزدیک gunship
تولیدکننده فیرچایلد ایرکرفت
معرفی‌شده در نوامبر ۱۹۶۸
بازنشستگی نیروی هوایی ایالات متحده: ۱۹۷۱
نیروی هوایی جمهوری ویتنام: ۱۹۷۵
کاربر اصلی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا
Republic of Vietnam Air Force
تعداد ساخته‌شده ۵۲
توسعه‌یافته از فیرچایلد سی-۱۱۹ فلائینگ باکس‌کار

فیرچایلد ای‌سی-۱۱۹جی شدو و ای‌سی-۱۱۹کی استینگر جنگنده‌های دو موتوره پیستونی بودند که توسط ایالات متحده در طول جنگ ویتنام توسعه یافتند. آن‌ها جایگزین داگلاس ای‌سی-۴۷ اسپوکی شدند و در کنار نسخه‌های اولیه جنگنده لاکهید ای‌سی-۱۳۰ اسپتر مورد استفاده قرار گرفتند.

مشخصات فنی (AC-119G)

[ویرایش]

داده‌ها از [نیازمند منبع]

ویژگی‌های کلی

  • خدمه: ۶ (روز), ۸ (شب)
  • طول: ۸۶ فوت ۵٫۷۵ اینچ (۲۶٫۳۵۸۹ متر)
  • پهنای بال: ۱۰۹ فوت ۳٫۲۵ اینچ (۳۳٫۳۰۵۸ متر)
  • ارتفاع: ۲۶ فوت ۷٫۷۵ اینچ (۸٫۱۲۱۷ متر)
  • مساحت بال‌ها: ۱٬۴۰۰ فوت مربع (۱۳۰ متر مربع)
  • ماهی‌واره: root: NACA 2418; tip: NACA 4409[۱]
  • وزن خالی: ۴۰٬۱۲۵ پوند (۱۸٬۲۰۰ کیلوگرم)
  • بیشترین وزن برخاست: ۶۲٬۰۰۰ پوند (۲۸٬۱۲۳ کیلوگرم)
  • پیشرانه هواگرد: ۲ عدد موتور پیستونی شعاعی ۱۸ سیلندر هوا خنک رایت آر-۳۳۵۰ دوپلکس سایکلون،‏ ۲٬۵۰۰ اسب بخار (۱٬۹۰۰ کیلووات) در هر موتور برای برخاست
  • ملخ‌ها: ۴-bladed ملخ گام برگشت‌پذیر با سرعت ثابت

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۱۸۰ گره (۲۰۷ مایل بر ساعت؛ ۳۳۳ کیلومتر بر ساعت)
  • سرعت کروز: ۱۳۰ گره (۱۵۰ مایل بر ساعت؛ ۲۴۱ کیلومتر بر ساعت)
  • بُرد: ۱٬۶۸۰ مایل دریایی (۱٬۹۳۳ مایل؛ ۳٬۱۱۱ کیلومتر)
  • حداكثر ارتفاع: ۲۳٬۳۰۰ فوت (۷٬۱۰۰ متر)

جنگ‌افزار

جستارهای وابسته

[ویرایش]

توسعه‌های مرتبط

هواپیماهای با نقش، پیکربندی یا دوره زمانی مشابه

منابع

[ویرایش]
  1. Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage". m-selig.ae.illinois.edu. Retrieved 16 April 2019.

کتابشناسی

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]